CHAPTER 32

Natawa ako sa sinabi niya.

"Asawa, eh, hindi ka pa nga nagpo-propose, eh? Para kang ano..." Napakagat ako sa labi dahil sa pagpipigil na ngumiti. "Ang ano nito. Bakit ka ba ganyan?"

"Bakit parang kinikilig ka?"

Tinakpan ko ang bibig ko at panandalian na tinaob ang cell phone para hindi niya makita ang reaksiyon ko.

Para kang tanga, Mina...

Humagikhik ako dahil sa kalokohan ko. Matapos ang nakakahiyang ginawa ko ay saka ko lang inayos ang cell phone ko.

"Tse! Hanggang kailan ka sa hospital na iyan?" Iniba ko na lang ang usapan para hindi niya na ako kantiyawan.

Heto at hindi na kami teen-ager pero kung makapagkulitan kami ay ganito na lang.

"Isang buwan pa. At kapag matapos ang gawain ko rito, diyan na ako didiretso sa Pilipinas para makita kita."

"Talaga lang, ha?"