4: Keegan

Keegan's Pov

"Kuya, ayos nga alang ako rito. May trabaho rin naman ako," sabi ko kay kuya. Kausap ko siya ngayon sa cellphone ko at nakikipag-video call. 

"Ah basta. Magpapadala ako riyan bukas." 

Nagpatuloy kami sa pag-uusap. Ang kulit talaga nito. Sinabi kong huwag na magpadala ng pera at itabi nalang pero nagpupumilit pa rin. Binaba ko na ang tawag nang matapos kami mag-usap. Saglit lang iyon dahil kailangan ko nang bumalik sa trabaho. 

Si kuya Gieko nalang ang natitira kong pamilya at ngayon ay nasa Saudi at nagta-trabaho bilang waiter sa isang sikat na restaurant. Mga limang taon na rin siya roon. Simula noong namatay ang mga magulang namin, siya na ang tumustos ng pag-aaral ko at mga gastusin. 

Mabuti nga at naging scholar pa ako sa isang sikat na university. Buwan-buwan ay may natatanggap akong allowance, idagdag pa ang kita ko sa bar bilang bartender.

"One shot, please!" 

Huminga ako nang malalim nang makita ang pamilyar na babae sa bar na iyon. Inihanda ko na ang inumin niya at inilapag ito sa lamesa nila. Ni hindi niya napansin ang paglapag ko dahil busy siya sa pakikipag-usap sa kaniyang mga kaibigan. I shrugged my shoulders at nagpatuloy na sa trabaho. 

Pamilyar na sa akin ang mga customers dito sa The Blue. Lalo na si Arilyz. Madalas din kasi iyon dito at palagi ko pang naririnig na pinag-uusapan ng iba. Mapababae man o lalaki. Maganda naman talaga ang babae. Pero hindi iyon ang nakakuha ng atensyon ko. 

Ang mga mata kasi ay parang walang buhay. They looked sad and lonely. Habang pinagmamasdan ko siya na umiinom ng alak at kung minsa'y malalim na bumubuntomg hininga. Alam ko nang may pinagdaraanan ito sa buhay. Pero wala naman ako sa lugar para mangialam. Ni hindi niya nga ako kilala. I don't exist in her world. 

Hindi ko nga alam kung bakit hindi mapigilan ng mga mata ko na tingnan siya habang umiinom. She's just looks beautiful always. 

Umuwi na rin ako pagkatapos ng trabaho ko. Binuklat ko ang folder kung saan ang mga disenyo ko na pinapagawa sa amin. Napailing-iling nalang ako habang tinitingnan ang sariling gawa. Somehow, I am not satisfied. May kulang. Hindi ko rin siya matapos tapos dahil nawawalan ako ng idea... ng insipirasyon. 

I sighed. Kinuha ko ang gamit ko pati na rin ang portfolio. Nagpaalam ako kay Josh, room mate ko rito sa apartment, na kakain lang ako sa convenient store. Nakakagutom mag-isip! 

Pumasok ako sa malapit na seven eleven at nilapag muna sa table yung folder ko para lagyan ng mainit na tubig ang noodles. Nilapag ko rin muna ang noodles para kumuha rin ng hotdog na nasa bun. Pagbalik ko sa table ay nagulat ako nang nakatapon na ang noodles ko at nasa table ko pa! 

I inhaled deeply at tiningnan saglit ang babaeng nakaupo roon kanina. Nagulat pa ako nang makita ang babaeng palaging nasa bar. Si Arilyz. Hindi ko siya pinansin at nilapitan nalang ang folder ko dahil nagsimula akong makaramdam ng kaba. Hindi ko alam kung dahil ba sa babaeng nasa harap ko ngayon o dahil sa mga gawa ko na nabasa. 

Napailing ako nang makita na halos nabasa lahat ng bondpaper ko. Sa pitong gawa ko ay tatlo lang yata ang hindi nabasa! Looks like i'll sleep late tonight just to do it again? Shit. Pasahan pa naman nito sa susunod na araw. I just shrugged lightly. Ayos lang. Hindi rin naman ako satisfied sa ginawa ko. 

Inayos ko na ang mga gamit ko. Nawalan na ako gumanang kumain at isa pa, I need to start doing this again. Nagulat ako nang makita si Arilyz na mukhang hindi mapakali. She looks scared and guilty. 

"I'm sorry. Hindi ko napansin," sabi niya. 

I lifted up the papers I was holding. "Can you draw all of this again?" I said. Wala namang magbabago kahit ilang beses pa siyang magsorry. Nangyari na ang nangyari. Also, I hate seeing her eyes. "Stop saying sorry. It won't change anything, Miss. Now, will you please excuse me 'cuz I need to repeat this again?" 

Kinagat niya ang mga labi niya at tumabi. Iiling-iling lang akong lumabas ng convinient store na iyon. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako sa babaeng iyon. 

Inulit ko nga ang mga gawa ko nang gabing iyon. Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sa babaeng iyon dahil mas satisfied ako sa gawa ko ngayon. Kinabukasan, inaantok na pumasok ako sa klase. Mabuti nalang wala iyong prof ko aa susunod nabsubject kaya nakatulog ako sa library. Pagkatapos ng klase dumiretso muna ako sa apartment para magpahinga at nang mag gabi ay dumiretso na sa bar kung saan ako nagta-trabaho. 

Sa dalawang araw ay ganon lang ang routine ko. Natuwa pa ako dahil nakakuha ako ng uno sa mga ipinasa ko. Nagustuhan ng prof ko iyong mga gawa ko. Dapat nga talaga akong magpasalamat sa babaeng iyon. Mas natutuwa kasi ako kapag uno ang nakukuha ko para mamaintain ko talaga ang scholarship na meron ako. 

Linggo lang ang pahinga ko sa isang buong linggo. Kaya lang ay aabsent iyong isa naming bartender kaya sa akin ipinasa ang gabi na iyon. Nag mimix ako ng drinks ng customer nang makita si Arilyz papasok at sinalubong ang mga kaibigan niya. Hindi ko ba alam kung anong meron sa babaeng ito at palaging nakukuha ang atensyon ko! Napailing nalang ako at mas nag focus sa trabaho. 

Kinabukasan, nagulat ako nang makita siyang nasa library. Hindi ko siya madalas nakikitang pumunta roon at sa pwesto ko pa talaga siya palagi umupo! Napahinto ako sa paglalakad. Ramdam ko ang kaba sa hindi malamang dahilan. Doon pa rin ba ako uupo aa bakanteng pwesto sa harap niya? o hahanap nalang ako ng ibang pwesto? 

Napahinga ako nang malalim. Wala ring kwenta ang pag-iisip ko dahil natagpuan ko nalang ang sarili na naglalakad papalapit sa kaniya. Gulat pa yata siya nang makita ako. Siguro naaalala niya ako. Sana nga naaalala niya. I placed my bag on the empty chair beside me and run my hand through my hair.

"You again, huh?" sabi ko and my lips rose a bit para bawasan ang kabang nararamdaman. 

Hindi siya nagsalita. Maganda siya kapag pinagmamasdan ko sa malayo pero mas maganda siya kapag malapitan. 

"Can I sit here? That's actually my usual spot but unfortunately. . ." I shrugged my shoulders. 

"Uh, gusto mo bang umalis ako? I can find another seat—"

"No, it's fine. Hindi naman kita pinapaalis," mahinahong sabi ko at binuksan nalang ang libro ko kahit hindi ko alam kung makakapag-focus ba ako. 

"Ahm. Sorry nga pala last time at mukhang importante iyong folder. Hindi ko naman sinasadya." 

"It's fine. What's done is done. Besides hindi naman ako kontento roon sa una kong gawa. I had the chance to change my work, thanks to you." sabi ko dahil iyon naman ang totoo. Tumingin ako sa kaniya para siguraduhin na ayos lang. "Stop saying sorry, Missy." 

At isa pa, kung hindi iyon nangyari ay baka hindi ko nga nakakausap ngayon. Tsk. Lihim akong napailing sa naisip ko. Ano ngayon kung hindi ko siya nakakausap?

"But I felt guilty about it. Is there something I can do para makabawi? Perhaps sa dinner later? My treat!" 

Nagulat ako sa sinabi niya. Shit! Hindi ko alam kung anong irereact kaya. . . 

"Are you somehow asking me out?" iyan ang nasabi ko dahil sa kaba. Tumawa pa ako dahil hindi ko talaga inaasahan na lalabas iyon mula sa bibig niya. 

Ganoon ba talaga niya inisip ang nangyari na iyon? Akala ko ay makapagsorry lang siya ay ayos na. Well, iyon ang tingin ko sa mga taong may pera. 

"N-no! Gusto ko lang makabawi becuase I thought I caused you a trouble—" 

"And just like what I said, you didn't? So, stop thinking about it." 

Umiling ulit ako at bumalik nalang sa pagbabasa. Talaga naman kasi hindi na niya kailangan bumawi. 

Hindi na siya nagsalita pa ulit pero ramdam ko ang mga titig niya sa akin. Bigla naman sumama ang pakiramdam ko. Shit. Mali ba ang ginawa ko? Dapat ba pumayag nalang ako sa alok niya?

"But on the second thought, I'd like to have a dinner with you. Sayang ang libre." Tumawa ako saglit. "But you need to finished your school work first and stop staring at me." 

"I'm not staring at you!" giit niya. Nagbibiro lang naman ako kanina. 

"Okay," I said and laughed. 

Nakasimangot siya habang ginagawa ang mga school works niya kaya hindi ko mapigulan hindi mapatawa sa tuwing napapatingin ako sa kaniya. She's just... cute. Pero ayaw ko naman magalit siya sa akin dahil sa pang-aasar ko. 

"Hey, I'm sorry if I pissed you off okay?" sabi ko at sinara na ang libro dahil wala na rin naman ako maintindihan sa mga binasa ko. 

The girl in front of me is just a big distraction. 

"Look at me, gorgeous," I whispered dahil hindi niya ako pinansin. Inis na humarap siya sa akin. 

"Tapos ka na ba?" tanong ko at sinulyapan ang papel niya. 

"Baka mamaya pa ako matapos," sabi niya habang umiiling. 

"Okay. Maaga pa naman. I'll just wait for you."

Hinintay ko nga siya matapos sa ginagawa niya. I busied myself doing some sketch habang patingin-tingin kay Arilyz. Hindi ko namalayan na siya na pala ang skinisketch ko kaya agad kong sinara ang sketch pad at tumingin sa labas ng bintana. 

Okay. I just sketch her because she's beautiful, that's all. 

Hindi naman niya napansin ang ginawa ko. Busy siya sa pagbabasa ng libro at pagtetake down ng notes. I pursed my lip to supress my smile. Minsan kasi ay kumukunot ang noo niya. She sometimes pout her lips and scratch her forhead a bit. Siguro ay ginagawa niya iyon kapag may mga hindi siya maintindihan. 

I tried to took a glace on the book she was reading and it has something to do with business. I slightly shrugged my shoulders. Madalas sa mga mayayaman matic na business related ang kukunin na course.

"Pasensya na natagalan ako," sabi niya nang matapos siya sa ginagawa. She started to fix her things. 

"It's fine." Ngumiti pa ako sa kaniya. 

Nang matapos siya sa ginagawa ay nag-alok pa ako na ako na ang magdadala ng gamit niya. Well, ganoom naman talaga 'di ba? I'm just trying to be gentleman here! Pero tumanggi siya kaya hinayaan ko nalang. 

Habang naglalakad kami palabas ng campus ay napansin kong pinagtitinginan kami ng dalawa. Nakalimutan kong kilala pala si Arilyz ng halos lahat. I tried to walk a little bit faster para makalayo sa kaniya. Baka kasi naiilang siya or nahihiya na kasama ako? 

Kumpara naman kasi sa mga naging boyfriend niya ay walang-wala ako.

"Hey!" Napatigil ako at humarap sa kaniya. Noon ko lang napagtanto na medyo napalayo ako sa kaniya. Hinintay ko siya na lumapit sa akin bago ulit kami sabay na naglakad. 

"What's your name? I just realized that we still don't introduce ourselves to each other. I'm Arilyz, by the way."

"Keegan," sabi ko at maliit na ngumiti. 

"Okay, Keegan. Do you have a car?" tanong niya na ikinailang ko. 

"Uh. No." Nahihiyang sabi ko. 

Damn. Bakit parang bigla ako inatake ng insecurities? Dati wala naman sakin kapag walang sasakyan dahil pwede naman ako magcommute at gastos pa iyon. Pero ngayon parang gusto ko na agad magkaroon ng sasakyan. I know sanay si Arilyz na may sasakyan ang lalaki. 

Akala ko pagtatawanan niya ako pero nagsuggest pa siya na gamitin nalang ang sasakyan niya. Ayoko naman na siya ang magdrive kaya sinabi kong ako nalang. 

Marunong ako mag-drive dahil part time ko dati ang maging driver kaya natuto ako. Kumain kami sa parang korean restaurant first time ko rin mapuntahan. Hindi naman kasi ako masyadong pumupunta ng mall maliban nalang kung may mahalaga akong bibilhin. Isa pa, hindi ko kayang gumastos ng malaki para lang sa pagkain. 

Nahihiya nga ako kay Arilyz dahil siya pa ang nagbayad. 

Sobrang natutuwa ako kasama siya. Hindi naman siya tulad ng inaakala ng lahat na maarte at suplada. She's actually adorable. She's nice. Ang dami niyang kwento kaya maaaliw talaga kung sino man ang kasama niya. 

I found out that she wants to be a model pero ayaw ng mga magulang niya. Hindi ko alam kung bakit pero alam kong magiging successful si Arilyz sa career niya. Bakit naman hindi? 

And she's really passionate about it. Hindi ko mapigilan huwag titigan ang mga mata niyang kumikinang sa tuwing pinag-uusapan ang tungkol sa modeling. 

Akala ko maghihiwalay na kami pagkatapos namin kumain but she asked to go with her to find a dress. She looked stunning while she fits the dresses she chose. Bagay na bagay sa kaniya. 

Sana lang ay hindi niya ako nahakata na natulala dahil sa kaniya. 

Hell! Ang daming magaganda at sexy na babae akong nakikita sa bar but she is the only one who always got my attention. 

Nakakahiya man pero siya ang naghatid sa akin sa apartment na tinutuluyan ko. Ayoko sana dahil ayos lang naman sa akin na magcommute pauwi basta maihatid lang siya but she was persistent. Kaya wala akong magawa kundi pumayag. 

"Salamat sa libre, Arilyz. Sa susunod ay ako naman." 

Kahit na hindi ako sigurado kung may susunod ba. 

"By the way, can I get your number? Para masiguro kong makauwi ka ng maayos," sabi ko at iniabot ang luma kong phone. Gusto ko lang masiguro na nakauwi siya ng maayos. 

"Drive safely okay? Text me when you got home," paalala ko matapos niyang itype ang number niya at lumabas na ako sa sasakyan niya. 

"Yeah, sure. Take care, Keegan." 

Tinananaw ko muna ang sasakyan niya na umalis hanggang sa mawala ito sa paningin ko. Pumasok na ako sa apartment ko. Nakita ko pa si Josh na gumagawa ng plates sa may sala. 

"May lakad ka ba? Aba! Ngayon ka lang umuwi ng late ah?" komento niya.

"May pinuntahan lang," sabi ko para hindi na siya magtatanong. Pag sinabi ko naman kasi sa kaniya baka hindi siya maniwala. 

Isang katulad ko? Kasama si Arilyz Naquin? 

Pumasok na ako sa kwarto at nahiga sa kama. Hinintay kong magtext si Arilyz pero hindi ilang minuto na ay hindi pa siya nagtetext. Nagshower muna ako at finull volume ang sounds ng phone ko para marinig ko kung sakali man. 

Napaisip ako habang nasa ilalim ng shower. Magtetext kaya siya? O baka hindi na? Huwag na siguro akong umasa? Pero gusto ko lang naman malaman kung ligtas siyang nakauwi! 

Pumintig ang tainga ko nang marinig kong tumunog ang phone ko. Napangiti ako nang makita ang pangalan ni Arilyz. 

'I'm home! Thank you ulit, Keegan :)' 

Agad akong nagtipa ng irereply. 

'glad you got home safe :)'

'thank you sa treat although hindi naman na kailangan. haha. i enjoyed the food' dagdag ko pa. 

Nadismaya ako nang hindi na siya nagreply ulit. Well, just like what I expected. 

'are you asleep now? have a goodnight, arilyz. sweet dreams.' 

Ilalapag ko na sana ang phone ko nang bigla itong tumunkg ulit. 

'goodnight too'

Napangiti ako kahit na alam kong last message na niya iyon sa akin. Wala na rin naman siguro kaming magiging communication dahil wala na siyang utang na loob sa akin.

I sighed at ipinagpatuloy ang pagsho-shower. Hindi na dapat ako umasa pa. Ang mga katulad ni Arilyz ay hindi para sa akin.