Chapter 2

"What the hell Farisha Venataxia?! For real?!" Lunox exclaimed as I told her what happened earlier. Maliban nga lang sa nangyaring titigan namin ni Rednax kanina.

I just gave her a nod while we're eating our lunch here at the cafeteria.

"Whatever!"

Patuloy lang siya sa pagbibigay malisya sa ginawa ni Rednax kanina kahit wala naman akong pakialam do'n.

Bakit ba gano'n? Porket napakitaan lang ng kabaitan ay nabibigyan agad ng malisya. Hindi ba pwedeng sadyang matulungin lang 'yung tao? Kaya marami ang nagiging assumero't assumera dahil sa agad-agad na pagbibigay malisya sa maliliit ng bagay.

Napatigil ako sa pag-iisip dahil sa pag-usbong ng ingay sa cafeteria.

But later on, a group of men caught my attention since I'm facing the entrance of the cafeteria from my seat.

Just like Lunoxair said, they're all enrolled here. And our uniform suits them well, and it looks like they're wearing a tuxedo. Well, white long sleeves with its black necktie and paired with black slacks then also a black blazer.

Out of nowhere, Rednax black tantalizing eyes met mine for the third time and my heart skipped its beat again.

Nagpakawala ako ng malalim na hininga nang saglit na mawala ang paningin niya sa 'kin dahil sa pag-upo nila. Hindi ko alam na halos hindi na pala ako humihinga nang magkasalubong ang mga titig namin.

Damn! What's happening?

"You okay?" Lunox asked me worriedly.

"Ah yeah. Don't mind me,"  I replied and smiled at her to ease her worries at me.

Bakit ba nagkakaganito ako sa kaniya? Parang normal na titigan lang naman 'yon pero iba ang epekto sa 'kin? Anong mayro'n sa lalaking 'yon?

"I told you, lahat sila nandito," sambit ni Lunox at tumingin sa pwesto nila Rednax.

I also tried to look but I just met Rednax's intensity eyes looking at me.

What the hell? Ano ba'ng tinitingin-tingin niya?

I just rolled my eyes at him but I saw him let out a small smile. At hindi ko alam kung bakit ako natulala dahil sa kaunting ngiti niyang 'yon! Pa'no pa kaya kung buong ngiti na niya ang nakita ko?

Damn! Parang gusto ko na lang titigan 'yon magdamag! And because of that, I got the chance to look at his face from a few distance.

His black hair that's a bit long that it reached his forehead. He has thick eyebrows that's perfectly shaped, a pointed nose and a grim reddish lips. And lastly his well-defined jaw that gives emphasize to his perfectly shaped face.

"Huy Fari babe! Tulala ka na diyan!" asik ni Lunox na siyang nagpabalik sa ulirat ko.

"Hindi naman," sabi ko.

Ano'ng nangyari? Pinuri ko siya? Seriously Farisha? Kahit kailan ay wala akong pinapansin na lalaki, kahit madapuan man lang ng tingin ay hindi ko nagagawa pero ngayon...

"Wushu!" she teased me. "Porket classmate si Rednax!"

"Whatever Lunoxair," tanging sabi ko at nagpatuloy sa pagkain namin hanggang sa matapos ang lunchbreak.

Nang maghiwalay ulit kami ni Lunox ay nagtungo muna ako saglit sa restroom. At kung sinuswerte nga naman.

"Look who we have here," Arabella, the mean girl spoke as she entered the restroom and she's with Charice.

I just ignored them and washed my hands to get out. I was supposedly to go out when Arabella grabbed my wrist to face her.

Nagrestroom lang naman ako bago ulit pumasok sa klase tapos may ganito pa?

Naramdaman ko ang bahagyang paglubog ng mahahabang kuko niya sa balat ko pero binalewala ko 'yon.

"How dare you turn your back on me?!" she hissed.

I just rose an eyebrow at her. Padabog kong binawi pabalik ang braso ko. Ano'ng karapatan niyang hawakan ako sa gano'ng paraan?

Napangiwi ako sa isipan ko dahil sa hapdi na naramdaman. Tiningnan ko ang braso ko at may nakita akong mahabang kalmot at dumudugo pa.

"What do you want then?" I asked them calmly as glared at them.

"Ha! Do you think matatakot mo ako sa pagan'yan-gan'yan mo? At huwag kang magpakasaya na mabait sa 'yo si Rednax kanina! 'Wag kang feelingera!" she furiously exclaimed.

"Tss. Nagkakagan'yan ka dahil do'n? Bakit? Did I told Rednax to gave me that seat beside him?" I asked.

Hindi siya nakasagot pero masama ang mga tingin na ibinibigay sa 'kin. Ano bang problema niya? I don't get her logic and I don't want to understand because she was just spitting nonsense at all.

"Why don't you confront him instead of me?" I added and went towards the door.

"Sumatsat ka kung may katuturan 'yang ipinaglalaban mo." I dearly smiled and left them with their mouth hanged open in disbelief.

What's wrong with her? She's being like that because of what Rednax did earlier? Edi sana siya na lang nahuling tumayo para sa kaniya binigay 'yung upuan 'di ba?

Napairap na lang ako sa kawalan dahil sa walang kwentang ipinaglalaban niya.

Bitch please!

Habang paakyat ako ng hagdan papuntang classroom ay nagulat ako dahil may taong nakasandal sa railings sa itaas. As if he's waiting for someone. Napagtanto ko na si Rednax pala 'yon. Nang makalapit ako sa kinaroroonan niya ay nilagpasan ko lang siya.

But in my peripheral view I saw him didn't move. Napataas ang kilay ko. Hindi siya papasok?

"You're not going?" I asked him.

Nakakakonsensiya naman kung hindi ko man lang yayain na pumasok kung sakali. Nakita ko naman siya, so why not ask him right? Para kung hindi nga siya papasok at may maghanap na professor ay may sumagot naman.

"Wait."

My brows furrowed. He went near me then he gently grabbed my right arm where the scratch is visible.

"What happened?" he asked as he was looking at me intently.

Agad na may naramdaman akong dumaloy na kuryente nang malamyos niyang nahawakan ang braso ko pero hindi ko ipinahalata 'yon.

"It's nothing," sabi ko at sinubukan na bawiin ang braso ko sa kaniya pero hindi niya hinayaan na mangyari 'yon.

Instead he gently pulled me. Bumaba ulit kami sa hagdan at lumabas ng building ng COA at mukhang sa infirmary ang punta ng daang tinatahak namin.

Tahimik lang ako habang hila-hila niya ng maingat. I just let him do what he wants, I think this is harmless though.

Nang makarating sa infirmary ay nag request si Rednax ng first aid kit sa school nurse. He guided me inside and even let me sat on one of the infirmary's bed.

Sinusundan ko ng tingin ang ginagawa niya para sa 'kin. He is seriously pouring some betadine on a round cotton then he gently press it on my scratch.

Sa unang dampi ay napaigtad ako dahil sa hapdi pero agad naman niyang ginawaran ng marahang ihip para mawala 'yung hapdi.

Mula naman sa kinauupuan ko ay rinig ko ang umpisang pagtambol ng kaloob-looban ko na hindi ko alam kung para saan. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?

"It's good to see you again," he suddenly said and he stared at me intently, with recognition visible in his eyes again.