Share
Chapter 9.1
IKATLONG
TAUHAN“Selene”LAMIG at tubig ang bumalot sa kanya.
Ramdam niya ang pagdikit ng suot niyang chaketa sa kanyang balat nang dahil sa pagkabasa.
Umaandar ang kanyang pagiging maarte sa bawat tilapon ng putik: gumuguhit iyon ng samu’t saring mga dibuho sa kanyang saplot pati na rin sa kanyang suot na sapatos.
Wala siyang ibang marinig kung hindi ang ingay ng bawat pagtagpo ng mga butil ng ulan sa lupa.
Labis na nakaiirita.
Patuloy siya sa pagtakbo. Hindi niya lubos maunawaan ang sarili kung bakit niya iyon ginawa . . . at patuloy na ginagawa.
May parte sa kanya na nagnanais nang tumalikod at tumigil sa pagkaripas, subalit hindi niya magawang pigilin ang bahagi niya na pinipilit siyang h’wag huminto.
Mistulang sa mga san
Kaugnay na kabanata
Disorder (Tagalog) Chapter 9.2
IKATLONG TAUHAN“Selene”NILINGON ito ng ginang. Mula sa kanyang anggulo, hindi niya man kita ang buong mukha nito, kanyang nasasalamin ang namumula nitong mga mata nang dahil sa mala-salaming bintana sa gilid.Nanlilisik.Nananakot.“Ikaw, Lazarus, ano ang problema mo?” Mahinahon man ang pagkakasabi, mamumuslak ang diin sa bawat pantig na siyang ibinigkas nito.Higit siyang napakubli sa dingding nang kanyang natanaw ang paghilamos sa mukha ng lalaki. Suminghap ito, pinapakalma ang sarili.“Mallory, ganito na lang ba talaga palagi? Nagluto lang ako ng meryenda para sa anak natin, ano ang ikinagagalit mo?”Walang sigawan na nangyayari. Mahinahon na nagsasalita ang mag-asawa. Subalit may tensiyon na namumuo—hindi pa nga lang sumisiklab.Hindi pa . . . ngunit ma
Disorder (Tagalog) Chapter 10.1
IKATLONG TAUHAN“Selene” GINAW. Nginig. Tapik sa hita. Marahan niyang hinatak ang kumot na nasa kanyang paanan bago iyon inilatag sa ibabaw ng kanyang katawan. Makapal man iyon, ramdam na ramdam niya pa rin ang haplos ng malamig na simoy ng hangin sa kanyang balat. Kanyang hinagkan ang kanyang mga binti’t maluwat na ipinatong ang baba sa tuhod, ilang ulit na pinaghahaplos ang mga braso. [ maluwat - slow ] Kanya nang pinatay ang air-conditioner sa kanyang kuwarto, subalit patuloy pa rin sa pag-akap ang lamig sa kanya. Mahinahon niyang iginala ang paningin sa paligid. Nagmamasid. Nagmamasid. Bukas na bintana, dilaw na kurtinang sumasabay sa indayog ng hangin: doon nagmumula ang lamig.
Disorder (Tagalog) Chapter 10.2
IKATLONG TAUHAN“Yvonne” PASIMPLE niyang inabot sa tindera ang limampung piso bago muling ipinagpatuloy ang pagmamasid sa paligid. Mahirap na, baka mahuli pa siya. “Ito, ineng.” Kaagad niyang ibinaling ang tingin dito at tinanggap ang dalawang supot na naglalaman ng isda at kanin. Tinanguan niya lamang ang matanda at pabulong na ipinarating dito ang pasasalamat. Wala siyang ipinalampas na sandali at mabilisang isinilid ang mga iyon sa kanyang bag na pekeng tatak Gucci. Pagkatapos masigurong walang nakahalata sa kanyang ginawa, nagsimula nang muli siya sa paglalakad na wari’y nasa kanya ang lahat ng salapi sa mundo. Kapapasok pa lamang sa tarangkahan ng kanilang eskuwelahan, kaliwa’t kanan na ang pagbati na kanyang natatanggap. Samantalang tipid na tango’t ngiti
Disorder (Tagalog) Chapter 10.3
IKATLONG TAUHAN“Yvonne” MASYADONG madali—masyadong madali ang gawaing iyon para sa kanya. Higit pang kapaki-pakinabang kaysa pagiging buntot ni Lickesia. Sana noon niya pa nakilala ang ina ng kaibigan. Hindi niya napigilan ang mapatalon mula sa pagkakaupo sa lababo. Wari’y may dumaang bagyo sa paligid: ramdam niya ang pagyeyelo ng kanyang mga palad. Ang dating galak na bumabalot sa kanyang sistema ay mistulang natunaw. Tila’y napalitan iyon ng takot. Kung kanina ay langitngit lamang at walang katiyakan ang kanyang mga hinuha, iba na ngayon. Hindi na siya maaaring magkamali. [ hinuha - deductions ] Nakasisiguro na siyang . . . hindi siya nag-iisa sa lugar na iyon. Nanatiling nakapako ang kanyang mga paa sa kanyang kinalalagyan: tila’y tinapalan ng pandikit ang mga suwelas ng k
Disorder (Tagalog) Chapter 10.4
IKATLONG TAUHAN“Yvonne” HINDI na niya nagawang pigilan pa. Wala na siyang magagawa. Marahang pagsayaw sa ere ng nakabiting laylayan ng pantakip nito sa tainga ang natunghayan ng kanyang mga mata. Umiikot-ikot, pakaliwa’t kanan ang galaw. Pinilit niyang h’wag balingan ang bagay na iyon, subalit huli na. Ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga daliring nakakukuryente ang dulot sa t’wing nagtatagpo. Kasabay ang unti-unti niyang pag-angat ng tingin, mabagal na sinalubong ang mga mata ng kaharap. “G-Girl—” Pagkabasag ng salamin. Dumagundong. Umalingawngaw. Pati na rin ang naramdamang . . . kirot sa ulo. Daing na nagmistulang hangin. Paghiyaw—siya lang ang nakarinig. Humampas sa kanyang pis
Disorder (Tagalog) Chapter 11.1
IKATLONG TAUHAN“Raziel” NANGINGINIG niyang mga daliri ang nararamdaman niya sa gilid ng kanyang bibig. Dahan-dahang nginangatngat ang dulo ng mga kuko; maliliit na mga parte niyon ang nagsimulang pumondo sa kanyang mga labi bago marahang idinura iyon. Nang matapos sa kanyang palasingsingan, sinunod niya ang sa kanyang hinliliit. Nagpatuloy siya sa pagkagat, pinipilit gawing perpekto ang kurba ng kanyang mga kuko. Kagat. Ngatngat. Dura. Kumusta na kaya ito? Si Selene . . . kumusta na ito? Huling beses niya itong nakita ay noong nagkasama sila sa panonood ng mga ilaw sa plasa. Saka niya ito inihatid sa bahay sa tulong ng isang lalaking nagboluntaryo, nang bigla na lamang itong bumagsak sa pu
Disorder (Tagalog) Chapter 11.2
IKATLONG TAUHAN“Raziel” HINTO. Napatigalgal siya. Tila ba’y ipinulupot ang kanyang dila sa kanyang leeg: hindi siya makapagsalita, hindi makahinga. Selene? Kung si Yvonne ang nagsulat niyon, marahil ay ang kaibigan ang tinutukoy nito. Subalit wala siyang kaide-ideya kung bakit iyon gagawin ng kaibigan kung totoo ngang nagpakamatay ito. Ano ang kinalaman ni Selene sa nangyari? Dahan-dahang itinagilid ng kaharap ang sariling ulo bago niya napansin ang pagkintal ng kunot sa noo nito. “Kilala mo ba kung sino ’yong tinutukoy ni Yvonne?” Muli siyang napatigil. Kung ang dalaga man ang tinutukoy nito, hindi niya maaaring sabihin ang totoo. Madadawit ito sa gulo.
Disorder (Tagalog) Chapter 12.1
IKATLONG TAUHAN“Selene”PABAGSAK niyang sinara ang pinto nang makapasok.Nagmamadali niyang tinungo ang malaking aparador at nagsimulang maghalungkat doon. Ilang damit ang naihagis niya sa lapag bago matagpuan ang kulay puti’t mahabang tela.Naupo siya sa kama, inilagay sa ibabaw ng kanyang hita ang nanginginig niyang braso.Ipinulupot niya roon ang tela: ilang beses na inikot-ikot sa malaking hiwa sa palapulsuhan.Kaagad na nagmarka roon ang malapot na dug na dahilan ng kanyang pagpikit.Ilang malalim na paghinga ang ginawa niya, pinipilit burahin ang larawang iyon sa kanyang isipan.Hinga.Kalma.Kaya niya . . . kakayanin niyang h’wag pansinin ang pula.Kulay lamang iyon.
Pinakabagong kabanata
