Chapter 27

"Kumain pa kayo ng marami at tiyak na pagod kayo  sa biyahe." anang ni Nanay sa amin.

Ngumiti ako sa kanya at hinaplos ang mga palad bilang pasasalamat na walang sawa niyang pag aalaga sa amin. Ibang-ibang awra ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. I felt like every move I make, someone is looking at me intensely. Para bang may nagawa akong kasalanan sa taong iyon.

"Okay ka lang?" naagaw ang atensyon ko ng hawakan ni Albert ang palad ko. 

"Uh-huh, sorry. I'm fine. May iniisip lang. Pero ayos lang ako 'wag kang mag alala," wika ko.

"Hey, don't force yourself, okay? Makakasama iyan sa kalusugan mo." may bahid na pag aalala sa tono niya.

"I won't. Thank you," sabi ko at bumalik na sa pagkain. Ramdam kong nakatitig pa rin sa akin ang kaibigan ni Albert kaya nagmamadali akong tapusin ang pagkain ko dahil hindi ko na kaya. Parang sasabog ang puso ko kapag tumagal