Share

IDENTITY: TWO Pt.2

"Whaaatt?! Bakit siya lang ang suspended?! You should also suspend that Trisha girl na nagpasimuno nito!" galit kong reklamo habang nakatayo sa harap ng Dean. I knew na maaari rin akong ma-suspend sa ginagawa ko, but I didn't fucking care. Mas mabuti na nga 'yon para masamahan ko ang bestfriend ko.

"My eyes never lies, Alex, neitherr my ears," mahinahong tugon ng Dean.

"So 'yon lang? Dahil si Maica lang ang narinig at nakita mo siya agad ang kakasuhan mo?!"

"Alex, tama na," mahinahong awat sakin ni Maica.

"No, Maica. This is a total discrimination!"

"Watch your mouth, Mr. Alex Rischon. If you keep this attitude infront of me, I have no choice but to suspend you," pagbabanta ng Dean.

"So be it, because I can't stand this school anymore! Tara na, Maica."

Agad na tumayo si Maica at saka lumapit sa akin. Mabilis naming tinungo ang pinto ng office at saka binuksan ito. Naunang lumabas si Maica at sumunod ako. Pero bago paman ako makalabas, muli kong tiningnan ang dean na nakatingin din sakin. "I looked up to you as my role model. Pero hindi ko aakalain na magpapadala ka sa pera. I know that Trisha's father is supporting this school with his wealth, kaya hindi mo basta-basta napapatawag sa office si Trisha, because it might affect the support." I was expecting a response from her, pero hindi ko siya narinig na magsalita. Kaya lumabas nalang ako para makalayo na sa nakakasukang lugar na ito.

I saw Maica waiting for me at the staircase, kaya agad ko siyang pinuntahan. Despite of being suspended, nagawa niya pading ngumiti. "I never expected na sasagot ka. Ikaw pa naman 'yong pinakamahiyain sa klase natin."

"I stay silent in class, but when it comes to rights and justice, I will never hesitate to use my voice to fight for it."

"Sabihin mo nga sa akin, Alex. Activist ka ba?"

Di ko napigilan ang sarili ko na ngumiti dahil sa joke niya. "Baliw! Tara na nga! Gutom na ako. Hindi pa naman tayo nakakain kanina dahil sa buwisit na Trisha na 'yon."

"Bullies will always be a bully, unless a force is acted on it."

"Newton's Law of motion? Nakikinig ka din pala?"

"Dzuh~. Don't underestimate me, Alex. I am more than you think I am," mayabang niyang sabi.

"Talaga ah!"

***

We're on our way sa mga bahay namin. Kakauwi lang namin galing gala. Since we're suspended, we decided to enjoy it instead of being covered by negativity. We went to cinema, we went shopping, also we did a food trip. We were so happy. Para kaming mga ibon na nakawala sa isang nakakasukang hawla.

"This may be the happiest day of my life! Akalain mo, we did all our weekly goal in just half a day!" masayang sabi ni Maica. Napangiti nalang ako sa naging pahayag niya at saka nagpatuloy sa paglalakad. It's almost 9:45 in the evening, and luckily walang curfew sa boarding house namin. Hindi rin strict 'yong parents ni Maica kaya oks na oks kami ngayon. Nothing to worry about.

"By the way Maica, anong plano mo this week?" tanong ko.

"Oo nga noh? Since we already did our weekly goals, wala na tayong pwedeng ibang gawin?" Natahimik kami ng ilang segundo kakaisip sa pwedeng gawin bukas at sa mga susunod pang mga araw. "Alam mo! 'Wag muna natin 'yang problemahin. Malalaman na natin 'yan bukas."

"Sabagay, mas exciting 'pag 'di pinagplanuhan."

"Correct ka dyan!" masigla niyang sang-ayon.

Sa abala naming pag-uusap ay hindi ko namalayan na nasa mismong tapat na pala ako ng boarding house ko. "Nandito na pala ako."

"Sige na pasok na."

"Ingat ka pauwi," bilin ko sa kanya na tinanguan.

"Opo, tay!"

We waved each other goodbye at saka siya nagpatuloy sa paglalakad. Hindi muna ako pumasok at tiningnan muna siyang mawala sa paningin ko. Medyo malayo pa kasi 'yong bahay niya sa boarding house ko. Mga kalahating kilometro pa ata ang lalakarin niya.

Nang hindi ko na siya makita, ay agad na akong pumasok, dahil hindi na kaya ng katawan ko ang lamig. Kahit gusto ko pang titigan ang mabituing langit ay hindi ko nagawa dahil sa lamig.

Nasa hallway na ako papuntang kwarto. As usual, mabaho pa rin 'yong hallway sa hindi malaman na dahilan. Hindi ko maipaliwanag ang amoy niya, pero nasanay na ako kaya pinabayaan ko nalang. Aside sa amoy ay napaka-ingay din dito. Mostly kasi sa nagboboard dito ay maglive-in, kaya todo ang away. Mabuti nalang talaga at sa dulo ang kwarto ko, kaya hindi masyadong maingay. Nagpapasalamat din ako dahil ang katabi kong kwarto ay walang ta-

Wait...bakit parang may tao?

Alam kong may tao dahil bukas ang ilaw sa loob at saka wala na ang kandado. Bukas din 'yong TV at parang may umaagos na tubig. Ilang segundo din akong napahinto sa harap ng pinto na inakala kong bakante pa. Dali-dali akong umalis nang mapansin ko ang anino niya sa ilalim ng pintuan. Nang marating ko ang pinto ng kwarto ko ay agad ko na itong binuksan at saka pumasok.

As expected, wala pa ring pinagbago yung kwarto ko. Makalat pa rin pero hindi naman ganoon kakalat. Mga damit ko lang na nagkalat sa higaan, 'yon lang.

Napatingin ako sa relo ko and I saw the time strikes on 10:01 which was behind na ako sa sleeping hour ko. Agad kong inilagay ang bag ko sa usual spot niya at saka tinungo ang kama na may mga nakakalat pa na mga damit. Tinupi ko ang mga ito at saka ibinalik sa closet since hindi ko naman sila ginamit.

Pagkatapos ay nanghilamos na ako at saka naghanda na para matulog. At hindi nga nagtagal ay nakahiga na nga ako sa malambot kong kama. Kinuha ko muna ang cellphone ko para I-check ang mga unread messages ng kung sino. Minabuti ko na ding i-text si Maica kung nakauwi na ba siya. Pagkatapos kong I-send ay tinurned off ko na ito at saka pumikit na.

***

"Alex!" tawag sa akin ng babaeng may ngiti sa mukha. She was wearing the uniform she wore earlier. But something was wrong. Maica's crying. Marumi din 'yong uniform na suot niya.

"Ano bang nangyari sayo?"

"18..."

"Huh? 18? Ano yan?"

"9..."

"Para kang tanga Maica! Ba't ka ba umiiyak?"

"3..."

"Parang baliw."

"11."

Hindi ko na napigilan na maguluhan sa pinagsasabi niya. I'm trying to ask her but she kept answering me numbers.

What the fuck is that numbers?

Napansin ko unti-unti na siyang nawawala. But someone is appearing in her place. A smaller, young little-

Wait...he seems familiar.

"Hi, Alex." bati niya while wearing his devil smile. After that, a black something coming out from his feet and gradually occupying the place. Everything turned into black and no light could be seen. I'm starting to get anxious of what might happen. My danger sense was alarmed, telling me that something wrong will happen.

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status