Last night all I think is about him. Hindi ako mapakali sa hinihigaan kong kama. At wala akong nagawa kagabi kundi umikot lang at nagpalimbag-limbag sa aking malapad at malambit na kama. Para akong nawawala sa sarili dahil sa huli niyang sinabi. Gusto ko mang intindihin ang mga huling katagang kaniyang binitawan ngunit hindi kayang abutin ng aking pang-intindi. Tayo, higa at paikot-ikot sa buong kwarto pero wala pa rin akong maintindhan. At ang buong gabi na iyon ay pinuyat ako ng husto.
Lumabas ako ng kwarto at nagtempla ng sariling gatas. Dinala ko iyon sa kwarto at ininom upang makatulog. Ngunit dalawang baso na ang naubos kong gatas pero gising na gising pa rin ang aking diwa.
Kinabukasan inabala ko ang sarili ko sa pagbabasa sa cafeteria. Nakita kong kumakain si Petrus kasama ang mga kaibigan niya at pati na rin si Salme.
Gusto ko sana siyang kausapin pero hindi niya ako pinapansin. Parang wala lang ako sa kaniya simula kaninang umaga. Nang magkasalubong kami ay dinaanan niya lang ako. Ngayon naman ay nakita niya akong nakaupo sa pwestong paborito ko ay malalamig pa rin ang mga titig niya. Sa nga pinapakita niya ay parang hindi niya ako kilala, nakakasakit ng damdamin ang ginawa niyang pambabalewala sa akin. Wala siyang kahit ano mang emosyon sa kaniyang mukha at bumalik ang dati niyang trato sa akin. Ang suplado niyang ugali ay mas lalo pang naging suplado kompara noon.
He just passed me at our table and made a sharp stare at Taniel. My seat was in front of Taniel and next to his girlfriend Ergie. Maging sila rin ay nagtataka kong bakit gano'n si Petrus. Nagkibit balikat na lang ako bilang tugon dahil wala rin akong kaalam-alam.
Sumimangot ako at nawalan na ng gana. Nang dumating ang mga pagkaing dala ng kasama namin ay binigay ko ang pagkain ko sa kasama ni Taniel. Hindi ko pa iyon nagagalaw at hindi rin binigyan nang sulyap. Malungkot akong nagpaalam sa kanila at nagpapahangin na muna ako sa labas. Wala rin ang pumigil sa akin at iyon naman ang gusto ko.
Habang nasa labas ng campus wala akong maisip na puntahan. Bigla na lang sumagi sa isip ko na mag-cutting classes sa iba kong subjects. When I feel so empty, naisipan kong bumalik at inubos ang oras sa pagbabasa sa library. At hindi ko inaasahang makikita ko siya roon. It so annoying because he suddenly became rude again. He didn't even text me last night.
"Oh, ba't ka nandito?" he rudely said. He is like a woman who is menstruating because of being rude.
I frowned at him. He even meant to time out first, just to ask me such a mean thing.
"Bakit ayaw mo ba akong nandito? May rules na ba na bawal akong manuod dito?" masungit kong ani rito.
"Baka hinahanap ka na ng Taniel mo?" may diin nitong sabi.
"Huh?" nagtataka ko siyang tiningnan dahil hindi ko alam kung ano ang pinapalabas niya.
"Baka ma-misinterpret pa niya ang pagpupunta mo rito madamay pa ako sa away niyo," mahinahon niyang sabi ngunit wala sa akin ang kaniyang paningin.
Tumayo siya sa gilid ko at ininom ang dala niyang tubig na nakalagay sa kulay black na tumbler. Aalis na sana siya nang bigla ko siyang tinanong.
"Hindi kita maintindihan," naguguluhan kong sabi at kunot noo ko siyang hinarap.
"Ang sabi ko pumunta ka na do'n sa Taniel na 'yon. Kung sa bagay gwapo naman 'yon. Maganda ka at gwapo naman siya! Pareho kayong mayaman!" matigas niyang sabi. Hindi maipagkakaila sa boses niya ang pagtatampo.
Napangiti ako. "Ano ba 'yang mga pinagsasabi mo?"
"Tsk, pumunta ka na ro'n baka kanina ka pa hinihintay nun," masungit niyang saad. At hindi ako makapaniwala sa inasata niya dahil para siyang bata na inagawan ng candy.
Uminom ulit siya at tinunga ang laman ng tumbler na hindi ako pinapansin. Hindi niya ako tinitingnan pero nasa amin ang paningin ng mga kasamahan niya. Lalong-lalo na si Julle, matgal ko ng napapansin na nagseselos ito. Alam kong seryoso ang mga kaibigan niya noong sinabi nito na may gusto ito sa akin. Ngunit dinadaan lang nila sa biro para hindi ito mapahiya.
"I didn't know you were so immature. Of course I was there because I promised Ergie we would watch. Bakit ka ba nagkakaganyan? Nagseselos ka ba?" hindi makapaniwalang tanong ko.
"Ano namang karapatan kong magselos? Girlfriend ba kita?" panunumbat niya.
"Iyon naman pala eh bakit ka ganyan makitungo sa akin?" nasaktan man ng konti sa sinabi niya pero binalewala ko na lang.
"Ano namang pakialam mo?"
"Akala ko ba okay na tayo?" pagpapaalala ko sa kaniya at may paglalambing din ang aking boses.
Hinawakan ko siya sa kamay at pinagsiklop ang mga kamay namin. Ngumiti ako sa kaniya at humarap para matitigan siya nang maigi.
"Bakit hindi ba tayo okay?" nauytal niyang sabi.
Napansin kong hindi niya ako masalubong nang tingin. At ang kaniyang mga tenga ay namumula rin.
"Kung ikinakainis mo ay dahil sa nangyari kahapon, sorry na hindi ko naman alam na hinihintay mo ako rito?" pananadya kang sabi.
"At sino namang nagsabing hinihintay kita?" he denied.
"Alam mo napaka-denial mo. Halata naman eh! At huwag mo nga akong sinasabihan na bagay kami ni Taniel. Boyfriend 'yon ng best friend kong si Ergie. Kapag iyan dumating sa kaniya lagot ka talaga sa akin. Baka 'yan pa ang maging dahilan na magkahiwalay sila," naiimis kong sabi.
Namamangha niya akong tiningnan at bumalik na ang saya sa akaniyang mukha na kanina ko pa gustong abangan.
"Hindi kayo?" tanong niya at parang hindi makapaniwala.
Napansin ko ring pinipigilan niyang ngumiti sa harap ko. At ang magkahawak naming mga kamay ay mas hinigputan niya ng kapit.
"Ano bang inaakala mo?" I said angrily to him.
I was annoyed because of what he was just saying. If he's jealous, he can tell me at hindi iyong kung ano-anu ang pinagbibintangan niya.
Binawi ko ang kamay ko at nagpanggap na nagalit. Tinalikuran ko siya kaagad at iniwan siyang nakatayo roon na walang paalam. At sa labas ng campus bawat nadadaanan kong maliit na bato ay sinisipa ko sa inis. Maraming pumapansin sa akin ngunit wala ako sa mood para bigyan sila ng atensyon. Akala ko kasi ay hindi niya ako sinundan. Nag-iinarte lang naman ako kanina dahil gusto kong magpasuyo.
"Alam naman niyang siya lang ang gusto ko tapos kung ano-anu pa ang iniisip niya. Pwede naman niya akong kausapin at tanungin pero hindi niya ginawa," inis kong sabi at medyo nagsisisi na rin kung bakit ako umalis. Nakakahiya naman kung babalik ako, dahil ano na naman ang idadahilan ko.
Malalaki ang ginawa kong mga hakbang ko at tuluyan na ngang nakalayo sa covered court. Ngunit paglingon ko sa likod laking gulat ko na nakasunod pala ito sa akin. Hindi ako makapaniwala dahil hindi ko siya napansin kanina. Akala ko ay hinayaan niya na lang akong umalis.
*****
Sa kabilang banda kanina pa nakasunod si Petrus kay Dawn. Napapangiti siya habang nakikinig ito sa mga pinagsasabi ni Dawn. Patuloy niya itong sinusundan habang kinakausap ni Dawn ang kanyang sarili. Halatang nauubusan na ito ng pasensiya dahil hindi na nito pinapansin ang mga taong tumatawag at kumakausap sa kaniya. Nang makita nilang nasa likod ako napanganga sila sa kanilang tinatayuan kaya sininyas ko ang kamay ko na huwag silang maingay.
"Ano'ng ginagawa mo rito? 'Di ba may ensayo ka pa?" mataray niyang sabi at halatang nagulat nang bigla akong sumulpot sa likod niya.
"Sorry akala ko kasi —," pinutol ko ang sasabihin dahil nahihiya akong umamin sa kaniya. Napakamot na lang ako sa leeg ko dahil hindi ko alam kung ano ba ang magiging reaksyon niya.
"What do you mean by that? You mean nagseselos ka nga?" nanlaki ang kaniyang mga mata at hindi siya makapaniwala. "You mean may gusto ka rin sa akin?" patuloy niyang tanong at hindi na makapaghintay na sumagot ako.
"I like you," nahihiya kong amin. "I never fall in love in anyone before but I can't get enough of you," patuloy kong sabi.
Malapad ang ngiti niya. "Talaga?" tinawanan ko lang siya sa reaksyon niya. Parang hindi ito makapaniwala sa narinig. At ang susunod na pangyayari ay ako naman ang natulala nang bigla niya akong niyakap nang mahigpit at tahimik na umiiyak. Hinaplos ko ang likod niya para tumahan siya pero hindi pa rin ito nagpapigil.
"Hindi ako makapaniwala, kung alam mo lang kung gaano ako kasaya Petrus. Sapat na sa aking magustuhan mo lang ako. Hindi mo man ako mahal pero naniniwala akong darating ang panahong magugustuhan mo rin ako," umiiyak niyang sabi at ang huli niyang sinabi ay tumagos sa aking puso.
Ilang sandali pa kami nakapag-usap bago dumating ang kotse na susundo sa kaniya.
Ganito pala ng pakiramdam, parang mas lalo akong ginanahang mag-practice at mas lalong ginanahang mag-aral. Pinangako ko noon sa aking sarili na hindi ako papasok sa isang relasyon hangga't hindi ako makakapagtapos sa pag-aaral. Ngunit ang nararamdaman ko ngayon ay mahirap nang pigilan. Simula sa araw na ito kasama na siya sa lahat ng mga pangarap ko. I used to think before that a relationship was just a distraction to me. Because that it might even be the reason that I can’t finish my studying. But I realized that not all relationships end like that. Magsisikap ako para sa aking pamilya at para sa kinabusan naming dalawa.
Nang makarating sa bahay ay masaya kong niyakap si Nanay Milva sa sala. Binati ko rin ang iba pa at nagpaalam na aakyat na sa kwarto. Nang makapasok sa kwarto ay kumaripas ako nang takbo patungo sa kama. At nagpagulong-gulong sa malabot na higaan at nagsusumigaw sa kilig.Kinuha ko rin ang cellpbone ko sa bag at gumawa ng mensahe para ipadala sa kaniya."Hi babe?" I message him.Hindi ko na hinintay pa ang reply niya dahil baka busy pa ito. Nakapagdesisiyon ako na maligo muna. Tumayo ako at kinuha muna ang puting tuwalya na nakalagay sa closet ko.Dumiretso na rin ako sa banyo at naglinis ng buo kong katawan. Nang matapos ay naghanap muna ako ng damit na masusuot. Sinuklay ko rin ang aking buhok ng maraming beses at biglang naalala na baka nag-reply na ito sa text messages ko.Nang hawak ko na ang cellphone ay nakita ko nga sa screen ang reply niya."Babe?" reply niya sa pinadala kong text messages.
Petrus was staring at Trolem. His fist was also clenched and the veins in his hand were exposed due to the strong clenching. Ngunit lakas loob ding sinalubong ni Trolem ang matutulis na tingin ni Petrus, parang wala rin itong kinakatakutan. Kung nakakamatay lang siguro ang masamang tingin ay pareho na siguro silang nakahandusay ngayon sa sahig."Petrus, laban lang!" sigaw ko para maputol ang kakaibang titigan nila.Nginitian ko siya at itinaas ang tarpauling hawak para palakasin ang loob niya. Napangiti naman si Petrus nang mabasa ang pangalan ng team nila na nakalagay sa tarpaulin.Abrupt lang ang malakas!!!My Gavallo is the best.Para akong timang dahil nangunguna ako sa pagkanta para gayahin ako ng mga kasama."Go-love-you. Go-love-you. Go, go, go.""Go-love-you. Go-love-you. Go, go, go."Habang paulit-ulit naming kinakanta ng mga kaibigan k
Nang makarating kami ng sabay kung saan ang grupo niya ay tinitigan ko siya ng mabuti. Ngayon ko lang ito nakitang nagalit ng husto at napakaseryoso ang kaniyang mukha. Para bang napakalalim ng kaniyang iniisip."Petrus, bakit mo ginawa 'yon?" nag-alala kong tanong sa kanya at may halo ring pagtataka.Kinuha ko ang face towel niya at binigay sa kaniya. Inabot niya naman ito sa akin at mabilis na pinahid ang mga pawis niya.Kahit anong isipin ko ay wala akong makitang dahilan para makipag-away na lang siya ng ganu'n-gano'n lang.Alam kong mainitin ang ulo niya, masungit at suplado pero hindi ko pa siya nakitang nakipag-away kahit kailan. Hindi niya rin ugaling makipagbasag ulo. Hindi ko rin lubos na inakala kung bakit siya bigla-bigla na lang naubusan ng pasensiya. Lahat naman ng mga kasama niya ay nakikita kong nag-aalala rin. Lumapit sila amin at tinapik ang balikat ni Petrus. Ngunit hindi tumugon sa kanila si Petrus."Capt
Nakababa na ako sa hagdan at ayos na ayos na rin ang aking itsura. Nang makita ako ng mga kasambahay ay pinuri nila ako nang husto. Twenty minutes ko ng hinihintay si Petrus ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin siya. Hindi ko rin siya tinawagan dahil baka isipin niyang atat na atat na akong makita siya kahit iyon naman ang totoo.Ang speaking of the angel, nandito na nga siya at kaagad ring pinapasok ng kasambahay. Malaki ang ginawa nilang pagbukas ng pinto at hinayaan na lang nila si Petrus na lumapit sa akin ng mag-isa. Kilala na siya ng lahat sa bahay kaya labas- pasok siya sa loob kung kailan niya gusto."Ano 'yang suot mo?" kunot noo niya akong tinanong.Sa hitsura niya pa lang alam kong hindi niya nagustuhan ang suot ko. Humalik ako sa pisngi niya at saka siya sinagot."Maganda naman ha! Pinuri nga ako nila ate kanina," tugon ko rito sabay ikot para ipakita sa kaniya ang kabuohan ko."Wala ka na bang ibang damit na mas sexy
"Salme, lasing ka na," pigil ni Petrus sa kamay ni Salme ng akma na naman itong tumungga ng alak. "Tama na 'yan," pigil niya ulit dito at base sa reaksyon niya ay nakikita ang labis na pag-aalala niya sa dalaga.Parang ang awkward sa pakiramdam na makita ko silang gano'n ang sitwasyon. Parang sila pa ang magsyota ngayon at ako ang sampid. Dahil alam naman nilang nandito lang ako sa paligid pero wala silang pakialam.Hinila siya ni Petrus. "Halika na ihahatid na kita sa inyo. Masyado ka ng lasing kaya tama na 'yan," malakas na wika ni Petrus habang nakikipag-agawan sa basong hawak ni Salme. "Tama na sabi 'yan," ulit nitong sabi at matigas rin ang kaniyang boses dahil tila walang pakialam sa kaniya si Salme.Kahit ilang beses niya itong pinigilan simula pa kanina ay hindi ito nakikinig at ayaw talagang magpaawat."Gusto ko pang uminom, please hayaan mo na lang ako kahit ngayon lang Petrus, maawa ka sa 'kin," naiiyak nitong sabi.Las
Habang nasa byahe ay tahimik lang kami ni Julle. Wala rin akong ganang makipag-usap dahil tumatakbo ang isip ko kay Petrus. Tahimik at tulala akong nakatitig sa gilid ng bintana ng kotse at pinagmamasdan ang nadadaanan. Nagbabasakali aking makita ko rin si Petrus sa daan."Mukhang pagod ka na," biglang sabi ni Julle at paulit-ulit akong sinusulyapan. "Matulog ka na muna, gigisingin kita kaoag nakarating na tayo," patuloy niyang sabi.Tumango ako at hindi na nakipagtalo sa kaniya. Pinikit ko ang aking mga mata at natulog ng mahimbing sa kotse niya."Dawn, nandito na tayo," mahina niyang sabi at tinapik rin ako nang mahina sa balikat.Nang marinig ko ng boses niya ay lumingon ako sa paligid at napagtanto kong nandito na kami sa bahay ko."Salamat Julle," I thanked him when I got home.He smiled at me and got out of the car. He also opened the door for me before speaking. Siya na rin ang nagpresinta na tanggalin ang seat
Lumalim pa nang lumalim ang aming mga halikan at kapwa naming dinidiin ang aming mga sarili sa isat-isa. Sinubukan kong hawakan ang katawan niya at masaya ako dahil hindi niya ako pinigilan. Narinig kong napasinghap siya bago tinanggal ang suot niyang damit. Hinaplos ko iyon nang paulit-ulit at walang nararamdamang kapaguran kahit naghahabol ng sariling hininga. Katulad nang ginawa ko ay mabilis niya ring natanggal ang lahat ng suot ko. Tanging mga pribadong parte lang namin ang may takip. Habang mainit na naghahalikan ay mas lalo ring uminit ang pakiramdam sa tuwing dumidikit ang aming mga balat. Ang halik na kanina ay sa labi lang ay unti-unting naglalakbay sa aking panga. Wala siyang pinalampas sa parteng iyon hanggang umabot siya sa leeg. Hindi rin nakatakas ang pagkagat at pagdila sa ialalim ng aking tenga. Kakaibang kiliti ang aking naramdaman. Ang mga halik niya ay mas naging masarap pa kompara sa mga halik niya sa aking labi. Ang kak
Lumalim pa nang lumalim ang aming mga halikan at kapwa naming dinidiin ang aming mga sarili sa isat-isa. Sinubukan kong hawakan ang katawan niya at masaya ako dahil hindi niya ako pinigilan. Narinig kong napasinghap siya bago tinanggal ang suot niyang damit. Hinaplos ko iyon nang paulit-ulit at walang nararamdamang kapaguran kahit naghahabol ng sariling hininga.Katulad nang ginawa ko ay mabilis niya ring natanggal ang lahat ng suot ko. Tanging mga pribadong parte lang namin ang may takip. Habang mainit na naghahalikan ay mas lalo ring uminit ang pakiramdam sa tuwing dumidikit ang aming mga balat.Ang halik na kanina ay sa labi lang ay unti-unting naglalakbay sa aking panga. Wala siyang pinalampas sa parteng iyon hanggang umabot siya sa leeg. Hindi rin nakatakas ang pagkagat at pagdila sa ialalim ng aking tenga.Kakaibang kiliti ang aking naramdaman. Ang mga halik niya ay mas naging masarap pa kompara sa mga halik niya sa aking labi. Ang kakaib