How have you been?
Tiniklop ni Elaine ang tabloid na binabasa, inilapag iyon sa iba pang naka-pile na babasahin sa mesa. Dumampot siya ng isa pa para lang isama uli sa mga naka-pile pagkatapos pasadahan ng tingin ang headline.
Bukod sa krimen, government, at economic issue, pare-pareho na ang nasa headline ng balita sa TV at diyaryo—ang napipintong pagsasara ng pinakamalaking cotton textile company sa bansa, ang DM Textile. Ang textile company ay pag-aari ng mga De Marco. Ang kompanya ang naiwang legacy ng namayapang lolo ni Tan na si Daniel De Marco.
At first, Elaine thought na ang kakambal ni Tan na si Sean ang magmamana ng DM Textile. Pero dahil bukod sa busy si Sean sa The Palace Mall and Hotel bilang chairman at sa Sean and Tan’s Teacaf na kasalukuyan nitong mina-manage katulong ang matalik nitong kaibigan na si Miguel, naka-focus sa isang mas importanteng goal ang magtetreinta y sinco anyos na negosyante, ang hanapin ang estranged wife nito, si Thera.
Kung tutuusin, halos pareho sila ng pinagdaraanan at goal ni Sean.
Her smile was bittersweet. Sa parteng iyon ay naiinggit siya kay Thera. May isang lalaki na hindi sumusuko hangga’t hindi ito nahahanap. Habang siya—Huminga si Elaine nang malalim. That wasn’t Tan’s fault. It was hers. Everything began when she started to lie to him.
Itinulak niya ang pinggan na may lamang salad. Hindi naman siya kambing, pero puro gulay ang inihahain sa kanya ng kanyang personal dietician.
Dinampot niya ang Royal Copenhagen Flora Danica cup na nakapatong sa kapares na saucer, saka maingat na sumimsim doon ng tea.
Kilala ni Elaine si Tan. Noon pa ito walang kaplano-planong i-takeover ang pamamahala sa kompanya. She even heard him say na willing itong ipasa sa kakambal ang pamamahala. But just letting DM Textile shut down and give it away to charity was another story. Alam niya kung gaano kaimportante ang textile company sa mga De Marco. Especially for Tan who was very close to his grandfather when the latter was still alive.
DM Textile’s shutting down would not just affect the family’s social and financial status. Kung sakali, libo-libong empleyado sa loob at labas ng bansa, sampu ng pamilyang umaasa sa mga ito, ang maaapektuhan. It was one hell of a burden na nakapatong sa mga balikat ni Tan.
It was just few months ago when Elaine first heard about the news. Sakto sa noo’y napipintong pagbabalik niya. The right time and right opportunity she long waited and hoped for was handed to her in a silver platter.
And everything was going according to plan. Except for one. Si Tan. Alam niyang kahit ano ang mangyari, hindi lalapit sa kanya ang lalaki.
Sinulyapan ni Elaine ang floor indicator ng elevator. Nasa fourth floor ng The Palace Mall and Hotel sa Quezon City ang boutique na pag-aari niya. Ang pagtayo ng sariling business ang pinakaunang ginawa niya simula nang makabalik. It was Ainsdale Boutique Shop’s opening day and she was running late. Naipit siya sa traffic sa Ortigas. Kanina pa siya tinatawagan ni Anne, ang branch manager. Mag-uumpisa na ang ribbon cutting ano mang sandali.
Mabilis siyang pumasok at pumuwesto sa tabi ng elevator buttons nang sa wakas ay magbukas ang pinto sa harap niya. Nang makapasok ang lahat ng pasahero, pinindot pa niya ang close door button para pabilisin pa ang para sa kanya ay mabagal na pagsasara ng pinto.
Panay ang tingin ni Elaine sa suot na wristwatch. Gusto niyang mapa-“Argh!” nang malakas nang huminto pa ang elevator sa pangalawang palapag.
Hindi pa man tuluyang nagbubukas ang pinto, nakita agad niya ang isang matangkad na lalaking nakatayo sa labas niyon. He was checking the time on his Rolex wristwatch. Parang kagaya niya, may hinahabol ding oras. Ang isa pang kamay nito ay nakasuksok naman sa bulsa ng suot na slacks.
The man was wearing all black—mula sa long sleeve polo na nakalilis hanggang siko ang manggas, hanggang sa leather formal shoes na sapin nito sa mga paa.
Parang sa isang pelikula, pakiramdam ni Elaine ay nag-slow-mo ang paligid nang mag-angat ito ng mukha. Kasabay ng pagtama ng mga mata nila ng lalaki ay ang mabilis na pagtibok ng puso niya. The man looked fixedly at her before withdrawing his eyes. At first, she thought he would not join them but he clearly did not hesitate when he stepped inside the elevator.
Mas ramdam niya ang tensiyon ng katawan nang pumuwesto ito sa kanyang tabi. Dama niya ang init ng singaw ng katawan nito sa kabila ng malamig na temperatura sa loob ng elevator. Napupuno ang bawat sulok ng elevator ng mabangong amoy ng mamahaling pabangong gamit nito.
Elaine wished she could take few deep breaths na hindi mapapansin ng lalaki. She wanted to do so, in hope that the fragrance would linger longer kahit malayo na ito.
Silly her.
The elevator door slid close. Saka pa lang niya napansin na naka-glue ang mga mata ng bawat babae sa lalaking nakatayo sa tabi niya. Ibinulsa nito ang isa pang kamay pero hindi nag-abalang tapunan man lang siya uli ng tingin.
She had an idea on what seemed to be a very interesting sight to these girls. Tan’s eyes, his full reddish lips, his straight nose, and his strong muscular jawline. They were manly and very attractive, idagdag pa ang domineering stance ng lalaki.
Everything about Tan was sexually alluring. He got that incredible ability to seduce every single woman on earth. Without even trying.
Elaine quickly forced her gaze away from him. Kahit gusto pa niyang suyurin ng tingin ang kabuuan nito. Afraid he would hear the unstoppable loud beatings of her heart, she tried to distance herself from him as far as she could.
Say anything, girl. Anything that could break the ice, she coached herself.
Pinaghandaan niya ito sa loob ng napakaraming buwan pero ngayong abot-kamay na ang lalaki, wala siyang maapuhap sabihin.
She took a deep breath. Tumikhim siya, itinaas ang mukha. Sigurado ang ngiti niya kahit sa pinto siya nakatitig. “How have you been, Tan? Was it two years? Three years? Ilang taon na ba?”
Should she really play dumb? Gusto niyang mapapikit sa sariling katangahan.
Nag-angat siya ng mukha para tingnan ang reaksiyon ni Tan. She saw him flinch bago nagtiim ang mga bagang at tumalim ang tingin.
Nakagat ni Elaine ang ibabang labi, bahagyang kinabahan. Nagbuka siyang muli ng bibig para magsalita pero saktong huminto at bumukas ang pinto ng elevator sa third floor ng mall. Without even looking at her—at para bang walang narinig, humakbang palabas si Tan.
Umangat ang isang sulok ng bibig niya sa isang mapait na ngiti. Sinadya nito na huwag siyang pansinin. But what was she expecting anyway? Ngiti ni Tan at brasong naka-open wide? He had all the right to still be angry. Kahit habang-buhay itong magalit sa kanya, hindi niya ito masisisi.
Pinagtitinginan si Elaine ng mga kasabay sa elevator. Malamang iniisip ng karamihan na mukha siyang psycho o hooker na trying hard magpapansin sa lalaki. Pero hindi iyon ang importante. What was more disturbing was the familiar pang of pain in her chest. It was starting to kick in a little harder.
Mabilis siyang lumabas ng elevator nang sa wakas ay huminto iyon at magbukas sa fourth floor.
Ang mabilis na mga hakbang noong una ay unti-unting bumagal. She was too preoccupied with the thoughts of the man from the elevator, at ng sakit na unti-unting nabubuhay sa kanyang dibdib. Hindi makasingit ang pag-aalala kanina na matatapos ang ribbon cutting sa Ainsdale nang wala siya.
Ano ang ginagawa ni Tan sa The Palace? Naroon ba ito to check on her? He even took the regular elevator samantalang may elevator na nakalaan para sa mga VIP. Chairman sa The Palace Mall and Hotel si Sean at alam niyang bagaman maliit, may kaunting share si Tan sa kompanya.
Ipinilig ni Elaine ang ulo. Alam niyang hindi siya pag-aaksayahan ni Tan ng panahon. She sighed.
Tanaw na halos niya ang pila ng customers at ang mga nakahilerang congratulatory flowers sa labas ng kanyang boutique nang biglang bumukas ang pinto ng fire exit sa kanyang kaliwa. Nagulat siya. Naipit ang tili sa lalamunan niya nang hablutin siya ng kung sino at sapilitang ipinasok doon.
The door behind her shut closed. Nag-panic siya. Akmang sisigaw para humingi ng tulong pero mabilis na natakpan ng lalaki ang bibig niya gamit ang kamay nito. His palm was huge na halos matakpan na niyon ang buong mukha niya.
The man’s gaze roamed over her face before it pounced on her eyes. When their eyes met, Elaine was held completely immobile. Hers was a pair of stunned and confused eyes while his was a mixture of anger and disgust.
Napansin niya na may namumuong pawis sa paligid ng noo nito. He obviously ran his way up to the fourth floor. As fast as he could for sure. Kagaya niya ay nabigla rin ba ito? What was he doing there in the first place? Hindi ba ito busy sa ospital kagaya noon?
“What was the question again?” he asked, coldly.
“Tan…”
He gave her a sneering smile. “It was three years, Elaine. Three years ago, ipinagpalit mo lang ako sa limang milyong piso.”
She flinched. Tan was glaring at her as if he wanted to strangle her neck. She swallowed the imaginary lump in her throat. He sounded really angry, pero pakiramdam niya ay may kalakip na hinanakit ang tono ng boses ng lalaki.
Was there a time she saw him this angry? There was none until now. Kahit nang iniabot niya rito ang signed annulment papers at tanggapin niya ang pera sa mismong harap nito, he remained unperturbed and calm.
Pinakawalan siya nito. “Alam ko kung ano ang pinaplano mo, Elaine. Stay away from my family.”
She wanted to tell him that was not the case, na malayong-malayo iyon sa gusto niyang mangyari. Pero hindi niya mahagilap ang sariling boses.
Nang lumakad papunta sa exit door si Tan, she wanted to run to him and beg him for a second chance.
Her Unexpected ProposalJuly 2012Baclaran, Manila“So, ang sinasabi mo, hindi nasampal ng boss mo si Elaine, tama ba, Mr… ahm, Gomez?” sabi ng officer-in-charge, binasa ang statement ng tauhan ni Jemuel. Sa presinto sila umabot matapos niyang pukpukin si Jemuel ng bote ng alak sa bumbunan.“Opo, Boss.”Ibinalik ng imbestigador ang tingin kay Elaine. Nagtatanong ang mga mata nito. Inalis niya ang mga braso sa pagkakahalukipkip. Nasa kabilang side ng desk ng imbestigador si Jose, ang kasama ni Jemuel at si Jemuel mismo na nakabenda ang ulo.Malikot ang mga mata nina Drew at Macon sa kanan niya. Sigurado siyang wala siyang maaasahan sa acting power at prowess ng dalawa. Habang ang lalaking nasa kaliwa niya—ang lalaking pakialamero na nalaman niya kanina lang na fresh graduate pala sa kursong Medisina, nakahalukipkip na nakikinig lang. Ito
The Ex-husbandIpinilig ni Elaine ang ulo. It was a very good start for her and Tan. Papasang eksena sa movie ang una nilang pagkikita. She ruined that very good start pero sisikapin niyang itama ang lahat ng mga maling desisyon.Kailangan niyang bumawi kay Tan. Patunayan dito na wala siyang ibang intensiyon kundi ang makasama uli ito at mahalin uli nito.Napapitlag si Elaine nang tumunog ang cell phone niya. “I’m almost there,” she said. Huminga nang malalim before reaching out for the door handle and went out.Niluwangan niya ang ngiti nang makarating sa Ainsdale Boutique. The upcoming days would be hectic for her. Susundan niya kahit saan magpunta si Tan. Wala itong choice. Kailangan nitong protektahan ang kompanya. At gagamitin niya ang problema sa Textile para mapalapit uli sa dating asawa.“Nauubusanna tayo ng oras, Tan,” sabi ni Atty. Ramas kay Tan. Kaharap niya ang abogado at a
Nag-angat ng tingin si Tan mula sa pagkakatitig sa monitor ng computer. Bumukas ang pinto ng opisina at iniluwa roon si Dra. Janine Crisostomo. Isa itong immunologist at nag-iisang anak na babae ng kanilang hospital director.Dumeretso si Janine sa kinaroroonan niya. Ipinatong ang isang rectangular box sa desk, saka nakangiting sinalubong ang tingin niya. “I spent almost an hour contemplating if I’m going to buy this for you o hindi since wala naman yata ni isa sa mga ibinigay ko ang nakita kong isinuot mo kahit man lang isang beses. This time, make sure you’re going to wear this.”Matipid ang ngiti ni Tan. “Thank you.” Kahit hindi niya buksan ang box, nahuhulaan niyang necktie ang laman niyon.“Hindi mo man lang ba itatanong kung kumusta ang conference?”Ibinalik niyang muli ang tingin sa monitor. “I know it went well.”Sa New York ginanap ang medical confer
Life hasn’t given Elaine a lot of happiness and moments to cherish. Sa edad niyang beinte-sais, tukoy niya kung alin lang sa mga naging pangyayari sa buhay niya ang totoong nagpasaya sa kanya nang todo. One was the day Tan proposed to her.It was February 14, 2017. Sa harap ng pinapasukan niyang fast-food chain.She could hardly remember how she reacted o kung paano siya sumagot ng “Oo, pakakasal ako sa ‘yo.” But she could remember how nervous Tan was in vivid detail. Kung gaano ka-sincere ang emosyon sa mga mata nito habang nakaluhod sa harap niya, hawak ang isang kahita ng mamahaling engagement ring.After almost four years, Tan was proposing again. Hindi ito nakaluhod, walang hawak na singsing, hindi ninenerbiyos kagaya ng dati, at higit sa lahat, he was not there to promise her heaven and earth. Wala na ang sinseridad, pagmamahal, at respeto sa mga mata nito. His cold gaze held thousands of warning signs. Na para bang kailang
“C-can you drive me home, Tan?” nagawang sabihin ni Elaine habang pilit niyang ipinapako ang mga paa sa kinatatayuan. She felt a tear fall down her cheeks.Tan was looking at her but he didn’t even flinch. He would not think those tears were real. Mas iisipin nitong ang mga luhang namumuo sa mga mata niya ay dala ng kalasingan at pagsuka kanina.Ikinurap niya ang mga mata. Pinilit niyang ibalik ang mga luha na nagbabanta pang kumawala.Kahit mabigat sa dibdib, nagpapasalamat siya na iyon ang iniisip ni Tan. He fell in love with her then because she was tough and resilient. Hindi nito dapat malaman ang kahinaan niya ano man ang mangyari.“Will you?” tanong niya.Bahagya niyang itinaas sa harap ni Tan ang kamay niyang may hawak sa susi. Kung titingnan lang iyon ni Tan, malalaman nitong nanginginig ang kanyang kamay. But he was looking at her straight in the eyes.He put his hands on his pockets. Emotionless, sinuy
Tainted. That was mean. But Elaine did not want to argue with Tan. Ano man at paano man nangyari ang kasal, asawa na uli niya ito. Dahil unang araw bilang mag-asawa, the last thing she wanted to do was to fight with him.Kung naghihintay si Tan na guguhit ang sakit at disappointment sa mga mata niya, kailangan niya itong biguin. It was a happy and special day for her, regardless kung paano nairaos ang kasal.“I’ll be all right wherever then. It does not matter,” nakangiting sabi niya.Tan’s jaw jerked na parang hindi ito naniniwala sa sinabi niya.“Ahm, are you staying for breakfast?” tanong niya. “How about dinner tonight?” dagdag niya nang hindi nito sinagot ang unang tanong. “Puwede akong pumunta sa ospital para sunduin ka or mag-meet tayo sa malapit na restaurant kapag libre ka na,” habol niya nang tumalima ito papunta sa pinto.He stopped on his tracks. “For what?” tanong
Wala sa loob na ipinatong ni Elaine ang papel na inihatid ni Tan sa kanya kanina. Nakaupo na siya sa kama habang nakasandal ang likod sa headboard. Sinulyapan niya ang wall clock. Kagaya ng dati, mag-uumaga na pero dilat na dilat pa rin siya.She took a pill for her insomnia a few hours ago pero pakiramdam niya, hindi siya lalo dadalawin ng antok nang mabasa ang nilalaman ng papeles na pinapapirmahan ni Tan. Umangat ang isang sulok ng bibig niya. Ipinatong ang papeles sa side table, saka in-adjust ang sarili para mahiga.Akala niya matatapos na sa pagpirma ng prenuptial agreement ang lahat. Pero bukod doon, may ilang kondisyon pa ang asawa.Lilipat sila ng bahay. Hindi siya nito ititira sa mansiyon but she would be staying with him sa anim na buwang durasyon ng kasal. Walang violent reaction doon si Elaine. The best and fastest way to win his heart over was to live with him. Regardless kung saan siya nito ititira.Para maiwasan ang pagpapanggap bilang nor
Iginala ni Elaine ang tingin sa loob ng apat na sulok ng katamtamang laking kuwartong iyon. May double bed na nakadikit sa wooden wall at may nakapatong na lampshade sa sidetable. Kulay-puti ang traditional built-in closet na kahit hindi lapitan, alam niyang kailangan pa ng linis. Walang bintana ang kuwarto pero may nakakabit na split-type aircon. The walls badly needed repainting. Kailangan ding palitan angcarpet at center table.Pinakawalan niya ang handle ng dalawang maleta na nasa magkabilang gilid. Lumabas siya ng kuwarto para i-check ang kabuuan ng bahay. Maliban siyempre sa kuwarto ni Tan. Pumasok ang lalaki sa kuwarto nito pagkaabot na pagkaabot ng susi sa kanya. At least the living room looked clean and decent.Hindi niya napansin iyon kanina pagpasok dahil tuliro siyang dumeretso sa kuwartong itinuro ni Tan.May couch at coffee table sa gitna ng sala at may TV na nakapatong sa rack. Sa ilalim niyon ay ilang magkakapatong na magazines at babasahin.