HINDI mapakali si Angelie habang tinitingnan ang oras sa ka iyang cellphone. Kanina pa siya naghihintay sa may corridor. Malapit na ang oras ng ensayo nila para sa nalalapit na cheering competition, pero wala pa rin si Andrei. Kahit na friendly competition lang ang isasagawa ay gusto pa rin nilang mag all-out sa kanilang performance. Ito ang dahilan ng pagbabago nila ng cheering uniform. Bagay kasi ito sa bago nilang cheering moves.
Hindi pa nakikita ni Andrei ang bago nilang uniform kaya't gusto niyang sorpresahin ang kaibigan. Pero malapit na siyang ma-late sa cheering practice nila. 'Andrei?'
Nakikita na niya ang noo at buhok ni Andrei. Natatakpan ng ilang estudyanteng naglalakad ang mukha ng lalaki, pero natitiyak niyang si Andrei ito. Dahil kailangan na niya itong makausap, halos patakbo niya itong sinalubong.
"Besh,..." tawag niya kay Andrei nang malapit na siya rito.
"O? Besh,..." nakangiti siyang binistahan ang suot na cheering uniform ni Angelie. "Iba yata ang uniform n'yo ngayon?"
Mula sa dating cute na cheering uniform ay naging boyish naman ngayon ang cheering uniform nina Angelie. Naka basketball uniform sila pero may under shirt. At ang dating bloomers ay naging biker shorts.
"Life is a constant change daw kasi," nakangiti niyang sagot kay Andrei. "Bagay ba sa akin?"
Natahimik naman si Andrei ng saglit. Tinimbang niya kung ano ang sasabihin sa kaibigan. "Bagay. And yes, tama ka, life is a constant change."
"But I don't want you to change, so here!" Ibinigay niya ang sando na kamukha ng suot niya. Ang kaibahan lang ay Silva ang nakalagay na apelyido sa likod. "You will always be my best friend!"
"Meron din pala ako." Napangiti siya. Sweet naman talaga ang besh niya. "Thank you!"
Humakbang na siya papalayo kay Andrei. "Don't forget, you belong to me!" Seryoso ang mukha niya nang sinabi iyon, saka siya mabilis na umalis.
"Y-yeah!" Ano pa ba ang isasagot niya? Alam naman niyang walang malisya ang pagkakasabi niyon ng kaibigan. Siya lang naman ang kinabahan dahil sa mga salitang iyon ni Angelie.
Napaisip siya. Mukha yatang masyadong naging apektado si Angelie sa tila hindi pagkagusto ng ama niya rito. Baka kailangan ng kaibigan niya ng security sa relasyon nilang dalawa, na hindi niya ito iiwan kahit na may ayaw pa sa kaniya. He sighed. Wala pa man siyang girlfriend ay may ganito nang pangyayari.
"Uyy! May couple uniform!" Nakita kasi ni Mon ang pagbigay ni Angelie ng sando kay Andrei, kaya nakakita siya ng dahilan na tuksuhin ang kaibigan.
"Sira! Marinig ka no'n, malalagot ka talaga." Tinawanan na lang niya ang panunukso ni Mon. "Galingan mo mamaya, para sure win tayo."
"Sure win na tayo! Inspired ang three pointer natin, e," patuloy nitong panunukso kay Andrei. Nakasanayan na rin niya ang paminsan-minsan ay tuksuin si Andrei.
Hindi na sinagot ni Andrei si Mon. Binilisan na lang niya ang paglalakad para siya makasabay kina Jebon at Marc. Napansin naman ng dalawa ang dala niyang sando na bigay ni Angelie.
"Ano iyan?" Tanong ni Jebon sa kaniya.
"Nagtanong ka pa, 'di ba iyan iyong dala ni Angelie kanina?"
Tumawa naman si Jebon dahil sa sinabi ni Marc. "E, baka kasi i-deny ni besh."
"Tigilan n'yo nga iyan. Kayo talaga!" Isinilid niya sa bag ang naturang sando. Sumabay naman siya sa ibang basketball players.
Sinikap niyang makapag focus sa paglalaro. Ayaw niyang magpaapekto sa mga gumugulo sa isipan niya ngayon. May sakit pa rin ang ina niya. Ang ama naman niya ay hindi niya tiyak kung ano ang pinaplano para sa kaniya. At si Angelie… kailangan niyang maging maingat sa damdamin ng kaibigan. Ayaw niyang ma-disappoint ito sa kaniya. Ayaw niyang mawala ang tiwala ni Angelie sa kaniya.
HABANG nagbabasa sila sa library ay pinapakiramdaman niya si Angelie. Nakatuon ang pansin ng babae sa paggawa ng assignments nila kaya pinili niyang huwag itong istorbohin. Isinubsob na rin niya ang sarili sa pag-aaral.
Nang papalabas na sila ng library ay nagmungkahi siya sa babae. "Nakapapagod din ang week na 'to, ano? Masyado tayong naging busy. I think, we have to enjoy din naman."
Tumango naman at nagkibit ng balikat ang babae. "What do you have in mind?"
"Gusto mo bang mag out of town sa weekend?"
"Ha?" Hindi niya inasahan ang itinanong sa kaniya ni Andrei. Alam niya kasing abala ito sa bahay nila lalo na tuwing weekend. "Where?"
"Ikaw, kung saan mo gusto. Gusto mong magpahinga? O gusto mo ng mahabang exercise?"
Nag-isip muna ng ilang sandali si Angelie. Nang mabuo na ang kaniyang pasiya ay namungay ang mga mata niya.
SA probinsiya ng Rizal nila piniling mag trekking. Kasama nila sina Melrose, Nannette, Mon, Jebon, at Marc.
Magsisimula pa lang silang maglakad mula sa starting point ay nilapitan ni Angelie si Andrei. "Did you bring your water?"
"Yes." Ngumiti siya. Umaastang nanay na naman ang best friend niya. "Did you bring your snacks?" Siyempre, magtatanong din siya. Nsgki-care din naman siya sa kaibigan.
"Yes." Pero hindi pa tapos na magtanong si Angelie. "Did you bring your camera?"
"I brought my cellphone, powerbank, money, alcohol, and extra shirt. Okay?"
Satisfied naman si Angelie sa isinagot ng kaibigan. "Okay." Humakbang na siya para tumabi sa mga babae. Mauuna kasi sila at sa hulihan nila ang mga lalaki.
"Did you bring your swimsuit?"
Napalingon siya kay Andrei. Tiningnan din niya ang mga kaibigang babae.
"May falls doon, 'di ba. Kasama iyon sa activities natin." Nagtatanong pa rin ang mga mata ni Andrei kay Angelie.
"Sabi ni Marc, magbi- birthday suit ang walang dalang swimsuit," ani Jebon na maluwang ang pagkakangiti.
"Eeewww!" Tatampalin niya sana ang bisig ni Jebon dahil sa biro nito pero mabilis itong umilag. "Wala akong dala!" Na-miss niya yata ang information na maliligo sila doon.
"I thought so." Nginitian naman ni Andrei si Nannette.
"Nagdala ako ng para sa iyo, Ange," wika ni Nannette. "Buti na lang pala tinext ako ni Andrei." Ibinigay niya kay Angelie ang kulay pink na swimsuit.
"Salamat," nahihiyang tinanggap ni Angelie ang ibinigay ni Nannette. Pero dahil nakaramdam siya ng hiya, kinurot niya sa bisig si Andrei. "Besh naman, e. Tinext mo na lang sana ako! Si Nannette pa talaga ang--" hindi na niya naituloy ang sasabihin dahil inakbayan siya ni Nannette.
"Okay lang naman sa akin. Me extra swimsuit naman."
"Tulog ka na po. " Alam niyang hinihintay pa rin ni Angelie ang paliwanag niya. "I tried to call you last night."
Tinanggap naman ni Angelie ang paliwanag niya. Pero alam niyang posible na kukulitin pa rin siya nito.
Sumabay sila sa grupo na magti-trekking. Nakinig muna sila sa instructions ng guide bago sila tumulak.
In-enjoy nila ang maaliwalas na hangin. "Ang fresh pa ng hangin dito," bulalas ni Melrose.
"Oo nga. Masarap sa ilong. Sana ganito ang hinihinga nating hangin araw-araw," pagsang-ayon naman ni Nannette.
"Ang sarap ng hangin, guys!" Nakangiti siyang lumingon kay Andrei. Bigla siyang nag pose nang mapansin niyang nakaumang ang camera nito. Gumaya naman ang dalawang babae.
"Stolen shot nga, e," ani Marc. "Kanina pa nga kayo kinukuhanan niyan."
"Ako naman, mas type kong kunan ang nature," ani Mon habang kinukunan ng litrato ang paligid.
Mahaba-haba rin ang nilakad nila kaya inaabot din sila ng pagod.
Nang mapansin ni Andrei na naa- out balance na paminsan-minsan sa paglalakad si Angelie ay hinawakan niya ang kamay nito. "Kaya mo pa ba?"
"I… I can do it. You can all go. Hahabol ako sa inyo." Ayaw niya kasing maging pabigat sa grupo.
"No. We're in this together," ang seryosong sabi ni Andrei kay Angelie. Gusto niyang i-prove sa kaibigan ang sincerity niya. "Guys, please hold the girls. Medyo challenging yata ng konti ang trail sa unahan."
Tumalima naman ang mga lalaki. Hinawakan ni Mon si Nannette at hinawakan ni Marc si Melrose.
"Well, solo flight ako, wika naman ni Jebon. Dahil siya ang walang akay na babae, siya ang ginawang tagakuha ng picture ng grupo.
Hinihingal sila nang makarating sa ituktok ng Treasure Mountain. Pero tila nawala ang pagod nila nang masaksihan ang kagandahan ng view.
"Wow! Parang gusto kong matulog sa sea of clouds na iyan!"
Tumango-tango naman si Melrose sa ibinulalas ni Nannette.
"Besh!" Tuwang-tuwa siya. Niyakap niya si Andrei. Sumagot naman ng pagyakap ang binata. "Thank you, besh! This is the best view for a mountain!"
"You're welcome, Ange."
"Marami talagang magagandang view dito sa Pilipinas. Wait till you see them all!"
Sumang-ayon naman sila sa sinabi ni Marc.
"Akala ko nga sa Benguet lang may sea of clouds, marami pala rito sa Pilipinas," pahayag naman ni Nannette.
"Di kasi tayo naglalakwatsa, ne."
"Hayaan n'yo, 'pag maka-graduate tayo, ipon-ipon lang, makakadayo rin tayo sa gusto nating puntahan," wika naman ni Mon sa mga babae.
Matapos nilang busugin ang mga mata sa kagandahan ng view ay hindi naman nila kinalimutan ang mag selfie at groupie.
Habang patungo sila sa sunod nilang stop over ay nawawala sa focus si Andrei. Iba kasi ang damdaming naramdaman niya kanina nang nagyakap sila ni Angelie. Hindi naman iyon ang unang beses na niyakap siya ng kaibigan, pero bakit may kakaiba na siyang naramdaman? Napahugot na lang siya ng hininga.
Thank you! Please share the love. ☺️
HINDI niya kayang mawala sa kaniya si Angelie. Alam din niya na mahihirapan si Angelie kapag mawala siya sa buhay ng dalaga. Isipin pa lang niya na magkakahiwalay silang dalawa ng landas ay ramdam na niya agad ang kalungkutan, at ang pagkaawa kay Angelie. "This is just a test to our friendship. Self, don't give in," mahina niyang sambitla habang nakatingin siya sa sarili sa harap ng salamin. Kinurot-kurot pa niya ang sariling mga pisngi at kapagkuwa'y tinampal-tampal ito ng mahina. "Don't imagine weird things," ang bilin niya sa sarili bago siya umalis ng bahay. Habang nakasakay siya ng bus papuntang school ay mukha ni Angelie ang nakikita niya sa kaniyang isipan. Napabuntunghininga na lang siya. Mukhang hindi siya pinakinggan ng kaniyang 'self'. Kung sino ang pinipilit niyang huwag isipin kanina ay siya namang nag-aabang sa kaniya sa paaralan. Masaya siyang sinalubong ni Angelie sa may lobby. "Andrei!" Nang magtagpo sila ay agad nanulis ang nguso ng babae na tila nagtatampo. "Wha
HINDI pa rin siya makapaniwala na nagawa niyang dampian ng halik sa labi si Angelie, kaya madaling-araw na ay hindi pa rin siya makatulog. Hindi niya maipaliwanag ang naramdamang sensasyon sa isang segundong halik na iyon. Ang mahirap, hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin siya sa tuwing naaalala niya ang sandaling iyon. Umaga na. Heto siya ngayon, hindi alam kung paano iiwasan si Angelie sa school. Nakita niya ang dalaga na naglalakad sa lobby patungo sa direksyon niya. Bigla siyang lumiko para makaiwas sa dalaga. Mabilis siyang naglakad at nagpaliko-liko. Pagdating niya sa classroom nila ay nagtaka siya dahil walang tao. Gusto niyang tawagan si Angelie para magtanong, sa halip ay si Mon ang tinawagan niya. "Bro, nasaan ka?" ang bungad na tanong ni Mon sa kaniya nang sinagot nito ang tawag niya. "Nandito ako sa classroom natin. Bakit walang tao rito?" "Bakit ka nandyan? Nandito na kami sa school ground. Ikaw na lang ang wala rito!" "Ba't kayo nandyan? Ano'ng meron?" Wala siyang
Legit ang kalungkutan sa puso ni Andrei. Pinanindigan niya ang pag-iwas na makipag bonding kay Angelie tuwing matapos ang school time. Hindi na rin siya nakipagkita sa kaibigan kahit sa weekend. Mag-isa siyang naglaro ng basketball sa likuran ng bahay nila. Ginusto niyang magpapawis. Habang nagdi-dribble ay hindi pa rin makatkat sa isipan niya ang kaibigang si Angelie. Iniisip niya na kawawa ito, na paniguradong malungkot ito ngayon. Nalulungkot siya para sa kaibigan. Pero hindi pa kasi niya ito handang harapin, habang ginugulo pa siya ng 'weird' niyang imaginations tungkol sa kanilang dalawa. Ayaw niyang maging unfair sa dalaga. DUMATING na ang coronation ng Campus Crush. May dance ball sila ngayong gabi. Kagaya ng inaasahan nilang magkakaklase, si Angelie ang nanalong Female Campus Crush. Siya naman ang nanalong Male Campus Crush. Dati ay Campus King and Queen ang naturang patimpalak. Pero binago ito at idinaan sa botohan ng mga estudyante. Ang hindi lang binago ay ang araw ng n
"Just for experience lang naman," ang narinig niyang sabi ni Nannette kina Angelie at Melrose habang magkasama na nakaupo ang mga ito sa canteen. Sinadya niyang magpahuli ng pagpunta sa canteen, baka sakaling magkaroon siya ng dahilan para sa iba muna siya makigrupo for this lunch time at hindi muna kina Angelie. "Andrei!" Tinawag siya ni Angelie at automatic naman siyang umupo sa tabi nito. Muli siyang tumayo para kumuha ng pagkain. Habang pumipila para kumuha ng pagkain ay natawa na lang siya sa sarili. Wala ring nangyari sa pagpahuli niya, heto at gutom na siya pero doon pa rin ang puwesto niya sa tabi ni Angelie. Sina Mon naman ay nasa katabing mesa lang nila. Pinili niyang tahimik na kumain habang nag-uusap ang mga katabing babae. Pero hindi naman papayag ang mga ito na hindi siya sasali sa usapan nila. "Payag ka ba, Andrei?" ang tanong ni Nannette sa kaniya. "H-ha?" "Di pa raw kasi nagkaka-boyfriend si Angelie. Irereto ko siya sa pinsan ko." Kinilig pa siya na bumaling ka
"She loves me,... she loves me not," ang mahinang usal ng binata habang isa-isang itinuturo ng kaniyang hintuturo ang mga talulot ng tanim na rosas ng kaniyang ina. Ayaw niyang pigtalin ang mga talulot kaya itinuturo na lang niya ito. Nakakatatlong rosas na siya na laging "she loves me" ang huli niyang nasasambit. "She loves you, Kuya!" ang biglang bungad sa kaniya ni Errol. Pabatok naman itong sinaway ng ina niyang si Flor. Nagulat man sa ginawa ni Errol ay ngumiti na lang si Andrei. Pinilit niyang itago ang tila paglundag ng puso niya dahil sa sinabi ni Errol. "Pumasok ka na nga doon," utos ni Flor sa anak. Kakamot-kamot naman sa ulong tumalima naman ito. Ngumiti si Flor sa binata. Tinabihan niya ito. "May gumugulo ba sa isipan mo?" Kanina pa kasi niya napansin na tahimik na nakaupo rito ang binata. "Para kasing malalim ang iniisip mo mula pa kanina." Saglit namang nag-isip si Andrei. Tinitimbang ang sasabihin niya sa katulong nila na itinuring na niyang parang kamag-anak. Nasa
SINIKAP ni Andrei na makabawi sa grupo. Itinodo niya ang pakikipaglaro sa mga ito habang nagtatampisaw sila sa tubig. Ilang oras lang ang ilalagi niya rito kaya ibinuhos na niya ang kaniyang lakas kahit na pagod pa siya. Mahaba kasi ang ibinyahe niya. Habang nakikipagkulitan siya sa mga kaibigan ay pinili niyang dumikit sa mga lalaki kesa sa mga babae. Tuwing tinatawag naman siya ni Angelie ay nagpapasama siya kay Alvin, gayon din ang ginagawa niya tuwing tinatawag siya ni Norma. "Hanep, parang kayo na ang mag bestfriend ngayon ni Alvin, ah. Baka naman magselos na sa kaniya si besh mo," ang panunukso ni Mon sa kanya. Tinawanan niya lang ito. Sanay na siya sa pagiging observant at mapang-asar ni Mon. Sila pa ring dalawa ni Angelie ang magkatabi sa bus sa uwian. Expected na ito ng lahat. Palagay niya'y magtataka ang lahat kung hindi siya tatabi kay Angelie. Sa kabila namang linya ng upuan ay nandoon sina Melrose at Nannette. Pare-pareho silang pagod, kaya hindi na siya nagtaka na hi
PABILING-BILING sa kaniyang higaan si Angelie. Ayaw siyang patulugin ng nangyari kanina. Hindi niya inasahan na dumating sa kanilang magkaibigan ang ganoong pangyayari. Ayaw makatkat sa isipan niya ang pangalawang beses na pagdampi ng labi ni Andrei sa labi niya. Hindi na iyon one second. Hindi na iyon matatawag na aksidenteng pagdampi. Ayaw siyang patulugin ng katotohanang may kakaiba siyang naramdaman nang sandaling iyon. It made her give way to his kiss, to answer it with a kiss. Paulit-ulit siyang kinukulit ng pangyayaring iyon. It was her first real kiss! Tinugon niya ang labi ni Andrei. "Gosh!" Tila naninigas siya na hindi pa rin makapaniwala na nangyari ang halikan nila ng kaibigan niya. "Gosh, Andrei!" Ipinilig niya ang kaniyang ulo, kapagkuwa'y napatda siya. Napuno ng pag-aalala ang isipan ni Angelie. Sariwa pa rin sa kaniya kung ano ang naramdaman niya nang tanungin siya ni Andrei nang sandaling iyon: "Puwede na ba tayong magsimula ng bagong relationship?" Nagsusumamo ang
NAGPATULOY sa pagdi-date sina Andrei at Norma. Nagdesisyon silang mas kilalanin pa ang isa't isa. Nagkasundo sila na hindi madaliin ang mga bagay tungkol sa kanilang dalawa. Si Angelie naman nagdesisyon nang ibinigay na kay Alvin ang kaniyang final decision. Sinabi niya sa lalaki na may sasabihin siya rito matapos niya itong pakainin ng meryenda. "Kinakabahan ako, Ange. Parang last supper ko ba 'to? Bubusugin mo bago patayin?" Natawa naman ng mahina si Angelie dahil sa tinuran ng lalaki. "Sira! Huwag ka ngang OA. Maghahapunan ka pa mamaya." "Hindi ko yata kayang kumain kung umiiyak ako." Dahil sa narinig ay sumeryoso ang mukha ni Angelie. Lalo namang kinabahan si Alvin. Hindi na niya nagawang sumubo pa ng pagkain. Lumapit si Angelie kay Alvin. Hindi niya gustong saktan ito. Naging mabait ito sa kaniya. Sinuportahan siya nito sa bawat nais niya. Si Alvin ang tila pumalit kay Andrei sa pagbibigay sa kaniya ng panahon at pang-unawa. Kung matuturuan lang sana niya ang puso niya, si