Nag ikot-ikot muna ako sa buong sala habang hinihintay si Callie. Mahigit kalahating oras na siya roon sa loob. I saw a large frame of a family. Dalawang batang lalake na parehong nakangiti, hindi malayo ang agwat ng kanilang edad. Pareho silang moreno pero ay isa ay may kasingkitan.
Hawak ng ginang ang dalawang kamay ng mga batang lalake sa kaniyang balikat. It shows how much she love them. Bumilis ang puso dahil sa isang tikhim. I suddenly drop the frame on my hands because I got shocked.Litrato ng dalaga at binata na magka akbay sa isa't-isa. Mabilis ko naman itong dinampot ngunit nasugatan lamang ako.
"S-sorry, I didn't mean to drop it." sabi ko, pisil-pisil ang daliri na nasugatan roon sa bubog. Napasinghap ako sa kaba dahil para akong mauubusan ng dugo kahit maliit lamang iyon.
Nilapitan naamn ako ni Callie upang aluhin niya. "Hey, just relax. Let's go in my room. Linisan natin iyan."inalalayan ako ni Callie patungo sa kwarto na sinasabi niya. Ramdam ko ang pag sunod nang lalake sa amin.
"Sorry talaga. Hindi ko naman sinasadya eh, nagular lang talaga ako."ulit ko.
"It's not your house after all. Nagawa mong pakialaman. Is that what visitors do?" a manly voice spoke, it shatters me into pieces by the way he judge people seem unprovokable.
He leans himself on the side of the door, his arms cross over his chest, so as his one foot on the side of the door."Hindi ko nga sinasadya!"inis kong sabi, hindi ko namalayan na tapos na palang linisan ni Callie ang sugat ko. I gave him a small smile for taking care of it. "Kung ayaw mo pala na pinapakialaman mga gamit mo, eh di sana nilagyan ko ng tali."Padabog akong lumabas ng kuwarto, hindi pa man nalalakayo ay nilingon ko ito.
"What?"
"Hindi ako magpapasalamat sa iyo dahil naligtas mo ako." he just smirked. "And Callie, thank you for being a good friend for a short time. I don't want to see you for now."diretsahan kong sabi.
They both nodded, turning them behind was simple. Hindi naman ganoon kalalim ang pinagsamahan namin ni Callie para makonsensya ako sa ginawa ko. Napitlag ako sa boses na nanggaling sa likod ko. Saglit ay naistatwa ako sa pamilyar na boses. It just few minutes we disagreed things but it looks like we have known for that long.
"You think you can go home?"
Nilingon ko ito na seryosong nakapamulsa pababa sa hagdan. Konti na lamang ang pagitan naming dalawa nangmagkalapit ang aming mga mukha."I can go home. Alone. I'm not your liability, and I wasn't in the first place."matapang kong sabi,
Dahan-dahn siyang umikot sa likuran ko dahilan para kilabutan ako dahil nasa tainga ko ang kaniyang bibig."Hmm... Are you sure with that? Well, I don't think so. This place is exclusive. No vehicles are allowed here except my buddy guard.""Oh, why you look concern? You were about to curse me, right?"I rolled my eyes in frustration.
"You have to stay here for one fucking night!"his impatient testify the anger in his face, veins were about to explode.
"What the hell?! Kung maka sigaw ka akala mo ikaw nagpakain sa akin. Ganyan ka ba talaga, huh?! Sigaw ko pabalik na ikinagulat niya.
I was about to speak when Callie interupt. He looks nervous. Kaagad niya akong hinawakan sa braso. Hindi na bago iyon sa akin. I went to his side because I couldn't stans this man right infront of us. "What's happening here?"usisa niya.
"She'll stay here. I'll driver her home tomorrow."tuluyan na niya kaming iniwan sa labas.
Biglang bumuhos ang malakas na ulan, kasabay ng kidlat. The weather doesn't agree upon us, it pour pit its anger like what Sean does. Sean, even he didn't tell his name, I actually know him. My heart knows him.
Callie hand me a towel when we reached the living room. He sat help me to dry up myself, I didn't give any malicious act because he is a good person to me. I felt it. Noong hinatid niya ako sa bahay noong gabing iyon.
Naupo siya sa tabi ko habang pinipisil ang aking kamay. "Thank you," He pulled me over his chest, a warmth feeling wrapped up in my body.
"You're always welcome, boo. I'll stay by your side no matter what."Huminga siya ng malalim. Nanatili kami roon sa ganoong posisyon bago magpasyang umakyat sa kuwarto niya.
"Are you sure about this?" I ask curiously, he offered his room for me so I could sleep comfortable.
"Absolutely. You'll be safe here. Huwag na huwag lang lalabas sa kuwarto mo hanggat hindi ako kumakatok."babala niya.
"Why? Is there something wrong?" tanong ko. Tumayo siya matapos akong kumutan.
"Those mens out there, they're looking at you like you are a prey." impit na sabi niya,
"Oh, I'm sorry. I just...didn't know."nahihiya kong sabi.
"It's okay. I'll guard you, goodnight boo."
"Goodnight, boo."
As he went outside, I try to sleep pero hindi ako makatulog. Darted my eyes on the ceilling, back and forth on the four square of his room. Aircon was fine, it's cold even I wrapped myself with a blanket. I have a long sleeve and pajamas that I borrowed from Callie a while ago.
___
Sun rays from the open window, illuminated through my skin. I spread my arms, my hair is messy and breath couldn't describe. I immediately went into his bathroom to find anything I could use. Thank God, I found a spare of sealed toothbrush inside the small cabinet.
Matapos kong mag toothbrush ay nag hilamos ako, ginamit ko iyong sabon na naroon kahit gamit na iyon. The important thing for me is to clean myself so I wouldn't be embarrassing for them. I used the bath towel on its pile and went outside.
Paglabas ko ay naroon sa kama si Callie, nakaupo at tila ba may malalim na iniisip. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at tumabi. "Good morning,boo. I'm sorry kung pinakialaman ko iyong nga gamit mo roon."paliwanag ko.
"No worries. By the way boo, Sean will drive you for now. I have some errands today." aniya, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, knowing na hindi maganda ang naging pag-uusap namin ni Sean, " Will you be okay with that?"he asks,
"Of course, boo. Ako nga dapat mag tanong sa iyo e, alam mo na naistorbo ko pa kayo."nahihiyang sabi ko,
He didn't bother to asks, instead, he hand over the clothe he was holding. "Here, I brought this online. I have no idea what clothes you like." Inabot niya sa akin ang limang paper bags na naglalaman ng mga damit.
Agad ko naman itong kinuha at binuksan iyon, laking gulat ko ng makita na perahong terno ang naroon. Isang pares ng blue high waist jeans with pink top. Sa pangalawang paper bag naman ay dress na floral which color white rin. Para bang pupunta ako sa beach sa lagay na iyon.
Other paper bags remained unopen. Itinabi ko muna iyon sa table. Nag tungo ako sa salamin to see if the jeans and top will fit on me, I'm so happy that it dows fit. I saw his reflection of amusement on the mirrow. A smile plastered on his lips with satisfaction.
Tumayo siya at nag tungo sa pintuan. Para bang nag aalangan kung aalis siya o hindi."Boo, I have to go. Drop a message when you get home, okay?"
"Yeah, I will. Just take care, boo."sabi ko,
Naiwan akong mag isa sa kuwarto. Hinubad ko na ang mga saplot na suot sa aking katawan, sinampay ko iyon sa upuan. I grab the jeans on the bedside and there, I wore it. I suddenly remember that I haven't change my bra. Tanging boxer lang ang suot ko na extra ni Callie ang ginamit ko. Mukhang bago iyon kaya nahiya ako.
I was about to zip the jeans when Sean entered the room. Pareho kaming nagulat sa isa't-isa na hindi malaman ang gagawin. Bigla akong tumalikod dahil sa hiya. Nagulat ako ng magmura siya ng malakas.
"Shit! Jesus woman, why didn't you lock the door!"galit na sigaw niya. "Paano kung may ibang nag tangkang pumasok sa kuwarto, what will happen to you huh? Hindi ka ba nag iisip huh?!"bakas ang galit sa kaniyang boses.
Nakapikit lamang ako habang sinasabi niya iyon, nanatili akong tahimik hanggang sa matapos kong isara ang zipper ng jeans at sinuot ang top. I face him, anger subside on his face, it turns color red. Nakakuyom ang kaniyang kamao na para bang nauubusan na siya ng pasensiya.
"Oh, umaano ka diyan?" nakuha ko pang mang asar imbes na mahiya.
"Shut up! Go downstair for breakfast and then I'll drove you safely,"pagkasabi niya ay lumabas ito at hinampas ng malakas ang pintuan.
I followed him downstairs na kaagad namang nag tayuan ang mga katulong niya. I haven't seen them yesterday. Siguro ay day off nila iyon. Pagalit na niyang hinila ang upuan. Why this man is so arrogant? What's up with him?I grab the chair before he finally pulls it. "I can manage."My eyes got widen when he spoke to me unexpectedly an insulting words. "I wasn't offering you this one, it's for me." aniya, may bahid ng pang aasar.Inirapan ko siya at lumipat sa kabilang chair para doon maupo. "Eh di iyo na. Saksak mo sa baga mo." inis kong sabi sa kaniya. Hindi niya ito pinansinKumuha na ako ng itlog, fried rice at saka longganisa. Nakatitig lamang siya habang kumukuha ako ng pagkain. Para bang ayaw niya akong pakainin sa lagay na iyon. "What?!" hindi ko maiwasang mag tanong."Pray first, before you eat."tipid niyang sabi saka pumikit siya at nag dasal ng lenguwahe na hindi ko maintindihan.Pumikit na rin ako at nag dasal sa aking
It's been days but I haven't seen Callie roaming around. Nakakapanibago. I started building a friendship to him because he has this vibes that could erase the pain in my heart. Matagal na panahon na rin akong hindi nagkaroon ng kaibigan,maliban kay Aaron na naging boyfriend ko noon.Kasalukuyan akong nag aayos ng mga gown nang may pumasok. It's him. Noong isang araw lang ay ngg punta siya rito para mang asar tapos ngayon ay nandito na naman siya.I gave him a deadpan look, my hands is at the back of my waist while looking at him. Nakapamulsa siya habang papalapit sa akin. Hindi niya ako nilulubayan ng mga titig niya. "What? Are you here to insult me again-"hindi pa man matapos ang sasabihin ay niyakap niya ako ng mahigpit.A hug that heaves my heart began racing, thud in my heart become louder and louder. I constantly pushes him, his body is heavy. Wala akong nagawa kundi hayaan siya roon."Stay,"
Callie's birthday happened in the mansion where he first brought me. 27th of May is his 32nd birthday. I gave him a present for his day kahit hindi ko alam kung ano ang gusto niya. "I'm sorry, boo. I have no idea what to give you. I really am." "Nah. Anything is fine as long you're here."aniya, Iginaya niya ako roon sa couch kung saan ang mga bisita ay naroroon. Inilibot ko ang aking paningin mga nag iinoman at naglukuwentuhan. "Thank you, boo. Babawi ako next time, okay?" Nahihiya ako sa regalo ko. It's an eclipse pendant na mayroong locket, kung saan may picture naming dalawa. "Hey, don't be bother. I like it, okay? I'll keep this for you, baby." He gave me a hug and planted kisses on my forehead. Isang malakas na tikhim ang unagaw sa mga nagsasayang bisita. Biglang kumalabog ng mabilis ang puso ko, it feels like it's going to crush anytime. I felt a liquid in between my thighs when I saw
"You guys okay?"salubong sa amin ni Callie na may dalang alak."Y-yes, uwi na ako. May pasok pa ako bukas sa shop."paalam ko,"Ako na mag hahatid," si Callie"I'll drive her home and besides you're drunk bro," singit naman ni Sean at nilapitan ako."Uh-huh, good night boo, take care."paalam niya saka umakyat sa taas. Nagpagiwang-giwang pa ito."Let's go,"aniya, hawak pa rin niya ang beywang ko.10pm pa lamang pero sobra ang lamig sa paligid. Humahaplos sa balat ko ang lamig. I wore his long sleeve na hanggang tuhod ko ang haba. Ginamit ko ang built na naroon sa hinubad kong damit. Tanging boxer niya lamang ang suot ko,bukod roon ay wala na. Yakap ang sariling tuhod para mainitan at makaiwas sa lamig.I got shocked when he stop the car and pulls me into his lap. Magkaharap na kami ngayon dahan-dahan niyang pinasadahan ang legs ko gamit ang maiinit niyang pa
"Ma, what happened?"pag aalala kong tanong. Narito kami sa hospital ngayon. Kagagaling ko lamang sa shop nang makatanggap ako ng tawag mula kay Annie."Y-your dad, inatake siya sa puso."Hagulgol ni mama. Inalo ko siya at niyakap ng mahigpit. Nag unahang tumulo ang mga luha ko dahil sa balitang iyon."Shh... it's okay ma, malalagpasan natin ito, okay? Magdasal lang tayo." wika ko, kahit sa loob-loob ko ay napanghihinaan na rin ako. Matagal ng may sakit si papa kahit noon pa man, pero dahil sa katigasan ng ulo ayaw niyang makinig at trabaho pa rin ang nasa isip.We're all here at the hospital, mga kapatid ni papa and mama in both sides. Nakakatuwa lang na sa ganitong paraan ay pamilya pa rin talaga ang maasahan. Pamilya pa rin ang uuwian sa lahat ng mga nangyare.Nagpaalam ako na may bibilhin lang sa labas, pero ang totoo ay hindi ko alam. Bigla na lamang bumuhos ang luha ko sa sobrang sakit na nadaram
It's been a month since my dad have died. Pero parang wala lang sa akin iyong nangyare dahil narin siguro sa galit ko. I tried to accept and forgive pero instead, I got the power to heal the wound that have cause me. Darating rin ang araw na mapapatawad ko rin siya ng buong puso. Naniniwala ako roon, I just had to let the time works on its way. "Hindi ka ba uuwi sa condo mo ngayon?"baling ko kay Aaron, He visited me in shop dahil usapan namin na kakain kami sa labas. Pumayag na rin ako dahil ilang linggo ko na siyang iniiwasan. "Hmm... After I take you out. Where do you want us to eat?" "Anywhere." "Hmm...okay, we'll go to your favorite restaurant." "I would definitely love that idea of yours," "Wait here, I'll call dad for a minute."he said, I just nodded. He left me inside his car, in turning point I played music to avoid b
"I'm sorry for what happened last time. "sabi ko, "This pasts months, I haven't clear my feelings towards you dahilan para umabot tayo sa ganito. I hope you don't mind, Aaron. I loved you before, totoong minahal kita noon, tinanggap kita at pinatawad sa kabila ng lahat. Hanggang doon na lang 'yon, past is past ika nga. Naka move on na ako, and I realized it lately. Sana maging happy ka sa desisyon ko, because I am happy for you. Palayain na natin ang isa't isa, Aaron.""I'm sorry for everything, I thought we could get a chance. I've been selfish for all over those years, I have hurt your feelings and I was fool at that time, I admitted those."he said, tears streams on his cheek, redden his eyes. It makes me sad for letting him feel this ways. "I wish you a happy and wonderful life even without me, I loved you so much, sweet girl. You've grown and matured enough. Guard your heart for the right man, as you favour me."he added.I run and gave him a tight hug as if i
"Natagpuang patay ang isang lalake matapos itong pag babarilin ng mga hindi kilalang armado," ani ng balita.Bigla akong kinabahan at nanghihina ang buo kong katawan. Diyos ko 'wag naman sana. Nagdasal ako saglit, pagka tapoa ay biglang nga ring ang telepono na kaagad ko namang tinakbo.I was about to speak then I heard a person crying over the phone. Pero pinilit ko pa ring mag salita "H-hello, who is this?""Aaron's mom, hija." anang boses "H-he is dead, hija..." hagulgol na anunsyo ni tita.Napaupo ako ng dahan dahan sa sofa ng marinig ang balita. Nag uunahan ang mga luha at hindi makapaniwala sa narinig. Kaya pala iba ang mga kinikilos niya, ang mga pinahihiwatig niya dahil 'yon na pala.Naririnig kong nag sasalita pa ang kabilang linya pero bumagsak