Yung guard. May mga kasama itong pulis.
"Umalis na kayo dito! Kami na ang bahala dito!" Nakatitig lang ako sa kanila at hindi ko alam kung bakit parang nakadikit na lang ang mga paa ko sa lupa.Tumitig yung pulis sa'kin. Mayroon ang napansing tattoo sa gilid ng leeg niya. "Ikaw, umalis ka na diyan! May klase pa kayo."Sa wakas ay nahanap ko ang sarili kong naglalakad paalis sa insidente.Halohalo ang tanong sa utak ko. Hindi ko alam kung sa'n ako kukuha ng mga sagot. Kung hindi ako nagkakamali, alam kong siya yung babaeng hinihila ng mga lalaking nakasuot ng puting maskara kagabi lang.Hindi kaya may kinalaman sila sa nangyare? Pero paanong sinasabi nilang suicide iyon?Bago ako tuluyang umalis sa field ay nakita kong isinakay nila sa stretcher yung katawan ng babae na ngayon ay nakabalot na.Nag-usap pa saglit yung guard at yung pulis bago ito tuluyang sumakay sa loob ng kotse.***ILANG oras na ang nakalipas mula nang mangyare yung insidente kanina. Natapos na rin yung apat na subjects ko ngayong umaga. Mabuti na lamang at hindi kagaya ng Sex Education yung ibang subject ko na may mga malalaswang ganap. Ngunit hindi ko na ata talaga maiiwasan yung mga nambabastos na estudyante rito.Sa mga nakalipas na oras, hindi na rin nawala pa sa isip ko 'yung pangyayare kanina. Magmula rin naman kanina hanggang ngayon ay gano'ng pa rin ang usap-usapan at mga bulung-bulungan sa buong school."Kirsten!!!"Mula sa malayo ay natatanaw ko si Trixie. Kumakaway-kaway habang tumatakbo papunta sa direksyon ko."Kirsten!!!" Tumatawa-tawa pa ang gaga. Napairap na lang ako sa kawalan. Ang ibang estudyante dito'y napapatingin na lang din sa kanya dahil sa lakas ng bunganga niya. Animo'y may dalang megaphone.Nang makalapit ito sa'kin ay hinihingal ito. "W-wait!" aniya. Nakasenyas pa ang mga kamay habang sapo sapo ang paghinga.Siraulo kasi. Kailangan pang tumakbo papunta sa'kin. Eh, magkakasalubong lang din naman kami."Kakain ka na din ba?" tanong nito nang maging okay na."Oo. Papunta na rin sana ako sa cafeteria," sagot ko."Kung gano'n, sabay na tayo!!!" Magiliw na aniya.Hindi ba niya kayang magsalita ng mahina lang.Habang naglalakad kami ni Trixie patungo sa cafeteria ay nadako ang tingin ko sa isang silid na mayroong tinted na sliding door. Sa taas ay mayroong nakasulat na STUDENT COUNCIL'S OFFICE."Andiyan siguro si Raijin ngayon. Tawagin muna natin siya para sabay tayo," anas nito. Sasabihin ko sanang mauuna na lang ako sa cafeteria at sumunod na lamang siya ngunit mabilis ako nitong hinatak papasok sa loob.Pagpasok palang ay ramdam ko na ang lamig ng aircon sa paligid. Moderno lang ang istilo nito sa loob. Mayroong mahabang mesa at mga upuan. Mayroon ding white board sa harapan. Sa gilid naman ay mayroong isang pintuan."Walang tao dito?" tanong ko kay Trixie nang mapansin kong wala ni isang estudyante dito."Luh? Tao kaya tayo. Baka nakalimutan mo na," aniya sabay hagalpak ng tawa.Napamura na lang ako sa isip ko. Inirapan ko na lamang siya.Aalis na sana kami ni Trixie nang bumasag sa'ming pandinig ang isang malakas na tunog na nagmumula sa isang silid dito.Sabay kaming napatingin sa pintuan na ngayon ay sarado. Sumenyas ito sa'kin ng 'quiet'. Marahan kaming naglakad patungo sa pintuan. Nauuna si Trixie at ako'y nakasunod lamang sa kanya. Marahas nitong binuksan ang pintuan.Nasapo ko agad bibig ko nang makita ang nasa loob. Bumulaga sa'min si Raijin at ang isang babae, naghahalikan ang dalawa. Ngunit napansin ko ang pagpiglas ni Raijin mula sa babae ngunit hindi ito nagpatinag."Oh my gosh!" Dinig ang boses ni Trixie sa buong silid."Anong ginagawa niyo dito?!" Malakas at maawtoridad na ani Raijin.Hindi nakasagot si Trixie. Marahil ay nagulat o di kaya ay natakot si Trixie sa tono ng boses ni Raijin.Bumuntong-hininga ako at pinilit ang sarili na sumagot, "Yayayain ka sana naming sumabay sa'min pero mukhang kumakain ka na." I don't know why did I said that. Damn, Kirsten. Hindi mo na naman pinigilan ang sarili mo!Masama ang titig nung babae sa'kin. Pinilit ko ang sarili kong ngumiti dito. Aaminin ko, maganda siya, matangkad, maiksi ang buhok, animo'y beauty queen ang datingan."We'll go ahead. Pasensya kung nasira namin yung moment niyo ng girlfriend mo..." Yumuko ako sa kanila at saka hinila si Trixie palabas sa office na 'yon.****WE'RE ALREADY here in cafeteria. I ordered my food as so as Trixie. Nakita din namin si Jacob kanina kaya niyaya na rin ito ni Trixie upang sabay-sabay kaming tatlo.Habang kumakain kami, paulit-ulit na binabanggit ni Trixie sa'kin na hindi ito maka-moved on sa nakita namin kanina. At lalo na sa pagbara ko kuno kay Raijin.Aminado ako sa sarilo kong di ko napigilan ang sarili ko kanina. Come to think na alam ko namang kasalanan namin dahil nasira namin yung kissing moments nung dalawa, ang kaso ayoko lang yung part kung pa'nong nag-react si Raijin kay Trixie."Grabe talaga si Leppy, lakas kung lumingkis kay Raijin. Ibang klase," ani Trixie.Umiiling na lang ako sa mga sinasabi nito at natatawa."She's the Vice President of the Student Council, Kirsten. If ever di mo pa siya kilala. Iwasan mo 'yun dito sa school dahil maldita 'yun," wika ni Jacob."Tsaka malandi 'yun! Promise. Kung sinu-sino lalaki no'n dito. Kaya kanina nagulat ako kung bakit pati si Raijin, nabihag niya." Dagdag ni Trixie sa sinabi ni Jacob."Tsaka alam mo ba, yung namatay kanina, yung queen bee ng school, si Fiona Ramos, naku! Matinding kaalitan ni Leppy 'yun dito! Parehas kasi silang malandi, pero mas malandi lang talaga si Leppy! Nagkaaway sila dati nang dahil sa iisang lalaki. Dating mag-bff 'yon pero ngayon, sa tingin ko tuwang-tuwa yun dahil nagpakamatay na 'yung bff slash mortal enemy niya." Muling dagdag ni Trixie.Biglang sumagi uli sa utak ko yung engkwentro kagabi lang.Luminga-linga ako sa paligid bago ako tumingin kila Trixie at Jacob."Yung namatay kanina, nakita ko siya kagabi." Pagsisimula ko.Nanlaki ang mga mata ni Trixie. "Oh my gosh! Seryoso??" Nagsitinginan ang mga nasa katabing table namin ng dahil sa oa na reaksyon ni Trixie."Pwede bang tahimik lang, Trixie. Tsk tsk!" sita ni Jacob dito."Hehehe! Sorry na..." Nag-peace sign pa ito sa kanya.Umirap na lang ako sa kawalan."Oh, sige na. Ano'ng nangyare nung nakita mo si Fiona?" tanong nila.I often trust people but I didn't said that I trust them. Sadyang alam kong may alam sila tungkol sa mga nakamaskara na 'yon dahil matagal na sila dito. At gusto kong malaman kung ano'ng kinalaman ng mga iyon sa eskwelahan na 'to.I cleared my throat. "Nakita ko siyang kinakaladkad ng grupo ng mga kalalakihan na may suot na puting maskara. Kaya sa tingin ko, yung hakahaka dito na nag-suicide siya ay malabo. Sa tingin ko ay pinatay siya," diretsong litanya ko."Nakaputing maskara?" tanong ni Jacob.Tumango ako."Grabe, nanindig yung balahibo ko, ah." Niyakap ni Trixie ang sarili at saka ipinakita sa'min ang braso niyang nakatayo ang mga balahibo."May alam ba kayo tungkol sa kanila?" Tanong ko.Nagtinginan silang dalawa at saka umupo si Trixie sa tabi ko. Inilapit nito ang mukha nito sa'kin at saka bumulong, "Kung ano man 'yong nakita mo kagabi, wag mo nang sasabihin pa sa iba. Please lang, Kirsten. May mangyayareng masama sa'yo dito, okay?"Nangamba ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kung ano'ng magiging reaksyon ko.Tumatango na lamang si Jacob sa'ming dalawa. Batid kong alam na rin nito ang sinasabi ni Trixie.Pinilit ko na lamang ang sarili kong sumang-ayon dito. Ngunit aaminin kong sa loob loob ko'y ayoko. Ano bang lihim ng eskwelahang ito?!- - -KIRSTEN ENCARLIGHT's P.o.V."Magandang hapon sa inyo..." "Magandang hapon din po, Ginang Valdez." Umupo na ako sa upuan ko nang matapos naming batiin si Ms. Valdez. Siya ang Filipino teacher namin ngayon. Mukha naman siyang mabait. Dahil na rin siguro sa edad nito ay mayroon na itong mga puting buhok. Tumingin ito sa'kin at saka ngumiti. Nakaramdam ako ng pagkailang sa mga oras na 'to. Sinubukan ko ring bigyan ito ng ngiti. "Masaya akong mayroon akong bagong estudyante ngayon. Ano'ng pangalan mo, binibini?" Lahat ng mga kaklase ko'y dumapo ang tingin sa'kin. Hindi na bago pa ito sa'kin dahil kanina ko pa halos ipinapakilala ang sarili ko sa mga subjects ko. Ang iba dito'y kilala na ako dahil naging kaklase ko na sila sa iba ko pang subject. Tumayo ako at saka sumagot, "I‐I'm Ki—" Pinutol nito a
Kirsten Encarlight's P.o.V. I woke up early in the morning. It's five o'clock in the morning. I stood up in my bed and did my daily routines. Tumingin ako sa mga kasama ko pero natutulog pa lamang sila. Sumilip ako saglit sa balcony at nag-aagaw pa rin ang dilim at ang liwanag. Masyado ata akong napaaga sa gising. Kung tutuusin ay hindi naman akong maagang natulog. Napagdesisyunan kong lumabas muna ng kwarto namin. Suot ang jogging pants ko at ang jacket ko ay nagtungo ako sa labas. Nang makarating ako sa labas ay mayroon na ring mangilan-ngilang estudyante. Ang iba'y mukhang mag-j-jogging. "Hai, good morning, ganda!" Isang lalaki ang dumaan sa harap ko at bumati. Ngumiti na lang ako dito upang hindi ako magmukhang snob. Umalis na din ito pagkatapos. Nagtungo ako sa field ng school. Medyo basa pa ang mga malil
Kirsten Encarlight's P.o.V.'Calling the attention to all students and faculty staffs please proceed to social hall. Once again to all students and faculty staffs please proceed to social hall for the announcement of the incoming Intramurals, immediately..'I was on my way on my first subject when I heard a sound from the speaker. Someone paged us to go to social hall.I'm with Trixie and Jacob right now."Oo nga pala, 'no? Intramurals na naman pala ulit," wika ni Jacob.May announcement ngayon, ibig bang sabihin walang pasok? "Wala ba tayong pasok ngayon sa subject natin?" Pagkadaka'y tanong ko.Tumango silang dalawa."Pero kalahating araw lang ata silang mag-a-announcement. Tapos yung kalahating araw natin ngayon, may pasok tayo," sambit ni Jacob."Let's go. Punta na tayo sa social hall!" Masayang
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.Masakit ang ulo ko't tila nanghihina ako. Iminulat ko ang mga mata ko. Ang liwanag sa loob ng silid na bumungad sa'kin ay tila nakakabulag.Ilang segundo pa ang lumipas nang makakita ako ng maayos.Bumungad ang mukha nina Trixie at Jacob. Maluha-luha ang mata ni Trixie at si Jacob naman ay panatag na nakangiti at nakatingin sa'kin.Iginala ko ang paningin ko at napagtanto kong nasa loob ako ng school clinic. Nakahiga ako ngayon sa isang malambot at puting kama. Mayroong oxygen tank sa gilid ko at iba't-ibang aparato. Sa gawing kanan kung nasaan mayroong desk ay nakalagay ang isang aquarium.Kung susumain ay hindi ito basta basta, clinic lang. Ang istilo rito sa loob ay para na ring hospital, malawak at malinis."Nag-aalala kami sa'yo. Akala namin hindi ka na magigising..." bakas nga sa boses ni Trixie na nag-aalala ito."Tatlong araw ka ring walang malay. Ano ba'ng
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V."Ayos ka lang ba?" Hindi ko maiwasang wag itanong si Trixie matapos nang mangyare kanina sa cafeteria. Buong hapon itong walang imik sa dorm. Hindi nagsasalita at literal na tahimik lang.Kanina pa siya inaasar ni Jacob ngunit hindi ito namamansin kaya nagdesisyon muna itong umalis at di ko batid kung sa'n ito nagpunta.Tumango lang si Trixie bilang sagot sa tanong ko.Bumuntong-hininga na lamang ako at hinayaan muna siya.Ibinaling ko ang tingin ko sa balcony. Naro'n si Raijin. Tahimik na nakalinga sa paligid.Matapos yung usapan namin nung nasa clinic ako ay wala na rin itong sinasabi pa. Nakakasama ko man siya sa ibang mga subjects ko ngunit hindi ito namamansin.Napagdesisyunan kong magtungo sa balcony upang magmasid muna sa labas.Paglabas ko ay biglang umihip ang hangin. Hinawi ko patungo sa likod ng tenga ko ang buhok kong humarang sa mukha ko.&n
Kirsten Encarlight's P.o.V."I'm so sorry to say this, but we need to give you a punishment. Whether you like it or not you will enter the dark room." She sounded full authority.I saw the girls felt relieved after the counselor decided to give me a punishment. They're smirking at me and I darted them a death glare.I felt Trixie's hand on the top of my shoulder."Do you understand, Ms. Kirsten?" The f*cking counselor asked.I just can't control myself from cussing right now. She sounds very annoying.I raised my eyebrow and smiled devilishly. "You think? I did?" I rolled my eyes after. I don't f*cking care if she'll gonna hate me after this, because I already hate her and I'm really trying my best not to slap their faces.A guidance counselor with a biased? She doesn't even know what really happened. She never
KIRSTEN ENCARLIGHT'S P.o.V.It's already Monday, time for school again.Buong magdamag akong hindi nakatulog nang dahil sa nangyare kagabi. Hinihintay ko din kagabi si Trixie upang humingi ng paumanhin dito. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin ito.Kumain na ako ng almusal at nakahanda na ako sa pagpasok. Si Raijin at Jacob ay ganoon din.Napukaw ang tingin ko kay Raijin nang mapansin ko sa gilid ng paningin ko na nakatingin ito sa'kin.Hindi ko lubos maisip na ganoon lamang ang naging desisyon nito kagabi. Hinayaan niya yung lalaking magpatiwakal.Hindi ko akalaing ganoon siyang mag-isip. Tila walang saysay ang buhay ng iba para sa kanya. At hindi ako natutuwa sa ginawa niyang iyon."Tara na," dinig kong aniya.Hindi ko man batid kung ako ba yung tinatawag nito o si Jacob, ngunit nauna na lang ako sa kanilang lumabas sa kwarto.
KIRSTEN ENCARLIGHT"Are you okay?""Of course, I am! Ako pa ba? Sanay na sanay na ako."Saglit akong natigilan. That voice is very familiar. I stood up and felt my feet walking towards that familiar voice."Sa'n ka pupunta?" Zero asked.Hindi ko ito pinansin at nagtuloy ako patungo sa labas ng botanical garden. Napansin ko na lang sa gilid ng mata ko na nakasunod ito sa'kin.Nang makalabas ako ay bigla akong napatigil. Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng tuwa."Kirsten!!!"I smiled as she went towards my direction. Mahigpit ako nitong niyakap at ibinalik ko ang yakap nito sa'kin."T-Trixie..." I muttered.Bumitaw ito sa yakap namin at saka ito nagpout na animo ay isang bata. "Ba't parang ang lungkot mo naman?" tanong nito sa'kin.Umiling-iling ako. I felt like crying insi