Nagulat ako sa impit na tili at pagkalabit sa akin ng kaibigan ko. “U-uhm, sshh… Huwag ka namang tumili, Gee. Nakakahiya ka talaga,” sabi ko sa mahinang tono.
“Ahh— S-sorry, Sir,” hinging paumanhin niya sa katabi ko.Bahagya lang siyang tumango kay Gee. Then he focused his stare at the closed elevator.“Charmane Cordova! Bruha ka, ang dami kong hindi alam. Humanda ka mamaya sa ‘kin pag-uwi, aabangan talaga kita. Ang daya-daya mo talaga,” bulong pa ni Gee sa akin.“W-wala akong kinalaman sa pinagsasabi mo diyan,” bulong ko rin.“Painosente ka pa diyan. Hmp! Inis ako sa ‘yo. Don’t talk to me.” Nagtampo talaga ang baklang ‘to at inirapan pa ako.Sasagot pa sana ako pero bumukas na ang elevator. So, I needed to cut our conversation. Sinulyapan ko si Gee. “Talk to you later…” I whispered, then I followed Mr. Hernandez.He immediately got inside his car without staring at my direction. Nag-alangan naman akongWe immediately left when I came back from the restroom. Hindi na siya muling nagtanong about what he asked me a while ago, thank God. Hindi na rin kami nagkibuan habang nasa loob ng kotse pabalik ng kompanya.Pagdating sa kompanya ay muli kong pinagtuunan ang mga dapat ko pang malaman. I needed to review all the rules as his temporary secretary.Naku naman! Ang dami kong dapat pag-aralan. Sumasakit na ang ulo ko. Bakit pa kasi ako ang dapat maghirap dito? Sa dinami-rami naman ng iba diyan na mas magaling at matagal kaysa sa akin! Kontento na ako sa posisyon ko sa accounting department. Lahat ng trabaho doon ay alam at gamay ko na, hindi tulad nito na kailangan ko pang mag-adjust for my daily routine.Because I was busy ay hindi ko na namalayan kung anong oras na. Tutok na tutok talaga ako sa ginagawa.“Hep!” Napaangat agad ako ng tingin sa nanggulat sa akin. “Baka yumaman ka bigla niyan!”Napamura ako dahil hin
Lalabas na sana ako ng opisina niya because being with him in his office made me feel uncomfortable. Most especially the way he glanced at me. It was always giving me damn feelings.Daig ko pa ang tumakbo nang walang tigil sa kahabaan ng EDSA. Kung puwede lang dukutin ko ‘yang mga mata niya, noong isang araw ko pa sana ginawa.“E-excuse me, Sir,” paalam ko na sa kanya, sabay talikod.“Wait, Miss Cordova,” mariing pigil niya na ikinahinto ko sa paglabas.“May ipag-uutos pa ba kayo?” Lumingon uli ako but I was not glancing at his eyes.“Nothing. Huwag ka munang umalis. Come here and join me with this coffee,” sabi niya, nakatingin pa rin nang deretso sa akin.Ayoko nga. Tanghaling tapat, ang init ng panahon, idagdag pa ang init ng titig niya.“B-but, Sir, may gagawin pa kasi ako at tatapusing trabaho. I-I just can’t join you,” dahilan ko kahit ang totoo, wala naman talaga akong importanteng ginagawa. Nagp
[Brad POV]“Hey, dude, are you with me?” Napalingon ako kay Albert. “I’m talking to you, pero hindi ka nakiking, where’s your mind floating right now?”“Yes. What is it again?” I asked because he was right, I was not paying attention.“Oh. I think someone is bothering you,” sabi niya habang umiiling at ngumisi pa.“Just don’t mind my silence. Anyway, what are you doing here? May kailangan ka ba?” I said while getting my paperwork on the table.“See, hindi ka nakikinig. Ano ba kasi ang iniisip mo?”“Wala.” Nagtaas ako ng tingin sa kanya.“Okay. Kung wala, then let me guess who is bothering you at this point.” Inilagay pa niya ang hintuturo sa gilid ng mga labi at nag-isip.“Guess who? Kung ano-ano’ng pinag-iisip mo diyan.” Ibinalik ko uli ang atensiyon sa ginagawa.“I think alam ko na. Is it her?”Kumunot ang noo ko at tumingin uli sa kanya. “Her? who?” ta
[Charmane POV]“Miss Cordova.”Nagulat ako nang may tumawag sa akin. Bigla na lang nagising ang kaninang inaantok kong diwa. Humarap ako at alertong sumagot. “Y-yes, Sir?”“Have you finished the papers na kailangan ko ngayon sa meeting?” tanong niya sa seryosong boses.“Yes, Sir. Natapos ko na po.” Tumayo ako at ibibigay na sana iyon sa kanya. Pero bigla siyang tumalikod. “Sir, wait… Heto na ‘yong—”“Bring that to my office now. And please with a cup of coffee.” Iniaabot na nga, hindi man lang kinuha. Nanadya ‘to, ah!Ugh! He’s really annoying! Putragis na lalaki ito.About the kiss yesterday, I swear it will not happen again. Wala ‘yong malisya. Just act normal, Charmane, bulong ko pa sa sarili habang nanggigigil sa pagtitimpla ng kape.I calmed myself for awhile before entering his office. “Here’s your coffee and the documents that you needed, Sir.” Nang mailapag ko ang kape at m
[Charmane POV]Dahil sa pagmumuni-muni ko, hindi ko napansing nakarating na pala ako sa tapat ng eleganteng subdivision. Binasa ko ang malaking pangalan ng subdivision.Castillo De Amore. Wow, it’s a Spanish phrase, huh. Nice one.Sa nakikita ko sa labas pa lang ng subdivision ay pangmayaman na talaga ang lugar. Napakaganda, to think na nasa labas pa lang ako. Paano pa kung nasa loob na ako? Hula ko ay puro mansion ang mga bahay doon.Dahil exclusive nga ang lugar, siyempre mahigpit ang kanilang seguridad. Ang daming security team na nagkalat sa labas at loob ng gate. Usually naman sa ibang subdivision ay dalawa o tatlo lang ang mga guard sa entrance.“Good evening, Ma’am. Saan po kayo?” the guard asked me.“Ferrer residence,” sagot ko.May kinuha siyang logbook sa guardhouse, saka bumalik. “Puwede ho bang makuha ang pangalan ninyo at ID, Ma’am?” magalang niyang tanong.“Charmane Cordova.” Hab
[Charmane POV]“H-hi. Good evening,” I greeted them while my eyes were set only to my boss. Pero agad kong binawi dahil kanina pa talaga ako naiilang sa kanyang ginagawa. Kung makatitig kasi ay para akong ice cream na nalulusaw.“Oh, hi, lady, good evening,” bati ng kasama niya.“Ahm, by the way, this is Charmane. Charm, this is Greg Ferrer, the owner of this house.”Oh, he is Greg? Ang suwerte nga naman ng girlfriend at mapapangasawa ng taong ito.“Nice meeting you, Charmane.” Mr. Ferrer extended his hand at tinanggap ko naman iyon kahit pa nakakailang.“Same here, Mr. Ferrer.”“Well, Albert is right. You’re really beautiful and you are perfect for each—” Hindi na niya nasabi pa ang susunod na sasabihin dahil marahan siyang siniko ng katabi niya.I felt awkward. Feeling ko nga, namumula ang magkabilang pisngi ko. Ano kaya ang sinabi ng Albert na iyon dito sa Greg na ito? Sh
[Brad POV]I had been looking for Charmane everywhere but I don’t know where to find her. Bea took her dahil may pag-uusapan lang daw sila sandali. But it had been ten minutes since they left. Kanina pa rin ako halos paikot-ikot sa buong paligid. So, I decided to go back to our table, only to find out na nandoon na pala siya with Albert and Amanda.I smiled as I walked to their direction. They did not notice me because they were busy chatting.“Hey, guys. Parang naririnig ko yata ang pangalan ko sa usapan ninyo.” Napatingin ang dalawa sa akin. “Siniraan n’yo na agad ako sa kanya?” I saw Charmane’s pale face. She froze when she heard my voice.“That’s not true, Brad. We built you a good image to Charm,” sagot ng dalawa.I just shook my head and smiled. “Good. You, saan ka ba nagsusuot? Kanina pa kita hinahanap. And where is Bea?” tanon
“Look, wala akong pakialam kung girlfriend mo siya o hindi! Kasi in the first place, alam ko kung saan ako nakalugar.”“She’s not my girl,” ulit ni Brad.Nilingon ko siya at saka mapaklang ngumiti. I looked at his eyes down to his soft lips. I raised my fingers to touch it. I didn’t know where did I get my strength to do that. Basta parang nagkaroon lang ng utak ang kamay ko para gawin iyon.“Why so defensive, huh?” I looked at his eyes again while my fingers were still touching his lower lip. “Hindi naman tayo, ‘di ba?”Napalunok siya habang titig na titig sa mga mata ko. Sa bango ng hininga niya ay parang nawawala na talaga ako sa sarili at nanghihina pati mga tuhod ko. Ito na ba ang sinasabi nila na kapag nalalasing ay lumalakas ang loob mo na gumawa ng hindi mo kayang gawin kapag matino ang pag-iisip mo?“No, I’m not defensive. I’m just telling you the truth,” sabi ni Brad sa mahinang boses. “And I don’t want you