Bago matapos ang English period ay nagbigay ng assignment si Mrs. Reyes. Ganun daw talaga kasi sya magpa assignment, by two students. Lahat ng tinuturuan nya ay ganun.
Hindi ko alam kung paano i a approach yung Joon. Hello? Mukhang nangangain ng tao eh.
Recess. Nag iipon ako ng lakas ng loob para i approach sya. Mukhang wala syang balak mag recess dahil hindi ito tumayo mula sa kinauupuan nito.
I stood up, pero tumayo rin sya. Sinundan ko sya hanggang sa maka labas sya ng building. Nauna ako maglakad para pumunta sa harap nya. I stood in front of him. Naka yuko kasi sya, busy pa rin sa cellphone.
"Hi." Sabi ko.
Unti unti sya'ng nag angat ng ulo.
"Ikaw?!" Sabay na sabi namin, sabay turo sya sa akin, ako naman sa kanya.
"B-bakit ka nandito?" Yung walang modo na lalaki na naka bangga ko kagabi yung Joon! Kaya pala pamilyar yung boses. Hindi ko na napansin yung benda sa kamay nya kasi may gloves sya na suot.
Tinitigan nya lang ako.
"Hoy, hindi mo na ba ako natatandaan? Binangga mo ako kagabi sa hospital tinawag mo pa ako'ng bobita! How dare you!" Bumalik lahat ng inis ko sa katawan.
Joon just licked his lips. Hindi ito nagsalita at linagpasan lang ako.
"Hoy!" Tawag ko, mabilis ko syang sinundan.
"Pwede ba, kung may problema ka, huwag ako ang guluhin mo! Peste!" Matalim ang mata na sabi sakin nung Joon.
Scary, alright. Ilang segundo din ako'ng na froze sa kinatatayuan ko, but na realize ko na kailangan ko syang kausapin tungkol sa assignment.
Hinabol ko sya ulit.
"Ano na naman ba?!" Now he look irritated.
"Y-yung assignment sa english.. paano yun?" Kumalma na ang boses ko.
"Ah." Nawala ang iritasyon sa mukha nito. Tinago nya sa bulsa nya yung cellphone nya. "Edi gawin mo, tapos sabihin mo bukas, ginawa natin. Tapos." Sabi nya, muling naglakad.
I was left stunned.
The nerve of that guy! Akala nya ba, isasama ko sya sa effort ng pag gawa ko ng assignment later? Manigas sya, no!
Pumadyak ako pabalik sa room. Nagbaon naman kasi ako ng sandwich at tubig. See, hindi naman masyado mahirap maging mahirap. I am trying hard to convince myself that it's okay to be poor.
"Look, yung prinsesa, nag tatyaga sa sandwich."
Mula kung saan, sumulpot na naman yung anti fan club ko sa mga kaklase ko. Naiinis na talaga ako, a. Why do they have to bully me? Wala naman ako'ng ginagawa, at hindi ko naman kasalanan na naging mahirap kami at doon ako pumasok.
Hindi ako nagsalita at itinuloy ko na lang ang pagkain ko.
"Ang hirap talaga kapag mayaman ka, tapos bigla ka'ng naging mahirap." Sabi pa nung isa.
Apat sila, eh. Mas mukha nga silang walang baon kasi hindi sia kumakain.
Hindi pa rin ako sumagot.
Kung anu ano pa ang sinasabinila, nakakawalang gana kumain kaya sa inis ko, umalis ako. Dinala ko yung bag ko at naglakad lakad sa campus hanggang sa makarating ako sa gilid ng gym. Kumuha ako ng bato at bumato randomly.
"Aray!" Biglang may sumigaw.
Nanlaki mata ko. What? May natamaan ba ako? Pero wala namang tao.
Lumingon lingon ako. Puro batuhan, mga sirang kotse at upuan lang ang nandun.
Aalis na sana ako ng may biglang humarang pagtalikod ko, muntik ko na mabangga.
"Ikaw ba yung nagbato?" Inis na tanong nung lalaki. Hawak hawak nito yung noo nya, and yes, may bukol. Hala.
"S-sorry. Hindi ko alam na may tao." Nag peace sign pa sya.
"Ano'ng sorry? Maaalis ba ng sorry mo ito'ng bukol ko, ha? Ganun ba kadali yun?" Singhal ng lalaki sa akin. Himas himasnya pa rin yung noo nya na may bukol.
Geez. Ganito ba mga studyante dito? Grabe.
"Hoy, magsalita ka, kinakausap kita!"
"Sorry na nga, eh. Alam ko ba na andun ka, kung saan ka man naroroon kanina?" Tinarayan ko na rin sya. Hindi ko naman talaga alam eh.
"Kahit na, no! Bakit ka ba nagbabato?"
"Ah basta, sorry. Sige aalis na ako." Naglakad na ako pero nahawakan nya ang braso ko.
"Ano'ng aalis ka na? Hindi pwede! Ilibre mo ako ng lunch! Dahil sayo nagka bukol ako." Demand ng lalaki.
"What? Are you crazy?!" Salubong ang kilay na sabi ko.
"Ini ingles ingles mo pa ako, ha? Naiintindihan ko yan, no. Ah basta, ilibre mo ako." Hinila nya ako.
Pumiglas ako at pilit inaalis ang pagkaka hawak nya sa braso ko.
"Ano ba? Bitawan mo nga ako!" Nang makabitaw ako sa kanya ay dali dali ako'ng tumakbo.
"Hoy babae! May utang ka saken, kala mo ba!" Narinig ko pa ang sigaw nya habang tumatakbo ako papalayo.
Humihingal ako na dumating sa classroom. Madami na ulit studyante dun, at hindi nagtagal ay dumating na ang teacher.
Uwian. Palabas na akong gate at didretso na sana sa pagsakay ng jeep ng may humawak sa braso ko. Lumingon ako at nakita ko yung lalaki na may bukol.
Hinila nya ay palayo sa sakayan, at palapit sa gate.
"Ano ba? Uuwi na ako!" Pagtataray ko sa kanya. Sinukbit ko ulit yung bag ko na nalaglag sa balikat ko ng hilahin nya ako.
"Ano'ng uuwi? Hindi pwede, no. May utang ka pa sa akin! Tingnan mo to'ng bukol ko, hindi pa rin nawawala!" Itinuro nya pa sakin at pinagduldulan yung nananampal sa laki na bukol nya sa noo.
Ngumiwi ako. "Eh ano'ng gusto mo'ng gawin ko? I can't undone what happened!"
Hinila nya pa ako papalapit lalo sa kanya. "Ano pa bang magagawa mo, edi gagamutin mo to!"
I can smell his manly scent. Grabe, parang hindi high school student ang isa'ng ito.
"Hello! Hindi naman yan sugat para magamot. It'll fade, eventually." Nakataas ang kilay na sabi ko. Tinulak ko sya ng mapansin na may mga ibang studyante na rin ang nagtitinginan at may mga nagbubulungan pa.
"Look, bakit kaya magkausap yang babaeng yan at si Shin? Magkakilala ba sila?" I heared someone said.
"Si Shin ko? Oh my God. Bakit sila magkausap?" Sabi pa ng isa.
Shin? Shin pala ang pangalan ng tukmol na ito.
"Aish!" I heared him say. They hinawakan nya na naman ako sa braso at hinila pabalik sa loob ng school.
Pumiglas ako. "Hoy, ano ka ba? Uuwi na ako! Bakit mo ba ako hinihila pabalik! Walang hiya kang tukmol ka! Hoy!" Wala na ako'ng pake kung pagtinginan na kami. Napaka barumbado naman ng lalaki na ito. Akalain mo bang halos kaladkarin na ako pabalik sa loob?
Patulak nya ako'ng binitiwan ng makarating na kami sa gilid ng canteen.
"Anak ng! Napaka ingay mo naman! Daig mo pa ang nire-rape ah!" Nagkamot ito ng ulo.
"Hoy, ang kapal naman ng mukha mong tukmol ka! Never pa ako'ng nakaladkad ng sino, tapos kung hilahin mo ako, kala mo kung sino ka?! Ano ba kasing gusto mo, ha?!"
Napalabi ang lalaki. "Ano'ng tinawag mo sa akin, tukmol? Aba! Sumusobra ka na! Hindi na lang physical damage ang nagawa mo sakin, pati emotional na rin!" Tinuro nya pa ako ng daliri nya.
Umurong ako. "Ah, basta. Tukmol ka." Diniinan ko pa ang pagkakasabi ko.
Naglakad sya palapit sa akin. I thought sasaktan nya na ako or what kaya napa pikit ako, pero he walked past me. Nilingon ko sya.
Lumapit yung lalaki sa isa'ng motor. Big bike na nga iyon. It was all black with red details. May pangalan sa harap ng gulong. SHIN. Binato nya sa akin yung helmet na kulay pink, mabuti at nasalo ko.
"W-what is this?"
Tumawa yung lalaki. "Helmet, ano pa? Bobo ka ba?"
What's with boys in this school? Uso ang word na bobo?
"You jerk! Alam ko na helmet ito!" Pumadyak ako palapit sa kanya, sinusuot na nito ang itim nito'ng helmet. "Wy are you giving this to me?!"
Bigla nyang hinablot ang bag ko, at mabilis na nilagay sa parang storage sa ilalim ng upuan ng motor nito, at ini lock.
"What the! Ano ba?! Give me back my bag!" Sumigaw na ako ng time na iyon.
"Aish!" Sumakay ito bigla at inistart na ang motor. "Ano, sasakay ka ba o hindi?" Tanong nya.
Nanlaki ang mata ko. "What? And why would-" Bago pa ako maka dada, ay hinila nya na naman ako palapit sa motor.
"Hindi mo makukuha yung bag mo kapag hindi ka sumakay." He was grinning, i am sure of that.
"This is insane! I don't even know you! And why are you even have that thing? Aren't you suppose to have license bago magkaroon nyan, and you are just a high school student!" I exclaimed. Hindi ko na gusto ang nangyayari.
Tumawa yung lalaki, inalis ulit yung helmet at nilingon ako. "Sasakay ka o mag good bye ka na sa bag mo?"
"Damn it!" Sa inis ko ay sumakay na lang din ako.
Dahil naka palda ako ay patagilid yung pagsakay ko.
"Yumakap ka sa bewang ko." Sabi nung lalaki.
"Ayoko---aaaaaahhhhh!" Biglang pinaharurot yung motor, and i have no choice but to hug him on his waist, and curse him on my mind.
I saw some of the girl student's unhappy face when they saw me with this guy.
Crush ba nila to'ng tukmol na ito? He's good looking, yes. But he's rude! And very ungentleman, My God! Why do they like men like this guy and Joon? Errr.
Tumigil kami sa parking lot ng isa'ng building. BLACK RIDGE CONDO.
"What are we doing here?" Nagmamadali ako'ng bumaba palayo sa tukmol na ito.
Hindi sya sumagot. Kinuha nya ang susi ng motor nya, tinanggal ang helmet at ipinwesto ito sa tagiliran nito habang hawak nya.
"Tara." Sabi lang nito sa kanya.
I decided not to talk him out of it. Kung may gagawin man syang masama sa akin ay marami namang tao, and i learned a bit of taekwando. A bit, dahil hindi ko tinapos. Hindi na ako umattend ng 3rd meeting dahil tinamad na ako.
We rode the elevator. We went out on the fifteenth floor. He unlock door 1506.
"Welcome sa bahay ko." Sabi nya.
Nanlaki ang mga mata ko. "What? Sayo to? How can you even..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng may bata ang bigla na lang sumulpot kung saan.
"Hyung! dangsin-eun neujge!" Salubong nito dun kay Shin.
"Mian ildeul-i e chamseog haeya" Sabi naman nung Shin. Umupo ito sa harap nung batang lalaki at ginulo ang buhok nito.
Nang parang mapansin ako nung bata, tiningnan nya ako, tapos bumalik ang tingin nya sa lalaki. "Who is she, Hyung?" Itinuro nya ako. Nag english yung bata!
Tumayo yung lalaki at tiningnan ako. I was just standing in front of them like a stupid person out of place.
"Ah." Sabi nito. "Sino ka nga?"
"A-aura." Mahinang sagot ko.
"Geunyeo ui yeoja chingu?" Parang inosente na tanong bata.
Dang! I really can't understand them. Chinese ba ito'ng mga to?
"Anio." Umiling yung lalaki. "Where's Yaya?"
Itinuro nung bata yung kusina.
Tumango yung lalaki. "Dangsin-ui sugje leul wanlyo , al-assji?"
Ngumiti yung bata tapos tumango, at patakbo na bumalik sa kusina.
Bumaling yung lalaki sakin. "Pakisara yung bibig mo, baka pasukan ng masamang elemento." Natatawa na sabi nito.
Fudge! Naka nga nga pala ako habang naka tingin sa kanila!
"K-kapatid mo? Chinese ba kayo?" Tanong ko.
Naglakad yung lalaki papunta sa malawak na living room. All white ang paligid!
"Yes, and no. Korean." Pasimple na sagot nito. "Wait there." Sabi nito. May pinasukan ito'ng kwarto, at nang bumalik, may dala na ito'ng towel. Dumiretso ang lalaki sa ref, kumuha ng ice cubes, nilagay sa bowl tapos inabot sa akin.
"A-anong gagawin ko dito.?"
"Ano pa, diba sabi ko gagamutin mo bukol ko?"
"Ano? Ako pa ba ang gagawa nito?!" Gulat na tanong ko.
Umupo yung lalaki sa sofa, at itinaas yung mga paa sa lamesa. "Bilis."
I sighed. Ano ba namang tao to. Pambihira! Parang maglalagay lang ng yelo sa bukol, ako pa talaga?! Hay!
So i put some ice cube in the towel at nilagay sa bukol nya. Dahil medyo malapit ako sa mukha nya, napansin ko kung gaano sya ka flawless. Shet. Nakakahiya naman yung mga blemishes ko at black heads. Hindi ko na afford maypa derma ngayon!
Unti unti na bumabalik ang mga bangungot ng pagiging mahirap!
He leaned his head sa sandalan ng sofa. Pumikit ito,tila ninanamnam ang lamig ng yelo.
"Ano ba naman yan? Matatanggal ba agad yan kung hindi mo nilalagyan ng pressure?" Pagalit na tumingin yung lalaki sa akin.
Marahan ko'ng diniin.
Nagulat ako ng hinawakan nya yung kamay ko ay idiniin iyon.
"Ganyan gawin mo. May importante ako'ng lakad bukas kaya dapat wala na bukol ko bukas." Naka pikit pa rin na sabi nito.
Nang inalis nya na ang kamay nya ay nawala na ang pagkaka diin ko. Para ako'ng nanghina bigla. Parang feel na feel ko yung biglang pag hawak nya. What the eff?!
Biglang nag ring yung cellphone nya. Bahagya nyang tinabig ang kamay ko, at sinagot yung tawag. "Ne?" Sabi nito. Then he just listened. Tapos bigla na lang syang napa tayo. "Pupunta ako dyan. Ngayon na." Bigla nito'ng ibinaba yung hawak na cellphone sa sofa.
Binunot nito wallet nito galing sa back pocket ng suot nitong uniform tapos, naglabas ng one thousand pesos at inabot sa akin. "Here. Mag taxi ka na lang pauwi, i have to go."
And then he went.
Ang bilis ng pangyayari, para ako'ng tanga na naiwan dun!
AT YUNG BAG KO PALA, NASA MOTOR NYA!
Tiningnan ko ang suot ko'ng wristwatch. Six thirty na.Iyon na nga lang yata ang pinaka mahal na item na meron ako. Regalo sakin yun ni lolo nang maka graduate ako ng elementary.Luminga linga ako sa paligid. Padami na ng padami ang mga pumapasok na students pero hindi ko pa rin makita ni anino ni Shin. Nasa kanya ang mga gamit ko. Hindi ko na sya nahabol kagabi nung umalis sya, kinailangan ko pang harapin yung katulong nila na hindi alam na dumating sya ng may kasama.Mabuti na lang at sinabi nung bata na kasama talaga ako ni Shin.Jiro. Jiro yung pangalan nung bata. Eight years old na ito at nagkaintindihan kami kasi marunong naman sya mag english. Dalawa lang daw silang magkapatid, at yung parents nila nasa Korea. Pure Korean sila pero si Shin daw ay matagal ng nasa Pilipinas kaya matatas mag tagalog.Nagtaxi nga ako pauwi. Hindi ako marunong mag commute at hindi ko din alam kung saan ang lugar na iyon. Masyado'ng malaki ang isang libo para ipam
Mula ng maging mahirap kami, inasahan ko na na wala na kaming kaibigan.Alam mo yun, open naman ang isip ko na yung mga kaibigan ko before eh naging kaibigan ko kasi pare-pareho kaming mayayaman. Siguro, ganun din naman ang isip ni Mommy kaya never ko sya nakita na nakiusap o humingi ng tulong sa mga amiga nya na madalas nya kasama before.Pati si Kuya.Pero ang worry ko is baka binu-bully sya. Nahalata ko kasi na parang aloof sya mula nung na hospital sya ng hindi alam ni mommy. Hindi ko alam kung ano ang idinahilan nya ng umuwi sya nun ng may sugat na. Before, uuwi sya tapos lively sya na magke kwento samin about sa practice nila.Madami naiinggit kay Kuya. Wala lang maka galaw sa kanya dahil mayaman kami before. Pero never naging mayabang si Kuya. Madalas nya lang ako asarin and everything before pero sanay na ako."I'll be working at your tita Rina's resto starting on Monday."Nagulat ako sa sinabi na iyon ni Mommy. Isa si tita Rita sa m
"Aura, Aura, tapos ka na ba?"Muntik na ako'ng mapa mura ng mula sa likod ko eh kumanta ng ganun si Kidd. (To the tune of manga manga, hinog ka na ba? lol)"Oo, oo, tapos na daw sya." Sagot naman ni Min Jae na kasunod lang nya din."Hindi pa ako tapos. At pwede ba, ako na lang ang kusa na magbibigay sa inyo nito, wag nyo na ako'ng puntahan." Iritado na sabi ko, bago muling ibalik sa ginagawa ko ang atensyon ko."Sungit mo na naman." Todo smile na naman si Min Jae, na tumayo pa sa harap ko. Palagi'ng masaya to'ng kumag na to eh. Nakakainis na.Hindi ako sumagot, tinuloy ko lang yung ginagawa ko.Oo, ginagawan ko sila ng assignment. Pwede ko naman sana'ng gawin sa bahay, kaya lang, hindi ko nakuha notebooks nila kung saan ko dapat isulat yung assignment namin sa Science kaya para ako'ng tanga na nagmamadali. Hindi na ako nakapag recess. Mabuti na lang at pulos after recess pa ang Science nila.Umupo sila sa magkabilang tabi ko. Si Min J
SIX –Hindi pa ako nakaka recover sa mga nangyari ng hilahin ako ni Joon palayo sa kanila. Lumabas na kami ng penthouse actually, but i feel like i was just being swayed by the wind. Tulala lang ako. Hindi ko alam kung totoo ba talaga na si Rance yun.Nasa elevator na kami ni Joon ng bumalik ako sa wisyo. Walang elevator assistant. Hindi ko alam kung wala talaga o pinaalis nya. Hindi ko na napansin."Why the hell did you do that for?!" Kaunting taas na lang ng boses ko nang sabihin ko yon, siguradong matatawag na iyon na sigaw."What are you being mad for? Kung gusto mo, babayaran pa kita. Besides, it's not as if i did a physical damage to you or what." He did not even blinked an eye when he said that."What? Are you crazy? Ano ba ang pumasok sa kukote mo at sinabi mo na girlfriend mo ako? May saltik ka yata talaga eh. Nag da drugs ka ba, ha?" Hindi ko na napigilan ang bunganga ko. I was so mad i feel like all my f
SEVEN –Kung mayaman pa kami, for sure, may mga kung anu ano'ng remedies na ako'ng gagawin o magagawa para mabawasan o hindi mahalata ang eye bugs ko.But unfortunately, mahirap na kami.Pasado alas tres na ako naka uwi, and to my surprise ay gising pa si Kuya. Hinihintay nya daw ako, at ibinilin din daw kasi ako sa kanya ni mommy. Nag sorry ako at nagsinungaling na may naghatid sa akin. Hindi nya naman ako nakita na bumaba ng taxi kasi sa sala sya naghintay sa akin.Nag half bath ako nun, pero sa dami ng iniisip ko, alas singko na ako naka tulog. Medyo sanay ako magising ng maaga kaya alas nueve pa lang, nagising na ako. Medyo masakit ang ulo ko, pero yung eye bugs talaga yung pinoproblema ko.Pag gising ko, may note ako na nabasa.Ako lang mag isa sa bahay. Pumasok si mommy, si Kuya naman daw may pinuntahanHay. Parang palaging busy si Kuya na di ko malaman.I decided na papuntahin si Jelly sa bahay.
EIGHT –RANCE'S POV -"I'm sorry. I don't want you to do it, but inside of me, there's a part na sana magtagumpay ka sa gagawin mo." Yumuko si Cheska matapos nya iyo'ng sabihin.Everything about her is my weakness.. specially seeing her sad.Ayoko ng malungkot sya, ayoko ng nasasaktan sya, ayoko ng nababalewala sya. She doesn't deserve it. She's one of those girl na hindi lang mabait, maganda at matalino. Meron sya'ng humility. And i love everything about her.Yes, i love her.But unfortunately, all she ever thinks about is Joon. At sa kasamaang palad ulit, si Joon din ang dahilan kung bakit sya nalulungkot, nasasaktan at nababalewala si Cheska.Hindi ako sumagot sa sinabi nya na iyon.Magkasabay kaming pumasok. It's stupid to think na lumipat sya sa isang pipitsuging eskwelahan kumpara sa dati naming pinapasukan para sundan si Joon. And it's stupid of me too, para lumipat din at
NINE –AURA'S POV. -"Aura..."Naalimpungatan ako ng marinig ko yung boses ni Kuya. Hindi ko namalayan na nakatulog na naman ako habang naka bantay sa kanya.Dahil hindi private ang hospital na yun, kurtina lang yung tumatabing at humahati sa spaces between other patient's bed. Naka subsob ang ulo ko sa gilid ng kama ni Kuya."K-kuya, bakit? May kailangan ka?" Agad ako'ng tumayo."Wala. Umuwi ka na. Kaya ko naman sarili ko." Sabi nya habang nakatingin sa kisame."Ha? Hindi pwede." Tiningnan ko ang suot ko'ng wrist watch. Alas dos pa lang."Sige na, Aura. Huwag ka ng makulit." Susog nya pa."Hindi nga pwede, Kuya. Ikaw nga ang makulit. Why won't you just let me stay here?" Nakakainis. Parang palagi nya ako'ng tinataboy. Hindi na ito kagaya ng dati na nagdahilan sya na naaksidente sya. Ngayon, alam ko na ang totoo.I even made a deal with that despicable guy Joon to protect hi
TEN –Alas siete na ako umuwi. Dumating si mommy nang alas sais. Pinakain muna namin si Kuya bago ako umuwi. Nagpaalam daw si mommy kay Tita Rina na aabsent muna kasi ako naman daw ang pumasok bukas, since kakasimula pa lang ng klase, baka maapektuhan ang grades ko.Nag stay for almost an hour si Oppa. Si Jelly naman, nag stay pa ng mas matagal, bago umuwi dahil baka ma late sya at mapagalitan.Hindi ko pa din kabisado kung paano mag commute kaya natural na nag taxi na naman ako. 100+ lang naman ang metro, kaya hindi na rin masama, at sa mismong tapat ng bahay ako magpapa baba. Natatakot na ako sa lugar namin bigla.Nang makapagbayad na ako ay agad ako'ng bumaba. Dala ko yung mga damitni Kuya na nagamit na. Isampay ko na daw muna sabi ni mommy at sya ang maglalaba.Muntik na ako'ng mapasigaw ng may makita ako'ng bulto ng tao sa harap ng gate.Madilim na at may halaman sa labas ng gate, kaya you can get the i