Chapter Six: Surprise

Stella

ANONG ISASAGOT KO SA KANYA? Hanggang ngayon kasi ay nakatulala lang ako at nabigla sa sinabi niya. Isa rin ito sa pinaka-ayoko kay Jaxon. straight to the point kung magsalita, sasabihin niya talaga kung ano ang nasa isip niya. 

Wala ba talagang preno ang bibig nito? Bigla-bigla na lang manggugulat? 

"You're not scared? Paano kung isang araw ay malaman ng lahat? Kahit nga itong ginagawa natin ngayon delikado na kahit tayong dalawa lang." Saad ko pero ngumiti lang siya sa akin at muling hinaplos ang pisngi ko. 

"I'm also scared, Stella. Pero gusto ko bigyan ng try 'tong relationship natin. Ayokong maging awkward tayo sa isa't-isa." 

Kaya pumikit ako ng mariin at malakas na bumuntong hininga. Kinagat ko pa ang labi ko bago muling magsalita.

"Why are you willing to take a risk with me, Jaxon? Kapag ba dumating ang panahon na malaman nila ang lahat ang sikreto natin, iiwan mo ba ako?" Matapang kong tanong kaya nakita kong naguluhan siya at natigilan.

"No, I will protect you Stella. I will protect you. That's why this is a secret marriage because I want to protect your career and yourself. You're too soft to their harsh words, Stella." 

Dahan-dahan ang kaniyang pananalita ngunit mababanaag mo doon ang kasiguraduhan sa mga salitang binitawan niya. Miski ako ay napa-isip. Am I willing to take a risk on our marriage? Paano kung hindi mag-work? Sinong masasaktan ng sobra? Edi ako. 

Kasi kahit sa kakaunting panahon na nakakasama ko si Jaxon ay alam kong sa sarili kong may nararamdaman ako sa kanya.

And I'm scared that Jaxon wouldn't be there for me when I fall for him. Kaya nagdadalawang isip ako kung susugal din ako. 

Pareho naman kaming single. Walang third party. Kahit na pareho kaming single at walang third party ay baka may nagugustuhan naman siyang iba.

Ano 'yon one sided love? Ako lang ang magmamahal kung sakaling lumalim pa lalo ang nararamdaman ko.

"May nag-utos ba sa'yong gawin ito? Inutusan ka ba ni Papa?" Hindi ko na mapigilang bulalas kaya nakita ko ang matinding iritasyon na nagdaan sa mga mata niya. 

His jaw clenched before answering my question.

"Damn. Why would I do that, Stella? Gusto ko lang naman mag-work ang marriage natin. What's wrong with my question?" Ramdam ko ang pagtitimpi sa boses niya kaya hindi ko maiwasang lumayo sa kanya ng kaunti at mamuo ang luha sa mga mata ko. 

Hindi naman sa ganun paraan ang gusto kong iparating kay Jaxon. It's just… I'm traumatized when it comes to my father's actions and words. 

Naalala ko dati, someone approaches me and makes friends with me. I treasure and treat them fairly pero nalaman ko na lamang na inutusan lang sila ni Papa para malaman niya ang ugali ko sa ibang tao at ano ang naging pakikitungo ko sa kanila. 

Because of that, when someone approaches me and does something good for me, I always ask them if my dad is involved. That's the reason why I don't trust someone again because of my dad. I'm scared of trusting someone again.

"I'm sorry. I didn't mean to offend you, Jaxon. It's just… I'm scared that my dad is involved again in this kind of stuff. Because of him I'm scared that someone will break my trust again." Mahinang saad ko at doon ay tuluyan na akong humikbi sa harapan niya.

Kahit nakakahiya ay ginawa ko 'yon sa kaniya. Ilang taon ko na rin kasing itinatago ito at sa kauna-unahang pagkakataon ay si Jaxon ang napag-sabihan ko. Siguro ay naging komportable na rin ako sa kanya maliban sa Manager ko.

Naramdaman ko na lamang ang pagpunas niya ng luha sa pisngi ko at ang magaan niyang yakap. Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa akin at niyakap ko pa rin siya pabalik. 

For the first time in my life, I felt strange emotions when I hugged him. His hug… his hugs feels like home. It feels like home to me.

"Hush now, Stella. I'm sorry. I'm sorry for cursing, I didn't mean to say it too. Nabigla lang ako. Tahan na.Walang kinalaman ang Papa mo dito. This is my own decision, baby. You're safe with me. Calm down now, Stella. You're safe with me."

My tears automatically stopped when I heard those words from him. Nakakagaan ng pakiramdam, nakakaubos ng lakas. Ang malakas kong hikbi ay biglang humupa. Ang takot na namumuo sa dibdib ko ay biglang nawala. Ang tensiyonadong hangin ay biglang kumalma. 

At iisa lang ang nasa isip ko sa mga oras na ito. I'm safe now. I'm safe with him. Siya lang ang nagpaparamdam sa akin ng ganitong pakiramdam. At natatakot na ako sa nararamdaman ko dahil lumalalim ito ng lumalalim.

Kaya ng humiwalay ako ng yakap sa kanya ay mabilis akong ngumiti sa harapan niya. Dahil sa ginawa kong 'yon ay tumaas ang kilay niya.

"Stop pretending that you're okay, Stella." Aniya kaya napanguso na lamang ako. Hindi nakatakas sa akin ang pagtitig niya sa labi ko at ang mariin niyang paglunok. 

"And stop pouting your lips. I'm gonna kiss you if you do that again." Pagbabanta niya kaya mabilisan kong inalis ang pagkakanguso ko at inismiran siya. 

"It's okay kung hindi mo pa kayang sumugal sa marriage natin, Stella. Alam kong nabigla kita. I don't want to rush you, gusto ko kapag tinanong na ulit kita ay sigurado ka na." Ramdam ko ang determinasyon sa mga salitang binibitawan niya kaya hindi ko maiwasang humanga pa lalo sa kaniya.

Ayan ka na naman, Jaxon. Pinapalakas mo na naman ang tibok ng puso ko. Hindi na talaga ako magugulat kung isang araw ay tuluyan na akong mahuhulog sa'yo.

"Hindi mo na kailangan pang sabihin 'yan, Jaxon. Wala naman akong sinabing tutol ako sa sinabi mo. Ang inaalala ko lang ay ang career mo. You worked hard just to aim this position, Jaxon. At ng dahil lang sa akin at sa sikretong kasal natin ay mawawala na lang ang pangarap mo." Paliwanag ko kaya natigilan siya at umiling. 

"You're wrong, Stella. Kahit malaman pa nila ang pinakatatago kong sikreto ay hindi na nila ako mawawala sa pwesto. I am born to this position, baby." Mahanging saad niya at kinindatan pa ako. Kaya inirapan ko siya sa ginawa.

"Sabagay. Your title suits you. Jaxon Azrael Buenaventura, the handsome billionaire." Nakataas ko pang kilay at tumango-tango pa siya. 

Kaya ng maalala ko ang pinag-uusapan namin ay muli akong sumeryoso at tumitig sa mga mata niya. 

"Just like you, Jaxon. I also want to take a risk in our marriage. Hindi ko man alam kung ano ang mangyayari sa susunod na araw pero gusto pa kitang makilala, Jaxon. Let's work on our marriage.". Matapos kong sabihin 'yon ay taas noo akong tumalikod sa kaniya. 

Whatever will happen, you must embrace yourself Stella. Embrace yourself. 

…

"So pumayag ka?" Pang-uusisa ng Manager ko kaya marahan akong napatango. 

Kanina kasi ay hindi ko mapigilan ikwento ang nangyari sa pagitan namin ni Jaxon dalawang araw na ang nakalipas. Since komportable naman ako kay Manager ay hindi ako nag-dalawang isip na mag-kwento.

"Aray naman!" Pagsigaw ko ng malakas niya akong hampasin ng pamaypay sa braso. Halos mahilo pa ako ng ialog niya ako kaya lumayo na ako ng kaunti.

"Sabi ko na nga ba at rurupok ka rin diyan kay Jaxon! So, pagkatapos mong pumayag, ano ang nangyari. Nagwo-work naman ba ang secret marriage niyo?" Talagang pinagdiinan niya ang sinabi niya sa dulo kaya hindi ko mapigilang mapa-irap.

"He became sweet." I honestly said at muli na naman siyang tumili. "I mean, he's a sweet person pero naging sweet siya ngayon. Mas naging vocal siya sa nararamdaman niya and sometimes I found it weird." Paliwanag ko kaya malakas niya hinampas kamay niya sa lamesa at dinuro ako ng pamaypay niya.

"Wow naman, Stella! Weird pa sa'yo 'yon? Isang Jaxon Buenaventura na ang vocal sa'yo tapos weird lang sa'yo? Jusko ka!" Histerikal niyang saad kaya hindi ko na mapigilang hampasin siya.

"You know me, Lara. Hindi ako vocal na tao, pagsasabi pa lang ng I love you ay kinakahiya ko na. Ang pagpaparamdam ko pa kay Jaxon na gusto ko siya, sa tingin mo ay magagawa ko?" Hindi ko na mapigilang bulalas ko kaya nanlaki ang mata niya at mas lalo pang kinilig.

Ako naman ay napakagat sa labi ko at umiwas ng tingin. Magaling ka, Stella. Nilaglag mo ang sarili mo. 

"Kailan pa? Kailan mo siya nagustuhan?" Pagtatanong niyang muli kaya wala na akong nagawa kundi ang sumagot. Wala na nandito na, eh. Alangan namang magsinungaling pa ako.

"Noong isang linggo pa. Dahil sa pagiging vocal niya ay nararamdaman ko na ang dapat kong maramdaman." 

"But are you sure that you take a risk to your marriage, Stella?" Pagtatanong niyang muli kaya natulala ako saglit at paglalaon ay ngumiti.

"I'm sure about my decision, Lara. Mas makilala pa namin ang isa't-isa kapag nag-take kami ng risk. Also, it's okay to take a risk than to regret it when you didn't take a chance if it." Saad ko kaya naramdaman ko ang pagyakap niya sa akin.

"I'm so proud of you, Stella. You're such a mature woman now. Happy 28th birthday my baby girl." 

Bigla akong napahiwalay sa yakap niya at napahawak sa dibdib ko ng maalala kong birthday ko pala ngayon. Dahil siguro sa dami ng endorsement at photoshoot ay nakalimutan ko na ang mahalagang araw ngayon. Kaya napatingin ako sa calendar at natawa na lamang.

July 28, 2021. Wednesday. Happy birthday, myself.

"Oh my gosh, nakalimutan ko na. Thank you for reminding me, Manager. I love you," naiiyak kong saad dahil may cake pa siyang hawak. Nakita ko rin ang pamumuo ng luha sa mata niya kaya natawa kami.

"You're always making me proud, Stella. For the past five years of our friendship, always remember that I'm here for you, okay? Happy birthday again!" Masayang saad niya at muli akong niyakap. 

Miski ang birthday ko ay pribado. Ayoko lang naman kasi masyadong maraming eksena tuwing may birthday ako. Mas mabuti na 'yung kaunti lang ang nakakaalam at least totoo sila. 

Matapos naming mag-celebrate at magkaroon ng kaunting pagsasalo-salo sa kumpanya ay nagdesisyon naman akong umuwi. Nang tingnan ko ang oras ay alas-siyete pa lang. Maaga pa. 

Nakauwi na kaya si Jaxon sa bahay? Sila Mama kaya? Wala kasi silang text sa akin kaya nagkaroon ako ng tampo. Kada birthday ko kasi ay sila pa ang nangungunang bumati pero ngayon ay wala.

Baka busy sila Stella. Intindihin mo na lang. 

Si Jaxon kaya? Alam niya bang birthday ko ngayon? Hays, masakit ang umasa, Stella. Siguro ay hintayin ko na lang ang pagbati niya.

Kaya malakas na lang akong suminghap at nang makarating ako sa bahay ay nagtataka na lamang ako dahil hindi pa bukas ang ilaw. Siguro ay hindi pa nakakauwi si Jaxon at baka maraming ginagawa sa opisina niya. 

Kaya wala na akong magawa kundi ang tanggapin na lamang na mag-isa akong mag-celebrate ng birthday ko. Pero ayos lang, may taon pa naman at araw. Baka makasama ko na ulit sila.

Kahit nanlalambot ay pinihit ko na ang seradura ng pinto namin. Nang buksan ko na ang ilaw ay halos tumigil ang pag-ikot ng mundo ko sa nakita. Ang kaninang taong hinahanap ko lang, ngayon ay nasa harapan ko. 

Si Jaxon na may hawak na cake at malawak ang pagkakangiti sa akin.

"Happy birthday, wife."