Ravence was so confused nang sabihin ni Blake na ang dalaga kusang sumama. Naliwanagan lang siya nang makausap si Clark.
Audry believes on him. Naniniwala ang dalaga na maliligtas niya ito. Kung kaya't sumama ito ng kusa.
Napapikit siya. His Audry. . . His baby. . . Kapag may nangyaring masama sa mag-ina niya. Hinding-hindi niya mapapatawad si Margarette.
"I got their location, Sir!" Blake shouted.
Mabilis siyang napamulat ng mga mata. Tinungo niya ang puwesto ni Blake. Nakita niya ang paggalaw ng pulang marka sa screen ng computer. Ang pulang iyon ang naprepresinta ng lokasyon ni Audry.
He secretly put a tracking device on her bracelet. Hindi kasi siya mak
I took a deep breath before looking at myself in the mirror. My eyes water again when I scan my wedding dress that suits me perfectly."Don't you dare cry, Fernandez. Kung ayaw mong kumalat 'yang eyeliner mo," banta ni Celine.Natawa ako. Humarap ako sa kanya at mahigpit siyang niyakap. It's been three months since that day. Nasa kulungan na ang stepfather ni Ravence na si Nathaniel. Thanks to their teamwork. Wala nang chance para makatakas ang matanda.I thank them dahil kung wala sila rito, malamang na magulo pa rin ang buhay namin. Hindi pa rin ako makapaniwala na ikakasal na ako kay Ravence, sa taong mahal ko and I have our baby in my tummy who's going to be our life and our new beginning."Kailangan na po natin
Audry's POV Napatitig ako sa ina ko na mahimbing na natutulog mula sa labas ng kwarto niya. Naihilamos ko ang mga palad sa aking mukha. Napasandal ako sa pader at dahan-dahang napadausdos pababa. Ang sikip-sikip ng dibdib ko. Ramdam ko ang pagbagsak ng mga luha ko. "Bakit ba kung sino pa ang mabuti siya pa ang kinukuha? God! I need my Mom! ’Wag niyo muna siyang kunin sa ‘kin," hagulgol ko. Tumingin ako sa taas at pilit na pinapatatag ang sarili ko. My Mom got hit and run by a car and left her there na agaw-buhay. Mabilis naman siyang naisugod ng mga nakakita. But that doesn't mean na okay siya. She is in coma dahil sa injuries na natamo niya. Her head hit the ground that resulted her critical condition. The Doctors said there is only twenty percent of chance na mabuhay ang Mama ko. Nanatili lang akong ganun hanggang sa makarinig ako ng mga takbuhan. Biglang napunta ang tingin ko sa monitor ni Mama. Halos huminto ang paghinga ko nang makita ang straight na linya sa monitor. Her hear
N-NO!No way!I screamed no to them but it turned out just a moan dahil sa busal sa bibig ko. The bald man smiled widely."Good choice, Mr. Hilton! She's our newest girl here."I closed my eyes when his eyes bore into me. Dalawang lalaki ang humawak sa magkabila kong braso. Sapilitan nila akong itinayo at sinimulan akong hilaiin palabas. The three men were no longer in my sight as we exited the room. I tried my best to escape."Fuck! ’Wag kang malikot kung ayaw mong masaktan!" banta ng isa."Kalma, pre! Mapapatay tayo ni Boss kapag pag may nakitang pasa o sugat sa kanya.""Malikot, eh!"I used the opportunity to kick the other man's balls at sikuhin sa ilong ang isa. Thanks to Celine for teaching me this. I ran fast as I can hanggang sa makarating ako sa kalsada. Mukhang dinala nila ako sa isang magubat na lugar dahil sa mga naglalakihang puno. I run and run habang tinatanggal ang busal sa bibig ko pati na rin ang tali sa kamay ko."T-Tulong!" sigaw ko.Oh please! Sana may mahanap ako
HE SIGHED and step back from me. Nakahinga naman ako nang maluwag. I've finally found my breath and took some air. Without a word, lumabas siya at iniwan ako roon na nakaupo sa lamesa. I jumped off and fix my clothes. Saktong pasok naman ng isang katulong."Ma'am, nakahanda na po ang pagkain. Sumunod po kayo sa ‘kin," magalang niyang sabi.I opened my mouth to say something but I stopped myself eventually. Nagugutom na rin ako kaya sinundan ko na lang siya. Mamaya na lang siguro ako mag-iisip ng plano para tumakas.I just hope not see him again.DAWN CAME and I'm glad hindi siya umuwi ng bahay. About my plan. Mahihirapan ako. The house are surrounded by impossible number of guards. Napapaisip nga ako kung miyembro ng sindikato ang lalaking iyon. Napapaisip rin ako kung anong nangyayari sa buhay ko.Ma, how could you trust that man too much? Nakikita mo ba ngayon kung ano’ng kalagayan ko? You let yourself fell too deep that you forgot me.Niyakap ko ang aking mga tuhod at kinalma ang sa
HUMINGA siya ng malalim bago lumabas sa sasakyan. I jumped off the car nang bumukas ang pinto sa parte ko. Napanganga ako nang tumambad sa ‘kin ang isang mataas na building. Where I am? Hindi ko alam na may ganitong klase ng lugar. Naputol ang pag-iisip ko nang may humawak nang mahigpit sa aking braso ko at hinila ako papasok."Don't you misbehave or disobey me inside. I have a lot of work to do," mariin niyang bilin.I didn't answer him and just keep my eyes away from his, but I was suprised nang puwersahan niya akong pinaharap sa kanya. His sharp and deadly serious emerald eyes stare down at me."Are we clear, Audry?""Hindi ako bingi. Malinaw sa ‘kin," I grumbled grumpily.Hindi na siya nagsalita pa at nauna nang maglakad papasok. I have no choice but to follow him inside. Habang naglalakad, inilibot ko ang tingin sa paligid para makahanap ng lugar na p’wedeng takasan maliban sa exit.We passed a dim hallway until the walls were no longer solid but made of glasses. Kitang-kita ko a
WALA NA AKONG pakialam kung lumayo man ako sa kanila. I need to find a way to get out here. Dire-diretso lang ako nang lakad sa hallway na dinaanan namin kanina hanggang sa marating ko ang elevator.I hesitated at first where floor I should go but later decided to push the button of third floor. I crossed my arms and wait for it to open nang may tumawag sa akin. Napalingon ako sa kanya. Kumabog ang dibdib ko sa kaba."Miss! Mahigpit po na ibinilin sa amin ni Sir. Ravence na huwag kayong palalayuin sa lugar na ’to," magalang nitong pagpapaliwanag.I sighed. "At anong gustong mangyari ng boss mo? Ang maghintay ako sa labas ng opisina niya habang dinig na dinig ang kababuyan niya sa loob? Kung kaya mong magtiis, well, ako hindi! Kahit anong gawin mo hindi ako sasama sa ‘yo pabalik but you can accompany me instead," mahaba kong sabi.He looked harmless and trustworthy person. Mas mabuti nang isa lang ang nagbabantay sa ‘kin kaysa roon na puno ng guards. I can't escape there.Bumukas ang el
MAINGAT akong itinayo ni Clark na nakayuko ngayon. Nanghihingi ng paumanhin ang mga mata nito. I feel guilty. Hindi naman niya kasalanan ito. Bumalik ang atensyon ko kay Ace na inihampas ang lalaki sa pader na para ba itong papel na magaan."Before you enter my building, you should know the rules inside.That I don't f*ckin allowed prostitution in my business. Get that man out of here! Now!" mautoridad niyang utos.I gulped as they carried away the unconscious body of the man. Halos manginig ang kalamnan ko sa takot nang matalim siyang tumingin sa akin."I told you to guard her," maiksi nitong sabi ngunit seryoso"P-pasensya na po, sir. Nalinga—""It's not his fault. Kasalanan ko kung bakit nangyari 'to because..." I trailed off.Anong idadahilan ko?"You disobeyed me, Audry," matalim na sambit niya.Hindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko alam niya na may ginawa akong kasalanan. Na sinubukan kong tumakas.I hissed in pain when he takes off Clark's hold on me. Umiikot pa rin ang paningin
Audry's POVKinaumagahan, maaga akong nagising. Dahil sa antok hindi ko napansin ang bulto ng isang tao na nakaupo sa may gilid na kama. Napaatras na lang ako ng mapansin ko siya."A-anong ginagawa mo d-dito?" Nanlalaki ang mga matang tanong ko sa kanyaHe snapped his eyes at me and stare at me intently. Ilang segundo niya muna akong tinitigan bago napunta ang tingin niya sa may ulo ko. Anong nasa isip ng isang to? He's creeping me out."Does your head still hurt? I forgot to brought you to the hospital to check that," seryoso niyang tanongI narrowed my curious eyes at him but he look away. Concern ba sya? Gusto kong tanungin pero ayokong masaktan at ma-disappoint dahil sa paga-assum