Trisha
It was such a beautiful morning, kung tatanggalin ang nangyayaring gulo na nangyayari ngayon. The sun was shining boldly, the wind cradled both the trees and our hairs, and floral scent filled the air. Mag-iisang buwan na kami dito sa kampo. Nababagot na ang lahat dahil sa pauli-ulit naming routine — kain, tulog, kain na naman, kung mamalasin, makikipaglaban sa mga halimaw. Hindi naman sila pwedeng bumalik sa dating buhay nila dahil nawala na iyon isang buwan na ang nakakalipas. The monsters, or let's just say, the Glias, took their lives away from them.
Hindi pa rin mag-sink in sa utak ko kung bakit ginawa 'to ng Glias. You know, ‘yong linisin ang buong mundo. Well, hindi pa naman siya buong mundo, since sa Pilipinas lang naman nangyayari ang so-called Armageddon na 'to. Pero sigurado akong isusunod ng Glias ang ibang bansa, at kapag nangyari iyon, masasabi ko nang end of the world na iyon.
Pe
Nasa labas ako ngayon ng quarter namin. Tahimik, nakakunot and noo, nakasandal, at nag-iisip para sa gagawing modus mamayang gabi. I knew it's too soon para paroblemahin ang lalaking iyon, pero gaya nga ng sabi nila, the sooner the better.I neededto act early, bago pa mahuli ang lahat. If that man was an accomplice ofGlias, sigurado akong may pinaplano ito."Okay ka lang, Trish?" biglang tanong ni Maica na tumabi sa akin. I smiled at her.Should I tell her about him? Well, if I wanted to reveal this guy's identity, I need help."Naaalala mo pa ba ‘yong bagong art professor bago mamatay si Angelie Terran?" tanong ko sa kanya na ikinakunot ng noo niya."’Yong gwapong art professor na kakapasok lang that time?" pagkaklaro niya na agad kong tinanguan. "Bakit? Ano'ng meron kay Sir Sagil?""That's his name?" takang tanong ko."No, apelyido niya ‘yon. Hindi ko na matandaan ang first name niya," Maica cla
TrishaHindi ko nga inakala na magkakatotoo ‘yong hula ko. Ang akala ko simpleng panganib lang iyon, pero buhay na pala niya ang mawawala,” bulalas ko habang sinusubukang maging malungkot. We're literally faking each other right now. And it's making the air dense and heavy. Hindi ko aakalain na makakatagal ako. Kanina, halos mahimatay na ako sa kaba. Buti na lang at nakita ko ang purple na halo niya na siyang nagpabalik sa lakas at determinasiyon kong malaman ang sekreto ng lalaking 'to. "Nagsisisi nga ako, dahil hindi ko man lang binalaan,” dagdag ko.Sir Sagil's head shook in disapproval. "You shouldn't be. We didn't expect what happened. Death is unpredictable,” komporta niya.If he's trying to console me, it won't work. Dahil mas nangingibabaw ang pagkasinungaling niya. His purple halo isso intense."In fact, ang dapat sisihin mo ay ang utak mo," he claimed, na siyang nagpa
"Ano?" kunot-noong tanong ni Alex.Hinabol ko muna ang hininga ko, hanggang sa maging stabilize ang paghinga ko. Kinuwento ko sa kanila ang nakita ni Trisha, tapos ang mga hula niya, at ang panghuli ang plano niya."Ginawa niyo ‘yon nang hindi ko man lang nalalaman?" inis na tanong ni Alex."Ayaw niya kasi. Gusto kong sabihin sa’yo pero makakasira daw iyon sa plano niya,” depensa ko."Kahit na—""Can we stop arguing and start finding our friend?" biglang singit ni Sky.Buti na lang Sky at pinutol mo kasi mahaba-habang bangayan iyon kapag nagpatuloy."Ikaw muna bahala kay Alissa, Carlo," pabor ni Alex na agad tinanguan ng lalaki. "Babalik kami,” bilin ni Alex sa bata."Where did you last see her?" tanong ni Sky."Follow me."Tumakbo kami papunta sa pinangyarihan ko kanina. Nang marating namin ito, agad napaluhod si Alex at hinawakan ang lupa. Then, he closed his eyes. After
AlexKakalabas lang namin mula sa opisina ni General. We already discussed about the plan at ang tanging naiwan na lang na gawin ay ang maghanda. The plan will commence at 8:00 pm tomorrow, and will end at around 10:00 pm, just like what we had deliberated. The duration was 2 hours, excluding my part — confronting the Glias Director.Gabi na at rinig na rinig namin ang pag-alingawngaw ng kampana sa buong kampo. Tunog iyon na maghahapunan na. Ang isa sa mga hinihintay ng mga tao na walang ginawa kundi kumain nang kumain."Maiwan ko na kayo,” paalam ko sa kanila at tinungo ang gate. Alissa was my responsibility simula no'ng ma-confine ang mama niya sa infirmary."Your plan is too reckless,” biglang puna ng isang lalaki sa likod ko. I'm a one-hundred percentsure na si Sky iyon, dahil siya lang naman ang aayaw sa mga plano ko na ikakapahamak ko. At sa tingin ko, magiging diskusiyon na naman ito.Al
Twentyselected soldiers were arranged at the open ground, standing firmly and sternly, while Jerick oriented them about the plan.Kami naman ni Sky, Carlo, and Maica, ay naghahanda. The three were given guns, bulletproof vests, and earbuds. Habang ako ay vest lang at saka earbuds. I didn't have a weapon, because I'm a weapon myself.The three, along with Jerick, were tasked to save and rescue Trisha, habang ang mga sundalo ay gagawa ng diversion sa nasabing lugar na pinunto ng mag-asawang Galeo.I wanted to destroy the machine — the one they used to free the monsters —, pero wala ito sa plano. Any side actions could jeopardize the entire plan, kaya sa susunod na lang iyon. If I managed to kill the Director and defeated the whole Glias forces, isusunod ko ang machine. Kasi gaya nga ng sabi ko, I needed to end this, and that included these monsters."Let's go,” paanyaya sa amin ni Jerick, na agad naming tinanguan.Agad naming ti
***TrishaFinally! I had successfully got rid of the headdress. It took me a while na hubarin ito. Sumasakit na nga ang likod ko kakayuko. Pati na rin ang ulo ko dahil sa kakahila sa buhok ko para lang matanggal ang metal na bandana sa dito. I was gasping for air, after my so-called struggle. Nagpapahinga muna ako matapos ang pinagdaanan kong hirap at sakit.The headdress were lying in front of me, probably asking na ibalik siya sa ulo ko. Dahil sa inis ay nasipa ko ito, hanggang sa marating nito ang kabilang dulo ng kwarto. Pansin ko ang ilang hibla ng buhok ko sa mukha ko. After what I did, sigurado akong buhaghag na ang mga ito. Well, I didn't have time to worry about my look. Kailangan kong balaan sina Alex sa patibong na hinanda ng Glias.Since I already got rid of the headdress, ang tanging naiwan nalang ay kung paano ako makakalabas sa bilangguang ito. Ayokong i-sugarcoat ito at tawaging kwarto — even though it was —, kasi baka magustuhan kong manatili dito.Forcing my way out
***We've been walking for almost half an hour. Kasama namin ang squadron nina Jerick, habang ang ibang tatlong squadron ay tinungo ang posisyon nila. Tahimik ang gubat na sinabayan pa ng pagkatahimik naming lahat. Masyado kaming kinakabahan at nag-aalala para magsalita. Madilim din ang paligid na nagpapahirap sa aming maglakad. Napakadelikado din dahil sa mga posibleng pag-atake ng mga halimaw.Dao told us na baka maka-encounter kami ng halimaw dito dahil sa naging kilos nila n’ong papunta pa lang kami sa kampo. Kaya doble ‘yong takot at pangamba namin ngayon. Pero hindi ito nagpahinto sa amin sa paglalakad. Nandito na kami. Masyado nang huli para umatras. At isa pa, kailangan naming iligtas si Trisha, kahit makipagbakbakan pa kami sa mga halimaw.Speaking of Trisha, todo pa rin ang kontak ko sa kanya. Umaasang kahit ilang segundo lang ay makausap ko siya. "Trisha?" tawag ko sa kanya. Sa hindi mabilang na pagkakataon, wala na namang sumagot. Ayokong isipin na may nangyari na sa kanya
***AlexSumagi na din sa isip ko ang tungkol sa pagta-trap sa amin. May hinala na ako na magiging ganito ang sitwasyon, simula n’ong marinig ko ang mensahe na pinadala ng Glias sa kampo. Knowing the fact na inimbita niya ako sa headquaters niya, sigurado akong may inihanda siya. Kung ano man iyon, malalaman ko lang iyon kapag nakaharap ko na siya.I'm on my way towards the main gate. Kahit sira na ang plano, isasagawa ko pa rin ang parte ko — ang komprontahin ang Glias. Madilim ang gubat at tanging ilaw lang mula sa sasakyan ang nagbibigay liwanag sa daan. Mabato din kaya todo ang paggalaw ng sasakyan na minamaneho ko.Kung gaano ako kasaya kanina na makasakay sa sasakyan na katulad nito, mas dumoble pa ito nang imaneho ko ito. I knew it's a little bit inappropriate na magsaya sa sitwasyon namin ngayon, pero hindi ko napigilang mapangiti. Noon pinapangarap ko lang ito, ngayon ginagawa ko na.Nagmistula akong nasa pelikula ngayon. Isang lalaki na mag-isang tinatahak ang nakakatakot at