Kabanata 45
LastI finally realized how important my family to me. Araw-araw ko pa ring pinagsisisihan na hindi ko sila pinakinggan noon. Na kung nakinig labg ako sa kanila noon, hindi kami hahantong sa ganitong sitwasyon. Hindi madaling kalimutan ang nagawa ng pamilya ko sa pamilya De Ocampo at mas lalong hindi rin madaling kalimutan ang ginawa nila…niya sa amin. But I’m sure, there’s a perfect time for forgiveness. For everyone’s peace.
“Is it your final decision? You can stay here and just live a normal life, instead,” Mom approached me after handed me a glass of water.Umayos ako ng upo habang hawak-hawak ko ang tiyan ko na palaki na nang palaki. Pagkatapos kong uminom ay saka ako bumaling sa kaniya.“After everything that happened here, Mom, I don’t think I can still live here a normal life,” naiiling na sinStaring at Sound.All rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.-I don't want to end Staring at Sound like this so bear with me. Please, continue supporting the sequel "Listens to Memories". Update is everyday at exactly 11PM.See you at the next chapter of their lives!
Simula “Saan ang punta mo?” tanong sa ’kin ni Kuya Roy bago ako tuluyang makalabas ng bahay. Nilingon ko siya at nginiwian, “Bakit? Puntahan ko lang si Lynne.” “Are you sure? O baka namansiyana naman?” seryoso niyang tanong sa ’kin. Umirap ako at tuluyan ko nang pinihit ang door knob, “Babalik din naman agad ako.” I said to him then I went outside. Nagmadali akong i-text si Lynne just to pick me up here dahil may usapan kami ngayon na pupunta kami sa lugar kung nasaan siyangayon. Ilang minuto pa akong naghintay sa labas ng bahay bago pa siya dumating kaya inis na inis na ako. “Bakit ang tagal mo? I already told you about this.
Kabanata 1 Family name "Anong nangyari sa studio?" ulit na tanong sa 'kin ni Lynne while her attention is in her book, again. Hindi man lang tumingin sa 'kin. I heave a sigh and take a sip on my coffee, "I heard his voice. Tang ina, Lynne! Narinig ko siyang kumanta." histerya ko sa kanya na pilit hinihinaan ang boses ko dahil bawal ang maingay sa coffee shop kung nasaan kami ngayon. Nakita ko ang saglit na pagsulyap niya sa 'kin saka bumaling na naman sa binabasa niya. "Tapos?" "Umiyak ako kasi I finally hear them sang in person, of course! What do you expect me to feel?" tamad na sinabi ko sa kanya at tumitig sa kape ko.
Kabanata 2 Note Maaga akong gumising para gumawi saglit sa gym ni Reyster. Ilang araw na akong hindi nakakapag-exercise 'cause I'm too busy collecting news about them, about my boys kaya feeling ko ay tumataba na ako. Pagdating ko sa bahay kagabi ay hindi ko na naabutan si kuya na gising. Ngayong umaga naman ay maaga raw siyang umalis sabi ng maids namin kaya clueless pa rin ako hanggang ngayon about his questions last night. Ano kayang mayroon? "Long time no see, a. Kailan ka dumating?" salubong sa 'kin ni Reyster when I entered his gym. Tumango lang ako sa kanya saka mabilis na napangiti when
Kabanata 3 Cold encounter "Baka curious lang talaga siya kay Kiel. Huwag mo na lang masyadong bigyan ng meaning lahat." saad sa akin ni Lynne sa kabilang linya. Umikot ang mga mata ko sa kawalan at pinagpatuloy na ang ginagawa ko. Nakita ko sa gilid ng mga mata ko ang pababang si Kuya Roy. "There is something wrong, ramdam ko." mariin kong sinabi kay Lynne. Kung anu-ano pa ang sinabi ni Lynne sa akin ngunit wala rin naman akong pinakinggan sa mga iyon. Habang nakatitig ako sa bawat pag galaw ni Kuya ay biglang nag beep ang cellphone ko. Nang makita ko
Kabanata4 Drunk night Kiel is still Kiel. Siya pa rin 'yon. Ramdam kong siya pa rin ito. Hindi lang ako sigurado kung ginusto niya bang magbago o ano. Tinitigan ko siyang muli na mahimbing na ang tulog sa passenger seat ng kotse niya. He's sleeping peacefully. Walang bakas ng problema. Walang bakas ng kasungitan. Ang mahabang pilik-mata niyang iyon, ang magulong buhok, ang mga mata niyang 'yon na kung hindi lang binago ng panahon, masasabi kong salamin pa rin ng nakaraan, ang labi niya.. ang buong mukha niya. Bawat parte ng katawan niya ay nakakapanghina pa rin. Just like before. Parang gaya lang din ng dati noong una ko siyang nakita. Noong una kaming nagkakilala.
Kabanata5 Stay "Let's go, Lynne." tamad na sinabi ko kay Lynne nang makababa ako mula sa kwarto ni Kiel. Takang tumingin siya sa 'kin, "Ano? It's almost midnight-" "Ano ngayon? Hindi ba tayo pwedeng umuwi kahit madaling-araw na? We can't stay here." mariing sinabi ko sa kanya at hindi na pinansin ang mga taong nakikinig sa amin sa loob ng bahay na ito. Napanguso na lamang siya at inayos ang sarili. "Akala ko ay dito tayo matutulog," "Hindi tayo welcome rito kaya bilisan mo." seryosong sinabi ko sa kanya saka tinalikuran na siya.
Kabanata6SecretsInayos ko ang knitted dress kong suot at ang buhok kong gulo-gulo pa dahil sa pagmamadali saka ako bumaba mula sa taxi na sinakyan ko. Pakiramdam ko ay lalong sumakit ang ulo ko dahil sa naranasan kong traffic kanina lalo na't wala pa akong tulog.Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin ako. Mabilis ang lakad ko patungo sa bahay. Malayo pa lang ay rinig ko nang maraming tao sa loob dahil sa mga tawanan.Akala ko ay sila Dad and Mom lang ang narito ngayon?Bago ako tuluyang makarating sa pintuan ay biglang lumabas ang pinsan kong si Levi kaya natigilan ako. Agad ring bumaling ang tingin niya sa akin saka