CHAPTER 7

Nag-iwas ako nang tingin... hindi ako makatitig nang matagal sa mga mata niya, lalo na may nakikita akong lungkot na hindi ko maipaliwanag.

Nang lumingon naman ako kay Levin nakatingin din siya sa'kin at nakakakilabot ang pagiging seryoso niya, tipid lang akong ngumiti at nagbaba ng tingin

Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at huminga ng malalim. Bakit ba pakiramdam ko, ako 'yung dahilan kung bakit may lungkot sa mga mata ni Joses

"Hindi pa ba magsisimula 'to?" Tanong ko sa isang estudyante

"Ewan ko 'te, parehas tayo nandito eh," sabi nito at nag pamaypay

"Baka gusto mo rin akong paypayan," natatawa kong sabi

"Ay, 'te, masyadong mainit ngayon ito ngang pamaypay na maliit pinag tyatyagaan ko," mataray na sabi nito at naglakad palayo sa'kin. Nakakatuwa rin pala na may kaklase na beki

Dahil sa pag ka bored ko. Umalis ako at nagpunta sa benches

Ipinikit ko ang mga mata ko at nag concentrate matulog

"You shouldn't sleep here," bumilis ang tibok ng puso ko sa boses na iyon. Pero n