Chapter 5

“KUNG tiyanak ka, ipakita mo ang totoo mong anyo at kung tao ka, tumawa ka! Tawanan mo na lang ang iyong problema! Para hindi ka ma-stress sa buhay! Ang daming namamatay dahil diyan!"

Tama ba iyong sinabi niya? “Inuulit ko. Ganyan nga. Sige pa. Tumawa ka pa. Tawanan mo na lang ang iyong stress. Hahaha…Hahaha…”

Freni knew she looked like a mad woman. Right now. 

Nagsalubong ang kilay niya.

Walang nangyari.

Hindi naging halimaw ang sanggol. Nakatagilid ang ulo nito at mataman siyang pinagmamasdan. Kumurap-kurap ang maliit nitong mga mata hanggang tumaas ang mga kamay nito at papunta sa kanyang direksyon.

Napigil niya ang kanyang hininga nang tumawa ang sanggol. Hindi katulad ng mga tawa na nakikita niya sa mga kontrabida sa mg telenovela kung hindi iyong tawa ng mga sanggol.

Nakakaakit.

Nakakahalina.

Awtomatikong nakuha ng sanggol ang kanyang puso. Dahan-dahan siyang lumapit rito. Nag-aatubili pa siya kung bu