September 17, ang araw na nais ko siyang makasama. Ang araw na matagal kong pinaghandaan kasi akala ko makakasama ko siya at maisasayaw.
The day I always imagined the two of us were in the middle of people and staring into each other’s eyes.
Siguro nga tama sila, pag palagi mong iniisip, hindi magkakatotoo. Expect the unexpected. I expect that he is with me that day but.... the unexpectedly happen, he is with her not with me.
Of all date and month, why september 17? Pinaglalaroan ba ako ng tadhana at ganito na lang? Kong totoong may kupido, ang tanga niya... ang tanga tanga niya dahil ako lang yung pinana niya.
At kong totoong may tadhana, bakit hindi ako?
"Masisira make up mo niyan. Smile, dear." Sabi sa akin ng baklang make up artist. Inirapan ko siya.
"Can you just do your job? Mind your own business!"
Naiinis ako, birthday ko ngayon pero ibang birthday ang iniisip ko. Magkasama na ba sila? Mas bongga ba ang birth
Like when I first saw him that day, I stiffened. It was as if Elza had made me frozen again. My heart beat faster and I could hear it clearly."You can dance him, later. Patapusin mo muna 18 roses mo, Princess." Napabalik ang tingin ko kay Kuya.Hindi ko alam ang sasabihin ko. Humigpit ang hawak ko sa balikat niya nang gumalaw siya para ituloy ang pagsasayaw.How did he know? Kailan pa?"K-kuya, paano mo-" pinutol niya ang kong anong sasabihin ko."I hate to say this because you know, I don't believe in love. I hate to say this because I hate it, but every time I see your smile when you're with him, napapatanong ako... what's with Wesley at napapangiti niya ang ang kapatid kong ubod ng sungit?"Tuloy lang kami sa pagsayaw habang nagsasalita siya. Wala parin akong masabi at tulala lang na nakatingin sa kanya.I know why my brot
I was stunned by what he said. I can't say a word. I just stared at him habang nakatalikod parin siya sa akin. I heard him sigh and turned to face me. He tried to smile, but I could see in his eyes that he was not happy. Pag nakangiti siya kitang kita ang saya sa mga mata niya pero ngayon... hindi ko makita ang saya sa mga mata niya. "Dino" yun lang ang nakaya kong sambitin. May namumuong idea sa isip ko pero ayokong maniwala. Hindi, eh. Malabo. "How much do you love him?" He said and slowly came over and sat down next to me. Ang paningin ko ay naiwan sa kong nasaan siya kanina. "Gusto kong malaman kong gaano mo siya kamahal." Dagdag niya. Napalunok ako bago sumagot. "I don't know ... as far as I know, my heart beats faster when he's there. He makes me happy with our simple conversation. When he's not there .... I feel like I'm losing my app
Nanlambot ako sa narinig ko. I was about to speak, kaya lang, biglang umikot ang paningin ko at parang masusuka ako. Gaano ba katapang yung nainom ko at ganito ako kahilo? Acceptable naman na malalasing ako kasi ito ang unang beses na uminom ako, pero.... dalawang baso palang ang nainom ko, yung isa bigay ni Ravin tapos yung isa ay yung nasa lamesa... at heto ako ngayon, nahihilo na at masusuka pa ata. Maybe when I don't drink alcohol, and I'm not dizzy, I am now having fun because of what he said, kaya lang ... damn! Parang ayoko ng uminom. "Hey, you ok?" Even though I was dizzy, and my eyes were closing, I could still see his worried face. Binitawan na niya ang kamay ko pero ang isang kamay ay nasa bewang ko parin at nakaalalay parin sa akin. Nagsimula kaming maglakad habang nakapulupot ang braso niya sa bewang ko. Kahit na hawak niya ako ay pagewang gewang parin akon
We ended up removing the fish scales. Right now I’m sitting while watching him slice it and remove the fish gills Hindi ko mapigilang ngumuso. Parang binigyan ko pa siya ng trabaho! Bakit kasi hindi ako nag paturo kong paano mag linis ng isda! In the midst of a self -blame I also couldn't help but smile when I remembered how close we were. I like how he guides and supports my hands while removing the fish scales. Hinawakan ko ang gamit na ginamit namin kanina para linisin yung isda. Tinaas ko yun at tumingin sa kanya na busy sa paghihiwa. "Anong tawag dito, Jace?" Tanong ko. Hindi ko maiwasang kabahan sa tinawag ko sa kanya. Tumigil siya saglit at sumulyap sa akin. Akala ko pagsasabihan niya ako sa pagtawag ko sa kanya ng Jace at hindi pagtawa ng kuya, kaya lang bigla napunta ang paningin niya sa hawak ko. "You want to cook fish, then you don't know what that name is?"
Wala akong nagawa kundi tignan ang kanyang likod habang papa alis. After our conversation, he calmed me down first. Why is it like this when we fall in love? Why do we need to love those who can't love us back? Bakit kailangan natin magmahal sa taong may mahal ng iba. Sa nagdaang araw, pansin ko naman na may iba.... may namuo ngang idea ang isip ko pero.... nag walang bahala ako kasi akala ko, akala ko lang yun. Akala ko nagkakamali lang ako. I don’t want him to leave, but I also don’t want to hurt him. Ako nga nasasaktan pag kausap lang ni Wes si Ashra sa phone, paano pa kaya siya na pinagsasabihan ko ng lahat. Ang laking katangahan ang sabihin sa kanya kong gaano ko kamahal si Wesley, sinaktan ko siya. Sinaktan ko ang nag iisang bestfriend ko. Ngayon, kailangan niyang umalis para makalimutan ang nararamdamam niya sa akin. Ang unfair ng love. Ang unfair ng tadhana.
I can be called a fool. After he said that, I was here again, secretly taking picture of him.Hindi parin ako nadadala, even though he told me to stop what I feel for him, tuloy parin ang paglapit ko sa kanya.I don't know if he realized that I really love him or if he thought that was just what if.I just really love him, kaya kahit harap harapan na niyang sinabi, I still want to try, I still want to love him.Mabilis kong binaba ang phone ko nang bumaling ang tingin niya sa akin. Ngayon ay nasa condo kami ni Kuya. Matagal ng gustong bumukod ni Kuya pero palagi ko siyang pinigilan, kami ni Ate Hally.Ngayon nga ay bumili na siya ng condo kahit na noon pa ay kaya na niyang bumili. Sabi ni kuya saka lang siya matutulog don pag gusto niya, uuwi parin siya sa bahay.This past few days kasi, palagi nalang silang nag aaway ni lolo. Gusto ni lolong idate ni kuya Grayson ang makakatulong sa companya niya, but of course, ayaw ni Kuya.A
I spent few days in my room because of that. It was also good and there a lot of work at the school, so I turned my attention to others.I already do so much, it's hard to be a college student but at a time like this, I prefer this, to divert my attention to others. Even for little while I wanted to turn my attention to others.Pero may mga time parin na natutulala ako dahil sa nangyare noong gabing yun. Mabait lang siya sa akin dahil sa boss niya si Kuya? Ang sakit, akala ko dahil medyo malapit na kami sa isa't isa ay may pakealam na siya sa akin.Why is he like that? Why am I like this? Even though he said that, I'm still eager to see him, I still want to be with him.Sisimulan ko na sanang mag drawing nang kumatok si ate Hally sa kwarto."Ano yun, Ate?" Tanong ko."Pinapatawag tayo. May nagpapakilala ulit na Alina."Napairap ako.
He made me sits in a chair in the front of the soccer field. I would have asked why he was here, but he knelt down to look at my foot. I held my breath when he touched my foot.Because I was wearing heels, my foot was really bruised, because of what happened earlier."Namamaga" sambit niya. Napanguso ako at sinulyapan ang paa kong hawak niya, tama nga siya, namumula na."Pupunta nalang ako sa clinic." Sambit ko. Inangat niya ang tingin sa akin at tumango."Samahan na kita, kaya mong maglakad?" Tanong niya. Hindi ako sumagot, sinubukan ko lang tumayo at maglakad. Nakakaya ko naman pero masakit talaga.Nang makita ang akong nahihirapang maglakad ay halos mawalan ako ng hinga dahil sa bigla niya akong binuhat. Binuhat niya ako na parang kinakasal. Mabilis kong nilagay ang dalawang kamay ko sa batok niya para hindi mahulog.Himawakan niya ng mariin ang dress na suot ko para hindi ako masilipan, hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya.