"I didn't do anything. Kusa siyang lumuhod!" Matigas kong saad kay Harley. Talagang sinadya pa niya ako sa aking kwarto para lamang kumprontahin.
"Hindi 'yon ang sinabi niya! Pinaluhod mo raw siya sa harap mo!" His loud voice echoed inside my room.
"Why would I do that?" I spoke slowly, pilit na nilalabanan ang inis na nararamdaman.
Nakaupo lamang ako sa kama habang nakapamaywang siyang nakatayo sa harap ko, magkasalubong din ang kilay nito.
"Hindi ko alam! Sinabi mo pa talaga sa kaniyang nililigawan na kita! That will never happen, Zimry!" He gasped.
Anong pinagsasabi ni Angel sa kaniya? Ni hindi ko nga siya nakausap nang mabuti!
"Paniwalaan mo ang gusto mo," I gave up.
Kahit anong gawin kong pag-eexplain, hindi naman 'yan maniniwala sa akin. He stood quiet for a moment.
But I almost screamed when he stormed out of the room.
I let out a heavy sigh. Sometimes I feel like, no matter how much I try, no matter how much I give, I will never be good enough for him.
Nagpagulong-gulong ako sa kama habang sumisigaw. No one will hear me anyway.
Bumangon na lamang ako nang umayos ang aking pakiramdam. Babalik na muna ako sa apartment.
"Sunday pa lang bukas, ha? Aalis ka na agad?" tanong ni Mommy nang nagpaalam ako.
Dad and Harley are away. Nasa bukid daw ang mga ito. Classmates kami ni Harley ngunit mas gusto niyang pag-aralan ang agriculture. Kaya mas lalong naging magaan ang loob ni Daddy sa kaniya.
"I need to go, Mom. May final practice pa po kami mamaya para sa parent's night." Niyakap ko siya nang tumango ito.
"Okay. Take care," saad nito at niyakap din niya ako pabalik.
Malapit na ang aming graduation kaya kabi-kabilaan ang practice namin. Isa para sa parent's night. Mayroon din para sa graduation ceremony.
Si Daddy ang aattend para kay Harley sa parent's night dahil sa mismong graduation day pa uuwi ang magulang niya.
"Ayan na pala si Harley! Hindi ba't nagpaalam ka rin kanina dahil may practice ka? Magsabay na kaya kayo ni Zimry?" Mariin akong napapikit sa suhestiyon ni Mommy. And she's smiling like an idiot. Hmmm?
"Kung kaya niya po akong hintayin. Maliligo pa po ako." Sagot naman ng isa. As if, hindi siya nanggagalaiti sa akin kanina.
"Hindi na po. Dadaan pa ako sa apartment, Mommy." I firmly said before walking away. Wala na rin naman silang nagawa nang tinalikuran ko sila.
No way! Hindi pa ako handang humarap sa lalaking 'yon... baka maiyak lang ako sa sama ng loob.
---"Zimry, baby!" I almost rolled my eyes when Johan greeted me. Halos patalon pa itong yumakap sa akin."Bitawan mo ako o isisigaw ko ang sikreto mo?" bulong ko sa kaniya kaya agad siyang bumitaw.
"Ang harsh mo naman sa akin. Kaya kita gusto e!" malakas pa niyang saad kaya may nagtilian sa mga ka-klase namin. Bwisit!
Hindi ko na lamang siya pinansin at dumeretso sa mga kaibigan ko. I was smiling while walking, ngunit nasamid ako sa sariling laway nang mapansing may nakatingin nang masama sa akin.
Harley.
Ganito ba ito kagalit sa akin kaya kung makatitig siya'y para niya akong papatayin?
Para na tuloy akong ewan habang naglalakad.
"Are you fine?" salubong ni Kiz sabay hawak sa braso ko.
"Thanks. Of course!" sagot ko nang makaupo ng matiwasay.
"Ipapakilala na kaya ako ni Zimry sa mga magulang niya bukas?" pagpapapansin na naman ni Johan na nasa gitna namin.
Nasa field kaming lahat, pabilog kaming nakaupo habang si Johan ang nasa gitna. Siya kasi ang chairman namin sa room, ito rin ang leader para sa presentation na gagawin bukas.
Halos lahat na ng tao sa University ang nakakaalam sa pagkagusto ko kay Harley. Ipinagkalat ito ni Angel.
Though, 'yung iba'y hindi naniniwala dahil hindi naman ako parang aso kung habulin si Harley.
"Sige, magdamit ka ng maayos nang maipakilala na kita." Patol ko kay Johan. Nagsigawan na naman ang mga ulol kong ka-klase. Nakiki-ride lang naman ang mga 'yan.
"Yes! Sinabi mo 'yan, ha?" arte pa nito. Akala mo kung sinong matipuno.
"Oo naman. Baka gusto mong ipakilala pa kita sa buong angkan ko?" I winked at smiled at him sweetly.
Pilit kong itinago ang tawa nang makita ang reaksyon niya. Poor, Johan!
"Zimry, can you please stop your games? Hindi ka na ba talaga magbabago? Lahat na lang ba ng lalaki, lalandiin mo?" Biglang singit ni Harley sa usapan. Namumula ito, at mabilis ang paghinga.
What the heck?
Handa na sana akong sigawan siya pabalik ngunit mabilis itong nakalapit sa akin at hinila palayo.
"Bitiwan mo nga ako!" pagpupumiglas ko ngunit parang wala itong naririnig.
Pinakawalan niya lamang ako nang tuluyan na kaming nakalayo. Ngunit huli na nang mapansing nasa building kami ng Med Tech, kung saan naroon si Angel.
Napailing na lamang ako nang makitang humahangos na lumapit si Angel sa amin. Mabilis naman siyang dinaluhan ni Harley nang makalapit siya.
"A-angel..." tawag niya rito ngunit hinawi lamang ng babae ang kamay ni Harley at sa akin ito dumeretso.
"Malandi ka! Hindi mo ba talaga titigilan ang boyfriend ko?" sigaw nito at sinampal ako nang malakas.
I caress my cheek before glaring at her.
Mag-asawang sampal ang ibinalik ko sa kaniya. Hinablot ko pa ang buhok nito para mas mailapit siya sa akin.
"Don't. you. dare. mess. up. with. me." Marahas ko siyang binitawan at sasampalin pa sana siya ngunit nahawakan ni Harley ang kamay ko.
"Stop it!" Halos mapaaray ako sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa akin.
Hindi ba niya nakitang si Angel ang nauna? F*ck!
"Siya ang nauna!" sigaw ko.
"I don't care. Sinaktan mo siya!" sigaw niya pabalik at marahas akong binitawan.
---
"Mga lalaki talaga, dalawa na nga ang ulo hindi pa ginagamit." Wala sa sariling saad ko bago itinungga ang bote ng alak.
"One more, please?" utos ko sa robot na nasa tabi ko.
Nasa rooftop ng apartment kaming lima. We're just celebrating, bukas na kasi ang graduation namin. Actually, ako lang talaga ang umiinom ngayon. Sinamahan lang nila ako.
"Why we always choose and chase the wrong person while we always ignore the one who keeps on chasing us and the one who truly loves us?" Natasha eyed Nowelle, she's not in her usual self... again.
Nakatulala lang siya sa kawalan, ni hindi niya napapansing kinakain na ni Lewisse ang pagkain niya. Mukhang hindi lang ako ang may problema sa love life.
"Puro kasi kayo love, anong mapapala niyo riyan?" sinamaan ko ng tingin si Lewisse. Punong puno ba naman ng pagkain ang bunganga. Ang baboy!
"You're so kadiri, Lewisse! Eww..." Diring-diri siyang itinuro ni Natasha. Inabutan naman ito ni Kiz ng tissue para mapunasan ang nagkalat na ketsup sa bibig niya.
Nagkakagulo na silang tatlo pero si Nowelle, tulala pa rin. Hayy nako!
"Nowelle," tawag ko rito ngunit hindi pa rin siya gumagalaw. Baka naging robot na ito, ha? Tsk!
"I'll just go to the comfort room," paalam ko kahit na mukhang hindi nila ako narinig.
I was about to open the door of the comfort room here in rooftop when I heard the announcement from the speaker.
"You have visitor, Zimry."
We don't have robot guard here but Zech, Kiz's twin brother, and Nowelle's lover, installed a scanner on our door. Pagtapak pa lamang ng tao sa harap ng pintuan nami'y malalaman na nito ang pakay ng tao.
Hindi na ako tumuloy sa banyo, dumeretso na lamang ako sa elevator para makababa na.
But who will visit me? Lalo na't mag-aala una na ng madaling araw.
Pagkatingin ko sa mini monitor namin para tingnan ang nasa labas ay mabilis na kumunot ang aking noo.
Anong ginagawa niya rito?
I opened the door fiercely, tumambad ang galit nitong mukha sa akin.
"What are you doing here, Angel?" taas noo't kilay kong tanong. She just stared at me, then laughed after a minute.
"Napakatapang mo naman, Zimry. Hahangaan na sana kita kung hindi ka lang mang-aagaw." Pinag-krus niya ang kaniyang kamay.
"Naunang naging akin si Harley," malamig kong tugon.
"Pero akin na siya ngayon! Matagal na kayong wala! P*tang-ina naman, Zimry!" halos maputol na ang litid nito sa kakasigaw.
"Stop shouting. Tulog na ang mga tao." Pambabalewala ko sa sinabi niya.
"Wala akong ebidensya pero alam kong ikaw ang nagpakalat 'nung pictures ko!" hinampas ko ang kamay nitong dumuduro sa akin
"Umuwi ka na habang may pasensya pa ako sa iyo."
"Malandi!" sinubukan niyang lumapit sa akin ngunit natigilan siya nang hinarangan siya ng mga kaibigan ko.
"What are you saying?" maangas ngunit pabebeng tanong ni Natasha. Lapit siya nang lapit dito habang paatras naman nang paatras si Angel.
"Stop it, Natasha." Awat ko kay Natasha ngunit hindi ito huminto. Nanlaki ang mga mata ko nang nakitang may minamaniobrang remote si Lewisse.
Oh my gosh!
Rinig na lamang namin ang malakas na sigaw ni Angel nang mahulog siya sa kanal.
Kaya pala siya pinapaatras ni Natasha, si Lewisse naman ang nagbukas sa takip ng kanal.
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dobdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!
"Zimry!" biglang lumakas ang kabog ng aking dibdib nang marinig ang boses na iyon. Lagot!"Mommy..." Kitang-kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy habang tinitingnan si Angel na gumagapang patayo."Who's that girl?" tinaasan niya ako ng kilay. Hindi niya makilala si Angel dahil sa dungis nito."Harley's..." hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang dumating si Harley. He stared at me intently bago tinulungang makatayo si Angel.Kahit na sobrang baho at dumi ni Angel ay wala siyang kaarte-arte kung hawakan ito. Aww! How sweet! Ts.Nagsi-atrasan kami nang makalapit silang dalawa sa amin. Halata rin sa mukha ni Mommy ang pandidiri. Umaalingasaw kasi ang amoy ni Angel."Anong ginawa niyo!" malakas na sigaw ni Harley. Maging si Mommy ay napatakip sa kaniyang tainga."Calm down, Harley." Matigas na wika ni Mommy ngunit hindi pa rin nawawala ang galit sa mukha niya."No, Tita. Tingnan mo
"Mommy?" medyo iritang tawag ni Harley kay Tita. His jaw clenched.I don't know why I suddenly feel over​whelmed when his dark eyes gazed on me. He watched me sharply, with his lips pursed.The oveflowing warmth I am feeling right now is just too much. I sighed when I realized that I got lost with his stare. Iniwas ko ang tingin sa kaniya dahil paniguradong mukha na akong tanga rito sa kinatatayuan ko."I don't know." Kibit balikat na sagot ni Tita. She tapped my shoulder and raised her brows."Bakit namumula ka? Are you fine?" tanong niya.Muli akong napatingin kay Harley na hindi pa rin binibitawan ang tingin sa akin. His lips protrudes slightly. I can see the ghost of a smile but eventually it faded as he turned his back on us. Hindi man lang siya nagpaalam, kahit sa kaniyang mga magulang.Angel before anything else, huh?"You should seduce Harley, Zimry. Ikaw lang ang gusto kong maging daughter-in-law," saad ni Tita nang makalayo
My brows furrowed a bit and pursed my lips. He's too much to handle. What kind of a jerk! Hindi ako sumunod sa gusto niya. I went to my friends instead. I will not be fazed by his looks or his actions!"You're supposed to be masaya, 'di ba?" Natasha sarcastically said. I glared at her when she tried to take a picture."Stop it, Natasha! I'm not in the mood." Padarag akong umupo sa tabi ni Lewisse na tahimik lamang na ngumangatngat ng bigas. Kinakalabit pa nito ang kaniyang Lola para bigyan ngunit umiiling lang ang matanda. Samantalang ang Lolo niya ay tahimik lang din na kumakain ng bigas habang nagmamasid sa paligid. May pinagmanahan si Lewisse!"Smile! Three, two, one!" sigaw na naman ni Natasha. Wala tuloy akong nagawa kung hindi ang ngumiti.Hahanapin ko na sana kung nasaan si Kiz pero namataan ko sila ni Jordan sa isang sulok. Seryosong nakatingin lang ang kaibigan ko sa tumatawang Jordan. What's really their score?"Why are you so nakasimango
"Ilang araw kayo sa Manila, anak?" tanong ni Daddy sa akin habang sumisimsim ng wine.May kaunting salu-salo ngayong araw sa bahay. Hindi ko sinang-ayunan ang suhestiyon ni Mommy at Tita Hera na magpaparty ng bongga para lang sa graduation namin ni Harley.I prefer simple gathering, same with Harley. Medyo marami pa rin namang tao ang naimbitahan ngayon dahil bukod sa mga kamag-anak namin ay naimbitahan din ang aming mga tauhan sa bukid maging ang kanilang pamilya. And Harley's extended family is not in the Philippines.I invited Lewisse and her grandparents yesterday too but they declined. May salu-salo rin daw sa kanila. I missed hanging out in their house. Kailan na ba kasi ang huling punta ko roon, first year college?"I don't know yet, Dad. Siguro isang linggo lang." Kibit balikat na sagot ko.Why is he asking? Sanay naman siyang wala ako palagi sa bahay. O siguro, gusto na niya akong pagtrabahuhin agad sa bukid?Ugh! I still can't imag
"Aanak-anak sila ng maganda tapos ayaw nilang payagan na gumala? Hayyy na ko!" Lewisse sighed heavily. Ibinagsak niya ang kaniyang bag sa kamay ng robot na umaalalay sa amin. Ang gara ng babaeng 'to! Hindi na nahiya sa mga magulang ni Nowelle.Kakarating lang namin dito sa Manila. Hindi naman gaanong kahaba ang biyahe ngunit dahil ang dami kong ganap kahapon ay parang pagod na pagod ako ngayon."Hi, girls! You can sleep na muna so you can rest. Natasha, can you hatid your friends to their room? Nowelle, come with me. And Kiz, are you going to uwi later? Or you will sleep here?" Wow! Now I know, may pinagmanahan si Natasha sa ka-conyohan niya. Lol!"I'm going home later po, Tita. Doon din naman sila sa bahay bukas, kaya okay lang po." Kiz smiled politely, ngunit agad ding lumipat ang atensyon niya sa kaniyang cellphone na tumutunog na ngayon."A-ahm... excuse me. I need to take this call," paalam niya't patakbong pumasok sa elevator. Pero dahil likas
We spent one week in Manila for our vacation. Kakauwi lang namin dito sa Tuguegarao. We're all exhausted kaya dumeretso na muna kami sa apartment para rito magpahinga. I opened my cellphone while resting on Natasha's lap. Nakaupo siya sa sofa, and busy chatting someone on her phone. Naririnig ko ang munting tawa niya pero hindi ko na lang pinakealaman. Nakahiga rin si Kiz sa isa pa naming sofa sa sala, at mukhang tulog na. Samantalang si Lewisse ay nasa CR, kanina pa kasi nagrereklamo ang tiyan niya. Kung anu-ano na naman yata ang kinain kanina. Kunot noo akong napabaling sa aking cellphone na sunud-sunod ang pagdating ng messages. Hindi ko sinubukang buksan ito noong nasa Manila kami dahil sa sobrang busy. Tinatawagan lang ako nina Mommy gamit ang tracker watch. I have it on my wrist, they can call me using a watch too or a phone. Nakikita nila kung nasaan ako at kung anong ginagawa ko. We can also do face time as long as I accept their request.
"That's too bad, Harley. You can't fool me anymore." Marahas kong tinabig ang kamay nito at padabog na tumayo.I lost my appetite. I need to get out of here, I need to be alone, and think.Dahil kahit gaano ako karahas sa kaniya, alam kong titibag at titibag pa rin ako."Tapos ka na, iha? Hindi pa nangangalahati 'yang kinain mo, ha?" takhang tanong ni Tatay Domi."Nawalan na po ako ng ganang kumain. Sige lang po, kain lang po kayo. Uuwi muna ako sa bahay," paalam ko at tumalikod na. Hindi ko na sila hinintay pang sumagot. Dire-deretso akong umalis kahit na rinig ko ang tawag sa akin ni Harley."Zimry!" Binilisan ko pa ang lakad dahil ramdam kong aabutan na niya ako."What the f*ck, Harley! Can you just stop?" asik ko sa kaniya nang maabutan niya nga ako at hinablot ang aking braso."Stay the f*ck away from me!" mukha na akong baliw sa pagwawala rito. Ilang beses kong iwinasiwas ang aking kamay hanggang sa nabitawan niya it
Agad naglaho ang ngiti ko nang tinalikuran ko na sila. I sighed heavily before walking away. Sobrang gulo na ng utak ko. Para bang kumawala ang isang turnilyo at bigla na lang sumabog ang lahat ng laman nito.Tsk! This is too much. F*ck you, Harley!Sa layo na ng nilakad ko ay hindi pa rin tumigil ang sakit. Naging manhid ako sa init na natatamo galing sa araw. At kahit panay ang tahol ng mga aso sa paligid sa akin ay wala na akong paki-alam. Parang gusto ko na nga lang ibigay ang isang binti ko para manahimik na sila, at baka sakaling manahimik na rin ang utak ko.---"Mabuti na lang at tumawag si Tita sa amin. What happened?""I hate seeing you like this, Zim.""Tol, baka nakakalimutan mong kaibigan mo kami?""Hindi pa ako patay, Lewisse." Mahina kong saad habang pilit na inilalayo si Lewisse sa akin. Nakapulupot kasi siya sa tiyan ko habang umiiyak."Eh! Kasi naman...""Baka sobrang nag-alala 'yan, sa'yo." Ani ni