CHAPTER 3- What?!

Chapter 3 - What?!

NATHANIA's POV

Inisahang lagok ko ang alak na nasa baso ko. Hindi ko matanggap na wala na ang bar; nawala na kaming trabaho. Napaka selfish naman ni Mr. Tyson para mag desisyon ng padalos dalos. Alam kong hindi niya kami kaano-ano pero parang wala naman kaming magandang pinagsamahan para gawin niya sa amin ito.

"So anong plano? Uuwi na ba kayo sa mga probinsya niyo?" Tanong ni Rocy-- isa sa mga katrabaho ko.

"Siguro." Sagot ni Elise. "Matagal na rin akong pinapauwi ng mga magulang ko. Siguro ito na rin yung sign na umuwi na nga ako." Bumuntong hininga siya pagkatapos. 

"Ako naman, wala akong uuwian. Kasi alam niyo naman na itinakwil na ako ng pamilya ko, siguro hahanap nalang ako ng ibang club jan na pwedeng pagtrabahuan."

"Pasensya na talaga kayo, biglaan kasi itong nangyari. Hindi ko napaghandaan kaya hindi ko alam kung paano ko kayo matutulungan." Malungkot na sabi ni Manager Nora. Hinimas ko ang kanyang likod kaya napatingin siya sa akin. "Ikaw bunso, anong plano mo? Uuwi kana ba sainyo?" Umiling ako.

"Mahirap kumita ng pera sa probinsya, Manager. Matagal mo na ngang hanapin, mabilis pa kung mawala. Siguro dito na rin muna ako. May kaunting ipon pa naman ako sapat na upang pambayad ng renta ko para sa isa pang buwan. Kahit na waitress lang ang mapasukan ko, okay na siguro yun." Tumango tango siya. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung kakasya ba 'yung sasahurin ko sa pagiging waitress para matustusan ang pangangailangan ng mga kapatid ko pero bahala na. May awa naman siguro ang Diyos.

Matapos ang ilang oras, nagsi-alisan na ang iba kong mga kasama upang mag-impake ng kani-kanilang gamit. Bukas o makalawa kasi ay balak na nilang lumuwas pabalik sa probinsya nila. Ang iba naman ay susubok ng ibang trabaho sa kabilang bayan. Ako? Hindi ko pa alam.

Ininom ko ulit ang alak na nasa baso ko, tang*na. Bakit ngayon pa nangyari 'to? Ano naman kaya ang pumasok sa kukote ni Mr. Tyson dahilan para ipasara niya agad yung club? Tsk.

Nang tingnan ko si Manager ay busy siya sa pagce-cellphone at ngumingiti ngiti pa. Napailing ako. Hindi ba siya malungkot na simula bukas ay wala na kaming trabaho? Na bukas mag-uunpisa nanaman kaminng panibagong buhay? Aish.

"Paano kung mag apply ka nalang kaya ng trabaho sa kompanya ni Mr. Anderson?" Napatitig ako kay Manager sa sinabi niyang 'yon. Tumikhim siya. "Yung five hundred thousand nga pala, ten thousand na lang ang ibinigay sa akin." 

"S-sorry.." Ngumiti siya.

"Okay lang! Ang mahalaga, birhen ka pa rin. At ipangako mo sa akin na sa lalaking mahal mo lang 'yan ibibigay ha!" Ngumiti ako at tumango. "Pero di nga, mag apply ka nalang kaya sakanya? Wala kasi akong tiwala sa mga tao sa paligid lalo na kung mag w-waitress ka. Doon sa kompanya niya ay nasa loob ka lang. At tutal, kilala ka na rin naman niya."

"P-pero baka mas gawin niya lang itong oportunidad para makuha ang gusto niya sa akin." 

"Bakit, ayaw mo ba?" Sinimangutan ko siya. Natawa lang naman siya. "Di nga? Pogi naman ang batang 'yon, sa tingin ko wala pa atang trenta 'yon kaya pwede na rin. Isa pa, mayaman! Pero... ikaw ba?" 

"Haaaaaay, hindi ko na po alam ang gagawin ko Manager. Ang hirap mag simula ulit." 

"Tama ka. Oh siya, sige. Umuwi na tayo nang makapag-pahinga at makapag- isip isip." Tumayo na kami at ini-ayos ang mga boteng natunmba.

"Opo. Sige po, salamat po sa lahat ng nagawa niyo para sa sakin." Nginitian niya ako at niyakap. 

"Alam mo naman kung saan ako nakatira kaya punta ka lang kung gusto mo ng makaka-usap. Lagi kang mag-iingat."

"Opo.." Humiwalay na ako sa pagka-kayakap niya.

"Yung sinabi ko, Tanya.." Tukoy niya tungkol sa suhestiyon niyang pumasok ako sa kumpanya ni Mr. Anderson. "Pag-isipan mong mabuti." Sabi niya bago tumalikod at naglakad papalayo.

Kinabukasan ay gumising ako ng maaga upang pumunta sa computer shop sa baba ng boarding house ta tinitirahan ko. Gumawa ako ng resume pero nang makarating ako sa parte ng 'work experiences' ay napaisip ako.. ilalagay ko bang isa akong strip dancer dati? Ang hirap naman ng ganito!

Napag-desisyunan ko nalang na huwag ng ilagay yon. Inilagay ko nalang na dati akong waitress at dalawang taon akong nagtrabaho roon. Hindi naman na rin siguro nila ako uusisain tungkol dito.

Bandang alas-sais nang maisipan kong pumunta sa kompanya ni Mr. Anderson. Kaninang umaga kasi ay tinext ako ni Manager Nora kung saan at kung anong sasabihin ko. Hindi ko alam kung magandang bagay ba ang gagawin kong ito o hindi pero sabi nga ni Manager, wala namang mawawala kung susubukan lang. Isa pa, janitress lang naman ang a-applayan ko at hindi mataas na posisyon. Sana matanggap ako.

Pagbaba ko sa lugar kung saan ang kompanya ni Mr. Anderson ay nalula ako sa taas ng building niya. Sa itaas ng magarang pinto ay may nakalagay na 'W* Automobile Company'. Bumuntong hininga muna ako bago pumasok. Pero bago pa man ako tuluyang makapasok ay hinarang na ako ng guwardya.

"Ano po 'yun?" Tanong niya. Ipinakita ko ang resume ko. "May appointment ka ba ngayon? Ang alam ko kasi ay itinigil nila pansamantala ang pagha-hire ng bagong empleyado. Pero sandali lang, tatawagan ko lang yung sekretarya ni Sir. Anderson." Tumango nalang ako. Ang bad timing naman kung hindi sila nagha-hire ngayon. 

Habang hinihintay na bumalik iyong guard ay hindi ko mapigilang mapatingin sa mga babaeng empleyado nila dito. Ang lilinis at ang ga-ganda nilang tignan sa office uniform nila. Samantalang ako, ang trabaho ko noon ay ang maghubad sa harp ng ibang tao. Ngayon ko lang naisip na iba pala talaga kapag may pinag-aralan at natapos. Makakapag-hanap ka ng magandang trabaho nang hindi kailangang magpa-bastos.

"Ma'am, sa fifteenth floor nalang daw po kayo sabi ng sekretarya ni Sir. Opisina lang ni Sir ang nandoon kaya hindi po kayo mawawala. Wala na rin pong tao doon dahil nakauwi na po ang lahat. Paki-antay nalang po si Sir sa loob ng opisina dahil nasa sixteenth floor po siya, sa penthouse. Salamat po." Napatunganga ako dahil ang bilis niya masgsalita at ang tanging naintihan ko lang ay hihintayin ko si Mr. Anderson sa fifteenth floor. Aish! Bahala na nga! Tsaka nakakahiya naman, nagsi-uwian na lahat ng empleyado tapos heto ako iniistorbo pa yung may ari ng kompanya. Jusko ka talaga Tanya!

Sumakay ako ng elevator papunta sa fifteenth floor. Kaya kahit na kinakabahan, nilabanan ko nalang iyon dahil kung sakaling makuha man ako bilang janitress, malaking tulong na rin 'yon upang matulungan ko ang mga kapatid ko. 

Pag pasok ko sa loob ng opisina niya ay namangha ako. Ang mga muwebles ay kulay itim at ang ibang gamit naman ay puti.  May malaking bintana sa likod ng kanyang mesa at kitang kita nito ang city lights. Pagabi na rin kasi kaya kitang kita kung gaano kaganda ang mga ilaw sa labas.

May itim na sofa at may malaking TV rin dito.May mga mamahaling vase rin na naka display. Ang sosyal naman! Opisina pa ba 'to o bahay na? 

Matapos kong tignan isa-isa ang mga naka display doon ay tumingin ako sa wrist watch ko. Alas syete na pala! Jusko naman, na enjoy ko na dito! Tsaka mukhang walang balak pumunta dito si Mr. Anderson kaya uuwi nalang ako. Gabi na rin kasi kaya malamang tulog o nagpapahinga na rin yun.

Pagharap ko sa pinto ay muntik pa akong mapasigaw. Nakasandal siya sa hamba ng pinto a-at.. m-may mag i-interview ba ng aplikante ng naka topless at b-boxer shorts lang ang suot?! 

Hindi ko napigilang tignan siya mula baba hanggang sa a-abs niya.. Lagi siguro siyang nag wo-work out kaya ganyan ang katawan niya? 

"Do you enjoy what you see?"  Tumikhim ako at lumunok. Tinignan ko siya sabay iwas ng tingin. S-shit naman. 

Nang maglakad siya papalapit sa akin ay tila nanigas ako sa kinatatayuan ko.  Para siyang supermodel na napapanood ko sa TV noon. Nang makalapit siya sa akin, as in lapit! Napapikit ako at hindi nakalagpas sa pang-amoy ko na ang bango niya. Ngayon ko lang napansin na ang pogi pala niya. Sobrang tangos ng ilong niya, manipis ang labi at medyo singkit na mga mata.

"Won't you give it to me yet?" Tanong niya. Ano? give? Ang al---  huwag mong sabihin na... Nanlaki ang mga mata ko..

"S-sabi ko na nga ba eh! W-wala ka na bang puso?! Nandito ako p-para pumasok sa kumpanya mo a-at hindi para ibigay ang pagkababae ko! Sumusobra na kayong mga mayayaman!" Aba, tinaasan lang niya ako ng kilay?  Lokong 'to!

"Are you stupid? I'm referring to your resume." Tila natatawang sabi niya. Lihim naman akong napa-padyak dahil sa sariling katangahan. Iniabot ko nalang ang resume ko kahit na nahihiya pa rin dahil sa sinabi ko. Baka isipin niya na hindi mawala sa isip ko 'yong nangyari kagabi. Aish! 

Pagka-abot ko sakanya yung resume ay naglakad siya papunta sa sofa at umupo doon. Sinundan ko siya ng tingin at grabe, ang ganda ng likod niya! Pag-upo niya sa sofa ay tumingin ako sa ibang direksyon. Paano ba naman kasi, nakabukaka siyang umupo! Eh naka boxer shorts lang siya!

"Waitress?" Tumikhim ako. "Were you a waitress?" 

"U-uhh."

"Nevermind." Tumayo siya at nag-inat. "You can start whenever you want." Ano?! Yun na yun? Wala nang interview? 

"S-sigurado ka?" Tinitigan niya ako. Mula ulo hanggang paa.

"But in one condition.." Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. Malalagkit ang tingin niya kaya naman ay kinabahan ako bigla. Kaya habang lumalapit siya ay paatras naman ako ng paatras hanggang sa lumapat ang likod ko sa matigas na pader.

"A-ano ba yun? B-bakit kailangan mo pang lumapit ng g-ganyan?" Mahinang sabi ko. Ikinulong niya ako sa gitna ng dalawang braso niya.

"You need to live with me." Ano daw?!