CHAPTER 1 2
"Are you okay?"
Naninibago man siya sa ipinapakitang kabaitan ni Norma, ipinagpapasalamat naman niya ito.
"Kanina ka pa matamlay."
"Oo nga, girl." Tila magkatulad ng tunog ng kay Norma ang tono ni Nannette, pero kay Nannette, sigurado siyang genuine ang sympathetic tone nito.
"I'm alright. Medyo napuyat lang ako."
"Bakit?"
"Tigilan mo nga muna iyang kapanonood mo ng anime. Kailangan nating mag-focus, girl."
"Bibigyan na lang kita ng link ng gusto mong anime para you can watch it any time. Di mo na kailangang pagpuyatan." Kinuha ni Norma ang gadget para papiliin si Angelie.
"Girl, para iyan 'di ka mapuyat, ha. Di mo iyan dapat tapusin in one sitting."
"Oo na po, tita!"
"Huh!? I'm two months younger than you, miss!"
Natatawang iniwan sila ni Norma at lumapit kina Mon.
"Oy, don't be late mamaya ha. Call us para halos sabay ang arrival natin do'n."
"Oo nga. Magtawagan tayo para sabay tayo," ani Jebon.
"Iyon na nga ang sinabi, 'di ba," inilapit pa ni Marc ang mukha sa kaibigan para ipahalata ang pandidilat nito.
"Tinagalog ko lang, tol. Me halong ingglis,e, 'di ka pa naman Englisher."
"Englisherin mo mukha mo! Feelingers ka lang, eh!"
Hindi na nagtaka ang grupo ng magkasabay sa kotse sina Norma, Angelie, at Nannette.
"Dito ka sa harap. Magmumukha akong driver n'yo niyan."
"S-sorry!" Agad pumuwesto sa harapan si Angelie.
Aandar na sana ang kotse nang humarang ang kinakabahang si Jebon.
"What?"
"H- hi!"
Hinintay ni Norma ang sasabihin ng lalaki pero walang lumabas sa bibig nito.
"You want a ride?"
"P-puwede? Do'n lang ako sa may Japanese restaurant. Pinapabili kasi ako ng bento."
"Sure! Me space pa naman. Hop in."
Mabilis na tumabi si Jebon kay Nannette.
"H-hi!"
Natuon ang pansin ng lahat sa biglang pagpreno ng kotse.
"Oopps! My bad. Di ko napansin ang pusa."
"Si Kurdapya talaga! Pabigla-bigla talaga iyan kung tumawid."
"Kilala mo rin pala si Kurdapya?" Nakatitig itong muli kay Nannette.
"Wala yatang 'di nakakakilala sa itim na pusang iyan dito sa campus."
Nasa highway na sila nang napansin ni Angelie ang manaka-nakang pagtitig ni Jebon kay Nannette.
"Jebon, sigurado ka bang me bibilhin kang bento?"
"Oo. Pinapabili ng tita ko."
"Di ba may Japanese restaurant on the way to your house?"
"M- meron ba?" Tila nasusukol sa katotohanan ang lalaki kaya siya kinantiyawan ng dalawang nasa front seats.
"Gusto mo lang palang sumabay, magpapasagasa ka pa."
"Jebon ha, friend ko iyan. Baka lolokohin mo lang si Nannette, ha!"
"H- Hindi naman," napakamot ng ulo ang lalaki, "h- hindi ka pala dense."
Lihim na napangiti si Nannette sa mahinang tinuran ng lalaki. May pagka-observant nga si Angelie sa feelings ng ibang tao para sa ibang tao.
"What will you wear?" untag ni Norma.
"Wala pa akong naihanda. Basta, blouse and jeans lang."
"Ako, tee shirt at jeans din. Ikaw, Jebon?"
"H- ha? Wala rin, e."
"Magbu-bold ka?"
Pinagtulungan nila ng pangangantiyaw ang lalaki. Napanganga si Jebon, tila pipi itong nagpaalam ng tingin sa Japanese restaurant na nadaanan na nila.
"Diyan na lang ako sa tawiran," ani Angelie.
"Bakit, saan ba ang condo mo?"
"Sa kabilang kanto pa. Okay na ako rito."
"Bakit dito pa? Inihatid ka na nga, papaglakarin ka pa talaga ng isang block?" Huminto sila sa harap ng condominium.
"Salamat." Nagulat si Angelie nang makita si Jebon. Itinuro niya ang lalaking itinakip naman sa kaniyang mukha ang mga palad dahil sa hiya.
"Lumampas na!" Natawa si Nannette sa naging itsura ng nahihiyang lalaki.
"Ay, sorry! Di ko napansin."
"Okey Lang, 'di ko rin napansin, e Sa may pa-U turn na lang ako, Norm." Hindi malaman ng lalaki kung paano tatakpan ang nagba- blush niyang mukha. Kinantiyawan na naman siya ng mga babae.
NAKAPILI na ng susuutin para sa dinner si Angelie. Naging usapan nilang tatlong babae kanina na walang magsusuot ng jeans, pati si Alvin ay idinamay nila sa kanilang usapan.
Isang malalim na buntunghininga ang kaniyang pinakawalan. Bumabalik sa kaniyang isipan ang nangyari kagabi.
Alas nuwebe ng gabi. Hindi inasahan ni Angelie ang pagdating ni Andrei.
"Besh?"
Hindi siya nakaimik sa biglang pagyakap sa kaniya ng kaibigan. Tinugon naman niya ito ng yakap kahit na may pagtataka siya sa pangyayari.
"What happened?"
Tahimik na umupo ang lalaki. "I want coffee. Meron ka?" Nang hindi siya sinagot ng naguguluhang kaibigan ay bumuntunghininga siya. " Beer na lang kaya?"
"Wala. Alam mo namang wala. Bakit parang nai-stress ka?"
"Wala. I'm just tired." Malungkot ang mga mata ng binata habang nakatitig sa kaniya.
Lumapit si Angelie sa kaibigan, hinawakan ang palad nito. "If ever you need me, tell me. Don't forget our sacred promise to each other." Kinuha niya ang pink cap sa ulo ng lalaki at isinuot sa ulo niya.
Matipid na ngiti at mahinang pagtango galing kay Andrei. "I will never forget. And don't you ever forget it."
"You will always be my best friend, my most trusted person,... You're the brother I never had." Malambing niya itong niyakap.
Hinaplus-haplos ni Andrei ang likod ng kaibigan. Ilang sandali pa'y kumalas na siya sa pagkakayakap.
"I have to go."
"Ha? Halos kararating mo lang."
"Baka walang bantay si mom sa ospital. Bukas ng umaga pa siya uuwi. Bye. Mag-lock ka."
"O- okay."
….
"Welcome, guys!"
Masayang sinalubong nina Andrei at Flor sina Angelie at Norma.
"Pasok kayo." Dumiretso ng kusina si Flor matapos niyang samahan papuntang salas ang tatlo.
Nasa salas na pala ang lahat ng imbitado sa dinner maliban sa kanila.
"Good evening!" Lovely and regal ang dating ni Norma sa kaniyang suot na blue casual dress at ng ternong mamahaling gold necklace, ring and bracelet. Classy din ang dating ng hair and makeup ng dalaga.
"Magandang gabi po!" Simpleng A-cut na knee-length naman ang baby pink dress ni Angelie na tinernuhan ng kaniyang pink minaudiere.
Agad silang nakipagbeso sa ina ni Andrei. "Good evening, girls!"
"It's good that you're all here," wika ng ama ni Andrei. "Have a seat. We'll have dinner in a moment."
"Sabay pa kayong dumating, sinundo ka ba niya?"
"Oo. Nakalimutan ka naming sabihan, nasa taxi ka na ng tinawagan niya ako." Kay Nannette siya tumabi ng pag-upo habang si Norma ay kay Andrei tumabi.
"Hi!"
"Hi!" He smiled at Norma kapagkuwa'y labas ang beloy na soundless niyang tinutukso si Angelie sa girly nitong suot na ikina-blush naman ng dalaga. Soundless din ang naging pagtawa ni Nannette sa naging arte ng mag- best friend.
Panay naman ang sulyap sa kanila ng mga magulang ni Andrei habang iniistima ang iba pang naroon.
Sa hapag kainan ay magkatabi pa rin sina Andrei at Norma, habang sina Alvin at Mon ang mga katabi ni Angelie.
Nag-umpisang mag-usisa ang ama ni Andrei nang nasa kalagitnaan na sila ng pagkain. Sa umpisa ay mga bagay-bagay tungkol sa school activities ng mga bata, kalauna'y humantong ito sa relationships. "Sino naman dito ang mag-on?"
Nang nagtinginan lang at nagpapakiramdaman ang magkakaklase ay binasag ni Andrei ang sandaling katahimikan. "O, besh, di ba paborito mo 'tong calamares? Here, o!"
Nahihiya man, sinahod ni Angelie ng platito ang iniabot na pagkain sa kaniya ng kaibigan. "T-thanks." Binigyan niya rin ang dalawa niyang katabi.
"How about you, young lady? Ano'ng gusto mo?"
"I-ito rin po, sir," Itinuro ni Norma ang calamares bilang tugon sa tanong ni Ronald.
"Andrei, why don't you give her?"
"Abot niya lang po, dad," and there's an awkward smile, "it's just right beside her plate."
His father swallowed his lips before forming a smile. Si Flor naman ay tahimik na nagsalin ng tubig sa mga baso nila, paminsan-minsan ay sinusulyapan si Marcia na tahimik namang gumagawa ng maliliit na subo.
"Hija, kaanu-ano mo si Nestor Agustin?" Tila naka-focus kay Norma ang interes ni Ronald.
"Uncle ko ho siya, elder brother ni dad."
"Naging school mate ko siya noon, the guy was a poet. Siya ang pambato namin noon sa literary contests. Ikaw ba, mahilig rin sa poetry?"
"H-hindi po. Hindi po ako inclined sa words with rhymes."
"Besh!"
Agad na sinenyasan ni Angelie ang kaibigan para tumahimik.
"Dad is a poetry lover," at ipinagmalaki niya sa ama ang kaniyang best friend. "Angelie is also a poet, dad. She's the writer of a poetry page, iyong Pink Rhyme."
Dahil walang nangyari ang pagsisenyas niya sa kaibigan na tumahimik, tumungo na lang ang dalaga, with blushing cheeks.
"G-good." Napatingin siya sa asawa kapagkuwa'y kay Angelie. "Keep it up, hija."
"Thank you so."
"Ikaw naman," bumaling si Ronald kay Alvin, "are you planning to be a program director or TV producer?"
"Sa television po talaga ang gusto ko, sir," he smiled, "at payag akong magsimula kahit sa idiot board."
Mahinang pagtawa ang naging reaction ng mga kaklase niya.
"Good. Maganda iyan, a man who could accept everything could be trusted on everything. Perhaps, Miss," he was pertaining to Angelie, "that guy beside you could be your strong shoulder to lean on."
Halos umabot sa tenga ang naging ngiti ni Alvin sa narinig while Angelie's cheeks turned red.
"Or she could start believing and relying on herself," ang tinuran ni Marcia. She then stated straight to Angelie's face, "It's better for girls to be independent and not just rely on anybody." Bahagya siyang nahinto sa pagsasalita nang tumikhim ang asawa. "Life is not made of shortcakes, you know."
Brace yourselves for the twist and turn of this story. Leave or let live...
Abala sa paghahanap ng kakantahin ang mga babae sa song catalog ng videoke nina Andrei. Masaya namang kumakanta at sumasayaw sina Marc, Jebon, at Alvin. Nakasarado ang music room na may katamtamang laki kaya tiwala sila na hindi maririnig sa buong kabahayan ang boses nila. Nang matapos ang tatlong lalaki ay kaagad na bumirit ng madamdaming kanta si Nannette. Nakatayo naman sa magkabilang tabi niya sina Norma at Angelie, sumasabay sa pagkanta niya habang pumapalakpak na may ritmo. Natutuwang inasar sila ni Mon. "Bigyan n'yo nga ng mic iyang dalawa at birit na birit na! Baka agawan na nila ng mic si Nannette." Tumawa siya nang panlisikan siya ng mga mata ng dalawa. "Kung maka-emote kasi kayo, akala mo naman inlab na inlab!" Sabay naman siyang binelatan nina Angelie at Norma. At dahil hindi sila tinatantanan ng pang-aasar ni Mon ay nagkasundo ang dalawa na huwag nang pansinin ang mga banat sa kanila ni Mon. "Tingnan mo 'yang dalawa," ani Mon kay Andrei, "siguro kung una silang nagkaki
EXCITED si Angelie habang naghihintay kay Andrei. May usapan kasi silang dalawa na magkikita sila ngayon. Susunduin siya ng kaibigan para mag-jogging. Twenty minutes before five siya susunduin pero alas kuwatro pa lang ng umaga ay nakabihis na siya. Nang malapit na ang oras ay bumaba na siya at nag-abang sa lobby. Nang makita ni Angelie ang papalapit na taxi ay agad siyang lumabas ng building. "Good morning!" Masaya niyang kinawayan ang binata. "Good morning!" Pinagbuksan niya si Angelie para makaupo sa backseat ng taxi, sa tabi niya.. Agad namang sumakay ng taxi si Angelie. "Mabuti, walang ulan ngayon. Tama ang weather prediction mo." Kinikilig pa ang dalaga habang nakikipag-usap sa kaibigan. Bahagya namang natawa si Andrei. "Internet iyong tinanong ko." Parang hindi siya makapaniwala sa nakikita niyang kasiglahan ng babae. "Alive na alive yata ang nocturnal naming dalaga ngayon." Bumungisngis naman siya agad. "I'd like to shed some fats." "Oh!" Hindi muna niya tinanggal ang ka
HINDI mapakali si Angelie habang tinitingnan ang oras sa ka iyang cellphone. Kanina pa siya naghihintay sa may corridor. Malapit na ang oras ng ensayo nila para sa nalalapit na cheering competition, pero wala pa rin si Andrei. Kahit na friendly competition lang ang isasagawa ay gusto pa rin nilang mag all-out sa kanilang performance. Ito ang dahilan ng pagbabago nila ng cheering uniform. Bagay kasi ito sa bago nilang cheering moves. Hindi pa nakikita ni Andrei ang bago nilang uniform kaya't gusto niyang sorpresahin ang kaibigan. Pero malapit na siyang ma-late sa cheering practice nila. 'Andrei?' Nakikita na niya ang noo at buhok ni Andrei. Natatakpan ng ilang estudyanteng naglalakad ang mukha ng lalaki, pero natitiyak niyang si Andrei ito. Dahil kailangan na niya itong makausap, halos patakbo niya itong sinalubong. "Besh,..." tawag niya kay Andrei nang malapit na siya rito. "O? Besh,..." nakangiti siyang binistahan ang suot na cheering uniform ni Angelie. "Iba yata ang uniform n'y
HINDI niya kayang mawala sa kaniya si Angelie. Alam din niya na mahihirapan si Angelie kapag mawala siya sa buhay ng dalaga. Isipin pa lang niya na magkakahiwalay silang dalawa ng landas ay ramdam na niya agad ang kalungkutan, at ang pagkaawa kay Angelie. "This is just a test to our friendship. Self, don't give in," mahina niyang sambitla habang nakatingin siya sa sarili sa harap ng salamin. Kinurot-kurot pa niya ang sariling mga pisngi at kapagkuwa'y tinampal-tampal ito ng mahina. "Don't imagine weird things," ang bilin niya sa sarili bago siya umalis ng bahay. Habang nakasakay siya ng bus papuntang school ay mukha ni Angelie ang nakikita niya sa kaniyang isipan. Napabuntunghininga na lang siya. Mukhang hindi siya pinakinggan ng kaniyang 'self'. Kung sino ang pinipilit niyang huwag isipin kanina ay siya namang nag-aabang sa kaniya sa paaralan. Masaya siyang sinalubong ni Angelie sa may lobby. "Andrei!" Nang magtagpo sila ay agad nanulis ang nguso ng babae na tila nagtatampo. "Wha
HINDI pa rin siya makapaniwala na nagawa niyang dampian ng halik sa labi si Angelie, kaya madaling-araw na ay hindi pa rin siya makatulog. Hindi niya maipaliwanag ang naramdamang sensasyon sa isang segundong halik na iyon. Ang mahirap, hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin siya sa tuwing naaalala niya ang sandaling iyon. Umaga na. Heto siya ngayon, hindi alam kung paano iiwasan si Angelie sa school. Nakita niya ang dalaga na naglalakad sa lobby patungo sa direksyon niya. Bigla siyang lumiko para makaiwas sa dalaga. Mabilis siyang naglakad at nagpaliko-liko. Pagdating niya sa classroom nila ay nagtaka siya dahil walang tao. Gusto niyang tawagan si Angelie para magtanong, sa halip ay si Mon ang tinawagan niya. "Bro, nasaan ka?" ang bungad na tanong ni Mon sa kaniya nang sinagot nito ang tawag niya. "Nandito ako sa classroom natin. Bakit walang tao rito?" "Bakit ka nandyan? Nandito na kami sa school ground. Ikaw na lang ang wala rito!" "Ba't kayo nandyan? Ano'ng meron?" Wala siyang
Legit ang kalungkutan sa puso ni Andrei. Pinanindigan niya ang pag-iwas na makipag bonding kay Angelie tuwing matapos ang school time. Hindi na rin siya nakipagkita sa kaibigan kahit sa weekend. Mag-isa siyang naglaro ng basketball sa likuran ng bahay nila. Ginusto niyang magpapawis. Habang nagdi-dribble ay hindi pa rin makatkat sa isipan niya ang kaibigang si Angelie. Iniisip niya na kawawa ito, na paniguradong malungkot ito ngayon. Nalulungkot siya para sa kaibigan. Pero hindi pa kasi niya ito handang harapin, habang ginugulo pa siya ng 'weird' niyang imaginations tungkol sa kanilang dalawa. Ayaw niyang maging unfair sa dalaga. DUMATING na ang coronation ng Campus Crush. May dance ball sila ngayong gabi. Kagaya ng inaasahan nilang magkakaklase, si Angelie ang nanalong Female Campus Crush. Siya naman ang nanalong Male Campus Crush. Dati ay Campus King and Queen ang naturang patimpalak. Pero binago ito at idinaan sa botohan ng mga estudyante. Ang hindi lang binago ay ang araw ng n
"Just for experience lang naman," ang narinig niyang sabi ni Nannette kina Angelie at Melrose habang magkasama na nakaupo ang mga ito sa canteen. Sinadya niyang magpahuli ng pagpunta sa canteen, baka sakaling magkaroon siya ng dahilan para sa iba muna siya makigrupo for this lunch time at hindi muna kina Angelie. "Andrei!" Tinawag siya ni Angelie at automatic naman siyang umupo sa tabi nito. Muli siyang tumayo para kumuha ng pagkain. Habang pumipila para kumuha ng pagkain ay natawa na lang siya sa sarili. Wala ring nangyari sa pagpahuli niya, heto at gutom na siya pero doon pa rin ang puwesto niya sa tabi ni Angelie. Sina Mon naman ay nasa katabing mesa lang nila. Pinili niyang tahimik na kumain habang nag-uusap ang mga katabing babae. Pero hindi naman papayag ang mga ito na hindi siya sasali sa usapan nila. "Payag ka ba, Andrei?" ang tanong ni Nannette sa kaniya. "H-ha?" "Di pa raw kasi nagkaka-boyfriend si Angelie. Irereto ko siya sa pinsan ko." Kinilig pa siya na bumaling ka
"She loves me,... she loves me not," ang mahinang usal ng binata habang isa-isang itinuturo ng kaniyang hintuturo ang mga talulot ng tanim na rosas ng kaniyang ina. Ayaw niyang pigtalin ang mga talulot kaya itinuturo na lang niya ito. Nakakatatlong rosas na siya na laging "she loves me" ang huli niyang nasasambit. "She loves you, Kuya!" ang biglang bungad sa kaniya ni Errol. Pabatok naman itong sinaway ng ina niyang si Flor. Nagulat man sa ginawa ni Errol ay ngumiti na lang si Andrei. Pinilit niyang itago ang tila paglundag ng puso niya dahil sa sinabi ni Errol. "Pumasok ka na nga doon," utos ni Flor sa anak. Kakamot-kamot naman sa ulong tumalima naman ito. Ngumiti si Flor sa binata. Tinabihan niya ito. "May gumugulo ba sa isipan mo?" Kanina pa kasi niya napansin na tahimik na nakaupo rito ang binata. "Para kasing malalim ang iniisip mo mula pa kanina." Saglit namang nag-isip si Andrei. Tinitimbang ang sasabihin niya sa katulong nila na itinuring na niyang parang kamag-anak. Nasa