Kabanata 1

Kabanata 1

Family name

"Anong nangyari sa studio?" ulit na tanong sa 'kin ni Lynne while her attention is in her book, again. Hindi man lang tumingin sa 'kin.

I heave a sigh and take a sip on my coffee, "I heard his voice. Tang ina, Lynne! Narinig ko siyang kumanta." histerya ko sa kanya na pilit hinihinaan ang boses ko dahil bawal ang maingay sa coffee shop kung nasaan kami ngayon.

Nakita ko ang saglit na pagsulyap niya sa 'kin saka bumaling na naman sa binabasa niya. "Tapos?"

"Umiyak ako kasi I finally hear them sang in person, of course! What do you expect me to feel?" tamad na sinabi ko sa kanya at tumitig sa kape ko.

Bigla kong naalala ang engkwentro namin kahapon with his band and Celina. Nakakahiya. Sobrang nakakahiya! I didn't expect him to react like that. Sobrang nakakatakot. He's so cold. His blue eyes are both frost while looking at me. Ibang Kiel ang nakita ko kahapon sa Kiel na nagpeperform sa stage. It feels like he's not my Kiel De Ocampo. He's not the vocalist I expected to be. Parang hindi siya 'yong taong inaasahan kong makikilala ako. Bakit ba?

"Ba't natahimik ka? May nangyaring 'di maganda?" dinig kong tanong ni Lynne.

Tiningnan ko siya. Tamad akong sumandal sa upuan at tulalang pinagmamasdan ang bawat paglabas-pasok ng mga tao sa Coffee Deim. Ang bawat pagtunog ng chimes at ang masarap na amoy ng kape.

"He throw me away. Pinakuha niya ako sa guard." Puno ng hinanakit na sinabi ko sa kanya, "Maybe, he's just stressed. I saw it in his eyes nang tingnan niya ako. Maybe, he's just tired kaya niya nagawa 'yon sa 'kin. Alam mo 'yon? Sa sobrang dami niyang iniisip, hindi na siya nakakakilala agad ng mukha. Atleast, nasabi kong fan na fan nila ako, lalong-lalo na siya." nakangiti kong sinabi sa kanya na sinagot niya ng iling.

Yeah, right. He's just pre-occupied kaya hindi niya ako nakilala.

Dinig ko ang marahas na pagsara niya ng librong binabasa niya. Pinagmasdan ko siyang inumin ang kape niya at kung paano niya hinawi ang buhok niya sa maarteng paraan. What's with this woman?!

"What?" I ask to her nang nakataas ang kilay ko.

Seryoso ang mukha niya nang bumaling sa'kin, "Are they all worth it sa kakaganyan mo?"

Kumunot ang noo ko dahil sa tanong niya. "Of course! Ano pa ba? Hindi naman ako magkakaganito kung wala lang silang kwenta. Alam mo naman ang dahilan ko."

"Okay. As you say so. I just want to remind you, Acel na masama ang bawal lalo na pag sobra."

Kung hindi ko nga lang talaga matalik na kaibigan itong si Lynne ay matagal ko na 'tong tinakwil. She's always like that! Pa-misteryoso, palaging may laman bawat sasabihin at hindi nakakaramdam kung kailan ako iritado na sa mga sinasabi niya. Bwisit ang isang 'yon!

Nang matapos kaming sumaglit sa Coffee Deim ay umuwi na muna ako samantalang siya ay dumiretso na sa office ng Tita niya kung saan siya nagtatrabaho ngayon.

Niyaya niya na akong magtrabaho sa pinagtatrabahuan niya ngayon but I refused. I don't like paperworks. Mas gusto kong ako ang magpapalakad sa mga tao ko kaysa ako ang minamanduhan. Baka hindi lang kami magkasundo ng co-workers ko pag gano'n.

"Kailan ang balik mo sa states, Acel?" tanong sa 'kin ni Kuya habang kumakain kami.

Nakita ko ang pagtingin rin sa 'kin ni Ate Jamilah, his girlfriend.

Nagkibit ako ng balikat, "Kagagaling ko lang roon, Kuya. Bakit parang ayaw mo 'ko rito?"

"It's not like that. Namimiss ka na raw ni Dad." he said.

"Saka na siguro. Gusto ko pa rito. Huwag mo nga muna akong paalisin!" asik ko sa kanya na ikinatawa nilang dalawa.

Napairap na lang ako dahil roon. Nang matapos kaming kumain ay niyaya ako ni Ate Jamilah sa grocery to buy stocks. Hindi na ako humindi dahil wala rin naman akong gagawin sa bahay. I want to go to Java Records again and listen to their songs while they're rehearsing but I think, this is not the right time.

"Dito muna ako sa toiletries section, ate." paalam ko kay ate Jamilah na tumango lang sa'kin.

Mag-isa akong nagtungo roon upang kumuha ng mga paubos ko nang gamit. Habang naghahanap ako ng brand ng napkin na nakasanayan ko nang gamitin ay nag beep ang cellphone ko kaya kinuha ko muna iyon upang tingnan kung sino ang nagtext.

Lynne Dionne

Saan ka?

Ano naman kayang kailangan ng isang 'to?

To Lynne Dionne

Grocery store with Ate Jamilah. Why?

Lynne Dionne

Let's meet. May sasabihin ako.

To Lynne Dionne

Okay.

Ibubulsa ko na sana ulit ang cellphone ko ngunit natigilan na naman ako when I saw him in my cellphone's screen. Wearing a white polo with his long hair on. Why does he have to be so perfect in my eyes? Why does he have to look so goddess like this? Nakakainis!

"Excuse me, Miss. Kukuha ka ba?"

Muntik ko nang mabitawan ang cellphone ko dahil sa pagsulpot ng kung sinong nilalang na 'to sa gilid ko.

Handa na akong murahin siya ng malutong but I stunned when I saw her in front of me. "Kanina ka pa kasi nakatayo diyan. Tambay ka lang ba rito o ano?" masungit at istriktong sinabi niya sa 'kin.

Usually, kapag may mga taong ganito akong naeengkwentro ay binabasag ko na agad but Celina caught me off guard dahil bigla akong nahiya sa kanya.

"I-i'm sorry," I uttered.

May kinuha siyang kung ano roon saka ako tinitigan. Biglang kumunot ang noo niya at pinanliitan pa ako ng mga mata.

"Have we met before? You look familiar."

Shit!

"Oh.. you're that girl last time that went to our studio to sneak a peek, right?" seryoso niyang tanong sa 'kin kaya mabilis akong umiling.

"N-no! Hindi.. hindi po." parang bata kong sinabi sa kanya.

Sinimulan niya akong tingnan mula ulo hanggang paa. Sana lang ay hindi ako mapuno sa kanya kundi ay sasamain siya sa 'kin pag nagkataon.

"Hindi ka naman mukhang paparazzi. So, anong ginagawa mo roon noong isang araw? Are you a stalker?" maawtoridad niyang sinabi sa 'kin na inilingan ko agad.

"H-hindi, Miss."

"So, ano ka nga? Bakit ka naroon sa studio namin at pinapanood kami?"

Kinakabahan man ay iniabot ko sa kanya ang cellphone ko for her to see what I am, really. Kunot-noo naman niya itong tinanggap at tiningnan ang screen ng cellphone ko. Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. From a stiff one to a blank expression. How can she do that?

"You're a fan." she stated to me.

I simply nodded at her at ibinalik na niya sa 'kin ang cellphone ko. Mataman niya akong tiningnan matapos no'n. "Give me your number."

"P-po?"

"I said, give me your number. Nagmamadali ako." wala pa ring ekspresyon na sinabi niya sa 'kin.

Nagtataka man ay mabilis akong kumuha ng calling card sa wallet ko then handed it to her. Nang iabot ko iyon sa kanya ay bigla na niya akong tinalikuran at naglakad na palayo sa'kin.

"What the fuck?" bulong ko sa sarili ko habang nakatingin lang sa pinaglabasan niya.

"Fuck! What's the fucking meaning of that?!" tuwang-tuwa kong isinigaw sa loob ng grocery store dahilan para patakbong tumungo sa 'kin si Ate Jamilah with her worried expression.

"Hey, what's wrong? What happened? Are you alright?"

Nangiwi agad ako nang makita ko ang labis na pag-aalala sa 'kin ni Ate Jamilah. Umiling ako sa kanya saka umangkla sa braso niya, "I think, something is coming up, Ate." I whispered to her at tumungo na kami sa counter.

-

"Bakit na naman ba?" salubong ko kay Lynne sa entrance ng Coffee Diem.

Hindi niya ako pinansin sa halip ay pumasok na siya sa loob kaya sumunod na lang ako sa kanya.

She has a problem.

We ordered our usual coffee and we went to our usual spot kung saan kita ang buong city lights. This is the perfect place we always want to be with ever since Lynne discovered this place. Sobrang nakakapagpaalis ng stress at pagod.

"Ayaw mo ba talagang pumasok sa Inktel?" tanong niya sa 'kin when we sat down.

Tiningnan ko siya na seryoso lang ang ekspresyon, "Bakit ba?"

"Tita Das is forcing me to be their acting CEO. Ayoko no'n." problemado niyang sinabi sa 'kin.

Kinunutan ko siya ng noo then I sip on my coffee, "Bakit ayaw mo? You're so lucky kaya."

"I'm not into that kind of work, Acel and you know that. Alam mong sa pagdedesign ng bahay lang ako mas magaling."

Natawa ako sa sinabi niya. Nakita kong umilaw ang cellphone ko dahil sa tawag ni Kuya Roy pero hindi ko muna pinansin iyon. Sa halip ay pinagtuunan ko siya ng pansin.

"Ba't ka kasi pumasok sa company nila kung ayaw mo naman pala ng gano'n?" natatawa kong tanong sa kanya.

Hinilot niya ang noo niya saka tumitig sa city lights kaya napatingin rin ako roon. "Ayoko ring sa sarili naming company ako pumasok at maging boss roon ng hindi ko pinaghihirapan. I want to build my own name. "

"'Yon naman pala, e 'di pagtiyagaan mo muna 'yan. Ang arte mo naman! Besides, hinihintay ko na lang rin kasi 'yong response ng law firm na ni-recommend sa 'kin ni Dad."

"Really?" panunuya niya sa 'kin.

"Oo, bakit? Anong problema mo?"

Umangat ang gilid ng labi niya at umiling, "Akala ko ay you'll be spending your vacation here to do fangirling shit."

Napatingin muli ako sa cellphone ko nang umilaw na naman iyon dahil sa tawag ulit ni Kuya Roy. Naiinis na pinasok ko iyon sa bag ko at bumaling muli kay Lynne.

"That's not a shit, bitch. They are my life." deklara ko sa kanya.

She just smirk, "Oh, they are your life, e hindi ka nga makilala." dagdag pa niya at sinabayan pa ng pag-ikot ng mga mata niya.

"You know what, Lynne? You need atleast a chill on your life, hindi 'yong puro libro at trabaho na lang. Masyado nang nakakairita lahat ng nilalabas ng bunganga mo dahil diyan sa pagiging workaholic mo." irap kong sinabi sa kanya at kinuha ko na ang cellphone ko na kanina pa nag-iingay.

"Wala kang pakialam." Lynne said to me pero wala na roon ang atensyon ko kundi nasa text ni Kuya Roy.

Big bro

Anong family name ni Kiel?

Agad akong nagtipa ng irereply sa kanya. Bakit niya naitanong bigla?

To Big bro

De Ocampo. Why?

Big bro

Is he related to Liza De Ocampo?

Bakit ito nagtatanong tungkol sa lalaking 'yon?

Mabilis akong nagtipa ng sagot sa tanong ni Kuya at bumaling na ako kay Lynne saglit.

To Big bro

Kiel's Mom. Bakit ba, Kuya? Ba't bigla-bigla mo na lang tinatanong 'yan?

Big bro

Wala. Umuwi ka na, gabi na.

What? Is there anything wrong?