"I actually don't have to say what I wanted to say because I know you know why I am here," Via said as she approached the table where I am in the study lobby.
Abala ako sa paggawa ng assignment. Nawala ang focus ko sa pagbabalanse nang maamoy ang pamilyar na pabango ni Via. Tatlong araw na mula nang mangyari ang insidente kay Lake. Tatlong araw na rin mula nang huli kong nakita si Canary. Naipasa ko na ang thesis ko, at gaya ng gusto niyang mangyari, ginamit ko na lang ang boses ng kaibigan ko sa dorm na si Lila para i-voice over ang mga sagot niya.
Wala namang masyadong espesyal sa thesis na iyon. Ni hindi ako nakakuha ng karampot na impormasyon tungkol sa buhay ni Canary. Lahat ng sagot niya ay tila scripted, at laging bumabalik sa katotohanang namumuhay siya mag-isa sa tulong ng scholarship niya sa Arturo University.
Narinig ko ang buntong-hininga ni Via. "Alam kong ang rude namin noong araw na 'yon. We were all shocked. Sanay kasi ako na malakas si Kuya Lake. Hindi naman severe ang asthma niya. But it was triggered kasi magdamag daw nag-practice ng soccer tapos walang tulog."
"And why are you telling me these?" tanong ko habang nagsusulat sa worksheet. Hindi ko na alam kung saan ang mapupuntahan ng kino-compute ko.
"Because I felt a bit guilty about it. Canary was right, hindi man lang kami nakapagpasalamat."
Napatawa ako nang mahina. Itinigil ko ang ginagawa ko dahil wala na rin naman akong maintindihan. "And it took three days before you realize it?"
"No. It took me three days to finally gained the courage to talk to you. Actually, gusto ko nang kalimutan iyon. Marami na akong narinig na mas masamang salita tungkol sa amin kaysa sa sinabi ninyo. I could totally ignore it," paliwanag ni Via. "But I like you."
Kumunot-noo ako. "Why? Dahil ginawa kita ng study?"
Tumango siya. "Yes. I really need a smart and intelligent friend to help me with my acads. Ayaw ko na kay Canary. Masyado siyang masungit. Pssh."
"Ganyan ka talaga ka-pranka?" tanong ko.
Ngumiti si Via. "Being friends mean being true. You can benefit from me as well. Huwag kang mahihiya sa akin kapag may kailangan ka. Anytime, anywhere."
Umiling ako. "That's not the meaning of friendship." Iisa lang ang masasabi kong kaibigan ko, at magkahiwalay pa kami ngayon. Sa unibersidad sa probinsya siya nag-aaral. May kaya naman kasi ang pamilya nila. Sa ngayon, wala akong maituturing na malapit na kaibigan bukod sa dormmate ko na si Lila. It's no biggie for me. Sanay naman akong mag-isa.
Saglit na natigilan si Via. "May ibang meaning ba 'yon? Nasanay kasi ako na mayroon lang akong kaibigan every time I throw a party, or every time I am in the limelight. If they can benefit from me, they treat me as a friend. . . with expiration."
Come to think of it, wala nga akong masyadong nakikitang laging kasama niya. Madalas maraming nakapalibot sa kanya kapag may bago siyang commercial or may bagong magazine na lalabas kasama siya. Sa normal na araw, nag-iisa lang din siya. Well, I guess, sanay ang karamihan dito na mag-isa.
"Gusto mo ba ng friendship na walang expiration?" usisa ko sa kanya.
Namilog ang mga mata niya. "Are you telling me you are offering yourself to me?"
Pinalo ko nang mahina ang noo niya ng friction pen kong gamit. "First, friendship is not about money. And it's not about who takes advantage and who gives advantage. Friendship is something deeper than that. Mahirap ipaliwanag. Pero sa madaling salita, you can't pay a person to be your friend."
Inirapan ako ni Via habang hinihimas ang noo niya. "What will I do? I can only do some things with the use of money. Maganda ako and nobody can disagree with that fact. Pero mahina ang utak ko," mahina niyang pahayag. Bahagyang namula ang pisngi niya. Mukhang nahiya siya sa inamin niyang iyon. "Nag-nursing lang naman ako dahil 'yon ang gusto ni Daddy. Because Mom is a surgeon."
"Ano'ng course ba ang gusto mo?" usisa ko. Accountancy iss my first choice. Aaminin kong hindi madali pero nakakayanan ko naman na maka-survive. Thanks to the genes I got, madalas mabilis makaintindi ang utak ko sa mga itinuturo.
Tila nag-aalangan si Via na sumagot. Lumingon-lingon pa siya sa paligid at tumikhim bago nagsalita. "G-gusto kong maging teacher ng mga bata. I love kids more than you can imagine. Wala kasi akong kapatid."
Napangiti ako sa isinagot niyang iyon. Ang sabi ng Mommy ko, hindi bale hindi ka matalino basta mabuti kang tao. It is always who has the biggest heart. Via may be a brat but she's kind, like her cousin.
"You want to be a teacher pero sa iba mo inaasa ang assignment at projects mo? What kind of joke is that?"
Sabay kaming napalingon nang magsalita ang pamilyar na boses na iyon. Naupo si Canary sa tabi ko. Blanko na naman ang ekspresyon ng mukha niya. Mukhang puyat siya dahil malalim ang ilalim ng mga mata niya.
Agad na namula ang leeg at tainga ni Via. "Excuse me, you can't sit with us. And nobody wants to talk to you."
"Ipinapatawag ako sa guidance," ani Canary habang nakatingin sa akin. She disregarded what Via said. "Kasama ka."
Bahagya akong napanganga at itinuro ang sarili ko. "A-ako?" Bakit naman ako ipapatawag sa guidance? Agad nabuo ang kaba sa dibdib ko. Naisip ko agad ang scholarship ko.
"Maybe somebody reported the dirty doings of poor students like us," Canary answered. Nagawa niya pang ngumiti.
Tila ayaw rumehistro sa utak ko ang mga sinabi niya. "Bakit ako ipapatawag?" Tiningnan ko ang cellphone ko. May message nga ang guidance office.
"Malay ko," matabang na sagot ni Canary. "Stand up and follow me. Nasasayang ang oras ko sa walang kuwentang bagay." She stood up and started walking her way out of the study lobby.
Napailing si Via. "How can she be that rude? May isasama pa ba ang very honest niyang bibig?"
Napakagat-labi ako at isa-isang inayos ang gamit ko.
"Don't you worry, Alice, if something happens, I am your friend," seryosong pahayag ni Via at hinawakan ang kamay ko. "Starting today."
Marahan akong tumango at iniwan siya. Sinundan ko si Canary papunta sa guidance office.
"Two days absent without valid reason," pahayag ni Mrs. Evangelista habang nakatingin kay Canary. "Actually, without reason at all."Canary crossed her arms. Parehas kaming nakaupo sa harapan ng table ng guidance counselor. Nakatungo ako at siya naman ay nakatingin dito. Hindi pa nababanggit kung ano ang violation ko. Pero nagdadasal akong hindi iyon makaapekto sa scholarship ko.Bakit kaya siya absent? Ibig sabihin, pagkatapos ng insidente kay Lake ay hindi siya pumasok? Lalo akong nilamig dahil sa mababang temperatura ng aircon dito."Tell me the reason so we can proceed with another issue submitted to me," kalmadong patuloy ni Mrs. Evangelista. "Canary Morales, please answer. We will give you possible considerations for valid reasons."
"Kaya pala nag-o-over practice si Kuya Lake, dito pala gaganapin ang game nila," Via said while eating bubble gum ice pop. Kulay blue na ang dila niya. Nakaupo lang siya sa bleacher habang kami naman ni Canary ay abala sa pagsalansan ng towel at bottled water.Ito ang kapalit ng mga nagawa naming problema sa university. Mas okay nga ito dahil mula nang ipatawag kami sa guidance one week na ang nakakalipas, ay ito ang unang duty namin. Dalawang oras pa naman bago ang game. Mabuti na lang at hanggang alas tres lang ang klase namin.Tahimik lang si Canary habang binibilang ang boteng kailangan namin mailagay. Ito lang ang gagawin namin. Ang sumunod ay pagtapos na ng game."Alam mo bang nagmamakaawa si Kuya Lake na ibigay ko sa kanya ang number mo, Cana?" ani Via. "Literal siyang nauulol s
"Mahihinang nilalang. I thought I'm gonna die of boredom," pagmamalaki ni Lake. Pawis na pawis siya habang umiinom ng tubig. Nakasabit lang ang tuwalya sa balikat niya. Nakaupo siya habang nasa iisang direksyon ang paningin niya.The game ended and Lake's team won. Hindi naman ako nanood. Nagtigil lang ako sa cafeteria habang nagbabasa ng codal. Si Canary ay hindi ko alam kung saan nagpunta. Nag-text lang si Via kaya nalaman kong tapos na ang game. As for Canary, mabilis yata ang radar niya dahil kasunod ko lang siya. Kanino kaya siya nakikibalita?Tahimik kami na naglilikom ng mga bote at kalat. Tinanggap ko na ang ganitong gawain kaysa naman mawalan kami ng scholarship. Kaunti lang naman dahil dito lang kami sa bench ng mga players naka-assign. Hindi naman ito nakakapagod pero nakakaubos ng oras.
"Alice, may seatwork ako that I need to pass at four," ani Via habang abala siya sa cellphone. "Philippine history. Magbigay daw ng kinatatakutang lugar pero dapat na igalang."Abala ako sa pagco-compute at pagbabalanse habang walang tigil ang salita ng babaeng ito sa tapat ko. Bigla na lang siyang umupo at inilapag ang mamahaling bag sa table ko."Isang oras na lang! Kaya ko naman sana kaso gagawan siya ng fiction story, minimum of five hundred words. I'm not good with words!"Malapit na akong mainis sa kanya pero mas nagpopokus ako sa ginagawa ko."Busy si Canary. Ni hindi ko nga siya nakita ngayong araw. I called the hospital, wala naman siya doon," patuloy pa rin ni Via. "Natutuyo na ang utak ko."
Parang lumilipad ang kotse ni Via. She's a reckless and offensive driver, for sure. Mabuti na lang at hindi kami natitiyempuhan ng disgrasya. Naka-connect pa rin kay Pia ang Life360 app ni Troy. Fortunately, bukas din ang location nito. She said Troy is not as techy as her, mas gusto raw nito ang mga pisikalang gawain. Pia did not join us but she informed us everything about his addict ex-boyfriend.Nakarating kami sa compound na tinutukoy ni Pia. It was a kilometer from the university. Ang bungad nito ay malaking puting gate, at sa labas ay may karatulang nakalagay na "BEDSPACER". Wala itong guard doon.Hindi ito ang dorm ng Arturo University, isa ito sa mga dorm ng mga nag-aaral sa mga kalapit na public university."Papasok tayo dito?" tanong ni Via sa akin na tila nag-aalangan. Hind
"A-ano?" gulat na gulat kong tanong habang nakatitig kay Canary. "Fifty thousand?""W-why?" tanong ni Canary na halos pumiyok na dahil marahil sa kalasingan. "Do you have any other thing to offer?""No touch," ulit ni Troy at umupo siya sa sofa. Umalis ang lalakeng kaninang naroon. "We will just have a good time."Umiling ako. "Aalis na kami." Tiningnan ko ang buong paligid atsaka ulit nagsalita. "Is this a hide out for your sins? I'll assure you they will know about this."Napaupo si Canary sa sahig habang hawak ang ulo niya. Pero agad din siyang nakatayo. Sumandal siya sa pintuan.Malutong ang halakhak ni Troy. "Isusumbong mo kami? Sa admin ng Arturo?" Napahampas siya sa inuupuan n
Hindi na nakasagot si Leif. Napalingon kaming lahat nang magbukas ang pintuan ng clinic. Canary is wearing the usual bitch face. She has a cast on her right arm. The doctor explained na hindi niya ito puwedeng igalaw basta-basta. She has to go back every week for therapy.Nang umalis ang doktor at nurse at maiwan kaming lima sa labas ng clinic ay sandaling katahimikan ang namayani. Lake is just looking at Canary, na mukhang malalim ang iniisip.We are all waiting for her to talk or to curse us all because of what happened. Leif is just quiet on the side. Nakita ko kanina na sandali silang nagkatinginan ni Canary, na parang in-expect na niya na darating ito."I want to kill you but if I do, hindi ko mapapakinabangan ang pinsan mo," Canary finally muttered while looking at Lake. Pagkatap
A week has passed and everything is normally going on. Na-accomplished na namin parehas ni Via ang mga bilin ni Canary.Nakakapagod pala talaga ang sideline niyang yon. May mga deadline lahat ng ginawa ko at isa isa ko pa silang imimeet. Nagcap at facemask na lang ako para daw hindi masyadong halata na hindi si Canary ang katagpo nila.Ilang araw akong puyat. Bukod sa sangkaterbang reasearch ang ginawa ko na sabi ni canary ay madali lang, hindi pa agad ako makatulog dahil sumasagi sa isip ko ang eksena namin ni Leif tuwing duty namin sa computer lab.We dont work that much. Kadalasan tagacheck lang ng hardwares at tagarecord ng mga pumapasok at lumalabas. We seldom talk. Kapag lang may tanong ako at kailangan.Leif is a different pers