I woke up with this heavy feeling as usual. Medyo hindi pa sanay sa kada umagang bigat na nararamdaman. This family is making me sick. Mabuti nalang at hindi ako lumaking pasaway at nagbibigay-sakit ulo.
Bumangon na ako sa kama at ginawa ang morning routine. Bumaba agad ako't hinanap sila.
Una kong nakita ay si Yaya na nagwawalis sa sala.
"Magandang umaga Manang, dumating na po ba sila Mommy kagabi?", tanong ko nang hindi ko sila mahagilap sa kanilang kwarto. Sana naman dumating na sila para makapagpaalam ako. I want to go to that island and spend time with my friends.
"Magandang umaga din Shy, dumating na sila kanina galing daw US para sa negosyo. Nasa sala sila ngayo't nag-aagahan, sabayan mo na sila do'n hija," nakangiting saad ni Manang. Mabait si Manang. Naninilbihan na siya dito sa amin simula bata pa lang ako kaya close na kami. Para ngang siya na ang tumatayong pangalawang ina ko.
Bago pa man ako makarating sa sala, narinig ko na ang kanilang sigawan. Nagtatalo na naman sila sa harapan ng hapag-kainan. Their always like that.
Discussing their problems and then ended up arguing with each other. Expected na ata iyon sa mag-asawang arrange marriage.
Umupo ako sa harapan nila dahilan para mahinto sila sa kanilang bangayan. Agad na nilagyan ko ng kanin at ulam ang plato ko na inihanda ni Manang. Mom and Dad just act coldly against each other.
"How's your business trip, Mom? Dad?", tanong ko sa kanila. Mom glance at my direction.
"It's fine, honey", mabilis na sagot ni Dad.
"The trip is fine. Nakapagdeal kami ng foreign investors for our company honey, ang problema lang ay itong Daddy mo", she said and then rolled her eyes to Dad. "Something's off about him, may babae na siguro 'yan", dagdag pa niya.
"Xia, I will never do that to you. Pinapairal mo na naman iyang ka praning mo. Kaibigan ko lang iyon noong college, kinakamusta niya lang ako", paliwanag ni Dad.
"Akala mo hindi ko alam, Simon?", Mom said like she's ready to open the bomb. She then dropped her spoon and fork and wiped her lips with her napkin. "She was your freaking ex in college! She's your first love! Sinong hindi mapapraning doon? Siya yung sinasabi mong pinangakuan mo ng kasal di ba? Siya yun di ba?!"
"'Was' Xia, 'was'! That was in the past! Palagi nalang ba natin itong pinag-aawayan?" sagot naman ni Dad.
They don't have trust with each other. Araw-araw nila itong pinag-aawayan. Kung sino man ang kasama noong isa, pinagseselosan agad. I don't know kung bakit ako nabuo. Couple should marry because of love, right? Not because of their damn arranged marriage.
May mga kasintahan din sila bago sila ikinasal pero tinigil nila para sa akin. I know they don't love each other. I mean, it's okay for me if they'll divorce, I'm old enough to understand their problems. I just don't get why they should act sweet lovers in front of the public, when they are actually not. Maybe to protect each other's reputation?
Nilapag ko ang aking kutsara at tinidor. Hindi pa din sila tumigil sa kanilang bangayan kaya uminom muna ako ng tubig bago magsalita.
" Excuse me, Dad, Mom.. May outing po kaming magkakaibigan, we will go to an island tomorrow," sabi ko. Bahagya silang natigilan. Si Dad na nakakunot pa ang noo. I think 'di sila papayag. Knowing him, he cares more about my grades in school.
"Sino -sino ang mga kasama niyo doon sweetie?," tanong ni Daddy na hindi pa rin nawala ang kunot ng noo niya. Si Mommy blangko ang reaksyon sa paalam ko. Maybe she's considering it.
" Sina Cathy, Bea, Nicholas and Lawrence, " kilala nila ang mga kaibigan ko. Bumibisita kasi sila paminsan-minsan dito sa bahay. Wala naman akong narinig na negative comments galing sa parents ko about my friends, so I think it's okay to go with them.
"Okay but you----sorry, I have to take this call," naputol ang dapat sasabihin ni Daddy dahil sa tawag sa company. Tumayo agad siya kahit na hindi pa siya nangangalahati sa kaniyang pagkain.
Ganyan lagi ang scenario dito sa bahay. Hindi natatapos ang usapan namin dahil nga busy sila lagi sa kompanya. Halos kada minuto may tumatawag sa kanila for emergency and some stuffs.
Umalis saglit si Daddy at sinagot ang tumawag sa kanya.
" Is it safe there, honey?," tanong ni Mommy sakin at bahagya pang pi-nat ang ulo ko. I feel relax and safe everytime she did that. Mom sometimes cares about me. Kinakamusta niya ako sa araw ko.
"I don't know Mom, but for sure it is. Kasama ko naman sila kaya hindi namin pababayaan ang isa't isa. Tyaka Mom, I'm not a kid anymore, right?," tumango siya at ngumiti.
"Sure you are, dalaga ka na kaya" sabi niya sabay tawa. "Ilang araw ba kayo do'n?"
"It depends kung magugustuhan namin doon, Mom. But if hindi, we will stay for 2 nights to unwind our minds" sabi ko. A perfect vacation for peace.
" Okay. Just be safe and take care of yourself always, sweetie"
"Of course Mom, thank you!", sagot ko sa kaniya and kissed her cheeks.
"Ma'am? May tumatawag po. Tungkol daw po sa meeting", sabi ni Manang at agad lumapit si Mommy kanya.
"Samahan niyo nalang po akong kumain, Manang", sabi ko sa kaniya at makikita sa kaniyang mga mata ang kalungkutan dahil sa aking sitwasyon.
'Mamaya, sabay tayo. Kumain ka na muna', she mouthed. Masaya ako na nirerespeto niya pa din sina Mommy at ang kaniyang trabaho. Kaya love ko si Manang, eh.
Ito ang buhay ko. Ito ang pamilya ko. Mas binibigyan pa nila ng oras at panahon ang kanilang business kaysa sa akin. Yes, I'm too old for my asking parent's attention but I really want to spend time with them. Mahirap ata iyong maabot.
Impossible.
That's why I will give my time instead to my friends. And maybe...maybe tomorrow's adventure will temporarily forget this problem. I want to get out from this mess.
Naputol ang magandang tulog ko dahil sa beep ng aking phone. It was just five in the morning and someone just ruined my sleep. I checked my inbox kahit na nanlalabo pa ang mata ko dahil sa sobrang liwanag sa screen. Pero baka emergency kaya tiniis ko nalang.It was a text from Cathy.'Good morning Shylah girl! Mamayang 7 A.M. tayo pupunta, Shy. Bring anything that you'll need that will lasts for 3 days. Hindi tayo magsisisi na pupunta kasi mala-Boracay daw doon'I replied a simple ,'Okay, thanks!' to her text. Sinabihan ko siya kagabi na pinayagan na ako at ang loka, na excite masyado. Todo tili pa kasi baka may chance na daw kami ni Lawrence doon sa isla. Loka-loka.After reading her early text, I immediately go back to sleep. At six in the morning, nagsimula na akong mag
"Ilang araw ba tayo mamamalagi do'n?", tanong ko sa kanila. Tumanggi si Mang Raul na siya ang maghahatid sa amin sa isla. Sobrang delikado daw kasi.Kasalukuyan kaming naghahanap ng bangkero dito sa daungan. Ang dami namang bangkero pero walang sinumang pumayag na ihatid kami. What's with that island? Iisa lang ang sinasabi nila, wala daw nakakalabas ng buhay doon at nakakamatay daw? Kapag tinatanong naman namin sa sila kung anong meron, ayaw naman nilang sasabihin.Ang damot nila sa information ah.Ang ganda kaya noon sa picture. It is a hidden paradise that only few people knew it exist. At gusto naming masali sa isa sa mga iilang na nakadiskubre sa islang iyon. That's why I'm planning to make a vlog if we'll arrive there." One week lang Shy", sagot sa akin ni La
Parehas kaming hindi mapakali ni Cathy. Siya ay namomroblema sa signal at connection, ako..ewan, I just have this weird feeling inside me na may nakatagong misteryo sa islang ito.Habang sila ay naaaliw sa view dito sa isla, ginala ko ang aking tingin sa paligid. Kung iisipin, parang wala talagang problema dito.Worldclass and peaceful view.Todo taas naman si Cathy sa kaniyang phone upang maghanap ng signal. "Fuck!", kanina pa siya nagmumura.Nagdesisyon akong lumapit sa karatula habang busy pa ang iba kong mga kaibigan. Giniba ko ang marupok na kawayan na nagsisilbing suporta dito. Kinuha ko ito ay hinaplos.Pero nagkamali ako.Hindi ito isang pintura.
Gusto kong sigawan ang aking mga kaibigan na kulang nalang maghugis puso ang mga mata simula ng makarating kami dito sa isla. Hindi ko naman sila masisisi kasi sobrang nakakamattract naman talaga ang beautiful view at sa pagkapeaceful ng place.Napigil saglit ang aking paghinga at nagsitaasan ang aking mga balahibo sa lugar na ito nang makapasok na kami sa mismong loob ng isla. Agad naman naming iginala ang aming mga paningin sa paligid.Ito ay isang munting baryo.May mga cabins at gawa sa kawayan ang aming nakikitang kabahayan. Kung titingnan, para kang nasa isang probinsya, though may iilang mga bahay naman na sementado na. Puro mga iba't-ibang puno din ang nakapalibot sa lugar.May iilan lang din ang mga tao sa labas na ginagawa ang kanilang mga usual daily routine. Ang kanilang mga kasuotan ay parang nasa makalumang panahon.Mataas na saya, blouse at may panyo sa ulo ang mga babae. Sa mga lalaki nama'y paran
"Bakit kailangang kumpeskahin pa eh wala namang signal dito?", tanong ko sa manika. Agad naman siyang tumingin sa gawi ko pero ngayon, ang ulo lang niya ang kaniyang pinagalaw.Creepy."Gusto po naming maramdaman ninyo ang kapayapaan ng lugar at maparamdam na para kayong bumalik sa sinaunang panahon na wala pang polusyon at hindi pa gaanong gamit ang teknolohiya. Hindi niyo yata nabasa lahat tungkol dito sa isla?", sabi niya na parang nang-aasar pa na wala kaming alam sa pinasok namin. She even smirked at us. What a rude plastic creature!This barbie grl is so scary, she laughs and talks like a real, normal human being. Ineexpect kong English ang lengguwahe niya kanina , buti nalang pala hindi, kundi nosebleed kahahantungan."May pangalan ka ba?", tanong ni Lawrence sa kaniya. Bumaling siya kay Lawrence at lumapit pa."Pasensya na kayo't nakalimutan kong magpakilala. Ako si Barbara ng La Isla de las Monecas", she said and offered a hand shak
"Two rooms please""Ang room niyo po is number 9 and 10 ", sabi ng receptionist sa amin. Manika din siya pero gawa sa tela.Mga limang minuto din kaming nag- asaran bago dumating ito. May ginagawa daw kasi siya. Ewan, may receptionist bang iniiwan yung trabaho niya?Dumating siya na parang wala siyang trabahong iniwan. Ngumingiti pa siya bago pumunta sa front desk. Mukhang si Anabelle, literally. Pero may mga uunting dugo akong. nakita sa kaniyang paanan. Weird.Kitang- kita ang pin sa kaniyang dibdib. 'Jessica' ang pangalan niya."Pasensya na po kayo't natagalan. Pinatawag po kasi ako ng manager. Heto po ang room key", sabi niya at nilapag sa aming harapan ang dalawang susi na may manika na key chain."Wala bang ibang tao dito miss bukod sa amin?", hindi ko na napigilang itanong. Bumaling siya sa amin at ngumiti. "Wala po. For now, wala pang ibang turista na nags- stay in. Ilang araw po ba kayo dito?"Nagkatinginan
I envy Cathy sometimes kasi hindi siya matatakutin at gusto niya yung mga bagay na may thrill. Well, its the opposite for me.Pero kung matapang ka at hindi mo iniisip ang maaaring posibleng mangyari is another story. May part na sa akin na nagsisisi na sumama ako sa kanya. Hindi naman masamang huminga sa araw- araw na away ni Mom at Dad pero hindi yung ganito. Hindi yung posibilidad na makalabas kami dito.Hindi natatakot si Cathy na matrap dito. Kailangan lang daw kaming kumalma, huwag magpanic at antayin si Manong bangkero sa miyerkules. We couldn't stop our emotions knowing that we don't have any assurance that he will come back to save us.Bitbit pa rin ni Cathy ang manikang pinakita nya sa' min kanina. Hindi ba siya natatakot diyan? Kasi naman, tuwang-tuwa at sabik-sabik siya dito. Niyayakap pa niya na parang ngayon lang siya nagkamanika.Gusto kasi ni Cathy ay yung mga bagay na kahit marumi o nakakatakot, basta bet niya, go. Sobrang babaw lang talaga
"'Asan diyan yung manika natin?", nabatukan ko ng malakas si Nicholas dahil na tanong niya."Baliw ka ba? Yun ba yung iniisip mo bago ang kaligtasan nating lahat ha?", galit na sabi ko sa kaniya."Alam naming praning ka na simula noon pa, Shy pero huwag mo namang bigyan ng malisya lahat. Wala namang ginagawang masama yung mga manika sa atin ah? Ba' t ka ganiyan?", lakas- loob niya akong hinarap. Tumahimik si Cathy kasi alam niya kung saan nanggagaling ang pagka- praning ko. "Bakit ang kj mo?""Nicholas, Nicholas huwag ka munang lumabas!" tinawag siya nina Bea, Nicholas at Lawrence dahil bigla nalang itong nagwalk- out at malakas na sinarado ang pintuan."Ikaw kasi eh, bida- bida ka!", malakas na sigaw naman ni Bea sa harapan ko at sinundan si Nicholas.Napahilamos nalang kami sa aming mga mukha. Frustration and fear run in our system at this moment.