The moment na nakilala ko na sila Min Jae, Kidd at Shin ang mga paparating, nag panic ako at agad na nilingon si Joon. Natatakot ako na bigla na lang sya mag leash out since alam ko kung gaano nya ako iniiwas sa tatlo.
But what i saw shocked me. Kalmado si Joon, naka yuko lang sa mesa matapos rin makita yung tatlo and i even heard him sigh.
"Hindi nyo man lang kami inaya." Nakangiti na sabi ni Kidd na sya'ng unang nakalapit sa amin.
Pilit ako'ng ngumit sa kanila.
They were all smiling wickedly.
"What are you all doing here?" Sa wakas ay nagsalita na si Joon.
Pero nakayuko pa rin sya at hindi tumitingin kahit kanino.
"We heard na may party, so we went. Mukhang party lang pala para sa inyo." Kidd answered cheerfully.
Unti unti na inangat ni Joon yung ulo nya.
Naka awang ang mga labi ko, kinakabahan ako.
Dahan dahan na tumayo si Joon at humarap sa tatlo.
"You three are seriously annoying the hell out of
Kahit masakit ang tuhod ko dahil sa sugat na galing sa pagpatid sakin ng mga maldita ko'ng kaklase, hindi nun napigilan ang pagtakbo ko sa hospital ng may tumawag sa akin para sabihin na isinugod daw sa hospital si Kuya Alis.Nagtanong ako sa nurse at itinuro naman ng nurse kung nasaan si Kuya.Natural na wala ito sa isa'ng private room. Mahirap na kami ngayon."Kuya? What happened? Why are you here?" Agad na tanong ko nang makita sya'ng naka higa sa isa'ng hospital bed kahilera ng iba na tanging tela lang ang pagitan."Aura, bakit ka nandito?" Sabi nya na parang hirap na hirap."Kuya, ano ka ba naman? Ikaw ang nakahiga dyan, hindi ako. Ano ba ang nangyari?" Inis na sabi ko.Umiwas sya ng tingin. "Aksidente sa basketball practice kanina."Nasa private school pa rin si Kuya kasi varsity player sya. Ako naman, sa public high school na pumapasok. Pareho kaming fourth year ni kuya although matanda sya sa akin ng isang taon. Nagkasakit sya
Bago matapos ang English period ay nagbigay ng assignment si Mrs. Reyes. Ganun daw talaga kasi sya magpa assignment, by two students. Lahat ng tinuturuan nya ay ganun.Hindi ko alam kung paano i a approach yung Joon. Hello? Mukhang nangangain ng tao eh.Recess. Nag iipon ako ng lakas ng loob para i approach sya. Mukhang wala syang balak mag recess dahil hindi ito tumayo mula sa kinauupuan nito.I stood up, pero tumayo rin sya. Sinundan ko sya hanggang sa maka labas sya ng building. Nauna ako maglakad para pumunta sa harap nya. I stood in front of him. Naka yuko kasi sya, busy pa rin sa cellphone."Hi." Sabi ko.Unti unti sya'ng nag angat ng ulo."Ikaw?!" Sabay na sabi namin, sabay turo sya sa akin, ako naman sa kanya."B-bakit ka nandito?" Yung walang modo na lalaki na naka bangga ko kagabi yung Joon! Kaya pala pamilyar yung boses. Hindi ko na napansin yung benda sa kamay nya kasi may gloves sya na suot.Tinitigan nya lang ako.
Tiningnan ko ang suot ko'ng wristwatch. Six thirty na.Iyon na nga lang yata ang pinaka mahal na item na meron ako. Regalo sakin yun ni lolo nang maka graduate ako ng elementary.Luminga linga ako sa paligid. Padami na ng padami ang mga pumapasok na students pero hindi ko pa rin makita ni anino ni Shin. Nasa kanya ang mga gamit ko. Hindi ko na sya nahabol kagabi nung umalis sya, kinailangan ko pang harapin yung katulong nila na hindi alam na dumating sya ng may kasama.Mabuti na lang at sinabi nung bata na kasama talaga ako ni Shin.Jiro. Jiro yung pangalan nung bata. Eight years old na ito at nagkaintindihan kami kasi marunong naman sya mag english. Dalawa lang daw silang magkapatid, at yung parents nila nasa Korea. Pure Korean sila pero si Shin daw ay matagal ng nasa Pilipinas kaya matatas mag tagalog.Nagtaxi nga ako pauwi. Hindi ako marunong mag commute at hindi ko din alam kung saan ang lugar na iyon. Masyado'ng malaki ang isang libo para ipam
Mula ng maging mahirap kami, inasahan ko na na wala na kaming kaibigan.Alam mo yun, open naman ang isip ko na yung mga kaibigan ko before eh naging kaibigan ko kasi pare-pareho kaming mayayaman. Siguro, ganun din naman ang isip ni Mommy kaya never ko sya nakita na nakiusap o humingi ng tulong sa mga amiga nya na madalas nya kasama before.Pati si Kuya.Pero ang worry ko is baka binu-bully sya. Nahalata ko kasi na parang aloof sya mula nung na hospital sya ng hindi alam ni mommy. Hindi ko alam kung ano ang idinahilan nya ng umuwi sya nun ng may sugat na. Before, uuwi sya tapos lively sya na magke kwento samin about sa practice nila.Madami naiinggit kay Kuya. Wala lang maka galaw sa kanya dahil mayaman kami before. Pero never naging mayabang si Kuya. Madalas nya lang ako asarin and everything before pero sanay na ako."I'll be working at your tita Rina's resto starting on Monday."Nagulat ako sa sinabi na iyon ni Mommy. Isa si tita Rita sa m
"Aura, Aura, tapos ka na ba?"Muntik na ako'ng mapa mura ng mula sa likod ko eh kumanta ng ganun si Kidd. (To the tune of manga manga, hinog ka na ba? lol)"Oo, oo, tapos na daw sya." Sagot naman ni Min Jae na kasunod lang nya din."Hindi pa ako tapos. At pwede ba, ako na lang ang kusa na magbibigay sa inyo nito, wag nyo na ako'ng puntahan." Iritado na sabi ko, bago muling ibalik sa ginagawa ko ang atensyon ko."Sungit mo na naman." Todo smile na naman si Min Jae, na tumayo pa sa harap ko. Palagi'ng masaya to'ng kumag na to eh. Nakakainis na.Hindi ako sumagot, tinuloy ko lang yung ginagawa ko.Oo, ginagawan ko sila ng assignment. Pwede ko naman sana'ng gawin sa bahay, kaya lang, hindi ko nakuha notebooks nila kung saan ko dapat isulat yung assignment namin sa Science kaya para ako'ng tanga na nagmamadali. Hindi na ako nakapag recess. Mabuti na lang at pulos after recess pa ang Science nila.Umupo sila sa magkabilang tabi ko. Si Min J
SIX –Hindi pa ako nakaka recover sa mga nangyari ng hilahin ako ni Joon palayo sa kanila. Lumabas na kami ng penthouse actually, but i feel like i was just being swayed by the wind. Tulala lang ako. Hindi ko alam kung totoo ba talaga na si Rance yun.Nasa elevator na kami ni Joon ng bumalik ako sa wisyo. Walang elevator assistant. Hindi ko alam kung wala talaga o pinaalis nya. Hindi ko na napansin."Why the hell did you do that for?!" Kaunting taas na lang ng boses ko nang sabihin ko yon, siguradong matatawag na iyon na sigaw."What are you being mad for? Kung gusto mo, babayaran pa kita. Besides, it's not as if i did a physical damage to you or what." He did not even blinked an eye when he said that."What? Are you crazy? Ano ba ang pumasok sa kukote mo at sinabi mo na girlfriend mo ako? May saltik ka yata talaga eh. Nag da drugs ka ba, ha?" Hindi ko na napigilan ang bunganga ko. I was so mad i feel like all my f
SEVEN –Kung mayaman pa kami, for sure, may mga kung anu ano'ng remedies na ako'ng gagawin o magagawa para mabawasan o hindi mahalata ang eye bugs ko.But unfortunately, mahirap na kami.Pasado alas tres na ako naka uwi, and to my surprise ay gising pa si Kuya. Hinihintay nya daw ako, at ibinilin din daw kasi ako sa kanya ni mommy. Nag sorry ako at nagsinungaling na may naghatid sa akin. Hindi nya naman ako nakita na bumaba ng taxi kasi sa sala sya naghintay sa akin.Nag half bath ako nun, pero sa dami ng iniisip ko, alas singko na ako naka tulog. Medyo sanay ako magising ng maaga kaya alas nueve pa lang, nagising na ako. Medyo masakit ang ulo ko, pero yung eye bugs talaga yung pinoproblema ko.Pag gising ko, may note ako na nabasa.Ako lang mag isa sa bahay. Pumasok si mommy, si Kuya naman daw may pinuntahanHay. Parang palaging busy si Kuya na di ko malaman.I decided na papuntahin si Jelly sa bahay.
EIGHT –RANCE'S POV -"I'm sorry. I don't want you to do it, but inside of me, there's a part na sana magtagumpay ka sa gagawin mo." Yumuko si Cheska matapos nya iyo'ng sabihin.Everything about her is my weakness.. specially seeing her sad.Ayoko ng malungkot sya, ayoko ng nasasaktan sya, ayoko ng nababalewala sya. She doesn't deserve it. She's one of those girl na hindi lang mabait, maganda at matalino. Meron sya'ng humility. And i love everything about her.Yes, i love her.But unfortunately, all she ever thinks about is Joon. At sa kasamaang palad ulit, si Joon din ang dahilan kung bakit sya nalulungkot, nasasaktan at nababalewala si Cheska.Hindi ako sumagot sa sinabi nya na iyon.Magkasabay kaming pumasok. It's stupid to think na lumipat sya sa isang pipitsuging eskwelahan kumpara sa dati naming pinapasukan para sundan si Joon. And it's stupid of me too, para lumipat din at