Four - Goodbye

Three days na after ng supposed dinner namin, at hanggang ngayon kasama pa din namin si mommy. At hindi din lumabas yung mga babaeng sumira sa pamilya ko.

"You're doing great, Summer." sabi ko habang tinatapik tapik ang balikat ko na para bang may nagawa akong nakapagandng bagay.

"Hui, anong tinatapik tapik mo dyan sa balikat mo?" nagulat pa ako ng biglang lumitaw si Klein sa likuran.

"Hehehe. Wala lang naman. Pakiramdam ko kasi talagang magaling yung naipasa kong proposal." sagot ko sa kanya.

"Sige. Mabuti naman. Akala ko e nababaliw ka na naman dyan. Dinner daw mamaya with Kenzo." sabi niya bago ako tuluyang iniwanan.

"Hello, baby." bungad ko ng sagutin ni Grant ang call ko.

"Hi bap, anything you need?" malambing na tanong nya.

Shet ang sweet sweet talaga ng baby ko. Hihihi.

"Sama ka mamaya ha. Dinner with Kenzo and Klein. I don't accept no for an answer. Ha."

"Pero bap kasi may lakad din kami ng tropa."

"Ehhhh. Palagi mo naman silang kasama ah. Sige na bap. Iwanan mo naman sila this time." sabi ko at pinalungkot ko talaga ang boses ko para maawa siya sa akin.

"Haaaaay. Fine. Sige na sasama na ako. Ikaw talaga. Sunduin kita sa office. I love you. Back to work na ako."

"Yes baby ko. I love you so much talaga." sabi ko before we finally ended the call.

Hahaha I knew it. Wala talaga siyang magagawa kapag ako na ang humirit sa kanya.

Pero sa isang babae lang talaga ako hindi manalo - JORDIN.

His best friend. Childhood best friend to be exact.

Kung hindi siguro ko nag-effort noon, baka walang bap-baby loveteam ngayon.

Who would've thought na yung acting skills ko lang pala ang tatapos sa lahat ng pangarap ni Jordin na maging sila ng prince charming ko.

No one can resist Summer basta naging cold na sya.

"Bakit mukha kang problemado pre?" tanong ni Damien habang naghihintay ng order namin. Lunch time na kasi at kakatapos lang tumawag ni Summer sa akin.

'What Summer wants, Summer gets.' yan ang ugali niyang ayaw na ayaw ko at pilit na binabago sa kanya, lalo na ang pagiging selosa niya.

Ilang beses na ba naging dahilan ng kamuntik na namin pag aaway ang selos niya? Kahit anong gawin ko yata hindi na mawawala sa isip niya yung nangyari noon.

Yes, I WAS a playboy. WAS dahil simula ng makilala ko sya, nagbago na ako. Kinalimutan ko na ang pagiging playboy. Pero, sadyang mapaglaro ata ang tadhana at ayaw linisin ang bansag sa aking PAMBANSANG PLAYBOY. She caught me making out with Jordin, my childhood best friend and my first love. Jordin and I had a thing before, pero no strings attached. Basta na lang nangyari e. I told her I love her pero that time sabi niya hindi pwede dahil aalis siya papuntang US with her family and dun mag-stay.

Then during college, I met Summer. I fell for her the first time I saw her inside our classroom. Niligawan ko sya, at alam ko din na may nararamdaman din sya sa akin dahil sa mga efforts na ginagawa niya. That time, nag alangan akong seryosohin sya dahil nga sa bestfriend niyang si Kenzo. At ramdam kong may something ito for her. Palaging nakabuntot na akala mo alagang aso niya sa kanya iyon.

Then Jordin came into the picture. We became close again, nakalimutan ko yung panliligaw ko kay Summer. Dahil na din sa pagiisip na baka hindi niya ako tanggap, at hindi ako ang para sa kanya gaya na lang ng paulit ulit na sinasabi ni Brenda atsa akin. Until one night I got a call from Klein telling me how drunk Summer is ay dahil sa akin. Dahil daw bigla ko na lang iniwanan ito sa ere. Tapos sabi niya, bitawan ko na lang daw ang bestfriend niya para naman mapunta na lang ito sa lalaking mas kayang mahalin ang kaibigan niya.

Natakot ako. Natakot akong mawala si Summer sa akin. And at that very moment, pumunta ako sa location na sinasabi ni Klein. And there I found the wasted and drunk Summer. Tangina ang ikli ng suot na short tapos naka-croptop pa. Badtrip!

Binuhat ko sya agad at isinakay sa kotse. Ang sarap sarap niyang titigan. Para syang isang baby angel princess. Unti unting nagmulat ang mata niya at ngumiti ng makita ako, pero agad din naman may pumatak na luha mula sa kanyang kaliwang mata.

"Grant." humihikbing wika niya at niyakap ako. Dahan dahan kong hinagod ang likod niya para patahanin sya. It hurts me seeing her crying like this. I know kasalanan ko ito.

"Shhh. Stop crying my princess. Sorry. I'm sorry kung bigla ko na lang akong umiwas. Natakot kasi ako. Natakot kasi akong baka masaktan kita dahil sa naging reputasyon ko sa university natin. Alam na playboy ako. Alam na madami akong napaiyak na mga babae. Ayoko kasing isang araw ay umiyak ka ng dahil sa akin e. Pero, maniwala ka handa akong magbago para sa iyo. Handa kong iwanan ang dating ako para lang sayo." buong puso at katotohanan kong sabi sa kanya.

"Just tell me na wala kayong relasyon ni Jordin. Yun lang naman ang gusto kong marinig e. Yun katotohanan lang tungkol sa inyo ay sapat na. Just please tell me." nahihirapang sabi niya gawa ng pag iyak niya.

Unti unti ko siyang inilayo sa akin at tinitigan sa mata habang hawak ang magkabilang pisngi niya.

"Walang kami ni Jordin. She is just my bestfriend. Whatever we had before ay handa kong iwanan para sa iyo. Mahal kita Summer. Mahal na mahal." seryosong sabi ko habang nakatitig sa mga mata niya.

And then I find myself kissing her and she responding to my kisses. This is the best kiss I had ever. Walang katulad, dahil ginagawa ko ito sa taong mahal ko. At dahil alam kong mahal din ako ng taong mahal ko.

"I love you, Grant. Mahal na mahal din kita." sheeeet ang sarap pakinggan mga pare!!! Heaven.

"Thank you, my bap. My Baby Angel Princess. Haha." natatawang sabi ko habang nakayakap sa kanya, ay ganun din sya. "This is the happiest day of my life, and I will make sure to make this day the happiest and most memorable day of your life. Mahal kita hanggang sa dumating ang panahon na kaya ng umulan ng yelo sa Pilipinas." and I kissed her again. Her sweet and soft lips na mukhang kaadikan ko na.

"HOY! HINDI KA NA SUMAGOT?!" sigaw ni Clarke sa akin kaya naman napatingin ako sa kanila.

"Ha?"

"Halimaw. Kanina ka pa namin sinasabihang kumain ka na hindi ka man lang natitinag dyan. Saan na naman ba nakarating ang imahinasyon mo?" pang aasar ni Greg sa akin.

"Baka sa nakaraan na naman. Sa panahon kung saan nahuli ni Summer sila ni Jordin na nag make out." Wilson.

"Make out pa more." silang apat. Mga bwisit pinaalala pa talaga.

"Oh eh pano yan, mukhang for good na ata talaga dito ang bestfriend mo? Panong gagawin mo? Baka every day and every night may warzone sa inyo ni Summer." pang aasar ni Clarke, pero may punto siya.

"Hindi yan. Akong bahala. I can give Summer the assurance na hindi na mangyayari ulit yun. Ako na mismo ang iiwas. Ako na mismo ang maglalayo sa tukso para walang gulo." sabi ko at sinimulan ng kumain.

"Di tayo sure. E di ba nga at mamaya mo siya susunduin sa airport dahil ngayon ang uwi niya?" sabi ni Wilson at napatingin ako sa kanya.

Fvck! Nakalimutan ko!

"Where are you Grant?" inis na sabi ko sa kanya that moment he answered his phone. Almost thirty minutes na akong naghihintay sa kanya dito sa may baba ng building namin. Nauna na si Klein at Kenzo dahil ang sabi ko ay susunduin ako ng BOYFRIEND ko.

Pero ang BOYFRIEND ko mukhang nakalimutan ang tungkol sa usapan namin! Nakakainis lang talaga!

"Sorry. Ang traffic bap. Tinakasan ko yung boys dahil ngayon ang uwi ni Jordin at ako dapat ang susundo pero tinakasan ko sila dahil ayokong sumama ang loob ng bap ko. Nakikita na kita. Wag ka na sumimangot dyan. I love you." at saktong pumarada yung kotse niya sa harapan ko.

"Hmp. Fine. Pasalamat ka love kita. At magagalit ako talaga sa'yo if uunahin mong sunduin yung bestfriend mo kaysa sa akin." sabi ko habang nakapout.

Natawa pa sya saka ako biglang hinalikan sa labi. Pasaway. Nawala na tuloy agad yung inis ko sa kanya!

But honestly, nakalimutan ko yung tungkol sa pag uwi ni Jordin. Pero, ang galing nagawan ng paraan para hindi matuloy. Well, actually parang pinigilan ko din yung dapat mangyari kasi eto dapat yung mangyayari last year. Kaya lang inuna niyang sunduin si Jordin kaysa ang samahan ako sa lamay ni mom. Walang dinner, pero meron lamay at meron pagsundo sa airport.

"So, sinong dahilan para mabago?"

"Bap? Anong mabago?" inosenteng tanong niya at nakatingin sa akin habang naka-stop.

Sht nasabi ko ng malakas. Ngumiti muna ako sa kanya bago nagsalita.

"Ah. Wala yun. Yung ginagawa ko sa opisina. Ano kayang dahilan para mabago ko yun at mas mapaganda pa yung para sa presentation ko." pagsisinungaling ko.

'Sorry baby ko.'

"Finally, dumating na din ang lovers of the year." sigaw ni Klein ng makarating kami sa table nila.

"Baliw. Umorder na kayo?"

"Yes. Your favorite." nakangiting sabi ni Kenzo. "And also his favorite." at si Grant ang tinutukoy niya.

"Grabe, ang lupit talaga niyang si Summer e. Mukhang mapapabilib na naman ang mga boss namin para sa presentation na iniready niya. Baka sa susunod magulat na lang kami, CEO ka na ng company ah." natatawang sabi ni Klein.

"Ang galing galing mo talaga bap. Beauty and brains ka talaga." tapos ay hinalikan ako sa pisngi ni Grant.

"Basta best, wag mo kaming kakalimutan kapag tumaas na posisyon mo ah. Ililibre mo pa din kami ng coffee." natatawang sabi naman ni Kenzo. At pansin kong busy si Grant kakadutdot sa telepono niya.

"Jordin na naman? Nakalapag na sya sa Pinas? Hinahanap ka na?" tanong ko sa kanya habang nakataas ang kilay.

Call me mataray. Call me a brat. Pero I am just not feeling good about that girl. Everytime I hear her name, bumabalik lahat ng galit ko from that night na makita ko sila making out! It makes my blood boil to the highest degree!!!

"Ah. Oo. Pero, sabi ko sa kanya kasama kita at hindi ko sya madalas masasamahan kasi busy din ako sa work ko. At mas gusto ko marami akong time para sa mahal ko." sabi niya sabay yakap sa akin.

"Tss. Dumating na yung bestfriend mong parang linta kung makadikit? Kapag yan nanggulo na naman kakalbuhin ko talaga yan kasama ng baliw niyang bestfriend." sabi ni Klein at pinakita ang fist niya kay Grant na parang manununtok.

"Tch. Bunganga mo Klein. Bestfriend pa din ni Grant yun. Kalmahan mo lang." natatawang sabi ni Kenzo. The ever goody good boy sa barkadahan.

Napuno ng tawanan at kulitan ang dinner namin. Ang laking pasalamat ko talaga na ako yung nabigyan ni Mr. Tick ng chance para baguhin ang nakaraan ko para maiba ang takbo ng kinabukasan ko.

"Bap, tumatawag si Autumn." sabi niya sabay bigay sa akin ng phone ko. Nakasilent kasi at hindi ko napapansin na umiilaw dahil busy ako sa pakikipag kulitan kay Klein.

"Hello. Autumn? WHAT!"

Halos paliparin na ni Grant ang sasakyan para lang makaabot kami. Hindi ko ine-expect ang tawag na yun mula kay Autumn. Actually, hindi ko alam kung unexpected call ba iyon o hindi e. Kasi nangyari na din yun noon e.

'Wag naman sana Lord.'

"Summer, don't worry. Magiging ayos din ang lahat." sabi niya at hinawakan ako sa kamay. "Let's go. Nandito na tayo." sabi niya.

Halos maiwanan ko na si Grant sa pagmamadali kong maabot ang Emergency Room. Abot abot ang kaba ko dahil sa takot. Hindi ko na nga din napansin kung kasunod na ba namin sila Klein at Kenzo.

"AUTUMN!" sigaw ko ng makita syang nakahiga sa isang bed doon at may nakakabit na oxygen mask sa kanya.

"A-ate" nahihirapan niyang sagot sa akin.

"Si m-m-mom-my?" nagaalalang tanong ko kay Autumn. Mas lumala ang kabang nararamdaman ko ng makita kong nagsimulang lumuha si Autumn.

"Opera-ting ro-om ate." sabi niya at para akong nanghina sa sinabi niya. At kung wala si Grant sa llikod ko, panigurado akong bumagsak na ako sa floor.

"Grant." halos pabulong na sabi ko habang nakahawak sa kanya bilang support.

Iniwan muna namin SI Autumn kay Klein and Kenzo. Nahihirapan ako sa nararanasan ko ngayon. Dalawa sa importanteng tao sa buhay ko ang nasa hindi magandang sitwasyon ngayon.

'Bakit nangyayari 'to?'

"Summer. Sure ka bang kaya mo? You can stay sa room ni Autumn, ako na ang pupunta sa OR." narinig kong nag-aalalang sabi ni Grant, pero umiling lang ako bilang sagot Gusto kong malaman ang kalagayan ni mommy.

"Miss, kayo po ba yung kamag-anak ni Mrs. Perez?"

"Yes doc, sya yung anak." sagot ni Grant dahil para bang pati pagbukas ng bibig ay hindi ko kaya.

"I'll be very honest with you. Your mom is not in good shape. Masyadong malakas ang naging impact ng pagkakabunggo sa kanya, and her heart beats lower than the normal beat. We need to do an operation dahil may namuong dugo sa ulo niya na epekto ng lakas ng pagkakabunggo sa sasakyan nya sa truck." sabi ng doctor na mas ikinapanlumo ko.

"NOOOOOO! Please let my mom live. Hindi sya pwedeng mamatay. I already stopped her death. Hindi sya pwedeng mamatay!"

"Bap, tama na. Kung ano ano ng sinasabi mo. We can't stop death. No one can stop death." sabi ni Grant pero hindi ko inintindi, dahil mali sya. I can.

I can stop death. I can change what will happen. I can change our future. Pero alam kong hindi ito ang panahon para doon. Si mommy muna, at si Autumn.

"Grant, I can't lose mom. We can't lose her." nahihirapang sabi ko kay Grant habang patuloy sa pag-iyak.

"She will not, Summer. Mahal na mahal kayo ni tita, kaya sure akong lalaban sya at hinding hindi niya hahayaang mawala sya sa inyo. Tumahan ka na. Baka kung mapaano ka na. Kanina ka pa iyak ng iyak. Maupo ka na muna doon sa may bench. Tatawagan ko lang si tito." sabi niya at sumunod naman ako.

I can hear him talking to daddy. Telling him what happened and informing him of our whereabouts. I called Klein as well to ask anong lagay na ni Autumn, and God is good dahil ayos na daw. Naalis na din daw ang oxygen mask and can now breath without it.

May sakit sa puso si Autumn, and we need to have her a heart transplant para mas ma-sure namin na hindi na sya magkaka-problema. Noon pa sya actually nakapila para sa heart transplant pero wala pa din nagma-match sa kanya. Malapit lapit na nga kaming mag0-give up e.

"Bap, papunta na daw si tito. Si Autumn, kamusta na? I heard you talking to Klein."

"She's okay na. Magkasama daw pala sila ni mommy. Kinuwento ni Autumn kay Klein. I'll talk to her later kung anong nangyari talaga. I just need to make sure na okay na si mommy muna." sabi ko at niyakap niya ako patagilid at inihilig ang ulo ko sa balikat niya.

"Baby, thank you for being here with me now. Hindi ko alam kung paanong kakalma kung wala ka sa tabi ko."

"Shhh. Ofcourse I will always be here for you. I will never leave your side. Okay? Mahal na mahal kita. Handa kong iwanan ang lahat, para lang makasama ka." sabi niya at hinalikan ako sa noo.

Sapat na ang mga binitiwan niyang salita para mawala ang kung ano mang negatibong isipin ang tumatakbo sa isip ko ngayon dahil sa muling pagbalik ni Jordin. I know her, and I know that she is back para kuhanin ulit si Grant. Para bawiin sya sa akin. Para bawiin ang lalaking ipinahiram niya sa akin.