6

We have been really busy the whole day and all i could do is watch Isabel moved splendidly. Mark Aces is right, sadyang napakagaling ng partner nya sa paghawak sa baril. Lahat ng target ay sapol sa ulo at walang mintis, i could not deny na nakampante ako dahil hindi naman pala lalamya lamya itong si Isabel kahit na mas babae pa syang kumilos kaysa sakin.

Napaisip tuloy ako, siguro marami na syang napatay lalo na at isa sya sa pinakamagagaling na agent ng NBI. Hindi naman siguro sya magkakaroon ng ranking na Detective Sargeant kung hindi sya magaling.

Walang kurap ang mga mata ko habang pinanunuod si Isabel na hindi alintana ang init ng araw because she was too busy playing with her gun. I just noticed something about her, she is actually familiar to me like i have seen her before and i just could not remember when.

"Ang galing nya ano?" Napasulyap ako sa pinanggalingan ng boses. It was Mark na hindi ko namalayang nakaupo na sa aking tabi dito sa tent. "She can move fast like a bullet."

Muli kong ibinalik ang aking paningin kay Isabel na kasalukuyang naglalagay ng magazine sa hawak nyang baril. "Marami na siguro syang napatay na mga kriminal."

"No." Agad na sagot ni Mark. "Only one."

"Ha?" I snapped my head at him. Si Isabel kasi ang klase ng tipo ng tao na hindi bubuhay ng kaaway. "Only one?"

Nakangiting tumango si Mark at buong paghangang pinagmasdan si Isabel. "Our last assignment was to arrest this powerful drug lord Arturo Buendia also known as Palos." I listened to him very eagerly. Yes of course kilala ko si Palos at nabalitaan ko na napatay sya sa raid ng shabu laboratory nito. "I was there and witnessed them fighting using a katana, they both had severe slashed but Isabel never give up." Sa mga detalye na sinasabi ni Mark ay hindi ko maiwasang maimagine ang labanang nangyari. "Natumba si Isabel habang papasugod naman si Palos sakanya. Alam ko na ayaw nyang pumatay pero wala na syang pagpipilian-"

Natigil kami ni Mark sa paguusap ng marinig ang pagalingawngaw ng putok ng baril ni Isabel at lahat ng bala ay tumama sa ulo ng target. 

"Kayang pumatay ni Isabel kung gugustuhin nya but she believes na lahat ng tao pwedeng magbago. Kaya puro sa kamay at hita nya pinatatamaan ang mga nanlalaban na masasamang loob sa operstion namin." Dugtong ni Mark.

As a lawyer, naniniwala rin ako na everybody deserves a second chance kahit ano pa ang nagawa ng isang tao. Marami kasing pilipino ang kumakapit sa talim dahil sa kahirapan they just needed help and equal opportunities.

"Kamusta na pala ang takbo ng investigation ng kaso ko?" Tanong ko kay Mark. Ilang linggo narin ang nakakaraan pero ni balita wala pa akong naririnig mula sa kanila. "Is there any lead kung sino ang master mind ng pagambush sakin?

"The investigation is still on going, there were potential leads but we can't give you any details for now." Seryosong sagot ni Mark bago ito tumayo. "Anyway, the food is ready."

Sa pagkakarinig ng food ay biglang kumalam ang sikmura ko. Nakakapagod at gutom din pala ang ganitong training. I looked around, trying to find my father but he is nowhere to be seen.

"Nakita mo ba si Papa?" Tanong ko kay Mark.

"He left for a business meeting, hindi na sya nakapagpaalam sayo because you are busy." Tumingin si Mark sa kinaroroonan ni Izabelle. "Hey Bella! It's lunch time."

Hindi kumikibong inayos ni Isabel ang mga baril at nilagay sa isang bag bago lumapit samin ni Mark. Sabay sabay kaming kumain ng tahimik though there were times na naguusap silang dalawa at ako naman ay nakikinig lang. Isabel move gracefully, kahit pag nguya nya ay napaka swabe.

"Laura..."

I don't know what Isabel has that i found really fascinating na kahit anong gawin kong pagpigil sa aking sarili na wag syang pagmasdan at panoorin ay hindi ko magawa. After Jean broke up with me hindi na ako nakaramdam ng kahit anong atraksyon sa ibang babae and this will be the first time na may nakakuha ng atensyon ko without even trying. If im going to compare Isabel and Jean napakalaki ng pagkakaiba nilang dalawa kaya hindi ko lubos maisip kung bakit si Isabel pa.

"Laura.." Pagkarinig ko sa boses ni Isabel ay tila bumalik ako sa present time at pinagmasdan ang aking body guard sa aking harapan. She is looking at me without showing any emotions. Isabel really embodied the famous Ice Queen from books and movies. "Are you going to eat or just look at me?"

Mabilis pa sa alas kwatro na umiwas ako ng tingin. "What made you think that i was looking at you." Hindi pa ako nasisiraan ng bait para umamin na talagang tinitignan ko sya. I didn't want to feed her ego beside baka kung ano pang isipin ni Iaabel. Ayaw ko ring magkaproblema sa kanya lalo na sya ang magpoprotekta sakin bente kwatro oras. "Just lost of my thoughts."

"Sure you were." Iiling iling na wika ni Isabel habang kinukutsilyo ang kanyang pagkain.

"I am very sure." Medyo may panunuya sa boses ko. "Bakit naman kita titignan aber?"

"Okay, okay girls. Stop that." Awat ni Mark na puno ang bibig. "Let's not fight sa harapan ng pagkain." Sasang ayon na sana ako kay Makr but i heard Isabel whispered under breath, making me feel more upset. Napatingin si Mark sakin nang bigla akong tumayo. "Why are you going? Are you done eating Laura?"

Marami pa ang natitirang pagkain sa plato ko but i lost my appetite. "Yeah, I'm full." Tumingin ako kay Isabel na inaabala ang sarili sa pagkain at nagpapatay malisya lamang. "I will just go to the garden."

Hindi na ako naghintay ng kahit anong salita mula sa magpartner at nagmamadali na akong umalis sa dinner table. But instead of going to the garden, i went straight to my room and take a bath. This way i can get rid of the frustrstion na nararamdaman ko dahil sa Isabel na yan. That woman! Masyado syang bilib sa kanyang sarili, masama bang tignan sya? Akala mo kung sinong maganda!

Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa loob ng shower. Maybe one or one and half hour? Heck, If i can only stay here the whole day i would do it para lang hindi ko makita yang si Isabel. However, i can't do that because i did not want her to think that i was intimidate of her.

That is right Laura, wag kang magpapaargabyado sa kanya. Fight fight lang.

Halos mapatalon ako ng biglang bumukas ang pintuan ng banyo at pumasok si Isabel na nanlaki ang mata habang nakatingin sa katawan ko. 

"What the!" Hindi ko malaman kung ano ang unang gagawin, kukuhain ang towel o tatakpan ang aking dibdib at maselan na bahagi ng katawan ko.

"Oh gosh." Usal ni Isabel.

Namula ng husto ang aking mukha dahil nakita nya ang mga kayamanang matagal kong itinago at pinangalagaan. "Ba... bakit ka pumasok dito?" Hinablot ko ang towel para takpan ang aking kahubaran. "Hindi ka ba marunong kumatok!!"

At first, Isabel was paralyzed while looking at me from head to toes na lalong nagpabilis ng tubok ng aking puso. "I- I'm sorry." Mabilis na lumabas ng banyo si Isabel at naiwanan akong napapailing.

She is simply unbelieveable.

After few minutes lumabas na ako ng ng banyo but this time im fully dressed. I could not help but sigh when Isabel was still inside my room and snopping on my stuffs especially my childhood pictures were placed in the cabinet.

"Are you done snopping?"

Isabel looked at me over her shoulder. "I was just looking." Katwiran nito bago ibalik ang kanyang paningin sa mga pictures. "I went to Saint Carmen too together with my eldest sister and younger brother."

Saint Carmen is a private school for secondary education kung saan ako nagaral pero akalain mo nga naman na don din pala nagaral si Isabel. Kaya ba sya pamilyar sakin? Siguro nakita ko sya before? Walang salita akong tumayo sa tabi ni Isabel at kapwa namin pinagmasdan ang mga picture.

"Yeah and i used to play soccer from freshman to senior." I told Isabel. Kinuha ko ang picture frame kung saan kasama ko ang aking namayapang kapatid. "But i quit sport para makapag focus ako sa college."

I know this is my first conversation with Isabel about personal stuff and it's not award but relieving. "I undersrand." Bulong nya. "Law is very difficult, you have to study Constitutional law, Jurisprudence, Political science and Criminal law." I was not suprised to hear what Isabel says. This is only proves how smart she is. Well, at least she knew how to give me a credit as a lawyer. "Anyway your son Ishi called me."

I give Isabel a sideway glanced. Bakit tila may panghihinayang sa boses nya when she said about my son, Ishi. "Bakit ikaw ang tinawagan nya at hindi ako?"

Dahan dahang humarap sakin si Isabel with a boastful smile on her face. "I gave him my number, you know just incase something happen."

"Oh really?" Taas kilay kong tanong.

"Oo." Tumalikod si Isabel. "She was calling your phone but you were at the bathroom." Hindi ko alam kung ako lang ba ito o talagang may gusto syang ipahiwatig. Like, wala na akong dapat itago dahil nakita na nya ang lahat sakin. "Pinaaalala nya lang sayo na ngayon ang Mother and Son presentation nya sa school. He is expecting you there."

I imaginary slap myself by forgetting his presentation today because i was too busy learning a self defense. "Oh god, why no one reminded me!"

Binuksan ni Isabel ang pintuan bago tumingin sakin. "What are you waiting for?" Parang nagliwanag ang buong kwarto dahil sa ngiti na namutawi sa kanyang bibig. She is even more beautiful kapag nakangiti. "Hey. Come on!"

Patakbo kaming bumaba at nasalubong ni Mark na nakasakay sa isang motor. Oo nga pla, wala si Papa and it means we have no car. So, paano kami makakapunta sa school ni Ishi? Aangkas ako kay Mark ganon?

"Wear this." Utos ni Mark at inabot ang isang helmet sakin.

"Pero pano si-" Nabitin ang sasabihin ko ng mapansin na wala na pala si Isabel sa aking tabi. "Where is she?"

"She is there." Itinuro ni Mark ang kanyang daliri sa aking likuran.

Agad akong lumingon and there she is, riding her red Kawazaki Ninja 250R towards me at nang huminto sya sa harapan ko ay maingat nyang inalis amg kanyang suot na full face helmet. I wordlessly watched how her hair falls and bounce against her feminine shoulders.

"Sakay na." Aya ni Isabel sakin.

Wala na akong time magdalawang isip dahil kailangang kailangan ko makarating sa school ni Ishi. Sinuot ko muna ang helmet bago kakabog kabog ang dibdib na sumakay sa likuran ni Isabel. I tried to keep my distance from her but it's quiet hard lalo na kung maliit lang upuan.

"Okay na." Bulong ko.

I saw Isabel looked at me through the mirror before turning to me and fix my helmet. I felt the air hitched inside my throat dahil sobrang lapit ng aming mga mukha.

"Put your around my waist."

"Ha?"

Muli ay tinignan ako ni Isabel. "Kasi baka malaglag ka kung hindi ka kakapit sakin." I was about to argue when she interntionally move the motorbike making me almost fall.

"Isabel!!!" Sigaw ko.

"See." Nakangising sambit nito. Naiinis man at naiilang ay ginawa ko ang gusto nya. I slowly wrapped my arms around her small waist. "Hindi ganyan." Hinawakan ni Isabel ang kamay ko at hinatak para mapahigpit ang aking yakap sa kanyang bewang habang nakadikit ang dibdib ko sa likuran nya. "Better."

"Whatever." Mahina kong bulong na may kasamang pagikot ng mata. "Make sure na makakarating tayo kay Ishi ng buo at ligtas."

Natawa si Isabel. "But of course. Not unless you want to go somewhere private and.."

"Shut up and drive!" Bwiset kong sabi. She really knew how to get under my skin. Pinatakbo ni Isabel ang motor na halos lumipad kami sa ere at wala na akong nagawa kundi ang pumikit para mawala ang takot.

"Relax Laura." Paalala ni Isabel sakin. "I won't let you fall."

Yeah, i won't fall for you.