Kabanata 1

Hailey POV

Mag aalas dose na ng gabi pero nasa trabaho ako hanggang ngayon. Araw araw ay nagsasara ang restaurant ng alas diyes ng gabi, pero naiwan ako ngayon dito dahil may pinapatapos na report sa akin ang boss ko kaya wala akong nagawa kung hindi ang mag overtime at wala naman din iyong problema sa akin dahil dagdag pa 'yon sa aking kikitain para sa pantustos ng sa aking pag aaral.

Nang matapos akong gawin ang trabaho ko ay mabilis ko ng inayos ang aking mga gamit para makauwi na ako sa bahay at makapagpahinga. Ramdam na ramdam ko ang pagod at antok kaso kailangan ko pang mag review para sa aking examinasyon kinabukasan. Nasa labas na ako para isara sana ang resturant ng mabunggo akong isang matigas na bagay at ng lingunin ko ito para tingnan ay halos malaglag ang aking panga dahil sa mala adonis na nilalang na nasa aking harapan, nakasuot pa ito ng pang opisinang damit at hindi niya man lang ito nakikitaan ng emosyon pero halata niyang nakainom ito.

"Can I dine in?" tanong ng lalaki habang pinipilit na lang na buksan ang kanyang mata.

"Pasensiya na ho Sir, pero kanina pa sarado ang restuarant, bumalik na lang po kayo bukas o kaya baka may bukas pang ibang restaurant malapit dito," mahinahon na wika ko at pinagptuloy ang pag sara, nakita ko pa ang pagtaas ng kilay nito dahil sa sinabi ko.

"I'm one of the VIP here, you should know that! As far as I can see hindi pa sirado ang restaurant nandito kapa so pwede pa akong umorder," naiiritang saad nito

Ang isang lalaking nakainom sa ganitong oras ay gusto pang kumain? Malaki yata problema nito,- isip ni Hailey

Bumuntong hininga na lang ang dalaga at binuksan ulit ang restaurant, mukhang kailangan nito ng isang lugar kung saan makakapagrelax.

"Pasok na kayo, Sir." 

Hindi naman ito umimik at naglakad na lang papasok sa loob, muntikan pa itong matalisod sa labis na kalasingan mabuti na lang at nahawakan ko siya ng mabilis. Inalalayan ko siyang umupo sa bakanteng upuan na malapit kung na saan kami.

"I want to order a delicious food. A food that can take the pain right here ---" he pinpoint his chest while looking at me with his half close eyes.

"--- inside my chest. Get it?" he ask and tiredly lean his back to the chair.

Ilang beses akong napabuntong hininga dahil sa lalaking kaharap ko. Iniisip ko kung paano ko sasabihin sa taong ito na wala kaming ganun na pagkain, baka makasakit pa ako lalo na't mukhang may pinagdadaanan ito.

Kaya himbis na dagdagan ko pa ang problema nito ay tumango na lang ako at nagpaalam na aalis muna ako para maihanda ko ang pagkain niya, naghanda na lang ako ng pagkain na alam kung madali lang. Ilang minuto lang ang itinagal at nahanda ko na ang pagkain para sa kanya, inayos ko ito sa isang plato at inilagay sa tray sinamahan ko na rin ito ng malamig na juice.

Nang maihain ko ito sa kanya ay tinikman niya ito pagkatapos ay tumingin sa akin, napalunok ako ng ilang beses dahil doon. 

Nakaramdam ako ng kaba sa uri ng tingin niya sa akin, hindi kaya panget ang lasa nung niluto ko? Hindi ako chief ng restaurant na ito at ngayon ang costumer ko ay isa sa mga vip namin.

"Did you cook all of this?" he suddenly asked.

Mabilis naman akong tumango bilang sagot. Nakita kong saglit itong napangiti at bumuntong hininga.

"Umupo ka," utos nito

"Ah.. Yes.. Yes.. I'm sorry, Sir," hinging paumanhin ko dito at mabilis na umupo, hindi ko mabasa ang nasa isip niya.

Tiningnan ko ang oras sa aking relo at nakita kung mag aala una na ng umaga, kailangan ko pang mag aral pero hindi ko naman pwedeng iwan ang lalking ito dito.

"Hey," tawag nito sa akin na ikinabalik ng wisyo ko

"Dito ka maupo, wala akong sakit ara layuan mo ng ganyan," aniya

Ilang minuto ko muna siyang tinitigan bago tumayo at lumipat sa itinuro niyang upuan malapit sa kanya.

Pagkatapos niyang kumain at mabilis niyang inilapg sa tray ang kutsara at tinidor at kinuha ang tissue para ipunas sa kanyang bibig.

"You know what? I felt unwanted by my fiancee few months ago, and what hurt me the most is when we were preparing about our wedding she left me without any single word."

Habang nagsasalita siya ay ramdam ko ang hirap at sakit ng pinagdadaanan niya, grabe naman ang fiancee niya sana man lang nung una pa lang ay hindi na siya pumayag sa kasal kung ayaw niya naman pa lang pasakalan.

"Uhhmm.. Minsan, may mga taong dumarating sa buhay natin hindi para manatili ng matagal, 'yong iba dumadaan lang sa buhay natin para magbigay aral, we should always remember it. Kailangan natin tanggapin 'yon at mag move on. Marahil may rason siya kung bakit nagawa niya 'yon o baka talagang hindi kayo para sa isa't isa kaya hindi natuloy ang kasal niyo. Just accept the fact para maging maayos kana," wika ko at hinawakan ang kanyang balikat sabay ngiti.

"You think so?"

Agad naman akong tumango. " Tadhana na siguro ang gumawa ng paraan kaya hindi niya hinayaan na matuloy ang kasal niyo dahil hindi pa siya ang babaeng para sa 'yo at kung sakali man na siya na talaga babalik at babalik siya in time," kako

Nanatiling nakatingin lang ito sa akin at hindi nagsasalita kaya hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isip. 

"Marry me," he burst out

Nanlaki ang mata ko dahil sa tinuran niya, hinihintay kung bawiin niya 'yon at sabihing nagbibiro lang siya pero hindi niya ginawa, nanaatili lang siyang seryosong nakatingin sa akin.

Tama naman ang narinig ko diba?

"P-pardon?" kinakabahang anas ko

He just chuckled and lower his gaze then his playful smile fade away in an instant and look at me intently which makes me gulp.

"I said marry me. I'll give you a money in return, just marry me," he replied full of confidence and determination

Halos mapanganga ako ng marinig ang sinabi niya.

Is this a joke?