This story is a work of complete fiction. Names, characters, places, and incidents are either products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events, facts, locales, or persons, living or dead, is purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from exploit the contents of this story in anyway; please obtain permission._________________________________________
Maingay.
Siksikan.
Samot-saring amoy ang malalanghap sa bawat sulok.
Mga taong prenteng naglalampungan sa tabi-tabi.
Mga kababaihan at kalalakihang halos maghubad na sa gitna ng dance floor.
Samantalang ang ila'y patumba-tumba na ang paglalakad buhat ng labis na kalasingan; isa na ro'n ang babaeng pagewang-gewang na naglalakad habang hawak ang kulay maroon nitong purse. Hapit na hapit ang suot nitong corset na itim na pinarisan ng short shorts at gladiator boots. Halos makita na ang kaniyang umbok na dibdib kaya ang mga tingin ng kalalakihan dito'y hindi maalis-alis.
Bakit pa kasi ako sumama sa pinsan ko! Hindi ko na tuloy alam kung saan ako pupunta. Kahit isa'y wala akong kilala dito sa Manila. Mukha pa akong sinaunang pokpok sa suot ko! asik niya sa kaniyang isipan.
Wala talaga siyang kilala na kahit sino dito sa Manila maliban sa kaniyang pinsang babae na nagdala sa kaniya rito sa Vyon's Bar—isang tanyag na bar sa Manila. Tanging pagbuntong-hininga na lamang ang kaniyang nagawa habang ipinagpatuloy ang paglalakad. Hindi na rin matuwid ang paglakad nito dahil sa kalasingan ngunit hindi pa siya kuntento—nagawa niya pang kumuha ng mga alak sa bawat table na nadadaanan niya.
"Hey!"
"Oh! long time no see, fucktard!" Napangisi na lamang ang apat na lalaki nang marinig ang huling sinabi ng kararating lang na kaibigan. Lima silang magkakaibigan na nagkayayaang mag-inuman dahil minsan na nga lang sila magkita't magsama-sama dala na rin ng pagiging busy nila sa kanilang trabaho. Iisa lang ang propesyon ng mga ito ngunit magkakaiba ang lugar kung saan sila nadestino.
"Hey, man! You're still ugly. The hell!" panunudyo ni Hezu sa kaibigan. Hindi maipagkakaila na may pagkamestiso ang lalaking si Hezu. Siya ang pinakamatanda sa kanilang lima kaya malaki ang respeto ng apat sa kaniya. May anak na si Hezu ngunit ulila ito sa asawa dahil bago pa man iluwal ang anak nila'y nakipaghiwalay na ito sa kaniya; bagay na hindi niya kailanman pinagsisihan. He's 29 but still look younger than his pals while his daughter is just 10 years old. 18 years old siya noon habang 17 years old naman ang babaeng nagluwal sa anak niya. Napakabata ngunit halatang bihasa na pagdating sa pakikipagtalik.
"Kuya Hez, how's your duaghter Hezian? I have something for her," nakangiting sabi ni Kal habang iniaabot ang paper bag na dala. Si Kal ang pinakabata sa lima. Hindi talaga maiaalis ang pagiging mapagbigay at humble sa binata na nakasanayan na rin ng kaniyang mga kaibigan. He's 22 years old but looks like a teenager. May katangkaran ito na siyang ikinalamang niya kay Hezu.
Bigla naman siyang napabalik sa ulirat nang maramdaman ang mabilis na kamay na nambatok sa kaniya. Sunod-sunod siyang napamura sa kaniyang isipan dahil dito. "What the hell, Yoshi!? Kuya Hez, look oh! He's nambabatok," sumbong niya kay Hezu.
Ngunit ilang saglit lang ay napatigil ang apat na nagkukulitan nang mapansing kaunti na lang ay maubos na ni Saint ang isang case ng soju na bigay ni Xayvion—ang may-ari ng Vyon’s Bar. Kanina pa ito walang imik na siyang ipinagtataka nilang apat. Noon pa ma'y tahimik na talaga ito ngunit nakakaya pa naman nito na makipagbiruan, hindi katulad ngayon. Walang bahid ng kahit anumang emosyon ang makikita sa kaniyang mga mata. Sunod-sunod na paglagok lamang ang ginagawa niya kaya hindi niya napapansin ang mga matang nakatingin sa kaniya.
"What's wrong with him, Kuya Hezu?" mahinang usal ni Callip habang nakatuon ang tingin kay Saint. Si Callip ang pangalawa sa pinakabata sa kanilang lima. May pagka-pandak ang binatang ito, hindi katulad ni Kal na pinakabata ngunit ito rin ang pinakamatangkad. Half-japanese and half-filipino si Callip kaya medyo kakaiba ang kaniyang mukha at paraan ng pananalita kumpara sa apat.
"Maybe he's broken-hearted," mahinang tugon ni Hezu habang nakatingin din sa lalaking patuloy lang sa paglagok ng soju. Sa pagkakaalam nila, may kasintahang modelo si Saint. But they weren't sure if that's really the reason kung bakit ito naglalasing.
"Naghiwalay na sila ni Ate Hyacinth? I thought they're going to be married?" nakakunot ang noong ni Yoshi.
"Sabi ko kasi sa inyo na 'wag na kayong mag-girlfriend. Asawa nga naghihiwalay, mag-fiancée pa kaya," pang-uuyam ni Kal. "Sabi sa inyo e, walang forever pagdating sa cheater. MWEHEHEHE." At isang malutong na batok ang natanggap nito mula kay Yoshi.
Ilang minuto pa lamang silang nagbubulung-bulungan nang biglang may bumagsak na babae sa harapan nilang lima. Pati ang atensyon ni Saint ay naagaw niyon.
"Hihi! Mga kuya, nakita niyo po ba ang pinsan kong mukhang payaso?" Magkahalong tawa at iyak na ang ginagawa ng babaeng nakaupo sa sahig. Hindi na nga nakadilat ang mga mata nito habang nagtatanong dahil lasing na lasing na siya. At hindi naman alam ng apat na lalaki kung ano ang dapat nilang gawin dito. Tatawag ba sila ng security o pababayaan na lamang ito dahil nakakaawa rin naman ang itsura ng dalaga. Gulo-gulo ang buhok nito at mamula-mula rin ang kaniyang mukha habang parang batang nakaupo sa sahig.
"Stop calling us kuya. All of us are attorneys!" asik ni Saint na sobra na rin ang pagkalasing. Nilapitan niya ang babae at binigyan pa ng isang boteng soju na ikinagulat ng apat niyang kaibigan. Tinanggap naman ito ng babaeng nakaupo pa rin sa sahig.
"The hell! Kuya Saint, 'wag mo na bigyan ng soju. Hindi ka ba naaawa sa itsura niyan? Baka may mangyari pang masama dahil sa ginagawa mo!" giit ni Callip subalit tinignan lang siya ng kaibigang si Saint at ng babaeng nakaupo sa sahig habang tumutungga ng soju. Wala na silang nagawa pa kundi ang pabayaan na lang ang kaibigan dahil alam nilang hindi nila ito mapipigilan.
Ilang oras din silang nag-inuman hanggang sa nagkayayaan na silang umuwi. But how if Saint, on the other hand, is busy dancing along with the unknown woman? Halos maglampungan na sila sa gitna ng dancefloor dahil sa sobrang kalasingan.
"Hey! May I know your name, Miss?" tanong ni Saint sa babaeng nakayapos sa kaniya. Napakaingay pa rin sa loob ng bar kaya sinadya niyang lakasan ang kaniyang boses para marinig siya nito.
"I'm Margarette Leora. Just call me Mara. Ikaw? Pwede ko bang malaman ang pangalan mo, Attorney?" Halos magputol-putol na ang mga salitang lumalabas sa kanilang bibig buhat ng sobrang kalasingan ngunit nagagawa pa rin nilang magkaintindihan.
Inilapit naman ni Saint ang kaniyang bibig sa tainga ni Mara. "I'm Atty. Saint Salvacheera..." sabay halik sa tainga nito. Tanging daing lang ang nagawa ni Mara hanggang sa may sumaging kalokohan sa kaniyang isipan. Kinuha niya ang dalawang kamay na nakayapos sa leeg nito at dahan-dahang pinagala sa dibdib nitong malapad.
"Oh, I like that Mara! Wanna have some fun on my bed?" Isang nakakalokong ngiti ang gumuhit sa bibig ni Mara dahil sa sinabi nito. Interesting.
"Of course. Pero bago 'yan, kailangan mo munang sagutin ang itatanong ko. Game?"
"Game!" Ginaya niya ang ginawa ng binata sa kaniya kanina sabay halik sa tainga nito. Narinig niya pa ang mapanghibok nitong daing kaya saglit siyang napatawa.
"Can you be my husband, Attorney?"
Hanggang sa tuluyan nang tumiklop ang kaniyang mata; hindi dahil sa antok at sobrang pagkalasing, kundi dahil sa kaniyang sakit—narcolepsy. The narcolepsy, ang sakit na sagabal sa pamumuhay ni Mara, ang dahilan kung bakit hindi niya alam na naghihirap din pala ang mga magulang niya sa sakit nito. Hindi niya alam na namatay na ang mga ito dahil sa sakit niyang pagtulog na inaabot ng buwan o linggo bago siya muling magising.
•••
COPYRIGHT © ALL RIGHTS RESERVED 2021
A Life With Five Attorneys
Written by: RaineeeNeee
HEZU"Dad, kailan kaya siya magigising? Magigising pa kaya siya, Dad?" Ibinaling ko ang aking tingin sa anak ko na nakatitig din sa babaeng halos dalawang buwan nang walang malay. Halata ang pananabik ni Hezian na magkaroon ng nanay kaya gano'n na lamang siya kung mag-alaga at magbantay kay Mara. Ang babaeng unang pumukaw ng atensyon ko."I don't know, Anak. But don't worry, she's going to be fine." Hinalikan ko siya sa noo pagkatapos ay ibinalik ang tingin sa mga papeles na nakabalandra sa'king malapad na lamesa."Paano kung hindi na siya magising? Gaya ng nangyari kay Abuela," malungkot niyang sabi. Yes, my mother died five years ago after being four months comatosed. But nah, we're okay now. Kinaya namin kalabanin ang lungkot.Kinuha ko muna ang tali sa buhok na nakapatong sa lamesa ko saka iyon itinali sa kaniyang buhok bago ko siya sa
MARA"What's your address, Miss?" Hindi ko na alam kung sino ang haharapin ko sa kanilang lima. Idagdag mo pa ang batang babaeng kanina pa nakatingin sa akin. Ba't pa kasi kung kailan gusto ko magsaya, saka naman aandar ang sakit ko. Hindi 'to sakit, sumpa 'to."Hindi nga ako taga-rito sa Manila, dinala lang ako ng pinsan kong babae do'n sa bar kasi sabi niya may opening daw ng trabaho do'n." Sabay silang apat na napatampal ng noo dahil sa sinabi ko. Maliban sa isang lalaki na halos lamunin na ako ng buhay. Ganiyan ba 'ko kasarap, Attorney?Yes, naalala ko pa ang nangyari no'ng araw na 'yon bago ako tuluyang nawalan ng malay. Naalala ko pa ang katarantaduhang sinabi ko—bagay na siyang ikinahihiya ko."Okay, Miss Mara, bakit ka napadpad dito sa siyudad?" Biglang sumagi sa isipan ko ang mga dahilan kung bakit ako nandito sa Manila. Hal
MARA"Hindi ka ba naaawa sa'kin?! Kung buhatin mo 'ko parang gusto mo na 'kong itapon sa truck ng basura! Oo, kasalanan ko kung bakit kayo may hindi pagkakaintindihan ng mga kaibigan mo! Pero hindi naman tama na basta mo na lang akong buhatin na para bang sako ng basura!" Kung nakikita ko lang ang sarili ko ngayon, paniguradong pulang-pula na ang mukha ko dahil sa galit. Idagdag mo pa ang tigyawat na mas lalong nagpapapula ng mukha ko. Oo tama ang iniisip mo, sagana ang mukha ko sa tigyawat. "Uhmm... Miss? Can you please lower voice? My daughter is sleeping," singit ng lalaking nakasagutan ni Saint kanina bago ako pinaalis sa bahay na 'to. Napakatangos ng ilong niya. May mapupungay na mata't katamtamang kapal ng kilay. Hindi man katangkaran ngunit hindi ko maitatanggi na malakas ang sex appeal ng lalaking 'to. Sana ganito kagwapo ang mapapangasawa ko. "Sto
MARA"Grabe naman kayo makatingin sa'kin! Hindi ko naman alam na paborito niyo pala 'yong chocolate cake na 'yon e! Saka hindi naman kasi sinabi ni Ley na 'yon nga..." Hindi ko alam kung sino ang haharapin ko. Hindi ko alam kung kaninong matatalim na mata ang sasalubungin ko. Halatang galit at inis sila sa'kin, nakikita ko sa mga mata nila. Sinabi ko naman na babayaran ko e! Hindi nga lang ngayon, baka next next year."You can eat those ube cakes or whatever naman. Bakit 'yon pa? It's our only gift from Ate Leyvi. Hindi nga namin 'yon kinain para lang gawing remembrance e!" Napanguso pa ang lalaking may katangkaran din na katabi no'ng lalaking mukhang hapon. Mas lalong kumorte ang ganda ng labi nito nang ngumuso siya. Ba't ang cute niya? Gusto ko magkaroon ng ganiyan ka-cute na kapatid. Halata namang bata pa siya."Stop that childish act, Kal! It doesn
MARA"Kailangan ba talagang magsuot ng ganito? Para akong sinaunang pokpok dahil sa suot ko!" Hindi ko maiwasan ang mapakamot sa balat ko dahil sa kating dulot ng telang suot ko. Ilang linggo niya akong sinanay na magsuot ng ganitong klase ng damit at sandals na may matataas na takong. Pero gano'n pa rin, tila'y walang pagbabago. Hindi pa rin ako sanay, idagdag mo pa ang kabang kanina pa umaaligid sa kalooban ko."Tss," asik niya. Tanging pag-irap lang ang nagawa ko lalo na't papasok na kami sa loob ng malaking bahay. Bahay pa ba 'to? Doble ang laki nito kumpara sa bahay ng limang attorney. Cool! Pati pader parang may gintong nakatanim. Dahil sa pagkamangha ko, nagpalinga-linga na lang ang mata ko sa bawat parte ng bahay na madadaanan ko."Gawin mo kung anong tinuro nila sa'yo. Act like a professional, baby, please?" Halos manigas ako sa kinatatayua
MARAIlang araw na ako hindi pinapansin ng lalaking 'yon. Hindi ko alam kung naiinis ba siya dahil sa inakto ng lolo niya o dahil sa ginawa ko. Ilang gabi na rin akong nagpapansin sa kaniya. Pa'no? Nagkukunwaring akong nadapa, o 'di kaya ay napaso, makatapon ng tubig, at kung ano-ano pa pero walang silbi ang lahat. Ni paglingon sa akin ay hindi niya magawa. Nakatutok lang siya sa laptop at mga papel na dinaig pa ang kapal ng dictionary. Wala akong ibang magawa kaya naisipan ko na lang na lumabas mag-isa. Mabuti na nga lang ay hindi umaandar ang sleeping disorder ko. Kaya malaya akong gawin kung anong gusto kong gawin dahil may pera naman na binigay sa akin si Saint bago niya ako pinakilala sa lolo niya. Tanging oversized tee-shirt at pedal na puti lang ang suot ko na pinarisan ng sneakers na bigay sa akin ni Hezu. Wala na akong pakialam kung magmukha ulit akong losyang sa suot ko, sanay naman na ako noon pa.
MARA"What the hell?! I won't!" Napanguso na lang ako dahil sa muling pagtanggi niya. Kanina pa namin siya pinipilit kaya kanina pa rin siya tanggi nang tanggi. Gustuhin ko man na mapapayag siya ay hindi ko magawa. Sigaw niya lang talaga ang umalingawngaw sa malaki nilang bahay."Kuya Hez, come on! It's just a freaking favor. Mara's favor," mariing sermon ni Kal. Bukod kay Yoshi, siya at si Callip ang kanina pa pumipilit kay Hezu. Pero sadyang matigas ang bunbunan ng lalaking 'to. "Did you even think, Kal?! Inisip mo ba kung anong magiging itsura natin dahil diyan?! Wearing a corset while performing that damn dance!" Halos mapaigtad kaming apat nang hampasin niya ang malapad na lamesa sa harap niya. Nakagawa ito ng malakas na ingay dahil ito'y kahoy."Kuya Hez, ngayon lang naman humingi ng pabor si Mara." Halatang
KAL"KALISTER SAVILLAN!" Napalingon ako sa matinis na boses galing sa aking likuran. Bahagyang napakunot ang noo ko nang makilala ang babaeng matulin na tumatakbo sa gawi ko. Ano na naman bang trip ng babaeng 'to? Damn this girl!Hingal na hingal pa siya. Ang bilis niya tumakbo, partida, nakaheels pa 'yan. Mas lalong bumagay sa kaniya ang Maroon na crop top niyang suit na pinarisan ng harem pants."Gosh Savillan! You're making me sweat na tuloy!" Nagsisimula na naman siyang magsalita sa sarili niyang lengguwahe. Napahawak pa siya sa bandang dibdib niya habang pinupunasan ang pawis sa noo. Hindi ko siya natiis tignan kaya agad kong kinuha ang panyo ko sa bulsa para ipunas sa noo niya. Hindi na naman bago sa'min 'to kaya sanay kami sa isa't-isa. "Oh! You should always keep a hanky, Yezhiah Zey Amorsolo," nakangiting saad ko habang in