MARA
"Kailan mo kaya ako mapagtutuunan ng pansin? Darating kaya ang araw na 'yan? When will you feel my love?"
Nakapikit ang mga mata ko at nasa maayos na kalagayan ang sarili ko. Hindi pa ako agad na nakabangon dahil mga salita niya ang agad na sumalubong sa akin! Gustong-gusto ko na bumangon pero dinidiktahan ako ng isip ko na makinig na lang muna sa sasabihin ng lalaking nagsasalita. Sinusubukan ko rin na huwag mapaghahalataang gising dahil gusto ko marinig lahat ng sasabihin niya.
Suminghap ito. "I don't have any intention to confess my feelings. But how? Ayokong itago 'to kung ang tanging intensyon ko lang ay ang kalimutan ka. Kung kakalimutan man kita, it could be I want to or I have to. How funny is it right, Mara? My friends like—love you and so do I. How did you do that? Paano mo nagawang paibigin ang mga kaibigan ko na dati lang ay kinain na ng bitterness?"<
MARAMatalim na titig ang tinatapon ko sa lalaking kaharap ko ngayon sa lamesa. Sa katunayan nga ay kanina pa ako nagtitimpi na hindi umalis sa kinauupuan ko. Pangiti-ngiti lang ako sa kasama namin pero ang totoo ay kanina pa ako nagtitimpi lalo na kapag dumadapo ang tingin ko sa harap.Nandito kami sa mamahaling restaurant na ngayon ko lang din napuntahan. Hindi naman ako mahilig magpunta sa mga ganitong klaseng lugar."M-Mom..." Nilingon ko si Ley na ngayon ay katabi ni Hezu na nasa gilid ko."Bakit?" Napalunok ito ng paulit-ulit pero wala sa akin ang tingin niya kundi nasa pagkain ko.Nagtaka ako kaya agad kong tinignan iyon. Nagulat ako dahil sa nasaksihan ko. Hindi ko inaasahan na halos nadurog na ang pritong kanina lang ay nahihirapan akong kainin.Napangiwi ako pagkatapos ay nahihiyang nginitian sila. Bahagya
YOSHI"Help me to get out of here, Satoshami. I will pay you whenever you want," malamig na sabi ng lalaking kaharap ko. Napailing na lang ako dahil sa ugaling hindi ko kailanman nagustuhan dito."When will you change that shitty attitudes, Blade Del Moral? I already told you before that you can't tame me. What happened by the way? Why are you here?" He crossed his broad arms and give me a tedious look."Someone wants to steal my girl," he whined. I felt his anger while saying those words coming from his mouth. It's my first time to see how the first born Del Moral f.ell in love, huh."So?" I want to tease him."So? So I beat him until he couldn't be able to walk. He's just her ex but he act like a protective boyfriend. Damn!" He slammed the table kaya halos lahat ng mata ay nasa sa
MARA"Where are you going?" Nilingon ko ang may-ari ng malamig na boses na 'yon. Nakasuot siya ng maroon na polo shirt na pinarisan ng itim na pants. Bumagay pa sa suot niya ang style sa kaniyang messy hair. Mukha siyang amerikano sa totoo lang."Sa grocery, may bibilhin lang ako," ani ko. Mukhang hindi siya kumbensido at halata 'yon sa mga mata niya."Why? We have a lot of stocks in refrigerator." Laglag ang balikat ko nang maalalang marami pa pala talagang stock sa refrigerator. Hindi naman kasi para dito ang bibilhin ko, para 'yon sa orphanage kung saan naroon sila Ayesa at Arjay."May bibilhin nga lang ako, Kal. Para namang lalayasan ko kayo," nakanguso kong giit sa kaniya. Napakaseryoso ng mata niya na animo'y may nasabi akong masama."I asked you, anong bibilhin mo?"
CALLIP "What’s wrong with you, dude? Ngayon lang kita nakitang uminom ng ganiyan. Problem?" Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pagtungga ng alak. Binuksan ko pa ang isang bote ng alak saka iyon agad na ininom. Kanina pa siya tanong nang tanong pero ni isa ay wala akong sinagot dahil wala ako sa mood na magsalita. Kanina pa rin kumikirot ang ulo ko dahil sa pagkalasing, idagdag mo pa ang kumakalam kong sikmura. Damn it! "Callipeigh Han Salvaro! What’s going on?!" Nilingon ko siya saglit pero hindi nag-atubili na sagutin siya. I kept on ignoring him. Kami lang namang dalawa ang nasa bahay dahil wala sila Kal, Yoshi, at Mara, habang si Hezian Ley ay may pasok pa. Yes, I’m with Kuya Hez. "Kuya Hez, can’t you just shut your mouth for at least once? I’m not in the mood right now, so please." Nakita ko kung paano
SACHIHalatang hindi masyadong komportable sa amin si Mara. Kinaladkad ko lang naman siya sa sasakyan at planong dalhin sa bahay. Kanina ko pa nga napapansin na tingin siya nang tingin kay Yezhiah.Yes, I know her. Kuya told me about his feelings towards Mara. I'm 20 yrs. old, same with Mara. Kilala ko na siya noon pa dahil sa pinapakita ni Kuya na nakaw na mga pictures. It is my first time to meet her in personal."Hey, are you okay?" I muttered. Kanina pa kasi siyang mukhang balisa at papalit-palit ang tingin sa aming dalawa ni Yezhiah. Saglit kong tinignan sa salamin si Yezhiah na bahagyang natawa dahil sa sinabi ko."A-Ah oo, hehe." Napakamot siya sa uluhan at yumuko. Nahihiya ba talaga siya? Hindi halata sa mukha niya."Are you takot to us ba?" Napairap na lang ako nang marinig ang maarteng boses ni Yezhi
KALAng bigat ng pakiramdam ko kahit wala namang nangyari. Kanina pa talaga ako nahihirapang huminga—ang bigat. Uminom ako ng tubig pero gano'n pa rin. What's wrong with this body?"Is there anything wrong, Attorney?" Nag-angat ako ng tingin sa taong 'yon saka umiling."No, I'm fine," ani ko. Inilapag ko na lang muna ang ballpen na kanina ko pa hawak at sumandal sa upuan. Saglit akong pumikit at pinakalma ang sarili, nagbabakasakaling hindi na mahirapan sa paghinga.Damn it!Napamulat ako ng mata nang biglang tumunog ang cellphone ko. Nagdadalawang-isip ako kung sasagutin ko ba—it's an unknown number. Ibinaba ko na lang at pinatay ang tawag saka bumalik sa pagkakasandal. Pero sadyang makulit ang caller, paulit-ulit na tumatawag kaya sinagot ko na lang.I sighed."Who's this?" r
MARANapamulat ako ng mata dahil sa matinis na boses na kanina ko pa naririnig. Kilala ko kung sino ang may-ari ng boses na 'yon kaya hindi na ako nagtaka kung bakit nandito siya. Pero teka!Inilibot ko ang tingin ko sa loob ng kwartong kinahihigaan ko. Ngayon ko lang napagtanto na hindi ito bahay kundi... ospital! Napadapo ang tingin ko sa kamay kong may pinagdadaluyan ng dextrose. Sumandal ako sa headboard ng higaan saka sila hinarap."Mabuti na lang you're awake na. How are you anyway?" Bahagya akong napairap sa kaartehan ng boses niya. At kamusta ako? Kailan pa nagkaroon ng pakialam ang katulad niya."Ito buhay pa. Bakit pala ako nandito?" Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa ni Sachi. Sila lang namang dalawa ang kasama ko rito."Nakatulog ka sa bahay sa loob ng apat na araw sa bahay at doon lang namin nalaman na m
MARAWala akong ganang makipag-usap. Wala akong ganang kumain. Wala akong ganang magsalita. Wala akong gana sa lahat. Paano ko na lang sila haharapin kung unti-unti na akong nawawalan ng gana? Sa lahat ng tao, bakit ako pa ang nakasalo ng mga ganitong sakit? Bakit ako pa na hirap din sa buhay? Bakit ako pa na walang ibang hinangad kundi ang mamuhay ng masaya at tahimik?Alam ko na may mga taong mas malala pa ang napagdadaanan, pero hindi ko maiwasan na hindi kuwestyunin ang Diyos kung bakit ako? Bakit sa'kin Niya binigay ang ganitong pagsubok? Nagiging pabigat na ako sa mga taong kumupkop sa akin. Nagiging pabigat na ako sa lahat."Mom, aren't you gonna talk to us?" Walang buhay kong nilingon si Ley. Dati lang ay ganado akong makausap ang batang 'to pero ngayon ay tila nawala na iyon. Nawawalan na ako ng gana na harapin sila."L-Ley...."