Chapter 3

"Pumasok ka na." Turo niya sa pinto namin bago siya aalis. 

Dahil sa mga pangyayari ay hindi na niya ako hinayaang umuwing mag-isa.

Nagpresenta siyang ihatid ako sa bahay kahit na magabihan pa siya nang uwi sa kanila. 

"Hindi ka ba muna tutuloy sa loob?" Aya ko sa kaniya pero napapansin kong ilag siya. 

"Huwag na marami pa akong gagawin sa bahay," mabilis niyang tanggi sa naging alok ko. 

"Sige na para makilala ka ng parent's ko," pagpupumilit ko sa kaniya.

Napansin kong tiningnan niya ang buong bahay namin at tumingin ulit sa akin. Umiling siya at nag-alangan. 

"Huwag na," pinal nitong tugon sa akin. 

"Sige na mabait naman 'yong mga parents ko," pamimilit ko sa kanya. 

Umiling siya at sasagot na sanang muli pero hindi niya nagawa dahil biglang sumulpot si Mommy.

"Hija, sino 'yang kasama mo?" tanong ni Mommy sa akin. Hindi man lang namin napansin ang biglaang pagsulpot niya sa likod ko. "Hijo, pumasok ka na muna," nakangiti nitong aya kay Petrus. 

Wala na siyang nagawa dahil makulit si Mommy, mas higit na makulit kaysa sa akin.

Inasikaso ko rin siya dahil halatang naiilang siya sa presensiya ng mga magulang ko.

Nagpaalam ako sa kaniya na aakyat muna ako sa taas upang makapagbihis at para mailigpit ko rin ang mga gamit ko sa school.

Bumaba rin ako kaagad dahil ayaw kung paghintayin si Petrus. 

"Hijo, ano nga ulit 'yong pangalan mo?" 

"Petrus Gavallo, Daddy," sagot ko sa tanong ng ama.

"Anak kanina ka pa hindi naman ikaw ang tinatanong ko pero ikaw itong laging sumasagot," natatawang ani ng Daddy ko. 

"Saan ka nga pala nag-aaral, Petrus?" Si Mommy naman ang nagtanong. 

"Sa Nuestra College po, graduating student," he answered confident.

"If you don't mind. Ano 'yong course mo, Hijo?" 

"Engineer po, full scholar at working student," complete sentence niyang sagot.

"Wow!" Sabay na papuri ng mga parent's ko. Manghang- mangha sa narinig. 

"Dapat tularan mo si Petrus, anak," pagkokompara nila sa binata sa akin. 

"Syempre magaling akong mamili Mommy," pagmamayabang ko sa kanila. 

"Anak mabuti na lang at si Petrus ang binoyfriend mo. Bukod sa matalino, mabait ay magalang pa. Bonus na lang ang gwapo niyang mukha," masayang komento ni Mommy at binalingan nang tingin si Daddy. "'Di ba sweetheart? " Kaya biglang nabilaukan si Petrus dahil sa sinabi ni Mommy. Mabilis ko itong sinalinan ng tubig upang makainom ito kaagad. 

"Hindi niya po ako boyfriend, Ma'am," pagtatama ni Petrus sa sinabi ni Mommy. 

"Ah! Hindi pa pala?" tumatangong tanong ni Daddy. "Dawn Tonette, kailan mo naman balak sagutin si Petrus? Huwag ka ng masyadong pakipot, anak at baka maunahan ka ng iba," pangaral ng aking ama at nang tingin ko si Petrus ay napainom ulit siya ng tubig. 

"Dad, hindi pa po siya nanliligaw sa 'kin," mabilis kong reklamo. 

"Ha bakit naman? Maganda ka naman anak at saka mabait pa. Petrus, kailan mo ba balak naligawan 'tong anak namin?" napaubo ulit si Petrus dahil sa mga pinagsasabi ni Daddy kaya ako ang nahihiya sa mga tanong nila. 

"Mom, Dad, tumigil na nga kayo! Nakakahiya!" saway ko sa mga magulang ko.

Nagtinginan ang mga magulang ko kaya humingi ito ng pasensiya sa bisita. 

"Pasensiya ka na Petrus, ha! Matagal na kasi naming gustong magka-boyfriend itong si Tonette. Kung napapansinin mo matanda na kami, menopausal baby kasi 'yan at nag-iisa lang. Matagal kaming hindi nagkaanak ng Daddy niya kaya para na niya kaming Lola at Lolo. At sana nga bago kami mawala ay makita namin siyang nasa tamang tao," malungkot na paliwanag ni Mommy. 

"Mom, Dad, lumalamig na 'yong pagkain kaya please naman po hayaan na muna nating makakain si Petrus," nakasimangot kong sabi. 

"Pasensiya ka na, Hijo! Sige na kumain kana at lumalamig na ang pagkain," wika ni Mommy at patuloy pa rin sa paghingi ng paumanhin. 

"Salamat po at saka hindi naman po kayo mukhang matanda para nga po kayong thirty five years old pa lang," nakangiting sagot ni Petrus.

Pero wala sa mukha niya ang pangbobola. Makikita sa mukha niya na nagsasabi ito ng totoo.

Sa unang pagkakataon ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganito kaganda.

Mas lalo lang tuloy lumalim ang kaniyang biloy sa pisngi at naalala ko ang sikat na artista na si Aga sa kaniya. 

"Ay, talaga ba, Hijo? Nako! Magkakasundo talaga tayo. Dawn, ang galing mo talagang mamili, anak. Bukod sa mabait na, matalino, gwapo at napaka-honest pa. Sige na, Hijo kumain ka pa, ubusin mo 'yan lahat," masayang utos ulit ni Mommy. 

"Salamat po, Tita ang sarap po ng mga luto niyo," sinsero nitong sabi at sumubo siya ng kanin na pinatungan ng ulam. 

"Ahem, ako ang nagluto niyan. Magaling ka pa lang tumikim, Hijo dahil nagsasabi ka talaga ng totoo. Honey, magugustuhan ko talaga ang batang 'to, hindi nagsisinungaling," masayang tugon ng aking ama. 

Matapos maghapunan ay binigyan kami ng oras ng mga magulang ko na makapag-usap kaming dalawa. 

"Pasensiya ka na, ha! Sana pala hindi na lang kita pinapasok. Ang kukulit kasi nila," tukoy ko sa mga magulang ko.

"Nagmana ka," natatawa nitong tugon. 

Halos hindi ako makagalaw dahil umabot sa mata ang ngiti niya.

Simula sa araw na kinukulit ko siya ay hindi ko pa siya nakitang ngumiti ng ganito.

Palagi lang itong seryoso kaya maraming nag-aalangang lumapit sa kanya.

Mas lalo tuloy akong nagkakagusto sa kaniya dahil mas lalo siyang gumagwapo sa ngiti niya.

Agad din siyang nagpaalam sa akin nang biglang nagkasalubong ang mga mata namin.

May konting ilang na nararamdaman sa pagitan namin pero pinilit kung umasta ng kaswal.

"Uwi na ako." Paalam niya sa akin.

Tinuro niya ang labas ng daan habang nagpapaalam sa akin. 

Pero bago siya umalis ay sinagad-sagad ko na habang mabait pa siya.

"Pwede bang humingi ng number mo?" Tumango siya sa akin bilang tugon at inabot sa akin ang cellphone niya.

Pinindot ko ang mga numero sa dialled number at sini-save ang pangalan ko.

Nagpaalam din ako sa kanya na hintayin niya muna ako dahil kukunin ko ang cellphone ko sa kwarto.

Nagmamadali akong umakyat sa hagdan at halos takbuhin ko na ang kwarto para lang mapadali.

Dinala ko ang cellphone niya sa kwarto ko para siguradong hindi siya uuwi.

Baka kasi bigla niya akong iwan ng walang paalam. 

At ayaw kung maghintay lang sa kaniya kung kailan siya te-text sa akin o tatawag.

Napapangiti ako habang pinipindot ko ang mga numero sa cellphone ko para ma-save ko ang number niya.

Nang matapos ko nang ilagay ang number ko sa cellphone niya ay agad din akong bumaba dahil baka namuti na ang mga mata nito sa kahihintay sa akin.

"Pasensiya na, ito na 'yong cellphone mo. Nilagay ko na 'yong number ko r'yan." nakangiti kong turan habang binabalik ang cellphone niya.

Tumango siya sa akin at nakitaan ko nang saya ang mukha niya.

Hindi gaya nang dati na palagi lang itong nakasimangot. 

"Sige, mauna na ako," paalam nito ulit at parang ayaw pa nitong umuwi.

"Teka, lang ha! Ihahatid kita at magpapaalam lang ako kay Mommy at Daddy." Tatalikuran ko na sana siya nang bigla niya akong pinigilan. 

"H'wag na, hindi na kailangan," umiiling nitong sagot. 

"Sige na please, okay lang naman kay Mommy at Daddy, eh! Narinig mo naman sila kanina 'di ba? Kung gusto mo asawahin na rin kita?" pagbibiro ko rito pero pinanliitan niya lang ako ng mata. Halatang hindi gusto ang narinig.

"Relax, nagbibiro lang naman ako," nakangiti kong ani. "Pero nasa sa iyo kung totohanin mo!"

"Huwag na, ako ng bahala sa sarili ko kaya ko namang umuwi," patuloy niyang tanggi. 

"Pahiram nga ulit ng cellphone mo." 

Inabot niya sa akin ulit ang cellphone niya na may halong pagtataka. Pero mas pinili niya na lang ang tumahimik. 

"Teka lang hintayin mo ako rito! Pag-umuwi ka, hindi ko 'to ibabalik sa 'yo," pagbabanta ko sa kaniya. 

"Marunong ka ring mang block mail ano?" reklamo niya pero nginitian ko lang siya at tinalikuran. 

Matapos kong magpaalam ay dala ko na ang susi ng kotse.

Marunong naman akong mag-drive kaya lang ay sadyang tamad lang kaya nagpapahatid at nagpapasundo ako sa driver. Natutulog kasi ako sa byahe.

Mainipin rin kasi ako pag-heavy traffic at nakakawala ng kondisyon sa pagmamaneho. 

Inangat ko ang kamay ko at ipinakita ang susing hawak.

Nakangiti ko siyang nilapitan at kaagad na kinawit ang kamay ko sa braso niya. 

"Let's go!" Aya ko sa kaniya. "Marunong kang mag-drive?" tanong ko rito habang naglalakad kami patungo sa kotse. Tumango siya kaya binigay ko sa kaniya ang susi. 

"Para sa'n to?" nagtataka niya akong binalingan at napahinto sa kaniyang paglalakad. 

"Susi para sa kotse. Bakit, 'di ba marunong ka namang mag-drive? Kaya ikaw na ang magmaneho," pinal kong sabi rito. 

"Baka makasira ako," nag-aalangan ito kaya pilit na binabalik sa akin ang susi ng kotse. "Mamahalin pa naman 'yang kotse n'yo," patuloy nitong sabi. 

"Magda-drive ka lang naman hindi mo naman 'yan wawasakin 'di ba? At isa pa gusto ko 'yong feeling na ipagda-drive mo ako," kinikilig kong ani. 

Pinilit ko siya kahit ayaw niya, napabuntong hininga na lang siya dahil sa kakulitan ko.

Pumasok agad ako sa kotse at hinintay siya sa loob. Napansin kong kinakabahan siya kaya dumaldal ako para hindi siya mailang na gamitin ang kotse.

Binuhay niya ang makina at ilang sandali ay pinatakbo na niya ito.

Habang nagmamaneho siya ay nakitaan ko siya ng pag-e-enjoy. Ang cool niyang tingnan mas lalo siyang gumwapo sa paningin ko.

At ang mas maganda ay hindi siya kagaya ng iba na kaskasero.

"Dito na ba?" masaya kong tanong ng mapansin ang paghina nang takbo ng kotse.

Dahan-dahan niyang tinabi sa gilid sa isang bahay ang kotse na hindi gaanong malaki ngunit hindi rin maliit. 

Sapat lang ang bakante para maayos niya ang pag-parking ng kotse.

"Ang astig ng kotse n'yo," mangha niyang wika habang binibigay ang susi ng kotse na hawak niya.

"Dito, ba?" Turo ko sa bahay nila at tumango rin agad si Petrus sa akin. 

"Anong ginagawa mo?" nagtataka niya akong tinanong nang makita niya akong bumaba at dumiretso sa pinto nila.

Kumakatok din ako upang pagbuksan kami ng nasa loob.

"Papasok, syempre gusto kong makilala ang pamilya ng magiging future husband ko." 

"Ano ba 'yang mga pinagsasabi mo? H'wag mo nga akong binibiro, ka babae mong tao tapos ganyan ka kung magsalita!" 

"Mukha ba akong nagbibiro? Seryoso na ako sa lagay na 'to," nakangiti kong sagot.

"Umuwi ka na nga, puro ka kalokohan!" naiinis nitong sabi ngunit halatang hindi naman totoong naiinis base sa ekspresyon ng mata niya.

Hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko at hinila ako papunta sa kotse. 

Pinagbuksan niya ako ng pinto at maayos na pinapasok sa loob.

Napabuntong hininga na lang ako dahil nakapagpasya na itong huwag akong papapasukin sa loob ng bahay nila. 

"Okay, sige na uuwi na nga ako! Basta pumasok ka na muna."

Pinanliitan niya ako ng mata ngunit hindi ito kumbinsido sa sinabi ko.

Ngunit sa huli ay ito na rin ang sumuko. Dahan-dahan siyang naglakad sa kalsada ngunit bigla na lang tumigil para balingan ako nang tingin.

Tinaasan ko siya nang kilay dahil may pagduda ito sa akin.

Kaya sa inis ko ay lumabas ako ng kotse at lumapit sa kaniya.

"Ba't ba ayaw mo pang pumasok? Gusto mo ba ng kiss?" seryoso kong tanong.

Nanlaki ang mga mata nito kaya gusto kong tumawa nang malakas ngunit labis ang pagpipigil ko sa aking sarili. 

"Babae ka ba talaga?" masungit niyang tanong. 

"Sa ganda kong 'to, mukha bang hindi?"

"Ewan ko ba kung saan mo napupulot 'yang lakas ng loob mo. Kung umasta ka parang hindi ka babae. Kulang na lang yata ligawan mo na ako!" matigas nitong komento sa akin.