Even though Ate Hally and I didn’t have a good conversation, she still followed the list I gave for my 18 roses. She said, if this is what I want then she can do nothing about it. She was just worried na baka mag taka si lolo.
I'm just turning 18 pero ito na ang pinoproblema ko. Pinoproblema ko ang hindi pagtanggap ni lolo kay Wesley pero hindi ko pa nga nasasabi kay Wesley ang nararamdaman ko. Hindi ko pa nga alam kong gusto niya din ba ako o kung wala na ba siyang gusto don sa Ashra na yun.
Matagal na yun but.... The name of that girl is still on my mind. Hindi ko makalimutan at sa tingin ko kahit kailan ay di ko yun makakalimutan. Anong klase siyang babae at nagustuhan siya ni Wesley. Is she prettier than me?
Napabuntong hininga ako sa naisip.
"Para saan ang buntong hiningang yun?" Ghad umayos ka, Sunny! I cleared my throat when I saw and noticed his stare at me, maybe he was wondering ... why I was silent.
"Ah.. wala, kuya. Btw, bakit ikaw yung dumating imbes ni si manong?" I always ask him, when all of a sudden he will show up to pick me up or take me somewhere. I always speculated that maybe this time, it would be his own choice to take me home and pick me up somewhere. But of course ... even if I dont ask, I already know the answer.
"Your kuya Grayson said that, if I have time ako na ang maghahatid sayo." Napakagat ako sa labi ko at nag iwas ng tingin. Palagi ko nalang tinatanong yun at palaging yun naman ang sagot niya. Gusto ko sanang sabihin sa sarili ko na 'wag ng umasa...pero... everytime na may ganito hindi ko maiwasan.
I always use the word baka. But, the word baka always hurt me at the end. Simpleng salita lang pero nakakapanakit.
"You don't need naman kuya na ihatid ako." Sumulyap siya sa akin at binalik muli sa harapan.
"Yes, I don't need but... ayaw kong hindian ang kuya mo." Sambit niya. Ok, relax lang self. Madami pang susunod na araw at sisiguraduhin kong hindi na yan ang susunod na sagot niya sa mga tanong ko.
Tumango nalang ako at pinagka abalahan ang cellphone. Dino send a message. Siya ang kikitain ko ngayon, wala naman kasi akong ibang kaibigan. Kung hindi ang lalakeng yun ang kasama ko, ang mga pinsan at mga kapatid ko naman.
I don't need a friend na plastic, kahit iisa lang basta totoo.
"Sunny." Nireplyan ko si Dino na malapit na kami ng biglang magsalita si Wesley.
"Kuya?" Pagka send ko ay sumulyap ako. Hindi siya mapakali ng tignan ko siya
.. para bang may gustong sabihin pero hindi masabi sabi. "Kuya?" Ulit ko. Bumuntong hininga siya at umiling.Huh? Ano kaya yun?
Nagkibit balikat nalang ako kahit subrang curious na sa sasabihin niya. Ayokong pilitin siya.
Pagkarating namin sa mall ay bumaba agad ako.
"Kuya, thank u!" Sambit ko habang pababa. Sa ibang mall ako bibili at magkikita ni Dino at hindi don sa parehong mall kong nasaan ang headquarter nila. Sabi ni Dino, para maiba naman.
I waited for him to leave first. It's just that he didn't start the car even though kanina pa ako nakababa sa sasakyan. What's his problem? Naghintay pa ako hanggang sa bigla siyang bumaba habang may hawak na jacket. Hindi ko iwasan na ikunot ang noo ko.
"Kuya?" Napapansin kong kanina pa ako kuya ng kuya ah! Umayos nga ka, Sunny!
Hindi niya ako matignan habang papalapit sa akin. Pagkalapit ay nagulat nalang ako ng bigla niyang tinali ang dalawang kamay ng jacket niya sa bewang ko.
What the hell is this? Tulala lang akong nakatitig sa kanya habang tinatali ito sa bewang ko, seryoso lang siya bahang ginagawa ito.
After he tied the jacket he immediately straightened up. I tried to look into his eyes, but he really avoided me.
"Ang iksi ng palda mo, kunting tuwad mo lang, makikitaan ka na." He said and turned his back on me to get back in the car.
I can not move. it was as if my feet were nailed to where I was now. until he left I was still tulala and couldn't believe what just happened.
Please, tell me, this is not a dream. Para akong nilulutang sa sayang nararamdam ko.
Hinawakan ko ang jacket niyang itinali niya sa bewang ko. Damm this feeling!
"Concern na ba siya sa akin?" Sambit ko habang nakatayo parin sa kong saan niya ako iniwan. Alam kong para na akong baliw na nakatayo lang don at tulala, but.... I don't care! "That's so sweet, damn it!" Sambit ko pa ulit at hindi maiwasang mamula ang aking pisngi.
Ang init! Bakit ang init ng pisngi ko!? Bakit parang may kulisap sa tyan ko!? Bakit para akong ewan ngayon!? Sunny!
Teka! Bakit ganto? Hinihingal ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Napakagat ako sa labi ko habang ang ngiti sa labi ay talaga namang abot tenga. I know it! Dito na yun magsisimula. He care for me!
Nakahawak ako sa puso ko habang pinapakiramdaman ito dahil sa subrang lakas ng tibok. May naramdaman akong humawak sa balikat ko pero hindi ko nagawang pansinin. Kung nasa tamang pag iisip ako baka kanina ko pa tinarayan kong sino man ang walang hiyang to.
Pagkasambit niya ng pangalan ko ay alam ko na sino. Hinarap niya ako sa kanya kaya nakita ko ang ang pagtataka sa kanyang tingin. Nakakunot ang kanyang noo.
"Hey! What happening to you?" Niyugyug niya ako ngunit nakangiti lang akong nakatitig sa kanya. Nang hindi ko na makaya ay bigla ko siyang niyakap.
Subrang saya ko!
"Dino!" Sambit ko habang nakangiti.
"What the hell!" Pinilit niyang tanggalin ang pagkakayakap ko kaya nong matanggal niya ay pinitik niya ang noo ko.
"Aray." Sambit ko ngunit nakangiti parin. Mukhang walang makakasira sa ngiti ko. Ibang klase ang sayang hatid niya sa akin.
"Sunny!" Kumurap kurap ako habang siya ay kunot parin ang noo.
"He finally care for me! May pakealam na siya sa akin, Dino! Si Wesley!" Sunod sunod na sambit ko. Ang kaninang pagtataka ay napalitan ng seryosong mukha. Bumuntong hininga siya at nag iwas ng tingin. What's with him?
"Let's go. Bilhin mo na yung bibilhin mo. I need to go somewhere." Sambit niya at tinalikuran ako. Nagkibit balikat na lang ako pagkatapos ay sumunod sa kanya.
Buo na ang pasya ko. Kahit anong isipin ni lolo, ayos lang. Si Wesley ang magiging last dance ko. Siguro pag nagmamahal at masaya, wala ka ng pakealam sa mangyayare.
At dahil siya ang last dance ko, I need to make myself more beautiful. Hindi pwedeng maganda lang. Dapat magandang maganda.
Nagpahatid ako kay Wesley sa mall kong nasaan ang headquarter nila kuya. Nagtataka nga si Wesley kasi galing na nga kami sa mall, pupunta pa ako sa ibang mall.
Badtrip tuloy siya kasi nagsasayang lang daw siya ng gas. Grabe! Mayaman naman siya sa alam ko bakit ang kuripot niya! Hindi naman siguro siya pinagdadamutan ng pera ng stepmom niya.
Dahil sawa na si kuya Grayson na palagi nalang siyang umaakyat para papasukin ako, Kuya gave me a card pass. Yes! I have already a card pass. Kaya, anytime pwede na akong pumunta dito.
Pagkapasok ko palang sa opisina ni Kuya ay nilibot ko agad ang tingin ko sa paligid.
"What are you doing here?" Rinig kong sambit ni kuya kaya tumingin ako sa kanya at lumapit.
"Where's Wesley, kuya?" Tanong ko.
"He's doing his training, Sunny." Nakakunit na sambit niya. Himala! Hindi siya nagtanong kung bakit ko siya hinahanap. Hindi man sabihin ni kuya kong nasaan si Wesley, alam ko na.
Pagkapasok ko ay mag isa lang siya habang may suot na headphone at may hawak na baril. Ghad! He's so gwapo!
Bakit feeling ko nanonood ako ng action movie at siya ang bida. Isang kamay lang ang gamit niya habang nakatutok ang baril sa target. Naramdaman siguro niya ang titig ko kay binaba niya ang kamay at tumingin sa direction ko.
Tinanggal niya ang headphone at tinanggal ang bala ng baril na hawak niya. Hindi na bago sa akin ang makita siyang may hawak na baril. Ilang taon na din akong pabalik balik dito.
Noong una natakot ako dahil bakita ko siyang may hawak na baril, nag aalala ako na baka magkamali siya at sarili niya ang masaktan.
"What are you doing here?" He asked.
Napansin kong dumapo ang tingin niya sa jacket niyang nasa bewang ko parin. Mabilis lang ang pagdapo ng tingin niya at muling binalingan ang baril na hawak niya.
"Can I talk to you?" Tanong ko.
"Just talk, Sunny." He said kaya napakagat ako sa labi ko. Bakit kinakabahan ako. Relax, Sunny.
"I just want to inform you that, you are my---" tumunog ang cellphone niya kaya tinaas niya ang kamay para patigilin ako. May ngiti sa labi niya habang nakatitig sa kong sino man ang tumatawag.
"Hello, Ashra." Tumigil ang mundo. Sabi nila pag inlove ka titigil ang mundo pero sa akin hindi. Tumitigil ang mundo ko pag nasasaktan ako. "Really? Siya ba talaga nagpapatanong?... ok ok kalma." Sabay tawa pa nito. Napakagat ako sa labi ko habang pinipigilan ang luha.
"Oo. September 17 uuwi ako.... It's your birthday, hindi pwedeng wala ako." Sambit niya habang nakangiti.
Akala ko wala ng makakasira sa ngiti ko. Akala ko, may pag asa na ako. Akala ko lang pala yun.
Hinakbang ko ang paa ko palikod nang marinig yon. We have a same birthday? Grabe, gandang timing. The girl he love, ka birthday ko pala. Ashra, sino ka ba? It's been a year, but.... I think, he still love her. Umasim ang mukha ko habang iniisip na may mahal parin siyang iba. "Ano yun, Sunny?" Binaba na niya ang kanyang phone at papalapit na sa upuang sofa sa gilid. I’m hesitant to say more about my Debut. If I say so, I will look stupid. Kong hindi ko naman sasabihin baka magsisisi ako dahil hindi ko sinubukan tanungin kong talaga bang hindi siya makakapunta. I think I'm really crazy ... because .... even though karirinig ko lang that he will go to the person he loves on that day, I'm still hoping. I still want to hope that he will come to my debut. Bago ako pagsalita ay pumikit muna ako at huminga ng malalim, nagbabakasakaling maibsan ang sakit na nararamdaman ko.
September 17, ang araw na nais ko siyang makasama. Ang araw na matagal kong pinaghandaan kasi akala ko makakasama ko siya at maisasayaw.The day I always imagined the two of us were in the middle of people and staring into each other’s eyes.Siguro nga tama sila, pag palagi mong iniisip, hindi magkakatotoo. Expect the unexpected. I expect that he is with me that day but.... the unexpectedly happen, he is with her not with me.Of all date and month, why september 17? Pinaglalaroan ba ako ng tadhana at ganito na lang? Kong totoong may kupido, ang tanga niya... ang tanga tanga niya dahil ako lang yung pinana niya.At kong totoong may tadhana, bakit hindi ako?"Masisira make up mo niyan. Smile, dear." Sabi sa akin ng baklang make up artist. Inirapan ko siya."Can you just do your job? Mind your own business!"Naiinis ako, birthday ko ngayon pero ibang birthday ang iniisip ko. Magkasama na ba sila? Mas bongga ba ang birth
Like when I first saw him that day, I stiffened. It was as if Elza had made me frozen again. My heart beat faster and I could hear it clearly."You can dance him, later. Patapusin mo muna 18 roses mo, Princess." Napabalik ang tingin ko kay Kuya.Hindi ko alam ang sasabihin ko. Humigpit ang hawak ko sa balikat niya nang gumalaw siya para ituloy ang pagsasayaw.How did he know? Kailan pa?"K-kuya, paano mo-" pinutol niya ang kong anong sasabihin ko."I hate to say this because you know, I don't believe in love. I hate to say this because I hate it, but every time I see your smile when you're with him, napapatanong ako... what's with Wesley at napapangiti niya ang ang kapatid kong ubod ng sungit?"Tuloy lang kami sa pagsayaw habang nagsasalita siya. Wala parin akong masabi at tulala lang na nakatingin sa kanya.I know why my brot
I was stunned by what he said. I can't say a word. I just stared at him habang nakatalikod parin siya sa akin. I heard him sigh and turned to face me. He tried to smile, but I could see in his eyes that he was not happy. Pag nakangiti siya kitang kita ang saya sa mga mata niya pero ngayon... hindi ko makita ang saya sa mga mata niya. "Dino" yun lang ang nakaya kong sambitin. May namumuong idea sa isip ko pero ayokong maniwala. Hindi, eh. Malabo. "How much do you love him?" He said and slowly came over and sat down next to me. Ang paningin ko ay naiwan sa kong nasaan siya kanina. "Gusto kong malaman kong gaano mo siya kamahal." Dagdag niya. Napalunok ako bago sumagot. "I don't know ... as far as I know, my heart beats faster when he's there. He makes me happy with our simple conversation. When he's not there .... I feel like I'm losing my app
Nanlambot ako sa narinig ko. I was about to speak, kaya lang, biglang umikot ang paningin ko at parang masusuka ako. Gaano ba katapang yung nainom ko at ganito ako kahilo? Acceptable naman na malalasing ako kasi ito ang unang beses na uminom ako, pero.... dalawang baso palang ang nainom ko, yung isa bigay ni Ravin tapos yung isa ay yung nasa lamesa... at heto ako ngayon, nahihilo na at masusuka pa ata. Maybe when I don't drink alcohol, and I'm not dizzy, I am now having fun because of what he said, kaya lang ... damn! Parang ayoko ng uminom. "Hey, you ok?" Even though I was dizzy, and my eyes were closing, I could still see his worried face. Binitawan na niya ang kamay ko pero ang isang kamay ay nasa bewang ko parin at nakaalalay parin sa akin. Nagsimula kaming maglakad habang nakapulupot ang braso niya sa bewang ko. Kahit na hawak niya ako ay pagewang gewang parin akon
We ended up removing the fish scales. Right now I’m sitting while watching him slice it and remove the fish gills Hindi ko mapigilang ngumuso. Parang binigyan ko pa siya ng trabaho! Bakit kasi hindi ako nag paturo kong paano mag linis ng isda! In the midst of a self -blame I also couldn't help but smile when I remembered how close we were. I like how he guides and supports my hands while removing the fish scales. Hinawakan ko ang gamit na ginamit namin kanina para linisin yung isda. Tinaas ko yun at tumingin sa kanya na busy sa paghihiwa. "Anong tawag dito, Jace?" Tanong ko. Hindi ko maiwasang kabahan sa tinawag ko sa kanya. Tumigil siya saglit at sumulyap sa akin. Akala ko pagsasabihan niya ako sa pagtawag ko sa kanya ng Jace at hindi pagtawa ng kuya, kaya lang bigla napunta ang paningin niya sa hawak ko. "You want to cook fish, then you don't know what that name is?"
Wala akong nagawa kundi tignan ang kanyang likod habang papa alis. After our conversation, he calmed me down first. Why is it like this when we fall in love? Why do we need to love those who can't love us back? Bakit kailangan natin magmahal sa taong may mahal ng iba. Sa nagdaang araw, pansin ko naman na may iba.... may namuo ngang idea ang isip ko pero.... nag walang bahala ako kasi akala ko, akala ko lang yun. Akala ko nagkakamali lang ako. I don’t want him to leave, but I also don’t want to hurt him. Ako nga nasasaktan pag kausap lang ni Wes si Ashra sa phone, paano pa kaya siya na pinagsasabihan ko ng lahat. Ang laking katangahan ang sabihin sa kanya kong gaano ko kamahal si Wesley, sinaktan ko siya. Sinaktan ko ang nag iisang bestfriend ko. Ngayon, kailangan niyang umalis para makalimutan ang nararamdamam niya sa akin. Ang unfair ng love. Ang unfair ng tadhana.
I can be called a fool. After he said that, I was here again, secretly taking picture of him.Hindi parin ako nadadala, even though he told me to stop what I feel for him, tuloy parin ang paglapit ko sa kanya.I don't know if he realized that I really love him or if he thought that was just what if.I just really love him, kaya kahit harap harapan na niyang sinabi, I still want to try, I still want to love him.Mabilis kong binaba ang phone ko nang bumaling ang tingin niya sa akin. Ngayon ay nasa condo kami ni Kuya. Matagal ng gustong bumukod ni Kuya pero palagi ko siyang pinigilan, kami ni Ate Hally.Ngayon nga ay bumili na siya ng condo kahit na noon pa ay kaya na niyang bumili. Sabi ni kuya saka lang siya matutulog don pag gusto niya, uuwi parin siya sa bahay.This past few days kasi, palagi nalang silang nag aaway ni lolo. Gusto ni lolong idate ni kuya Grayson ang makakatulong sa companya niya, but of course, ayaw ni Kuya.A