Share
KABANATA 76
HINDI KUMILOS SI DEMANI. She planted herself on the bed and stared at Van. Hindi siya bibigay rito; ayaw niyang bumigay. Nais niyang alagaan ang sarili, ang puso. Ayaw niyang masaktang muli.
At napansin marahil nito na wala siyang balak na kumilos, kaya ngumiti ito at inayos na ang higa saka pinatay ang ilaw. Nanatili siyang nakatitig dito.
“Good night, Demani…” he said before sleeping on the other side, turning his back on her.
Hindi siya sumagot at nahiga na rin patalikod kay Van. Inabot niya ang lamp sa bahagi niya, pinatay iyon saka ipinikit ang mga mata. Makalipas ang ilang sandali, nang hindi pa rin siya dalawin ng antok, ay muli siyang nagmulat at nakipagtitigan sa madilim na kisame. Gusto na rin niyang magpah
LonelyDeeemonThank you for reading! Malapit na ang pagtatapos! Xx
Kaugnay na kabanata
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 77
It was a cottage in the middle of the forrest. At dahil nasa itaas na bahagi nakatayo ang cottage ay natatanaw niya mula sa attic ang malawak na gubat, ang mahaba at paikot na kalye, ang malaking lawa sa kabilang bahagi, at ang malawak at matataas na pine trees na nakapaligid sa gubat. The place reminded her of the forrest she would also see on Western movies. And Demani liked it. Tahimik doon, malamig, at presko. Malayong-malayo na kinalakihan niya sa Maynila. Ang cottage na kinaroroonan nilang pag-aari ni Dr. Eisenburg ay malawak; sa ibaba’y may isang silid. Sa loob ng silid na iyon ay may bunker na maaaring tulugan ng dalawang tao, at mayroon ding matress n
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 78
Ilang segundo muna ang pinalipas ni Van bago sumagot. “Is that even a serious question, Demani?” “Just answer it.” “No. Paano ako aakyat sa attic kung ganitong naka-lugmok ako sa wheelchair?” Bumaba ang kaniyang tingin sa automatic wheelchair nito, pababa pa sa mga binti nitong natatakpan ng makapal na blanket. “Dahil ba ito sa kumot?” Muling umangat ang kaniyang tingin sa mukha ni Van nang marinig ang sinabi nito.
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 79
“Mr and Mrs. Loudd, okay lang po kayo?” Mabilis na ini-alis ni Van ang kamay na nakapasok sa loob ng kaniyang sweatshirt, habang siya’y balewalang tumayo at hinarap si Nurse Art na lumapit. Ningitian niya ito. “We’re okay, don’t worry. N-Nabitiwan ko ang fishing rod at sinalo ako ng aking asawa.” Niyuko niya si Van na inayos ang nagusot na blanket na nasa kandungan nito. But not only was he trying to fix it, but he was also trying to cover his desire. “Nakita nga po namin ang nangyari,” sabi naman ni Nurse Ella, ang mga mata’y nasa tubig. “Naku, malaking isda sana ang nahuli ni Mr. Loudd. Sayang..."&nb
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 80
Malalim na paghinga ang pinakawalan ni Van matapos marinig ang tanong niya. He was silent for a while, walang salitang lumabas sa mga labi nito sa loob ng ilang segundo. At alam niyang nag-iisip ito ng tamang sagot; sagot na sana’y hindi makasisira sa nagiging maganda na nilang samahan. “Because I thought it was the best for you," ani Van sa malumanay na tinig. "I thought letting you go would make you happy, and would stop your pain.” “But it didn’t…” she answered quietly. Walang panunumbat, walang galit. Van let out a deep sigh. “I got tired of seeing you cry everyday, Demani. Sa tuwing nakikita kitang umiiyak ay sinisisi ko ang sarili ko. Lalo akong nagagalit sa sarili ko. Lalong
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 81
MALAKAS NA NAPASINGHAP SI DEMANI NANG sa wakas ay maiahon niya ang ulo at makalanghap muli ng hangin. She still couldn’t move her right leg, and her body tremble in cold. Napayuko siya kay Van na lumangoy hanggang sa dulo ng pantalan. Mahigpit siyang nakakapit sa mga balikat nito habang ang isang kamay nito’y nakapulupot sa kaniyang bewang. She could see the pain in his face. Pain and fear. Pero gulong-gulo ang isip niya sa mga sandaling iyon na hindi niya alam kung ano ang unang sasabihin dito, dagdagan pa ang takot na naramdaman kanina nang sa tingin niya'y katapusan na niya. “V-Van…”&n
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 82 - FINAL
MALAPAD NA NGITI ANG NAMUTAWI SA MGA LABI NI DEMANI nang sa pagpasok niya sa private unit ni Van ay inabutan niya itong gising na, nakasandal sa headboard, at naka-antabay sa pinto. Nang makita siya nito’y initaas nito ang dalawang mga braso upang salubungin siya ng yakap. Mabilis siyang lumapit, inilapag ang dalang bulaklak sa ibabaw ng couch katabi ng kama nito, at pumaloob sa mga bisig ng asawa. It had been fourteen hours since she last saw him; ang huling pag-uusap nila’y bago ito pumasok sa operating room. Tatlong oras ang operasyon, at nang makalabas ay ipinagbawal muna ang pagpasok niya sa recovery room. The operation was successful as expected. Nakausap
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 01
Ilang minuto nang naka-tingala sa mataas na bahay na nasa kaniyang harapan si Demani; ilang beses na ring kumurap upang siguraduhing hindi ito nananaginip at totoong nagbalik sa lugar na iyon upang muling makita ang taong naging dahilan kung bakit hanggang sa mga sandaling iyon ay takot na siyang magmahal. "I can't believe I'm back," she murmured, still looking at the three-story house at the top of the Antipolo mountain. Nothing had changed—the house loo
AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 02
"Saan galing ang mga pagkain na ito?" manghang tanong ni Demani nang makita ang mga putaheng nakapatong sa ibabaw ng mesa. Wala pang dalawampung minuto siyang nawala, inihatid lang niya ang mga gamit sa guest room sa itaas, nag-retouch at ni-kalma ang sarili, pagbaba ay may mga pagkain na sa dining area. Si Van na naka-puwesto na sa kabilang dulo ng dining table ay inayos ang table napkin at inilapag sa kandungan. "I asked Attorney Salviejo to send them. Dumating ang assistant niya dala ang mga ito noong nasa itaas ka. My maid set the table." So you have a maid now, huh? Ang sabi mo noon ay ayaw mong may ibang tao sa loob ng bahay maliban sa ating dalawa at sa mga magiging anak natin. Besides, you didn't want people to disturb us while we make love anywhere in this house.
Pinakabagong kabanata
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 82 - FINAL
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 81
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 80
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 79
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 78
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 77
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 76
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 75
- AIN'T NO MOUNTAIN HIGH ENOUGH KABANATA 74
