Share
Chapter Eight
Alexandria's POV
"BABE? Alex? Wake up!" mahinang usal sa akin ng isang pamilyar na tinig. Dahan-dahan akong nagmulat ng mata, at kahit nanlalabo man ang paningin ay alam ko na kung nasaan ako. Dahil iyon sa kulay ng paligid at amoy ng silid kung saan ako naroon. Sa ospital.
Naramdaman kong may mainit na palad ang nakahawak sa aking kamay. Si Seiichi. Nakaupo siya sa gilid ng hospital bed kung saan ako nakaratay. Mababakas sa mukha ni Seiichi ang matinding pag-aalala pati na rin ang relief ng makitang nagkamakay na ako. Ang kamay niyang mahigpit na nakahawak sa aking palad ay ramdam kong bahagya pang nanginginig.
"Seiichi. . ."
"Alex? Thanks God, you're awake!" nasisiyahang bulalas niya ng makitang dilat na ako. "I
Kaugnay na kabanata
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Nine
Heinz's POVTUNOG NG cellphone ko ang pumukaw sa 'king ginagawa ng mga oras na iyon. Kasalukuyan akong nasa study table at pinasasadahan ng tingin ang ilang dokumento. Agad kong dinampot ang cellphone at tiningnan kung sino ang nag-text na iyon. Agad na umarko ang kilay ko ng mabasa ang mensahe.*Text Message from 0912*******"Good morning Mr. Montero. Can I see you? You saved me last night. I just want to thank you personally. Victoria's restaurant; 8:00PM. Thank you."Napangiti ako ng malapad ng mabasa ang text na iyon. "Akalain mo nga naman, nangyari na ang inaasahan ko," wika ko habang nakangisi. 'Di
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Ten
'Tang'na! Naiwanan ko 'yung wallet ko! 'Di ko pa naman dala si Amber! Ang tanga-tanga ko talaga! Ughh!'BUONG GIGIL kong pinagsisipa ang kaharap na pader nang mga oras na iyon. Nasa labas pa rin kasi ako ng Victoria's Restaurant at yamot na yamot sa sarili dahil nawawala ang letseng wallet ko. Shit! Pa'no ko makaka-uwi? Pero nabuhayan ako ng pag-asa ng maalala si Seiichi. Mai-text nga ang kumag. Sana
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Eleven
Alexandria's POVKATOK MULA sa pinto ng kwarto ko ang pumukaw sa'kin habang nagba-browse sa Facebook at nakahiga. Hindi na ako nag-abala pang buksan ang pinto dahil alam ko namang si Papa lang iyon. Hinintay ko na lang ang kung ano mang sasabihin ni Tanda habang patuloy sa ako ginagawa. Ganoon ang setup namin ni Papa kapag nasa bahay ako. Buong araw lang akong nasa kwarto at lalabas lang kung may importanteng gagawin. At kung may sasabihin naman si Papa ay kakatok lang siya sa pinto."Anak, nasa sala si Cyrus. Pakibaba mo naman. Nakakahiya naman doon sa tao kung hindi mo pakikiharapan!" anito mula sa labas ng silid ko.Agad na uminit ang ulo ko pagkarinig ng sinabing 'yon ni Papa. Shit! Ang kulit talaga
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Twelve
Rodney Saavedra's POVINI-ANGAT ko ang aking ulo mula sa pagbabasa ng diyaryo nang marinig ang tawag na iyon sa aking telepono. Inabot ko ito sa side table at tiningnan kung sino ang tumatawag. Umahon ang kaba sa aking dibdib nang mabasa kung sino iyon. Tumatawag lamang kasi ito kapag may problema. Pinindot ko ang answer button at kabadong sinagot. "Y-yes?""Oh! What a nice greetings, Rodney!" sarkastikong tugon naman niya mula sa kabilang linya."A-anong kailangan mo?" diretsong tanong ko sa kan'ya. Hindi ko rin maikubli ang panginginig ng boses.Narinig kong pumalatak siya.
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Thirteen
Alexandria's POV'Shit! You never fail to ruin my mood asshole! Bakit 'di na lang kayo ni Cyrus ang magsama? Bagay kayo. Isang matandang hukluban at isang baliw!'NAGTATAGIS ang mga bagang ko habang mariing hawak ang clutch ng motorsiklo. Hindi ko maiwasang mainis nang maalala ko ang
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Fourteen
Alexandria's POV"ALEX!"Kumuyom ang kamao ko bago huminto sa paglalakad at bumaling kay Seiichi na walang kahit anong emosyon na mababasa sa mukha. Siya naman ay nanatili lang na nakatingin at tila nag-iisip ng sasabihin. Nang hindi siya kumibo ay muli akong tumalikod at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa bench na hindi kalayuan."Alex! Wait!" pigil niya sa'kin. Patuloy lang ang paglalakad ko na para bang walang naririnig. At nang hindi ako tuminag ay hinablot niya ang braso ko. Gigil naman akong humarap sa ungas at tumiim-bagang. Pakiramdam ko ay gusto ko siyang sapakin sa tindi ng galit dahil sa kalokohang ginawa niya kanina lang. Pilit kong iwinawaksi ang braso ko ngunit mahigpit ang pagkakahawak niya rito.'Shit! Kung 'di
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Fiftheen
Alexandria's POVIn loving memoryofMaria Elena SaavedraBorn: January 1, 1966Died: September 26, 2012"'MA, I miss you so much! I really wish na sana ay nandito ka. Hirap na hirap na 'ko sa nangyayari sa pesteng buhay ko!" puno ng emosyong usal ko habang hinahaplos ang pangalan niyang nakaukit sa marmol.Kapag ganitong pagkakataon na pakiramdam ko ay kailangan ko ng karamay, dito ako sa puntod ni Mama nagpupunta. Nababawasan kasi ang bigat sa dibdib ko kapag kinakausap ko siya. Madalas ko itong gawin kapag nalulungkot ako at wala ni isa man ang pwedeng mapagsabihan ng mga hinaing ko sa buhay.
Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Chapter Sixteen
Heinz's POVAGAD akong napabalikwas mula sa pagkakahiga ng tumunog ang cellphone ko. Nasa bahay lang ako ng oras na iyon at naghihintay ng tawag mula sa assistant kong si Raiko. Dinampot ko ang cellphone mula sa center table at nang makitang si Raiko nga ang tumatawag na iyon ay agad ko itong sinagot. "Yes Raiko, any updates?""Nasa Kawashima hotel bar na si Ms. Saavedra Sir," anito sa kabilang linya."Okay, good job, Raiko. Papunta na 'ko.""Okay, Sir."Si Raiko ang kumakalap ng mga impormasyon tungkol sa pang araw-araw na aktibidades ni Alexandria. Siya rin ang inuutusan kong magmamanman rito ku
Pinakabagong kabanata
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang EPILOGUE
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang FINALE
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy-one
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Seventy
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-nine
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-eight
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-seven
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-six
- Ako’y Ibigin Mo, Babaeng Matapang Sixty-five
