Hinakbang ko ang paa ko palikod nang marinig yon. We have a same birthday? Grabe, gandang timing. The girl he love, ka birthday ko pala.
Ashra, sino ka ba? It's been a year, but.... I think, he still love her. Umasim ang mukha ko habang iniisip na may mahal parin siyang iba.
"Ano yun, Sunny?" Binaba na niya ang kanyang phone at papalapit na sa upuang sofa sa gilid.
I’m hesitant to say more about my Debut. If I say so, I will look stupid. Kong hindi ko naman sasabihin baka magsisisi ako dahil hindi ko sinubukan tanungin kong talaga bang hindi siya makakapunta.
I think I'm really crazy ... because .... even though karirinig ko lang that he will go to the person he loves on that day, I'm still hoping. I still want to hope that he will come to my debut. Bago ako pagsalita ay pumikit muna ako at huminga ng malalim, nagbabakasakaling maibsan ang sakit na nararamdaman ko.
"September 17." Sambit ko . "Kuya, that's my birthday." Mahinahon kong sabi.
Tumitig lang siya sa akin at ilang sandali ay nagsalita siya.
"I know, why?" He said while staring at me.
Naiiyak ako.
"Hindi ka dadalo sa birthday ko?" Tinapangan ko ang sarili ko. Tumitig ako sa mga mata niya kahit nanghihina na ako.
"Huh? Bakit? Hindi naman ako kailangan don?"
"Pero... Kuya---" pinutol niya sasabihin ko. Tumayo siya at lumapit sa akin.
"Saka.. I have an important place to go that day." Nakatayo na siya ngayon sa harap ko.
Pinigilan ko ang sarili kong wag maiyak.
"G-gaano kaimportante?" Napapikit nalang ako ng mautal ako.
I couldn’t help but pinch myself. What is it, Sunny? Why do you let yourself getting hurt! You know the answer!
"Subra. Mas importante pa sa lahat." Mabilis akong tumalikod ng maramdaman ko na ang pagtulo ng mga luha ko.
Kasabay ng pagtalikod ko ay siya namang pagkawala ng luha sa mga mata ko. Pinilit kong ayusin ang boses ko at nagpaalam na. Hindi na ako lumingon pa at tuloy tuloy na sa paglakad papunta sa pintuan.
Bago pa ako makarating at mahawakan ang pinto ay bumukas ito at bumungad sa akin si Kuya Easton. Gulat ang mata niyang nakatitig sa mukha kong may luha. Napakagat ako sa labi ko at hinila siya pagkalabas.
I was afraid he might tell Wesley that I was crying.
Kaya nga ako tumalikod agad dahil ayaw kong makita niya akong umiiyak. Ayokong kaawaan niya ako. Ayokong makita niya akong mahina. I am Sunny Miles, nakakahiya na makita niya akong ganito.
"Ok. Ngayon sagutin mo ang tanong ko, bakit mo ko hinila?" We are now on the parking lot. Binitawan ko ang kamay niyang hawak ko.
Pinunasan ko ang mga luha sa mga mata ko. Matapang akong tumingin sa kanya, malayong malayo sa nakita niya kaninang luhaang Sunny.
"Don't you dare tell anyone about what you saw kanina." Masungit ko sambit.
Sumandal siya sa kotse na nasa gilid niya.
"Where's the Kuya? I am older than you, kid." Sabi nito habang nakasandal parin at nakahalukipkip.
Irita akong tumingin sa kanya at pinilit ang sariling wag ng maiyak.
"How dare you call me that! I am not kid anymore! I am turning 18!" Bulyaw ko.
I hate it when someone call me kid. I know that I am still kid, but I don't like it.
Ayokong maalalang bata pa ako, pag iniisip ko yun naiirita ako kasi alam kong bata pa ako para sa kanya at bata pa ako para makaramdam ng pagmamahal at sakit na dulot niya.
"Bata ka pa! .... wait..." hinawakan niya ang labi at tumitig sa akin, pagkatapos ay tumingin sa pinanggalingan namin... kumunot ang noo ko nang bigla siyang ngumiti.
"What?" Irita kong tanong.
"You like Wesley? Ang batang katulad mo ay may gusto sa matandang yun?" Tinignan ko siya ng masama nang bigla siyang tumawa.
Matanda? Did he just say that Wesley is matanda? How dare him! Wesley is not matanda!
"What are you talking? He is not matanda! You are the one who is matanda here!" Bulyaw ko.
"Matanda yun para sayo! You are only 17 while he is 20. For your information, Kid, I am younger than him. I'm only 19, KID. " Talagang pinagdidiinan niya na bata pa ako! Who does he think he is?
Umiirap nalang ako at tinalikuran siya. The heck I care about your age! I don't care if you only 19, you still matanda in my eyes!
Habang papalayo ay hindi nakatakas sa akin ang huli niyang sinabi.
"I didn't know that your cute. Damn!"
Ngayon nakatitig ako sa kisame sa kwarto ko, gusto nanamang tumulo ng mga luha sa mga mata ko. Everytime na naiisip ko yung tinatawag niyang Ashra, napapatanong ako. Ano bang meron siya? Why Wesley love her? Is she better than me?
I am Sunny Miles Enriquez, and for the first time, I feel jealous. Nagseselos ako sa taong kailan man ay hindi ko pa nakita. Nagseselos ako sa atensyong pinaparamdam ni Wesley sa kanya. Gusto ko ako. Gusto ko ako lang. Kahit na utusan lang siya ni kuya ayos na sa akin, basta sa akin lang ang atensyon niya.
Even if he only accompanies me because of my older brother, that's okay with me, as long as he's with me and he pays attention to me.
"Official na ba yung list?" Hindi ko nilingon si ate Hally habang papasok sa kwarto ko. Kanina pa siya kumakatok pero hindi ko pinapansin. Nakakawala ng gana. Parang kailan lang excited ako, ngayon parang ayoko ng ituloy. Gusto ko nalang ng simple celebration.
"Gusto ko na lang ng simple. Ayoko na mag debut, lets eat outside nalang." Wala sa sarili kong sambit habang nakatitig parin sa kisame.
Narinig ko ang singhab ni Ate Hally at bigla siyang umupo.
"What the hell are you talking about? It's your debut you're talking, Sunny? That should be a big event. What the hell happening?"
Kahit sabihin ko yun alam ko namang wala paring mangyayare. We are Enriquez, walang simpleng selebrasyon sa bukabularyo namin. Kahit yun ang gusto ko, wala akong magagawa.
I sat down and looked at her. Habang nakaupo sa harap niya ay nangilid ang mga luha ko. I took a deep breath and looked up to hold back the tears but I couldn't.
Tumulo parin ito kahit pinipigilan ko. Napapikit ako.
Gulat ang mga mata ni Ate Hally. Para siyang nakakita ng multo habang nakatitig sa akin.
Kilala ako bilang isang masungit at matapang. Kailanman ay hindi nila ako nakitang umiyak. Ang pag iyak ay para sa mahihina. And now, habang nakatitig sa akin si ate ay ramdam ko ang gulat niya.
"Sunny" sambit niya.
"A-ate, kung batang pag ibig lang to, bakit ang sakit? Ang sakit sakit." Wala siyang sinabi basta hinila lang niya ako para mayakap.
"Shhh. Tahan na." I like the way ate Hally comfort me. Nakakagaan ang yakap niya.
I am not close with my ma'am and dad because they always out of town for business. Kaya, ate Hally and Kuya Grayson are always here for me. Masaya ako at mayroon akong kapatid kagaya ni ate at meron akong kuya na kahit hindi buo ay alam kong mahal na mahal ako.
Kuya Grayson and Ate Hally is my half siblings. Kahit na ganoon ay hindi nila pinaramdam na iba ako sa kanila. Even I know that kuya Grayson is still mad with dad. Dad and mom is only married because of lolo. Walang Love na namagitan. Just for Business.
Kaya, galit si kuya kay dad at lolo ay dahil mas importante kila dad at lolo ang companya kaysa sa unang asawa ni dad. Kong ako din naman yun ay masasaktan din. Lolo wants dad to marry my mom because of the company at pumayag doon si daddy.
"So, Hindi na si Wesley ang last dance?" Ate Hally ask when I say that It's ok to remove Wesley from the list.
Nanghihinayang ako pero wala akong magagawa. Dadalo siya pero hindi sa birthday ko, kundi sa birthday ng taong mahal niya.
Umiling lamang ako bilang sagot sa tanong niya.
"Sino ipapalit?" Tanong niya.
Of course sino paba.
"Dino and I will put kuya Easton on the list." Tumango siya
Masama parin ang loob ko pero hindi na ako umiiyak, I think it's because of ate Hally hug. Gumaan ang pakiramdam ko ng kaunti kasi alam kong andyan siya at dadamayan ako.
Nakakatawa at ako pa na mas bata ang unang umiiyak dahil sa love. Siya ay hindi ko pa nakitang umiiyak dahil sa love, pero hindi ko lang alam pag mag isa siya. I still think about the Age gap issue. Bakit parang galit siya sa mga lalakeng mas matanda sa kanya?
Isang katok ang nagpalingon sa amin ni ate Hally. Tatlong magkakasunod na katok yon at kahit hindi nagsalita ay alam na namin yun. It's Kuya Grayson.
Nanlaki ang mata ko nang may naisip. Don't tell me sinabi ni Easton? Alam ko naman na madalas akong puntahan at kamustahin ni kuya pero kinakabahan parin ako. Paano kong sinabi ni Easton?
Hindi naman siguro siya chismoso at sinabi ko namang hindi niya sasabihin ang nakita niya.I don't want Kuya to worried about me.
Lumapit si ate Hally para pagbuksan si Kuya.
"Where's Sunny?" Rinig kong tanong ni Kuya.
Hindi ko mapigilang kabahan.
Mas niluwagan ni ate Hally ang pinto para makapasok si Kuya Grayson. Buti nalang at hindi na ako umiiyak ngayon.
"Hai, kuya." Nagkunwari akong maayos. Lumapit siya at umupo sa kama ko. Ganon din ang ginawa ni ate Hally. Ngayon ay tatlo na kaming nakaupo sa gilid ng kama ko.
"You left your phone." Kinuha niya ang cellphone ko sa loob ng bulsa niya. Napanguso ako, oo nga pala.
"I forgot. Thank you Kuya." Pinilit kong ngumiti.
"You, Ok? Hindi ka nag paalam na umalis. Easton said na umuwi ka na kasi pagod ka." Buti nalang at hindi pala chismoso si Easton. Nakahinga ako ng maluwag.
"I am, Kuya. BTW let's go to the bar naman pagkatapos ng debut ko, please. I am in the right age naman na eh." Nagpa cute ako sa kanya at shempre dahil cute ako pumayag siya. Napa yes ako at yunakap kay Kuya.
Natawa nalang si Ate Hally sa tabi namin. Thanks for having a loving sister and brother. Kung wala sila hindi ko alam kong anong gagawin ko.
September 17, ang araw na nais ko siyang makasama. Ang araw na matagal kong pinaghandaan kasi akala ko makakasama ko siya at maisasayaw.The day I always imagined the two of us were in the middle of people and staring into each other’s eyes.Siguro nga tama sila, pag palagi mong iniisip, hindi magkakatotoo. Expect the unexpected. I expect that he is with me that day but.... the unexpectedly happen, he is with her not with me.Of all date and month, why september 17? Pinaglalaroan ba ako ng tadhana at ganito na lang? Kong totoong may kupido, ang tanga niya... ang tanga tanga niya dahil ako lang yung pinana niya.At kong totoong may tadhana, bakit hindi ako?"Masisira make up mo niyan. Smile, dear." Sabi sa akin ng baklang make up artist. Inirapan ko siya."Can you just do your job? Mind your own business!"Naiinis ako, birthday ko ngayon pero ibang birthday ang iniisip ko. Magkasama na ba sila? Mas bongga ba ang birth
Like when I first saw him that day, I stiffened. It was as if Elza had made me frozen again. My heart beat faster and I could hear it clearly."You can dance him, later. Patapusin mo muna 18 roses mo, Princess." Napabalik ang tingin ko kay Kuya.Hindi ko alam ang sasabihin ko. Humigpit ang hawak ko sa balikat niya nang gumalaw siya para ituloy ang pagsasayaw.How did he know? Kailan pa?"K-kuya, paano mo-" pinutol niya ang kong anong sasabihin ko."I hate to say this because you know, I don't believe in love. I hate to say this because I hate it, but every time I see your smile when you're with him, napapatanong ako... what's with Wesley at napapangiti niya ang ang kapatid kong ubod ng sungit?"Tuloy lang kami sa pagsayaw habang nagsasalita siya. Wala parin akong masabi at tulala lang na nakatingin sa kanya.I know why my brot
I was stunned by what he said. I can't say a word. I just stared at him habang nakatalikod parin siya sa akin. I heard him sigh and turned to face me. He tried to smile, but I could see in his eyes that he was not happy. Pag nakangiti siya kitang kita ang saya sa mga mata niya pero ngayon... hindi ko makita ang saya sa mga mata niya. "Dino" yun lang ang nakaya kong sambitin. May namumuong idea sa isip ko pero ayokong maniwala. Hindi, eh. Malabo. "How much do you love him?" He said and slowly came over and sat down next to me. Ang paningin ko ay naiwan sa kong nasaan siya kanina. "Gusto kong malaman kong gaano mo siya kamahal." Dagdag niya. Napalunok ako bago sumagot. "I don't know ... as far as I know, my heart beats faster when he's there. He makes me happy with our simple conversation. When he's not there .... I feel like I'm losing my app
Nanlambot ako sa narinig ko. I was about to speak, kaya lang, biglang umikot ang paningin ko at parang masusuka ako. Gaano ba katapang yung nainom ko at ganito ako kahilo? Acceptable naman na malalasing ako kasi ito ang unang beses na uminom ako, pero.... dalawang baso palang ang nainom ko, yung isa bigay ni Ravin tapos yung isa ay yung nasa lamesa... at heto ako ngayon, nahihilo na at masusuka pa ata. Maybe when I don't drink alcohol, and I'm not dizzy, I am now having fun because of what he said, kaya lang ... damn! Parang ayoko ng uminom. "Hey, you ok?" Even though I was dizzy, and my eyes were closing, I could still see his worried face. Binitawan na niya ang kamay ko pero ang isang kamay ay nasa bewang ko parin at nakaalalay parin sa akin. Nagsimula kaming maglakad habang nakapulupot ang braso niya sa bewang ko. Kahit na hawak niya ako ay pagewang gewang parin akon
We ended up removing the fish scales. Right now I’m sitting while watching him slice it and remove the fish gills Hindi ko mapigilang ngumuso. Parang binigyan ko pa siya ng trabaho! Bakit kasi hindi ako nag paturo kong paano mag linis ng isda! In the midst of a self -blame I also couldn't help but smile when I remembered how close we were. I like how he guides and supports my hands while removing the fish scales. Hinawakan ko ang gamit na ginamit namin kanina para linisin yung isda. Tinaas ko yun at tumingin sa kanya na busy sa paghihiwa. "Anong tawag dito, Jace?" Tanong ko. Hindi ko maiwasang kabahan sa tinawag ko sa kanya. Tumigil siya saglit at sumulyap sa akin. Akala ko pagsasabihan niya ako sa pagtawag ko sa kanya ng Jace at hindi pagtawa ng kuya, kaya lang bigla napunta ang paningin niya sa hawak ko. "You want to cook fish, then you don't know what that name is?"
Wala akong nagawa kundi tignan ang kanyang likod habang papa alis. After our conversation, he calmed me down first. Why is it like this when we fall in love? Why do we need to love those who can't love us back? Bakit kailangan natin magmahal sa taong may mahal ng iba. Sa nagdaang araw, pansin ko naman na may iba.... may namuo ngang idea ang isip ko pero.... nag walang bahala ako kasi akala ko, akala ko lang yun. Akala ko nagkakamali lang ako. I don’t want him to leave, but I also don’t want to hurt him. Ako nga nasasaktan pag kausap lang ni Wes si Ashra sa phone, paano pa kaya siya na pinagsasabihan ko ng lahat. Ang laking katangahan ang sabihin sa kanya kong gaano ko kamahal si Wesley, sinaktan ko siya. Sinaktan ko ang nag iisang bestfriend ko. Ngayon, kailangan niyang umalis para makalimutan ang nararamdamam niya sa akin. Ang unfair ng love. Ang unfair ng tadhana.
I can be called a fool. After he said that, I was here again, secretly taking picture of him.Hindi parin ako nadadala, even though he told me to stop what I feel for him, tuloy parin ang paglapit ko sa kanya.I don't know if he realized that I really love him or if he thought that was just what if.I just really love him, kaya kahit harap harapan na niyang sinabi, I still want to try, I still want to love him.Mabilis kong binaba ang phone ko nang bumaling ang tingin niya sa akin. Ngayon ay nasa condo kami ni Kuya. Matagal ng gustong bumukod ni Kuya pero palagi ko siyang pinigilan, kami ni Ate Hally.Ngayon nga ay bumili na siya ng condo kahit na noon pa ay kaya na niyang bumili. Sabi ni kuya saka lang siya matutulog don pag gusto niya, uuwi parin siya sa bahay.This past few days kasi, palagi nalang silang nag aaway ni lolo. Gusto ni lolong idate ni kuya Grayson ang makakatulong sa companya niya, but of course, ayaw ni Kuya.A
I spent few days in my room because of that. It was also good and there a lot of work at the school, so I turned my attention to others.I already do so much, it's hard to be a college student but at a time like this, I prefer this, to divert my attention to others. Even for little while I wanted to turn my attention to others.Pero may mga time parin na natutulala ako dahil sa nangyare noong gabing yun. Mabait lang siya sa akin dahil sa boss niya si Kuya? Ang sakit, akala ko dahil medyo malapit na kami sa isa't isa ay may pakealam na siya sa akin.Why is he like that? Why am I like this? Even though he said that, I'm still eager to see him, I still want to be with him.Sisimulan ko na sanang mag drawing nang kumatok si ate Hally sa kwarto."Ano yun, Ate?" Tanong ko."Pinapatawag tayo. May nagpapakilala ulit na Alina."Napairap ako.