Chapter 31

“BABE, WAKE UP! Babe, you’re crying! Wake up!” 

Napabalikwas siya nang maramdaman ang pagyugyog sa kanya nang malakas. 

Bigla siyang napamulat ng mga mata. Mukha ng guwapong binata ang nabungaran niya. Matagal pa bago pumasok sa kanya na panaginip lang ang lahat ng iyon. Agad na niyakap niya ang binata nang mahigpit na halatang ipinagtaka nito. 

“Oh, thanks, God! Akala ko iniwan n’yo na ako!” naiiyak na sabi niya. 

“Mama!” Bumaling siya sa anak na namumugto na pala ang mga mata. Kinabig niya ito papalapit sa kanila ni Kent. 

Buti na lang ay panaginip lang ang lahat ng iyon. 

“Babe, what’s wrong? Kanina ka pa raw umiiyak sabi ng anak natin. Buti