Kabanata 5

Kabanata 5

ISANG linggo na mula nang yayain ni Honey si Keeno sa isang movie date, ngunit hanggang ngayon, naglalaro pa rin sa kanyang isip ang mga salitang binitiwan nito habang nasa sinehan matapos niya itong tangkaing akitin.

She didn't really plan to feel anything that night, tho, but with the way desire registered in his pools, she realized Keeno has a dangerous effect on her system. Although he is doing a great job in controlling himself, ramdam ni Honey na oras na itapon nito ang kontrol sa sarili, hindi niya magugustuhan.

Rustom was right, so as Keeno. Sa paghagod pa lamang nito ng tingin sa kanya, alam niya nang mapanganib ang bahaging pinili nitong huwag munang ipakilala sa kanya kaya alam niyang hindi ito nagbibiro nng sabihing hindi ito ang maginoong Keeno kapag nasa kama. 

If he was threatening her so she'd back down, she isn't sure at all. A part of her got scared, but her body seemed thrilled to meet that badass version of him in bed. The irony. A self-diagnosed asexual woman who's getting excited to meet a beast in his birthday suit. Mukhang mali nga yata ang diagnosis niya sa kanyang sarili.

His eyes, his penetrating eyes says it wasn't a threat, but a fact rather. Kung matatakot siya at titiklop dahil sa sinabing iyon ni Keeno ay alam niyang nasa kanya na. 

"It's already been a week. Wala pa rin bang ganap?" Agaw ni Rustom sa lumilipad niyang isip.

Pinakawalan niya ang hangin sa kanyang dibdib bago sinuklay ang kanyang mga daliri sa kanyang nakalugay na buhok.

"Bukas pa." She smirked and reached for her can of beer. "I'm taking my time. Nagpapamiss pa ako."

Umismid si Rustom at umayos ng upo. "This hotel room is too expensive just to become a hide out, Honey. Kung tatagal naman pala nang sobra ang lakad natin na 'to dapat kumuha ka na lang ng apartment. Makakapag-uwi pa sana ako ng mga lalake."

Napailing si Honey. "You know what? 'Yang panlalalake mo ang dahilan bakit wala kang naiipon, Rus. Ang laki ng binabayad ko sayo pero saan lang napupunta?"

"Hey, mind you. I don't pay for the hotel and their drinks." 

Tinaasan niya ito ng kilay. Mayamaya'y bumuntong hininga ito saka sumimangot.

"Okay maybe most of the time pero hindi ako ang laging taya. Anyway, bakit naibato na naman sa akin?" Ginulo nito ang sariling buhok bago sumandal nang maayos sa couch.

Honey is already comfortable with Rus even when he's wearing nothing but his shorts. Hindi naman kasi siya dapat mailang pa dahil alam naman niyang hindi ang uri niya ang tipo nito. It may not be too obvious with all his boy-next-door get up, but she knows Rus pretty well. Kay Dustin pa nga ito nagkagusto at hindi sa kanya.

And honestly, he didn't throw away his degree in college just because he didn't like to be in the corporate world anymore after what happened to the Agoncillo Condotels and Subdivisions.

Just like her, Rus wanted to serve justice to her twin. Best friend at executive assistant ng kakambal niya si Rustom kaya nang mawala si Dustin at sinabi niya rito ang plano niyang paghihiganti, nangako itong sasamahan siya.

Muling lumukob ang lungkot sa puso ni Honey nang sumagi na naman sa kanyang isip ang kanyang kakambal. It all happened so fast. Paano nawala sa kanila ang lahat sa isang kurap lamang ng mga mata?

Napatungga siya sa kanyang beer. Minsan ay sinisisi niya pa rin ang kanyang sarili. She should have stayed just like what their parents wanted before they did in a car crash years ago. Dapat tinulungan niya na lang si Dustin sa kanilang negosyo. Hindi sana ito nalinlang. Hindi sana ito napaglaruan nang ganoon lamang.

"Naiisip mo na naman si Dustin." Malumanay na sita ni Rustom nang mapansing natahimik na naman siya.

Napabuga siya ng hangin at malungkot na pinagmasdan ang tanawin sa labas ng salaming pinto patungo sa veranda.

"I can't just help it sometimes. I feel really bad for not being able to help him when he needed me the most...lalo na noong mga panahong baliw na baliw siya kay Hayriss."

"Did you really think nobody tried to stop him?" Si Rustom naman ang napabuntong hininga bago nito tinungga ang sariling beer. "That's the thing about some people, Honey. They don't know how to listen. They don't know when to stop loving the wrong people. They just realize how much their own decision had ruined them already when it's already too late to go back."

"I've been in a lot of toxic relationships, too but I managed to save myself, Rus."

"Did you? Or you're just too afraid to admit that the toxicity of your past still lingers in your heart?" Tumaas ang kilay nito habang hawak ang beer sa tapat ng mga labi. "A heart that's free from yesterday's pain ain't supposed to be cold. Why is yours seems impossible to be thawed already?"

Napalunok siya sa sinabi nito. "And what exactly are you trying to say?"

Sandaling sumimsim si Rustom sa kanyang beer bago siya makahulugang tinitigan. "We both know that Ducani isn't as nice and gentle as he portrays. He is, just like your usual type, toxic. Like attracts like, Honey. Kung nasa sistema mo pa rin ang nakaraan mo, kahit anong deny mo, sa maling tao ka pa rin maa-attract oras na makialam na ang puso mo."

Naiwas niya ang kanyang tingin dito. "Ano bang sinasabi mo? Sino bang nagsabing hahayaan kong marating niya ang puso ko? Umayos ka nga." She faked a laugh but Rustom just smirked and shook his head.

"Sana nga, Honey. I can't afford to see you go through the same pain as Dustin's before. Importante kayong pareho sa akin kaya nga sana, hangga't maaari, bilisan natin ang trabahong 'to. Prevention is better than cure ikanga."

KUMURBA ang mga labi ni Honey habang pinagmamasdan ang batang lalakeng naglalaro sa may sandbox kasama ang ibang bata. Kung hindi siya nagkakamali, nasa walong taong gulang na ito. His bangs is a little long, tumatabing sa masungit na mga kilay at bahagyang umaabot sa mga mata.

Walang duda. From his deep-set eyes to his thin pinkish lips, the boy is whom Rustom was referring to. Tama nga si Rustom. It's the same boy in the photos he sent her.

Hawak ang kanyang itim na shoulder bag, tinungo niya ang direksyon ng bata.

"Hi." She smiled and leaned down. "What's your name?"

Tiningala siya ng batang bahagya pang nakaawang ang mga labi. "Ako po?"

Lumawak ang kurba sa kanyang mga labi. "Yes, you darling."

"Krishnan po."

Tinitigan niya ang inosente nitong mga mata. He really does look like his father...

"Krishnan, it's time to go, baby!"

Napaayos ng tayo si Honey nang madinig ang tinig ng isang babaeng sakay ng isang mamahaling kotse. Nang tumakbo ang bata patungo sa babae, sinundan niya ito ng tingin at simpleng kumaway sa bata.

The boy waved back with a little smile plastered on his lips. Lumamlam ang mga mata ni Honey. Humigpit ang hawak niya sa kanyang bag nang umandar ang sasakyan palayo.

Hindi lamang si Dustin ang biktima. Pati ang walang muwang na paslit ay nadamay...

She tried to take in a deep breath while pursing her lips hardly together. Pinapangako niya sa kanyang sarili. She will make them pay for everything.

Dinukot niya ang kanyang phone sa bag niya at dinial ang numero ng kanyang target. It took three rings before he picked up the call, and when he did, she flashed a smile and stared at the bluish sky above her.

"Let's meet tonight... I'll tell you what I really know about you."

Nadinig niya ang pagbuntong hininga nito. "Tonight? Bakit hindi ngayon?"

She was caught off guard with his response. Ang tinig nito, tila masyadong seryoso. Tila nagbabanta...

Nalunok niya ang kanyang sariling laway. "O—Okay. I'll see you in—"

"Turn around. Get in my car as fast as you can."

Nanlaki ang mga mata niya. Napalingon siya kaagad sa likod at agad hinanap ang pamilyar na kotse. Shit. Is that why he sounded so serious and mad? Did he see her talking to the boy?

Napahugot siya ng hininga at kahit bahagyang nakadama ng pangangatog ng tuhod ay tinahak niya ang daan patungo sa puting Mercedez na naka-park sa hindi kalayuan. Hindi niya alam kung bakit ganito ang kabog ng kanyang puso, ngunit nang pagbuksan siya nito ng pinto upang papasukin, dumoble ang bilis ng tibok ng kanyang dibdib.

His eyes locked with hers in a dangerous way. Mariing nakaigting ang panga nito habang madilim ang ekspresyong nakapinta sa itim na mga mata.

"Who are you, really at anong ginagawa mo rito?" May pagtitimpi pa nitong tanong sa galit na tinig.

Kumuyom ang mga kamao ni Honey sa takot. Ayaw niyang masindak ngunit iba ang Keeno na kaharap niya ngayon. Tila ba ito ang bersyong hindi nito basta pinakikita dahil kung sinoman ang makakakilala ay tiyak na pangangatugan ng tuhod.

His jaw moved and his body leaned closer to hers. "I said who are you, hmm?"

Napalunok si Honey. Hindi siya makasagot sa sobrang kaba, kaya nang tumaas ang kilay ni Keeno, pakiramdam niya naubusan siya ng hininga.

"You're not gonna talk?"

Nabuka niya ang kanyang mga labi ngunit nang maningkit ang mga mata nito ay umurong ang kanyang dila. Shit! Bakit ganito ang epekto nito sa kanya? Hindi ito pwede!

Inis na natawa si Keeno. Mayamaya'y napunta ang tingin nito sa nakaawang niyang mga labi.

"Fine. Let me give you a better question since you're trying to play with me and I'm starting to lose patience towards your silly game." His pools went intense. "Either you'll talk or you'll moan." 

Umigting ang panga nito at lalong lumapit ang mukha.

"Choose."