30

It's been two days, after the trial. Lahat ay ayos na, at nakalipat na rin kami sa bahay namin ni Remon ngayon, pangsamantalang bahay, habang hindi pa tapos ang bahay na pinapagawa n'ya.

Little did he know, aalis kami ng mga bata kapag makaalis s'ya, para sa business meeting, at mag-resign na raw s'ya sa ospital, I don't know why he chose to become a businessman now, matapos ng ilang taon na hirap n'ya sa med school.

But who cares on his decision, because today, I will leave him, kasama ang mga bata at hinding hindi na magpapakita sa kanya.

I will stick to my plan, at kahit na ano pa sabihin n'ya o mamatay man s'ya sa harapan ko, aalis na ako at hinding hindi na magpapatawad muli, ang mga araw na tiniis ko, magpanggap na tanga ay tapos na.

Kahit na pagod ako ng sobra, at sobrang malala ang pagkahilo ko, titiisin ko, makaalis lang ako sa puder ni Remon.

Matapos ko na ayusin ang pinagkainan namin, ngayong hapunan, si Remon ay yumakap sa akin, hinagkan ang leeg ko at marahang inamot ito.