"Two days absent without valid reason," pahayag ni Mrs. Evangelista habang nakatingin kay Canary. "Actually, without reason at all."
Canary crossed her arms. Parehas kaming nakaupo sa harapan ng table ng guidance counselor. Nakatungo ako at siya naman ay nakatingin dito. Hindi pa nababanggit kung ano ang violation ko. Pero nagdadasal akong hindi iyon makaapekto sa scholarship ko.
Bakit kaya siya absent? Ibig sabihin, pagkatapos ng insidente kay Lake ay hindi siya pumasok? Lalo akong nilamig dahil sa mababang temperatura ng aircon dito.
"Tell me the reason so we can proceed with another issue submitted to me," kalmadong patuloy ni Mrs. Evangelista. "Canary Morales, please answer. We will give you possible considerations for valid reasons."
"I'll just accept whatever the punishment will be," Canary answered. "I don't have any valid reasons, Ma'am."
Nanlaki ang mga mata ko. Hindi man lang talaga siya magpapaliwanag? O mag-sorry man lang para hindi siya masistensyahan. Sinipa ko siya nang mahina. Saglit siyang napalingon sa akin pero agad din siyang humarap kay Mrs. Evangelista.
"Your name will be removed from the scholarship program."
Nagulat ako at agad akong nag-angat ng tingin. Hindi siya puwedeng mawalan ng scholarship. Mukhang masama ang ugali niya pero ramdam ko ang pangangailangan niya para makatapos ng college. "Ma'am, can you split her punishment to the two of us? But not the scholarship. Please?"
"What are you saying?" tila naiinis na tanong ni Canary. Ngayon ko lang nakitang nanlaki ang mga mata niya. Tila gusto na niya akong sakmalin.
Mrs. Evangelista chuckled sarcastically. "Split? You have your own problem, Ms. Dominguez."
Napalunok ako. "We will do everything, Ma'am. Huwag ninyo lang po kaming alisin sa scholarship program," pakiusap ko.
"Alam mo ba kung bakit kita ipinatawag? A complaint regarding the free pass for parking lot in the university arrived this morning. And you were mentioned in the letter. He said you interviewed him and you promised to talk to the management yesterday. Does the scenario ring a bell?"
Nanghina ang mga tuhod ko sa narinig kong iyon. Napakapit ako nang mahigpit sa mga hita ko. Akala ko ay hindi na 'yon makakarating sa management. Akala ko ay ligtas na ako doon.
"Then you can just erase our names in the program," sabat ni Canary at tumingin siya sa akin. "It is later than expected."
Ilang beses akong napakurap. Ano ba ang sinasabi ng babaeng 'to? "Mrs. Evangelista, please believe me po that happened for a good reason. Sorry po. Please forgive us," paumanhin ko. Alangan namang ikuwento ko sa kanya ang nangyari kay Lake.
"Why are you saying sorry? You're making her feel guilty," pahayag ni Canary.
Sinipa ko ang binti ni Canary. Teka. . . si Via. Sabi ni Via tawagan ko lang siya.
"Ma'am, you can ask Via Lopez if you want to know the whole story. Please, Ma'am. Hear our side," muli kong pakiusap.
Mrs. Evangelista paused a little. Tiningnan niya lang kami as if she is waiting for us to talk again.
"My problem is different from her. Hers is considerable. I did know the rules and I am willing to accept whatever the punishment will be. . . even it means my removal in the scholarship program," muling pahayag ni Canary.
Why can't she just say sorry and ask for second chance?! Bakit hindi na lang niya aminin bakit siya absent ng dalawang araw?!
The guidance counselor stood up and left. Naiwan kami ni Canary na parehas tahimik. Ramdam ko ang inis na presensya niya. Hindi ko rin naman magawang magsalita.
Minutes later, Via entered the room, smiling from ear to ear.
---
"So, may utang ka ngayon sa akin," Via said to Canary as soon as we exited the guidance room.
Canary smirked. "I didn't ask for help. You did it yourself."
Napabuga ng hangin si Via. Namumula na naman ang mga tainga niya. "You really did not know how to be grateful."
"Look who's talking," Canary answered. "It is not you who saved us but the counselor's poor judgement. What should I expect? She is willing to listen and believe only if I am a daughter of a well-known governor."
"Canary," tawag ko sa kanya para tumigil na siya. "Let's just be thankful na hindi tayo natanggal sa scholarship program."
"I am not scared to lose anything related to this university. I am just here to earn money. If they want to kick me out, I can find myself another place to earn more."
"You know what, mabuti nga ang sanction ninyo lang ay mag-serve sa mga athletes during game time. May I just mentioned that the guidance counselor wanted you to clean the lobby thrice a week?" naiinis na wika ni Via. "I told her that you were absent because you were kinda traumatized with what happened to the incident relating to my cousin. I told her you saved him."
Napatango ako. Hindi matalino si Via sa academics pero maaasahan naman pala ang reasoning niya sa mga importanteng bagay. "Thank you, Via."
Canary did not say a word and just starting walking away from us when her phone rang. Nang makita niya kung sino ang tumatawag ay halos nanginginig siyang sinagot iyon. Tila nagulo nito ang sistema niya.
"Y-yes. . . p-papunta na po ako," aniya sa nauutal na boses. Nagmamadali siyang umalis na halos takbuhin ang direksyon palabas ng gate.
"Alice, sundan natin siya. I have my car. Baka kailangan niya ng sasakyan?" Via said.
"Kaya pala nag-o-over practice si Kuya Lake, dito pala gaganapin ang game nila," Via said while eating bubble gum ice pop. Kulay blue na ang dila niya. Nakaupo lang siya sa bleacher habang kami naman ni Canary ay abala sa pagsalansan ng towel at bottled water.Ito ang kapalit ng mga nagawa naming problema sa university. Mas okay nga ito dahil mula nang ipatawag kami sa guidance one week na ang nakakalipas, ay ito ang unang duty namin. Dalawang oras pa naman bago ang game. Mabuti na lang at hanggang alas tres lang ang klase namin.Tahimik lang si Canary habang binibilang ang boteng kailangan namin mailagay. Ito lang ang gagawin namin. Ang sumunod ay pagtapos na ng game."Alam mo bang nagmamakaawa si Kuya Lake na ibigay ko sa kanya ang number mo, Cana?" ani Via. "Literal siyang nauulol s
"Mahihinang nilalang. I thought I'm gonna die of boredom," pagmamalaki ni Lake. Pawis na pawis siya habang umiinom ng tubig. Nakasabit lang ang tuwalya sa balikat niya. Nakaupo siya habang nasa iisang direksyon ang paningin niya.The game ended and Lake's team won. Hindi naman ako nanood. Nagtigil lang ako sa cafeteria habang nagbabasa ng codal. Si Canary ay hindi ko alam kung saan nagpunta. Nag-text lang si Via kaya nalaman kong tapos na ang game. As for Canary, mabilis yata ang radar niya dahil kasunod ko lang siya. Kanino kaya siya nakikibalita?Tahimik kami na naglilikom ng mga bote at kalat. Tinanggap ko na ang ganitong gawain kaysa naman mawalan kami ng scholarship. Kaunti lang naman dahil dito lang kami sa bench ng mga players naka-assign. Hindi naman ito nakakapagod pero nakakaubos ng oras.
"Alice, may seatwork ako that I need to pass at four," ani Via habang abala siya sa cellphone. "Philippine history. Magbigay daw ng kinatatakutang lugar pero dapat na igalang."Abala ako sa pagco-compute at pagbabalanse habang walang tigil ang salita ng babaeng ito sa tapat ko. Bigla na lang siyang umupo at inilapag ang mamahaling bag sa table ko."Isang oras na lang! Kaya ko naman sana kaso gagawan siya ng fiction story, minimum of five hundred words. I'm not good with words!"Malapit na akong mainis sa kanya pero mas nagpopokus ako sa ginagawa ko."Busy si Canary. Ni hindi ko nga siya nakita ngayong araw. I called the hospital, wala naman siya doon," patuloy pa rin ni Via. "Natutuyo na ang utak ko."
Parang lumilipad ang kotse ni Via. She's a reckless and offensive driver, for sure. Mabuti na lang at hindi kami natitiyempuhan ng disgrasya. Naka-connect pa rin kay Pia ang Life360 app ni Troy. Fortunately, bukas din ang location nito. She said Troy is not as techy as her, mas gusto raw nito ang mga pisikalang gawain. Pia did not join us but she informed us everything about his addict ex-boyfriend.Nakarating kami sa compound na tinutukoy ni Pia. It was a kilometer from the university. Ang bungad nito ay malaking puting gate, at sa labas ay may karatulang nakalagay na "BEDSPACER". Wala itong guard doon.Hindi ito ang dorm ng Arturo University, isa ito sa mga dorm ng mga nag-aaral sa mga kalapit na public university."Papasok tayo dito?" tanong ni Via sa akin na tila nag-aalangan. Hind
"A-ano?" gulat na gulat kong tanong habang nakatitig kay Canary. "Fifty thousand?""W-why?" tanong ni Canary na halos pumiyok na dahil marahil sa kalasingan. "Do you have any other thing to offer?""No touch," ulit ni Troy at umupo siya sa sofa. Umalis ang lalakeng kaninang naroon. "We will just have a good time."Umiling ako. "Aalis na kami." Tiningnan ko ang buong paligid atsaka ulit nagsalita. "Is this a hide out for your sins? I'll assure you they will know about this."Napaupo si Canary sa sahig habang hawak ang ulo niya. Pero agad din siyang nakatayo. Sumandal siya sa pintuan.Malutong ang halakhak ni Troy. "Isusumbong mo kami? Sa admin ng Arturo?" Napahampas siya sa inuupuan n
Hindi na nakasagot si Leif. Napalingon kaming lahat nang magbukas ang pintuan ng clinic. Canary is wearing the usual bitch face. She has a cast on her right arm. The doctor explained na hindi niya ito puwedeng igalaw basta-basta. She has to go back every week for therapy.Nang umalis ang doktor at nurse at maiwan kaming lima sa labas ng clinic ay sandaling katahimikan ang namayani. Lake is just looking at Canary, na mukhang malalim ang iniisip.We are all waiting for her to talk or to curse us all because of what happened. Leif is just quiet on the side. Nakita ko kanina na sandali silang nagkatinginan ni Canary, na parang in-expect na niya na darating ito."I want to kill you but if I do, hindi ko mapapakinabangan ang pinsan mo," Canary finally muttered while looking at Lake. Pagkatap
A week has passed and everything is normally going on. Na-accomplished na namin parehas ni Via ang mga bilin ni Canary.Nakakapagod pala talaga ang sideline niyang yon. May mga deadline lahat ng ginawa ko at isa isa ko pa silang imimeet. Nagcap at facemask na lang ako para daw hindi masyadong halata na hindi si Canary ang katagpo nila.Ilang araw akong puyat. Bukod sa sangkaterbang reasearch ang ginawa ko na sabi ni canary ay madali lang, hindi pa agad ako makatulog dahil sumasagi sa isip ko ang eksena namin ni Leif tuwing duty namin sa computer lab.We dont work that much. Kadalasan tagacheck lang ng hardwares at tagarecord ng mga pumapasok at lumalabas. We seldom talk. Kapag lang may tanong ako at kailangan.Leif is a different pers
"Stop! Stop it! Stop!" halos mapaos si Via kakasigaw habang nagtatatakbo kami palapit kay Lake at Leif.Nagsusuntukan ang dalawang iyon. Parehas pa silang nakauniporme. May dalawang lalake sa gilid na sa palagay ko ay kaibigan ni Lake dahil pamilyar sila sa akin. Kasama sila sa soccer team. Marahil iyon ang tumawag kay Via gamit ang cellphone ng pinsan niya.Nakatayo lang kami sa gilid dahil hindi namin magawang pigilan sila. Sa estado nila ngayon mukhang hindi sila magpapaawat. Mabuti na lang at walang ibang tao dito pero isang estudyante lang ng Arturo ang mapadaan, dudumugin na kami ng mga estudyante.Mas lalo akong nag aalala sa mga puwedeng dumating at makakakita."Kuya, ano ba!" singhal ni Via. Mas napupuruhan si Leif dahil hala