Trigger Jin's POV
That freaking lady, how dare her to call me a frog?! Sa gwapo kong ito?! Mukha ba akong palaka?!"Oh? Anong nangyari sayo? Bakit mukhang dugyot ka sa itsura mo?" Natatawang saad ng kaibigang kong si Train nang makasalubong ako nito. Inis ko itong tinignan at muling ibinalik ang atensyon sa pagpupunas sa damit kong natapunan ng juice kanina. "Saan ka na naman ba kasi lumusong kuya? Bakit ganyan ang itsura mo?" my cousin Snow added."Nabangga ako ng isang malditang bampirang babae." Sagot ko na ikinakunot ng mga ito. "Dude, ayos lang ba ang utak mo? Bakit naman magkakaroon ng bampira sa ospital na ito?Nasisiraan ka na ba ng bait?" Train said.Halos ambahan ko na ng suntok si Train dahil sa kanyang sinabi. Mukhang naniwala naman ang siraulong ito sa sinabi ko? Hindi man lang ba niya inisip na may halong sarcasm 'yon?
"You stupid freak. He didn't literally mean a vampire. Idiot! Sadyang maputla lang siguro 'yung babaeng nabangga niya.Oh my god! Use your brain naman,Train." Snow hissed."Ahh, linawin mo kasi, Jin," Paninisi nito sa akin na ikinailing ko na lamang."Dr. Jin Madrigal?" agad na naputol ang usapan namin sa paglapit ng isang nurse."The chairman wants to see you,Dr. Jin." ani nito. Agad kaming nakatinginang tatlo bago bumaling dito.
" I'll be there in a minute."sagot ko bago ito umalis."Kayo na munang bahala kung may dumating na emergency." Bilin ko sa dalawa bago sila iniwan. Agad akong pumasok sa opisina ko at nagbihis.
I am Trigger Jin Madrigal, 25 head surgeon at Romanos Hospital.Tatlong taon na kaming nagtatrabaho sa Romanos hospital, isang pribadong ospital dito sa Italy kung saan halos malalaking tao lamang ang aming nagiging pasyente. Katulad na lamang ng mga opisyal ng gobyerno, mga miyembro ng royal family, kilalang business tycoons, mga miyembro ng mafia at marami pang iba. Hindi basta basta ang trabaho dito dahil kaunting pagkakamali mo lamang ay siguradong malalagay sa kapahamakan ang buhay mo at masyado ring mahigpit ang seguridad maging ang privacy ng bawat pasyenteng nasa loob ng gusaling ito.
Paano nga ba ako napunta rito gayung hindi naman ako isang Italiano? Si Train,Snow at ako ay purong Pilipino. Three years ago halos bumagsak na ang kompanya namin at lahat ng business na hawak ng pamilya ko noon lalo na ang malalaking hospital dahil sa mga traydor na business partner ng mga magulang ko. Kapapasa ko palang sa medical board noon nang mangyari ito sa pamilya namin at halos bumagsak kami. And then, Victor Romanos the owner of this hospital offered a help.Sinabi nito sa magulang ko na tutulungan nila kaming mabawi ang lahat ngunit ang kapalit nito ay kinakailangan kong muling mag-aral sa italya at maging pribadong doctor sa hospital na pag-aaari nila. At first, ayokong pumayag dahil mukhang napaka-simple ng gusto nila ngunit kinalaunan ay wala akong nagawa kung hindi pumayag dahil wala na akong pagpipilian pa. Tumulong sila para mabawi muli ang mga nawala sa amin at mabayaran ang lahat ng utang ng pamilya ko. After that,my parents immediately sent me to Italy kagaya ng napagkasunduan nila.Nag-aral akong muli ng medisina habang nagtatrabaho bilang junior surgeon sa Romanos Hospital at nang makapagtapos ay ginawa akong head ng Surgery Department. Ilang buwan lang ay sumunod si Train at Snow sa akin dito at mukhang nagustuhan nila ang pamamalakad sa hospital na ito dahilan upang umabot kami ng tatlong taon dito.Nang makarating ako sa opisina ng chairman ay kumatok muna ako rito bago pumasok."What's the matter,Von?" Agad na tanong ko at napansin kong seryoso ito sa monitor na nasa harapan niya.Von Romanos, ang chairman ng Romanos hospital. Ito ang nag-iisang anak ni Victor Romanos at siya rin ang naging tagapagmana ng hospital simula ng mamatay ang mga magulang nito. Malapit ito sa akin at magkapatid na ang turingan naming dalawa.Matanda lamang ito ng apat taon sa akin, 24 na ako at 28 naman ito.
May kinuha itong file sa ilalim ng kanyang lamesa at tatlong makakapal na libro at ipinatong sa kanyang kamesa bago ito bumaling sa akin."Do you remember the case I've told you a year ago?" he asked.A case?
"What case,Von. I'm sorry i couldn't remember," Ani ko."The case regarding the patient who can't feel pain." aniya. Bigla akong natahimik sa sinabi nito at muli itong inalala.A year ago he mentioned that condition to me. Congenital insensitivity to pain and anhydrosis or basically known as CIPA. A very rare hereditary disease that causes affected individuals to be unable to feel pain and unable to sweat. Ilang taon na rin niya itong pinag-aaralan ngunit ni minsan ay wala pa akong na-encounter na ganitong pasyente."What about it,Von?" Nagtatakang tanong ko dahil ngayon ko lamang nakitang ganito kaseryoso si Von sa isang bagay."Read that. Everything regarding about the disease. I'll be needing your help now," he said."Wait, wait. Why would we need to study that disease? It's very rare and we don't even sure if we can encounter one." Pigil ko dito."I've encountered one." halos malaglag ako sa kinauupuan ko dahil sa narinig ko."W-What?" "I've encountered a patient with CIPA disease. I've known it for almost 20 years that's why I'm doing my best to help her. We don't have time."tila dismayadong saad nito. Agad kong kinuha ang mga file na ibinigay nito at hindi na nagtanong."I'll review it. I'll try to find some resources regarding the CIPA cases." saad ko. He needs my help now and he desperately needs someone to help him." Thank you,Jin. You don't know how much it means to me," he said."Don't mention it. I owe your family anyway." I answered and he just smiled."I'll explain everything to you once the test results are out." he added. "What results?" i asked in curiosity."The CIPA patient came earlier. She was hurt a days ago and she's being dizzy for the past days. Her personal doctor asked for some series of test to monitor her condition. We've done all the tests earlier and the result will be release after five days." he answered.So, the patient is a lady. I wonder how she deal with her condition for a long time.
"Alright. I'll call you once i have something to ask." Ani ko."Sure," Von answered. Mabilis akong lumabas mula sa opisina nito at agad na pumasok sa aking opisina.Agad kong tinignan ang files na ibinigay ni Von sa akin at halos mahulog ako mula sa swivel chair na kinauupuan ko."Jesus Christ!" mahinang sambit ko dahil sa aking nakita. Naglalaman ang files ng temperature, pulse,breathing, blood test at blood pressure na araw- araw ginagawa sa kung sino mang CIPA patient ito. Halos hindi ako makapaniwala sa nakita ko,paanong nagawa niyang mabuhay sa loob ng 23 years na araw-araw ginagawa ang ganitong mga bagay. Just how strong she is to face her illness.
"Maven....." sambit ko sa tanging pangalang nakalagay sa file nito na tila sinadya upang maitago ang pagkakakilalanlan niya."I want to personally meet you,Maven."Sandro's POV Cianna's condition is getting worst. Kapag nagpatuloy pa ang mga symptoms na naramdaman niya katulad noong nakraang araw ay hindi malayong mailagay nito sa panganib ang buhay niya. Fuck it! Hindi ko na alam ang gagawin ko. She was diagnosed as a CIPA patient when she was three years old. She has the same condition with her mom at nakuha ito ni Cianna. Her mother died at the age of 27, at lumagpas lamang ito ng dalawang taon sa average age ng mga taong may ganitong sakit. In most cases, the patient doesn't live over age of 25. CIPA is also a very rare disease, isa sa mahigit 125 million na tao lang ay mayroong ganitong kalagayan. Sa kaso ni Cianna, maagang napagtuonan ng pansin ang sakit niya kaya kahit papaano ay naging normal ang pamumuhay niya sa loob ng halos 20 years. Dahil na rin sa yaman at koneksyon mayroon ang pamilya nila ay natutukan ang kanyang kalagayan. Halos bawat galaw nito noong bata pa
Maven Cianna's POV Abala ako sa pagbabasa ng mga impormasyon tungkol sa mga nakalipas na transaksyon namin nang pumasok si Ezekiel sa aking opisina. "Anong balita?" Agad na tanong ko. "Gusto ng elders na sila ang humarap sa transaksyon natin sa Legrand sa darating na linggo. Ayaw nilang pumayag na ikaw ang humawak sa transaskyong ito."imporma ni Ezekiel sa akin. Inalis ko ang tingin sa aking binabasa at hinarap ito. "What?" I asked. "They don't want you to handle the transactions with Legrand. Ipinipilit nila na siguradong papalya ka sa transaksyong ito," He added. Sarkastiko akong tumawa dahil sa narinig ko. "Is that a joke? What a bunch of clowns," naiiling na saad ko. Sinusub
Sandro's POV "We're here. Umayos kayong dalawa,"babala ni Cianna kina Rage at Levin bago naunang bumaba sa sasakyan na mabilis ko namang sinundan. "Wait for us,Cianna!" Levin called her pero hindi niya ito nilingon. "Are you in hurry,Cianna?" Rage added. Agad na lumingon si Maven at tinapunan ng masamang tingin ang dalawa. "Ako ng bahala sa kanila Cianna," Saad ni Eve at hinawakan sa magkabilang braso ang dalawa. "Kapag hindi kayo tumahimik at kapag hindi ninyo tinigilan si Cianna ay ako mismo ang mag dadala sa sainyo sa operating room dito." pananakot ni Eve sa dalawa habang nagpupumilit kumawala mula sa pagkakahawak niya. "Doc! Doc! Emergency!" Agad kaming napalingon mula sa kinaroroonan ng entrance n
Maven Cianna's POV Tatlong araw na ang nakalipas simula nang lumabas ang resulta ng mga ginawang test sa akin at hindi ko maikakaila na hindi ko ito nagustuhan. I don't have much time left, I shouldn't waste my remaining time, kailangang magbayad at bumagsak muna ang mga taong nasa likod ng pagkamatay ng mga magulang ko. "Signora, bukas na ang transaksyon natin sa mga Legrand. Alam na ho ba ng Sinister ang plano mo?" Tanong ni Ezekiel sa akin. Nasapo ko ang noo ko nang maalala ito, hindi ko pa nga pala nasasabi sa kanila dahil hindi ako makahanap ng tamang pagkakataon sa mga nakalipas na araw. Dahil nasisiguro kong tututol ang mga ito sa balak kong gawin. "Not yet. Don't worry about them. Ako ng bahala sa kanila," Sagot ko na lamang.
Eve's POV "Levin Get back here?! I'm going to bury you alive!" i shouted. Halos lumabas na ang mga ugat sa leeg ko dahil sa lakas ng sigaw ko. "Come on,Eve. Let me pass, just this once will you?"pakiusap nito habang tumatakbo papalayo sa akin. Ang siraulong ito talaga! Kahit kailan ay sakit ito sa ulo. I don't have a younger brother pero bakit niyo naman ho ako binigyan ng batang alagain?! "Figlio di puttana !I've told you not to meddle with their business. Nasisiraan ka na ba ng bait?" inis kong asik dito. "Eve, i didn't do anything—i mean, ginawan ko lang ng kaunting paraan para pumalya ang plano nila but that's all.
Trigger Jin's POV "Jin?" "Trigger Jin?" "Yah Kuya Jin?!" agad akong napatayo mula sa kinauupuan ko dahil sa gulat nang sumigaw si Snow. "Shit. You're going to kill me,Snow!" saway ko rito. "Hello! We've been calling you numerous time already but you are not even answering," Snow hissed. "Man,you've been like that for four days already. Maayos na naman ang lagay ng taong inoperahan mo last time kaya hindi namin maintindihan kung bakit nagkakaganyan ka," Train added. Mukhang pati ito napansin na rin ang pagiging balisa ko
Trigger Jin's POV "Monitor her condition and immediately call me kung may mapansin kayong mali. I'll be at Von's office."bilin ko kay Sky at Train na nasa silid ni Maven kasama ang tatlong kapamilya nito. "Kailan siya magigising?" Levin asked. "I still don't know. Dapat ay gising na siya sa mga oras na ito pero sa hindi ko malamang dahilan ay hindi pa rin siya nagigising. But you don't have to worry that much, she's out of danger now. Hintayin na lang natin ang pag gising niya." sagot ko rito. "Thanks,Doc." sabi nito bago ako tuluyang lumabas ng silid at nagtungo sa opisina ni Von kung saan naghihintay ang dalawang doctor ni Maven. "What's wrong,J
Maven Cianna's POV I stared blankly at the man standing in front of me. Siya ang lalaking nakabangga ko noong nakaraang mga araw at hindi ako makapaniwalang siya ang doctor na tinutukoy ni Von na pinagsabihan niya tungkol sa sakit ko. I shook my head, this is not the right time to think about some useless things, kailangan kong makaalis dito at pagbayarin ang mga hayop na 'yon sa ginawa nila. Sigurado akong nagsasaya ngayon si Frederic dahil sa nangyari sa akin. "Get lost, i won't listen to anyone," matabang na sagot ko at muling tinanggal ang mga bagay na nakakabit sa braso ko. Hindi ako makikinig sa isang doctor na kagaya niya lamang. "What the fuck are you doing?" I snapped.