Share
CHAPTER SIXTEEN
DOMINICA'S POV
IT'S BEEN A WEEK…
Walang phone and video call from Sandro.
Ni kumusta, wala. Walang kahit na ano, at nasasaktan ako, bakit kaya ganoon. Hindi naman siya ganito noon, dahil kung wala siya sa tabi ko lagi niyang sinisigurado na okay lang ako rito, at hindi niya nakakalimutang kausapin ako sa isang araw. I also tried calling him, but I got no answer. Hindi niya ito sinasagot, at hindi ko rin masasabing dahil walang signal o kung ano man dahil nagri-ring naman ito.
What's wrong with him? And again I tried my luck this time… I called him again, and still it’s just ringing. Kaya nakapagdesisyon na ako, I will go wherever he is now.
“Young Miss! Saan ka po pupunta?” pagtawag sa akin ni Pierre, ang loyal bodyguard ni Sandro na nakatokang magbantay sa akin habang wala siya.
“I will go where Sandro is…” simpleng sagot ko lang
Kaugnay na kabanata
CRY OF RELEASE CHAPTER SEVENTEEN
SOMEONE'S POV“SIGURADO KAYO? Hawak ni Alesandro Estevan ang inaanak ko?”Hayop na Estevan na iyan! Naunahan na naman ako.“Positive, Boss,” sagot sa akin ng isang tauhan ko na inutusan kong magmanman sa Costa Nostra, tanginang Estevan na iyan, ginagalit niya talaga ako.“Na-track niyo ba kung saan niya ito tinatago?”tanong ko sa mga ito pero tanging iling lang ang isinagot ng mga hunghang. Kaya hindi ko mapigilang manggalaiti sa sobrang galit.I reached out for my gun and… umalingawngaw ang tunog ng pagputok ng baril, baril na hawak-hawak ko.“Huwag kayong magre-report sa akin ng kulang-kulang. Naintindihan niyo! Ang pinaka-ayaw ko sa lahat ang hindi ako mabigyan ng tama at kompletong impormasyon dahil nangangati ang mga kamay ko na iputok sa inyo tong baril na ito. Magsilayas kayo sa harapan ko. At linisin niyo
CRY OF RELEASE CHAPTER EIGHTEEN
DOMINICA'S POVNAKITA KO ang pagngisi ni Sandro nang marinig niya akong magmura. At inilapit niya pa ang kaniyang mukha sa aking mukha kasabay nang paghaplos ng kaniyang malambot na daliri sa aking labi.“I missed your smutty mouth, baby. Could you please say it again? Hmm,”sambit ni Sandro kasabay nang pagtingin sa akin ng deretso. At nakikita ko na naman ang nakakaakit niyang mga mata, his deep dark blue eyes –the only thing I can remember from my past aside from my name.Hindi ko mawari kung bakit nagmura ako ulit, para akong nahipnotismo sa kaniyang malambing na tinig,“Tangina?”patanong kong pagsambit at bigla ko na lang naramdaman ang pagdampi ng labi ni Sandro sa aking labi. Kasabay nang pagpasok ng kaniyang kamay sa aking suot-suot na damit pantulog, naramdaman ko ang paghaplos niya sa aking dibdib kaya hindi ko mapigilang mapaungol dahil sa init na hatid
CRY OF RELEASE CHAPTER NINETEEN
NAGLULUTO ako ng lunch namin ni Sandro. Oo, ako ang nagluto ng kakainin namin ngayon. Marunong naman ako eh, ayaw sana ako payagan ng mga kasambahay kaso syempre mapilit ako.Nagtaka pa nga sila dahil first time kong lumabas ng kwarto namin na hindi pa naliligo, as in iyong bagong gising effect talaga ang itsura. Lalo pa at ang suot-suot kong damit ay ang white polo shirt ni Sandro, kaya ang sexy ko talaga tignan… just kidding!So ito na nga, ako rin ang naghahain ng pagkain namin habang nakamasid lang ang mga kasambahay namin. Dahil ang sabi ko, hayaan na nila akong pagsilbihan ko naman ang asawa ko, ‘di ba. Speaking of him, hindi pa ito bumababa, siguro ay tulog na tulog pa ito –oh well, ikaw ba naman ‘di ba… buong magdamag na kumayod, ewan ko lang kung hindi ka mapagod. Ako nga eh, ramdam ko ang soreness sa ibabang parte ng aking katawan. Ngunit pinilit ko lang bumangon kaagad para maipagluto siya ng paborito niyang ulam –adobo.
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY
MAY GALIT at inis kong binuksan ang pintuan ng kotse niya nang makauwi kami galing sa nasirang pamamasyal namin. Mabilis akong pumasok sa loob ng mansion, at sa sobrang badtrip ko sa kaniya, hindi ko na nagawang batiin pabalik ang mga kasambahay namin na bumabati sa aming pagbabalik. Kahit si Pierre ay hindi ko nagawang pansinin at dere-deretso lang ako patungong kwarto namin.Naupo lang ako saglit sa sofa na naroroon at nang medyo nahimasmasan ay naisipan kong magbabad na lang sa bath tub, pangpawala ng inis ko kay Sandro.Hubo't hubad akong lumusong sa malamig na tubig sa bath tub na inihanda ko with rose petals at naglagay rin ako ng scented candles sa paligid ko. Ipinikit ko ang aking mga mata nang nakababad na ako rito. And let the good and positive ambiance of the area possess in my whole being.ALESANDRO'S POV“Anong nangyari, Young Master?”pagbungad na tanong ni Pierre sa akin sabay
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY ONE
FONTANILLA’S POV“I THOUGHT, Dominica Falcon was already dead, Dad!”Napatingin ako sa aking anak na si Grace nang magsalita ito. Kararating lang nito galing Switzerland at ang sama na agad ng awrang meron ito. Ngunit sa binanggit na pangalan niya nakuha ang buong atensyon ko.“What did you say, Grace?”tanong naman kaagad ni Gilmore sa kapatid niya na nakuha rin ang atensyon dahil sa sinabi nito.“Paulit-ulit, kuya? Nakita ko sabi si Dominica the bitch! Akala ko patay na iyong bruhang ‘yon dahil wala na akong news tungkol sa kaniya at kasama niya pa talaga iyong super crush kong bachelor na si Alesandro Estevan,”tugon nito, kaya nagkatinginan kami ni Gilmore.Wala kasing kaalam-alam itong babaeng anak ko sa mga totoong kalakaran ng La Familia, dahil puro gastos lang ang alam ng batang iyan.“Saan mo sila
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY TWO
DOMINICA’S POVHINDI KO ALAM kung ilang minuto, oras na ako naririto sa kwartong ito. Hindi ko rin alam kung ilang patak ng luha na ang tumulo sa aking mga mata. Ngunit heto at nakaupo pa rin ako sa isang tabi at walang planong lumabas sa silid na kinaroroonan ko habang yakap-yakap ko lamang ang aking mga tuhod –para akong nakakulong sa isang rehas ng kawalan.I can't feel anything, I felt numb all over my body, I can't move… my heart and mind are already shutdown –para akong walang buhay, a human vegetable… parang nanumbalik ako sa limang taong gulang na ako. But then I could hear a voice in my mind shouting, “I want to be release!”–Yeah, I want to be release from this misery I am feeling, right now.Can someone help me?Help me please…I also want to be save…GRETA’S POV“What happened? H
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY THREE
VANILLI’S POVEIGHT MONTHS… walong buwan na ang lumipas nang maganap ang karumal-dumal na massacre sa mansion niSandro sa Switzerland. At walong buwan na ring walang balita tungkol kay Dominica Falcon-Estevan… we couldn't find anything. Pero isa lang ang sigurado wala ito sa puder ng La Familia.So where could she ever be?And in the past months, everyone could feel the raging madness of the devil, sa walong buwan –no one can approached Alesandro Estevan. He was on fire, palaging mainit ang ulo at the same time sobrang lamig ng pakikitungo niya sa lahat –no exception. Sinugod din namin ang La Familia when Sen. Fontanilla was sentenced to death, after Greta F
CRY OF RELEASE CHAPTER TWENTY FOUR
ALESANDRO’S POVHINDI KO ALAM… kung ano ang dapat kong maramdaman habang tinitignan ko ang napakagandang litrato ni Dominica na naka-display sa harapan ko, together with a burial jar with her ashes on it.It's the last night of her funeral… and I don't know what to feel.Madami ang dunalo, madami ang nagbigay simpatya sa pamilyang Falcon.But I think I should also get that sympathy, right?I’m the husband –after all.Fuck this!Do I
Pinakabagong kabanata
