(Continuation of chapter 7)
Tanya's POV
"Ihahatid ka na namin."
Nagtindigan ang mga balahibo ko sa katawan nang may marinig akong nagsalita mula sa aking kaliwang bahagi. Parang naestatwa ako at hindi ko ito malingon.
Boses babae ito.
"'Wag kang mag-alala, Tanya. Kami ang bahala sayo."
Tumulo na ang luha ko nang madinig ang isa pang boses mula naman sa kanan ko.
Boses lalaki ito.
"G-george." Garalgal na ang boses ko habang patuloy sa pag-iyak. Ito na siguro ang pinaka nakakatakot na naranasan ko.
"Wala na si George," tugon nito.
Naguguluhan ako. Hindi ko alam ang nangyayari. Bahagyang gumalaw ang lalaki sa driver's seat at dumoble ang takot ko nang makita ang mukha nito.
Hindi ito si George.
Ito si...
Dominic.
Sigawan.Patayan.Mga taong humihingi ng tulong.Mga baliw.Mamamatay tao.Kung magiging nurse ka sa isang misteryosong ospital, tutuloy ka pa ba?Araw-araw ay may nawawalan ng buhay. Ang mga pamilya ng mga pasyenteng ang nais lamang ay gumaling ang minamahal ngunit nauwi ito sa trahedya. Hindi sila nailigtas.Nais lamang nilang gumaling sa kanilang sakit sa pag-iisip ngunit kasawian ang natamo nila. Walang nakakaalam kung sino ang pumapaslang. Walang nakakaalam kung kailan ito titigil. Walang nakakaalam kung mabibigyan pa ba ng hustisya ang mga nasawi. Walang nakakaalam kung sino siya. Wala...Tila nabalot ng dilim ang gusaling aking pinagtatrabahuhan. At walang nakakaalam kung sino ang susunod na mamamatay. Mag-iingat ka, baka ikaw na ang susunod.-------Plagiarism is a crime.
Tanya’s POV“Hindi ako baliw!”Madalas ay ito ang naririnig ko sa araw-araw kapag papasok na ako ng aking trabaho bilang nurse sa Osmenia Mental Hospital.Ang mga taong nawala na sa sarili nilang mga katinuan, nasira ang buhay, nawala sa pag-iisip at nakaranas ng trauma sa kanilang buhay ay dito mo matatagpuan. Lahat sila ay may kani-kaniyang kwento kung bakit sila napadpad dito. ‘Wag niyo silang husgahan, sa halip ay maging bukas ang inyong isipan at unawain ninyo ang kanilang kalagayan.My name is Tanya Sanchez, 23 years old. Madalas tinatawag nila akong Tan dahil ito na ang nakasanayan nilang itawag sa akin simula noong magsimula akong magtrabaho sa ospital na ito. Maraming mga pasyente ang nakakahalubilo ko sa araw-araw. May mababait, may maiilap.Mayroon akong itim at mahabang buhok na hanggang bewang. Normal lang ang aking timbang at tang
(Continuation of chapter one)Tanya’s POVNakatingin siya sa akin na walang emosyon. Nagulat ako sa biglang pagtakbo niya sa corridor papalayo. Hindi ko alam ngunit kusang kumilos ang mga paa ko upang habulin siya.May kalakihan ang pagitan ng dalawang gusaling ito kaya inabot ako ng halos isang minuto upang makapunta roon. Napatigil ako sa pwestong kinatatayuan niya kanina at nakita ko siya sa kanto ng hallway na nakatayo at nakatingin sa akin.At muli nanaman siyang tumakbo pakanan.Hinabol ko siya.“Sandali!” sigaw ko sa kanya na hindi tumitigil sa pagtakbo.Walang tao sa bawat hallway na madadaanan ko dahil lahat sila ay nasa labas. Muli siyang lumiko sa kaliwang daan kaya naman sinundan ko siyang muli.Pagliko doon ay ito na ang wakas ng corridor. Ngunit biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nan
Tanya’s POV“Natagpuan ang labi ng isang pasyente na itago na lamang natin sa pangalang Cora sa Osmenia Mental Hospital o mas kilala bilang OMH. Ayon sa nakasaksi, pagkatapos umano ng umagahan nito ay muli niya itong binalikan upang yayain sa activity ng ospital ngunit ito na nga ang bumungad sa kanya.”Laman na ng telebisyon at social media ang nangyari kahapon. Hindi pa din mawala sa aking isipan ang hitsura niya nang madatnan namin siya sa kanyang silid.Duguan.Wala ng buhay.Pinatay ko na ang TV at saka ko na inubos ang kinakain kong cerial na may gatas. Nandito pa ako sa aking condo, mabuti na lamang ay palagi akong maaga nagigising kahit na puyat ako sa gabi. Hinugasan ko na ang pinagkainan ko at saka muling tumingin sa salamin upang tingnan ang sarili.“Good day at work… I hope so,” bulong ko sa aking sarili at kin
(Continuation of chapter 2)Tanya’s POVHumigpit ang kapit nito sa aking palad. Muli niyang ibinalik ang tingin sa gusaling nasa harapan namin.“Bata, matanda, at mga dalaga at binata. Lahat sila ay nagmistulang halimaw at ang iba ay pinapatay ang mga scientist na nagche-check ng kanilang kalagayan. Hanggang sa mawalan siya ng test subject. Sa kasamaang palad, ako ang napili niya.”Unti-unting tumulo ang luha sa kanyang mata. Ramdam ko ang tila ba traumang nararamdaman ni Lola Sonya.“Hindi ko alam ang gagawin. Tila ba may bumubulong sa aking tainga na pumatay ka, patayin mo sila, 'wag kang magtitira. Mula umaga hanggang gabi ay hindi ako makatulog pagkatapos akong maturukan. Wala akong iniisip kundi dugo. Nais kong makaamoy ng dugo ng tao.”Napaigtad ako dahil sa kanyang sinabi.“At ito ang dahilan hija. Lahat ng na
Tanya's POV"Grabe, ganon na ba kalala ang kalagayan niya at umabot siya sa ganong sitwasyon?" wika ni Grace habang umiiling-iling pa.Ang tinutukoy niya ay si Devin. Kahapon kasi ay nagwawala ito sa kanyang silid. Pilit niyang binabato ng mga gamit sa loob ang mga nurse at doktor na nais siyang pakalmahin.Ngunit may isang pangungusap lamang siyang paulit-ulit na binabanggit."Mamamatay kayong lahat! Nandito na siya!"Nagbuga ako ng malalim na hininga bago uminom sa aking fruit juice."He needs more attention.""Duh, girl too much attention na nga ang binibigay ng ospital sa kanya. Hindi pa ba 'yon enough?""Kahit na, Grace. Maybe he needs friend. Kailangan niya lang ng kaibigang makikinig sa mga bagay na nasa isip niya. Kagaya natin, tao din siya, Grace."Bahagya siyang napailing at saka n
(Continuation of chapter 3)Tanya's POV"Nasa panganib ang mga tao dito," saad niya habang seryosong nakatingin sa akin ang magaganda niyang mga mata. Kusang napaupo ang aking katawan pabalik sa tabi niya."Anong ibig mong sabihin?"Binitawan niya ang aking kamay at saka tumayo at naglakad papunta sa bintana ng kanyang kwarto. Sumunod ako sa kanya at dumungaw din ako doon.Kitang-kita dito ang kabuuan ng ospital. May mga nurse at pasyente na nasa field habang nagkukwentuhan habang ang iba ay naglalaro."Have you ever heard the story ofthis hospital?" bulong niya sa aking tabi."Oo, naikwento sa akin ni Lola Sonya."Sa sinabi kong ito ay mabilis siyang napatingin sa akin na halos magsalubong na ang mga kilay. Bakit? May nasabi ba 'kong masama?"Be careful of that old woman. You don't know her
Tanya's POV*kringggggNapabalikwas ako ng bangon mula sa aking kama nang marinig ang pagtunog ng alarm ko sa tabing higaan.Kaagad ko itong pinatay at napamasahe ako sa aking sintido dahil sa kirot na nararamdaman sa aking ulo. Anong nangyari kagabi? Bakit parang nahihilo ako?Dahan-dahan akong tumayo mula sa higaan at dumiretso sa banyo. Pagbukas ko pa lamang ng pinto ay nakita ko na agad ang hitsura ko sa salamin ng banyo.Ang laki ng eyebags ko at namumutla din ang aking kutis pati labi.Hindi ko na lamang ito pinansin at saka na ginawa ang morning routine ko, saka naligo, nagbihis, at lumabas na papuntang kusina para kumain ng agahan."Hello, 'Nay. Kamusta na kayo d'yan? Si Tatay? Kamusta na ang kalusugan?"Nandito na ako ngayon sa kusina at kausap ang Nanay Tina ko sa telepono habang naglalagay ng tu