XANDRIA
"CONGRATULATIONS Xandria! You're eight weeks pregnant"
Halos 'di mapunit ang ngiti sa aking mga labi at paulit-ulit kong naririnig ang sinabi ng OB ko sa akin kanina. I'm pregnant. Zayn and I will be having our first child.
Marahan kong hinimas ang wala pang umbok kong tiyan.
Nag-iisip na akong i-surprise si Zayn.
Maghahanda ako ng candle light dinner sa garden mamaya, para masabi ko sa kanya ang magandang balitang ito.Ilang beses na akong kinukulit ni Zayn kung mayro'n na ba kaming nabubuo. At eto na nga, excited na akong sabihin sa kanya ang good news.
XANDRIA NA-EEXCITE na ako sa naisip kong surprise para kay Zayn bukas. Nasa Japan silang tatlo ngayon nina Nicco at dahil may conference silang pinuntahan. Bukas ng gabi ang flight nila pabalik dito sa Manila. Mayro'n kasi silang sisimulan na business, mga four days sila doon. Namimiss ko na talaga si Zayn. Namimiss ko ang kanyang amoy at yakap. Pero naging pabor din ang pag-alis niya kasi nakapaghanda ako para sa surprise ko sa kanya bukas. Sinabi niya rin na may sasabihin din siya sa 'kin. Namimiss na raw niya ako nang sobra. Naexcite tuloy ako lalo na mayakap siya. Humingi ako ng tulong sa bestfriend kong si Amanda sa pag-aayos. Nahihilo kasi ako madalas. Mahilig naman 'yon mag-ayos ng mga pa-surprise kaya siya agad ang
Four years later... Tuwang-tuwa ang anak ko nang dinala ko siya sa Jollibee pagkatapos ng check up niya sa kanyangpedia. Tuwing umaalis kami ay kailangan dadaan talaga sa favorite niyang fast food bago umuwi o kaya nagrerequest ng pasalubong na chicken joy. May pagkabulol pang magsalita pero naiitindihan naman. "Mi, I want chicken joy, please?" Request niya agad pagkapasok namin. Buhat ko siya dahil hindi maganda ang pakiramdam niya. She is now three years old. Parang kailan lang noong nasa tiyan ko pa lamang siya. I kissed her on her cheeks. "Sure, baby. What else do you want, huh?" I asked her. She grinned and clapped her hands after I asked her. Magpapabili ng spaghetti na take out for sure. Iyon kasi ang paborito niya rito. "Spaghetti!" Masayang sagot nito kahit mahina dahil masama ang kanyang pakiramdam. Napangiti na lang ako. Gusto ko lang talaga marinig sa kany
Agad kong pinaalam kay Amanda ang napagdesisyunan kong bumalik sa Maynila. Nagpatulong din ako sa kanya na makahanap ng matitirhan namin na hindi naman kalayuan sa pagtatrabahuan ko. Nakapag-resign na rin kami nina Cassie at Tatay sa kanya-kanya naming trabaho. Si Camille ay magtatransfer na lang sa Maynila. Pinatapos ko lang talaga siya ng sem dito para walang problema sa paglipat niya ng Maynila bago ako nagsabi kay Amanda na doon na ako magtatrabaho. Nasa kwarto kami ng anak ko at nagliligpit ako ng mga gamit namin. Sinisimulan ko na ang pagliligpit ng ibang gamit namin para hindi na kami magahol sa araw ng paglipat. Marami kami kailangan ayusin. "Daddy!" Agad akong napalingon sa pagkasabi no'n ni Zayrene. Hawak niya ang phone ko dahil may tumatawag. Nakaramdam din ako bigla nang kaba sa pagbanggit niya ng daddy niya nang kinuha ko sa kanya ang phone ko. Si Jared ang tumatawag sa akin. Yumuko ako para magpantay kami ng anak ko at hinaplos ang buhok
AGAD akong natanggap sa kumpanya na pinapasukan ni Jared at Amanda. Nirefer kasi nila ako. Hindi ko nga lang sila kasama sa team. Ang bakanteng posisyon kasi, ay secretary ng CEO. Tinanggap ko na rin dahil sabi sa akin ni Mrs. De leon ay ililipat niya ako sa Marketing team kung nasaan ang mga kaibigan ko kapag may na-hire na sila. Okay lang din naman sa akin dahil hindi naman talaga marketing ang major ko. And besides, kailangan ko ng trabaho agad. Si Cassie ay may magandang trabaho na rin sa isang malaking banko sa Makati. Si Tatay ay hindi na namin muna pinagtrabaho dahil malaki ang sahod na inoffer kay Cassie. Branch Manager siya ng isang banko. "Mabait si Mr. Lee, Xandi. Kaya wala kang problema," saad ni Amanda sa akin. Nasa canteen kami at kasalukuyang kumakain ng lunch. "Oo, pansin ko nga kanina. Halata naman kung paano siya makipag-usap," wika ko. Hindi namin kasama si Jared dahil may meeting ito kasama ang ibang marketing team. Hindi na kasama
Nagulat na lang kami nang ibinalita sa aming lahat na naibenta na ang kumpanya ni Mr. Lee. May sakit si Mr. Lee at walang mamamahala ng kumpanya, dahil ayaw naman itong hawakan ng anak niyang si Nicole. Wala kasi siyang hilig sa business. Ang isang anak naman ni Mr. Lee ay nasa America na at hindi pinayagan ng asawa na bumalik dito para siya ang magmanage. Mabilisan ang naging proseso dahil kailangan maoperhan sa puso ni Mr. Lee sa lalong madaling panahon. Pagkatapos ng operasyon, ay lilipad na ito sa America para doon magpapagaling kasama ang pamilya. Naroon na kasi ang anak niya at mga apo. Tanging si Nicole lang ang maiiwan dito na kasalukuyang pagmomodel ang career. "Kawawa naman si Mr. Lee. Sana inisip naman ni Ms. Nicole ang kalagayan ng kumpanya ng daddy niya. Hinayaan niya lang na maibenta na ito." Malungkot na saad ni Amanda. Ganoon din ang nararamdaman ko, pero siguro hindi talaga mapipilit ang isang tao na wala talagang hilig sa pagmamanage n
"The Board of Directors of Ace and Hammer Builders, is pleased to announce the appointment of Mr. Zayden Gabriel Montecillo as Chief Executive Officer. Effective January 2, Mr. Montecillo will step into the shoes of our retiring CEO, my Dad. He will oversee budgeting, personnel and strategic planning. Please join me in welcoming him." Pagpapakilala ni Ms. Nicole sa bago naming CEO. Napasinghap ako at halos napako na ang paa ko sa kinatatayuan ko nang makita kung sino ang bago naming Chairman- Zayn Montecillo! Hindi maaari. Lahat ay nagpalakpakan at marami ang kinilig sa mga kababaihang mga empleyado nang lumapit si Zayn, kasama sina Nicco at Art. Sinundan ko siya nang tingin ng tumabi ito kay Ms. Nicole. Ang dalawa niyang kaibigan ay umupo na sa VIP table na nakalaan para sa kanila. He is gorgeous in his suit. Mas lumapad pa yata ang katawan niya
Mabigat ang katawan kong bumangon ngayong araw para pumasok. Magulo pa rin ang isip ko. Parang wala ako sa sarili at nakalutang ang isip ko sa maraming bagay. Kinatok ako ni Nanay sa kwarto namin ni Zayrene. Tulog na tulog pa ang anak ko. Alas sais pa lang ng umaga, alas nuebe ang pasok ko sa opisina. Mga alas otso ay susunduin na ako rito nina Jared. Pero ito ako ngayon, tinatamad at hindi pa rin kumikilos para maghanda na sa pagpasok sa opisina. "Anak?" Tawag sa 'kin ni Nanay habang palapit siya sa higaan namin. Naka-upo lang ako sa gilid ng kama at nag-iisip. Napalingon ako kay Nanay sa pagtabi niya sa akin. "Nay." Hinawakan ni Nanay ang noo ko at leeg. "Wala ka naman sakit. Bakit parang matamlay ka? May problema ba? May masakit ba sa 'yo?" Nag-aalalang tanong sa akin ni Nanay. Umiling ako. "Wala po akong sakit Nay." "Bakit ganyan ang itsura mo? May problema ba? Hindi ka pa kumikilos para makapaghanda sa pagpasok mo sa
PAGKADATING sa opisina, naabutan ko si Trisha na todo ang pag-aayos. "Good morning, Xandi! Hello, Amanda!" Masiglang bati nito sa 'min. Ngitian ko rin siya. "Good morning, Trish." "Good morning, Trisha. Anong mayro'n, at bakit ayos na ayos ka?" Puna ni Amanda. Pulang-pula ang kanyang labi sa nilagay nitong matingkad na red lipstick. "Syempre, dadating na si Mr. M. Kailangan, maganda tayo. Ikaw nga Xandi, maglagay ka ng lipstick sa mukha. Tingnan mo, ang putla-putla mo. Ang puti mo pa naman tapos ganyan pa ang kulay ng lipstick mo. Paano ka magkakalove life ulit niyan."Kinuha nito ang lipstick niya at basta na lang ako nilagyan sa labi. "Oh, ayan! Nagkakulay na rin. Bagay na bagay sayo!" Napangiwi lang ako sa ginawa niya. Hindi ako sanay sa mga ganitong kulay na lipstick. "Good morning." Isang pamilyar na boses ang nagsalita sa likuran namin. Hindi ako lumingon. Bigla akong kinabahan pagkarinig sa kan