Share
A Wedding Anniversary Party...
Nakaraan ang ilang araw na wala akong ginawa kundi ang mag swimming kasama ang anak ko at pamangkin, habang si Loida at ang kanyang asawa ay busy sa kung ano ano. Maaga silang umaalis at gabi na kung umuwi, munting ang anak lang nila at mga katulong sa bahay ang kasama naming mag-ina.
Siya namang nagustuhan ko dahil tahimik at walang nag istorbo sa akin in the first couple of days. I made sure that I was too busy, para hindi ko siya naiisip, nag work naman sa awa ng diyos.
However, that did not last long, nang malaman ng iba naming kamag anak, na dumating ako at may kasamang bata, of course curios ang mga ito at halos araw araw na ginawa ng diyos, meron akong bisita. Kaya naman pag dating ng gabi, sa sobrang pagod ko... bagsak ako agad at tulog.
Pagkaraan ng isang linggo, finally nag slow down na rin ang mg
AJZHENMahirap gumawa ng isang kwento, sana ay suportahan ninyo ang storyang ito at ipagpatuloy ang pagbabasa. Maraming salamat po!
Kaugnay na kabanata
Hello Captain! Pwede Ba Kitang Mayayang Sumayaw?
Kahit anong tangi' ko, pinilit talaga ako ni Loida. Wala tuloy akong magawa kundi ang sumama with the plan that I'm only staying for a little while since I have to get up early the next day.Mukhang marami ng bisita ng pumasok ang kotse namin sa gate ng bahay kung saan ang party ginaganap. Surprise ako sa rangya ng buong kapaligiran. Isang mala mansion ang bahay at ang mga taong dumalo ay puro naka pang sosyal na kasuotan. Mabuti na lang ay nakinig ako sa pinsan ko na mag suot ng evening gown na knee length, at nag pa parlor pa kami, kung hindi ay ma out of place ako.Ipinara ng driver ang kotse sa harapan mismo ng higanteng pintuan ng bahay, bago lumabas ito at binuksan ang pintuan upang kami ay makalabas.Nauna na ang hipag ko at kuya, bago ako ang huling bumaba. Hangang hanga ako sa rangya ng buong kapaligiran. Nagmukha tuloy akong 'promdi.' samantalang sa America ako nang galing. Sinalubong kami ng isang naka u
Hello Captain! Takbo!!!!
Nanlalamig ang aking mga kamay habang ang mga tuhod ko ay nanlalambot sa nerbiyos. Panay ang lingon' ko sa kaliwat kanan to see kung meron bang tao na papalapit sa amin, namely... ang asawa niya. Hindi ko namalayan ay nasa dancing floor na pala kami. Isang slow music ang tumutugtog ng kami ay makarating sa dance floor. Inilagay niya ang dalawa kong kamay sa kanyang leeg, habang ang dalawa niyang kamay ay ibinigkis niya sa aking bewang. Sobra ang dikit namin na halos magkapalit na kami ng mukha sa sobrang lapit. Naiilang tuloy ako at lalong nini nerbiyos dahilan upang kumabog ng mabilis ang aking puso. Halong kaba at takot ang nararamdaman ko, hindi lang para sa akin kundi para din sa kanya. 'Ano ba ito? Hoy, puso... tumigil ka! Wag mong kalimutan na may asawa na siya at...' Nagmumuni-muni pa ako ng maramdaman ko na hinihimas niya ang likuran ko. Diyos ko po!!! Ano ba ito, himas lang ng likod eh, nagiinit na ang katawan ko.&
Hello Captain! Nasaan Si Christian?
"Mabuti naman at nandito ka, saan ang palabas ng bahay?" Mabuti na lang at hindi pala umalis ang katulong at nag antay sya sa akin sa labas ng pintuan. "Ma'am? Inaantay po kayo sa dining room ni sir." Nag tatakang sagot sa akin ng katulong. Kitang kita sa kanyang mga mata ang pag aalala, pero wala akong panahon upang intindihin. I need to get out of here as soon as possible. "I have an important meeting today, paki sabi mo na lang sa sir mo na pasensya na. Sa uulitin na lang." Bigla akong napatigil ng mapag isip ko ang sinagot ko. 'Sa uulitin? Ganoon? May balak pa pala akong ulitin.' "Saan ang daan papuntang labas?" Inulit ko ang tanong ko habang nag simula na akong tumingin sa kaliwa at sa kanan ng hallway. Napakamot ng ulo ang katulong bago ito sumagot. "Dito po ma'am, samahan ko na po kayo." Malapit na kami sa pintuan ng bumukas ito may pumasok na tao. Nang maaninaw ko
Hello Captain! Ano Ang Aking Gagawin?
Nalaman ko na isinama pala nila Loida si Christian at pumunta sila sa shopping mall. Siguro inisip niya na baka hanapin ako ng bata at mag tanong kung bakit wala pa ako. Minabuti na lang niyang libangin ito. Naisip ko rin na, sabagay, mabuti na rin kung ganoon dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.Minabuti ko na lang na tawagan ang appointment ko at ipaalam na paparating na ako. Kailangang tapusin ko na ang pakay ko sa Pilipinas at ng maka uwi na kaming mag ina, bago pa makita ni Captain Lim ang anak namin. Mahirap na, baka malaman niya na anak niya ito at pag awayan pa namin sa korte. Dahil nunka na ibigay ko sa kanya ang aming anak.Hindi ko namalayan na nakarating na pala ako sa lugar kung saan ang appointment ko. Kung hindi ilang beses na sinabi ng taxi driver na nakarating na kami, nasa malayo pa rin ang aking pag iisip."Maraming salamat po!" Aniya ko sa driver habang inaabot ko ang bayad. Nang susuklian na sana ako ng driver, "keep the chang
Hello Captain! I'M SORRY!
"Kamusta ka na?" Tanong niya sa akin habang kami ay naglalakad hawak hawak pa rin niya ng aking kamay. Pilit kong tinatanggal, pero lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak. Ilang empleyado niya ang aming nakasalubong at bumati sa amin habang ang mga mata at sa aming kamay nakatingin. Lalo akong naalangan at ginamitan ko na nang isa pang kamay at pilit na tinanggal ang kanyang pagka kahawak. Tumingin siya sa akin na magkasalubong ang kilay, "ano ang problema at pilit kang bumitaw sa pagkakahawak ko?" Pabulong niyang tanong, na halos nakadikit na ang kanyang mukha sa mukha ko. "C-Cap... I mean Mr. Lim, kung hindi mo napapansin, lahat ng empleyado mong nakasalubong natin ay sa kamay natin nakatingin at panay ang lingon' habang naglalakad. Malay kung ano ano ang nasa isipan nila ngayon?" Sagot ko habang umaatras ako papalayo sa kanya at hindi makatingin ng diretso. Sa kakaatras ko, muntik na akong matumba at na out of balance. Mabuti na lang at mabilis niya akong
Hello Captain! Mommy, Siya Ba Ang Daddy Ko?
Nang lalapitan ko na sana siya, bigla namang tumunog ang telepono ko. Napatingin muna ako sa kanya at nag isip kung sasagutin ko ba or hindi... Sa kalaunan ay nagpasya akong sagutin ito dahil baka emergency.Nang kunin ko ang cellphone ko nakita ko na ang pinsan kong si Loida ang tumatawag. Tumayo muna ako at lumayo ng konti sa sa kanya. Minabuti kung pumunta sa may glass pane at tumingin na rin sa labas habang makikipagusap sa pinsan ko.I slide my finger sa screen ng cellphone, "hello! Napatawag ka?" Ewan ko ba? Bigla na lang akong kinabahan ng hindi ko alam kung bakit. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko habang inaantay ko ang sagot ni Loida."Insan, nasaan ka? Si Christian bigla na lang nagsuka at mukhang nilalagnat. Nandito kami ngayon sa Makati Medical Center. Iyon lang ang narinig, bigla na lang akong nawala sa sarili ko at mabilis kung kinuha ang bag ko na nasa sofa."CEO Lim, I'm sorry! But, I need to go... I have an emergency." Sabay papalabas
Hello Captain! WE NEED TO TALK!
Imbes na sumagot siya, hiwakan niya ang aking kamay at pinatayo sa aking kinauupuan. Nagulat ako sa kanyang ginawa, pero wala akong lakas na tumutol habang halos haltakin niya ako papalabas sa ng restaurant. Nang dumaan kami sa may host stand, inabutan niya ng pera ang host. "Bayad sa kapeng inorder namin, we have to go." Aniya niya sa host na nakanganga at nabigla sa paglapit namin. Tumango' lang ang host at sinundan kami ng tingin habang mabilis naman akong hinila papalabas ng pintuan. Dire-diretso lang ang lakad namin, hindi ko alam kung saan kami pupunta. Nang tumigil kami sa paglalakad, nasa harapan na kami ng hospital at sa tabi namin ay ang kotse niya. Hindi pa rin niya ako binibitawan habang binubuksan niya ang pintuan ng kotse. "Get in!" Malakas ang kanyang boses habang ang kanyang noo ay naka kunot habang nagsasalita. Ayaw ko sanang sumama sa kanyan, pero ng makita ko ang itsura ng kanyang mukha... Minabuti ko na lang na pagbigyan si
Hello Captain! NAPAKASAKIT NAMAN!!!
Isang masiil na halik ang lumapat sa aking labi. Noong una ay pumalag ako at pilit ko siyang itinutulak. Hindi maari ang kanyang ginagawa. Pilit sinasabi ng utak ko na huwag ko siyang pabayaang gawin ito, pero ang puso ko ay iba ang sinasabi. Mali ang aming ginagawa at hindi dapat na mangyari. Hindi na siya malaya at ayokong maging dahilan upang masira ang pagsasama nilang mag asawa. Alam ito ng utak ko... Pero kahit anong gawin ko, mas malakas siya at parang wala na siya sa kanyang isipan. Iisa lamang ang naisip kong paraan upang tumigil siya at bitawan ako. "PAK! PAK!" Sabay, tadyak ko sa kanyang maselang parte ng katawan. "THUD!" "Roman! Huminahon ka, anong nangyayari sa iyo?" Sigaw ko habang nanginginig ako. Hindi ko alam kung sa galit ba or nerbiyos sa kanyang ginawa. Hindi ko akalain na magagawa ko ito sa kanya. Naawa tuloy ako sa kanyang itsura na hawak hawak niya ang kanyang mukha habang namimilipit sa sakit galing sa pag tadyak ko sa
Pinakabagong kabanata
- Hello Captain! MAWALANG PARANG BULA
- Hello Captain! HINDI AKO PAPAYAG!
- Hello Captain! SINO ANG DUMATING?
- Hello Captain! ANO ANG AKING GAGAWIN?
- Hello Captain! PAANO KUNG WALA NA KAMI?
- Hello Captain! AKALA MO KUNG SINO
- Hello Captain! KAHIT ISANG ARAW LAMANG
- Hello Captain! SINIMULANG HUBARAN
- Hello Captain! ISANG KABIT LAMANG...
