Leticia and Bituin were transported in a different place and maybe in a different timeline. Hindi siya sigurado noong una dahil parang wala namang nabago sa surroundings niya. Nandoon pa rin ang nagsisitayuang mga puno kung saan sumisilong ang mga benches.
Papalubog na ang araw. Sumabog ang kulay orange na liwanag sa buong lugar.
Nasa subdivision silang dalawa nina Andro. Alam na alam ni Leticia ito dahil minsan na rin naman siyang nakapasyal sa bahay nito. Wala naman siyang nakitang pagbabago maliban na lang sa lalaking nakatingin sa malayo. Walang emosyon ang mga mata. Na animo wala ng buhay.
Kung hindi lang nakikita ni Leticia ang pagtaas at pagbaba ng dibdib nito, malamang matagal na niyang nasabi sa sarili na baka patay na ang lalaki.
Walang natanggap na sagot si Leticia mula kay Andro. Patuloy ito sa pagtingin sa kawalan. "Hooy. Sagutin mo ako," desperadang wika niya habang niyugyog ito. Marahas. "Bakit ka nagkaganyan? Dahil ba ito sa nagawa ko? Tell me, Andro!" Tumikhim si Bituin sa tabi niya. Nag-aalangan ang mga mata nito. May gustong ipahiwatig sa kanya ngunit hindi magawang magsalita. "Nakakainis ka naman, eh," mangiyak-ngiyak na himutok niya. "Ito ba ang resulta kapag hindi kita natulungan? How about Milo? Nasaan siya? Alam mo ba ang bahay niya?" Tumikhim ulit si Bituin na animo may sore throat ito. "Leticia. Mukhang hindi kayang sumagot ni Andro sa ngayon. Maybe it is better kung hayaan na muna natin siya
Leticia waited from Andro’s reply, subalit wala silang narinig. Hanggang sa pagkurap lang ang kayang nagawa ng lalaki. Wala ng iba pa.Nanlumo siya. Pinaasa lang pala siya. Akala niya…“Maam Leticia. Baka hanggang ganyan na lang talaga si Sir Andro. Kawawa naman. Ang bait pa namang bata,” saad ng kasambahay. “Wala tayong magagawa kundi ang maghintay sa paggaling niya. Kung gagaling pa talaga siya.”“Gagaling siya,” giit niya. “Hindi pwedeng hindi siya gumaling, Ate. Hahanap ako ng paraan.”“Paano naman iyan, Maam Leticia? Kahit na nga ang mga doktor ay walang magawa sa kalagayan niya. Hindi ba iyan pag-aaksaya ng oras.”Napasinghap siya sa sinabi nito. &
"Ganyan ba kalala ang nalaman mo, Leticia, at hindi mo kayang ipagtapat sa amin ang nakita ninyong dalawa?" tanong ni Andro sa kanya.Way worse than the two of you are thinking, gusto na sana niyang sabihin subalit pinigilan niya ang sarili. The two would be devastated kapag nalaman ng mga ito na mamamatay si Milo while Andro will never have a proper conversation katulad ng ginagawa nila ngayon.Tumango siya bilang tugon.Tumingala si Leticia sa kalangitan.Pansamantalang nagkubli ang araw sa ilalim ng mga ulap. Marami-rami rin ang mga ulap na nakahilera na animo may pupuntahang isang lugar. Hindi na gaanong mainit. At sana magpatuloy ang ganitong kondisyon. Sobrang sakit sa balat lalo na kung walang
Nakauwi na ng bahay si Leticia pagkatapos ng klase niya. It was already nightime nang makauwi siya sa bahay nila. Hindi na siya pumunta kung saan-saan. Humihiyaw ng pahinga ang buong katawan niya sa sobrang pagod sa kakahintay kung kailan uusad ang traffic. Rush hour na naman. Tuwing sumasapit talaga ang gabi, naghahabulan ang lahat kung kailan makakauwi sa kani-kanilang mga tahanan. Pahirapan na rin ang pagsakay ng mga pampublikong mga sasakyan. Mabuti nga lang at tiyempong dumaan sa tabi niya sa paradahan ang isang walang gaanong tao na dyip at mabilis siyang nakasakay.Nang tuluyang makapasok sa bahay, ni-lock ni Leticia ang entrance door. Walang problema sa mga magulang niya dahil may kanya-kanya naman silang mga susi na dala.Kahit na pagod ang katawan at isipan, nagawa pa ring maisingit ng utak niya ang nangyari kaninang hapon. H
Ang isa pang problema na napagtanto ni Leticia ay wala siyang pera pamasahe. May dalawa siyang options ngayon. It’s either pupuntahan niya ang bahay ni Andro at uutang. Or hintayin na mag-umaga. Hindi niya pwedeng piliin ang pangalawa dahil baka mamatay siya sa sobrang ginaw.Leticia was left with one option—ang mangutang kay Andro. Aaminin niyang nahihiya siya sa gagawin niyang ito. Hindi siya iyong tipo ng taong nangungutang na lang kung saan-saan. Kung kani-kanino.Pero wala na siyang choice, hindi ba?Ah. Bahala na. Pupuntahan na lang niya si Andro nito. Kahit na siya pa itong may ganang magsabing i-ba-block niya ito sa lahat ng social media accounts at pati na rin ang number nito.Naglakbay si Leticia papunta sa bahay ng l
“Oh, bakit para kang namatayan diyan?” tanong ni Milo kay Leticia nang makitang nalaglag ang balikat niya. “Bakit? Hindi ba makapaghintay iyang pakay mo sa kanya? Baka bukas pa sila makabalik or sa Monday pa. Nag-inform naman si Andro na baka a-absent na muna ng ilang days. Pumunta sila roon para makapag-relax naman ang utak nito mula sa stress.”Ganoon ba? Kaya ba pumunta ang dalawa sa rooftop kanina ay para pag-usapan ang tungkol sa pag-absent nito?Ma-mi-miss niya ang lalaking iyon. Nang sobra-sobra. Sana nga lang ay pwede pang kumustahin ito at i-verify kung totoo ba ang sinasabi ng Milo na ito. Anong alam niya? Baka nagsisinungaling lang din ito dahil ayaw nito sa kanya.“Yes. This is important. However, kung bakasyon ang ipinunta nila roon at the same time para
Malaman man ni Milo na may crush si Leticia o wala kay Andro, kailangan pa rin naman nito ng confirmation upang masabing totoo nga ang sapantaha nito.However, she will never tell the truth. Pagsasabihan lang siya nito ng kung ano-anong mga salita upang ma-discourage siya."Ang likot ng imahinasyon mo," ani niya. “Huwag ka ngang mag-isip ng kung ano-ano riyan.”"Kids, tama na iyan. Pumasok na tayo sa loob. Nagugutom na ako.”“Mag-uusap muna kami ni Leticia, Mommy.”Sumeryoso ang mukha ng ginang. “No monkey business inside the car, Milo,” saad ng ginang, and she stepped out of the car, leaving the two of them alone. Akala niya tuluyan na itong umalis ngunit may kumatok sa b
Natuod si Leticia sa kanyang kinatatayuan. Sa tabi ng ama niya ay ang kanyang ina na bakas ang pag-aalala para sa kanya. His father was strict when it comes to relationship. Ayaw nitong may lalaking umaaligid-aligid sa anak nito, while her mother on the other hand wanted the best for her. Hindi naman siya nito pinagbabawalan na mag-boyfriend, pero ang gusto nito ay hindi nito maapektuhan ang pag-aaral niya.Sa totoo lang, the two should never fear anything. Siya na ang may gustong huwag makipagrelasyon dahil sa kakayahan niyang ito.“Of course not, Pa. Alam mo naman ang problema ko. I do not want someone’s safety to be at risk. Ang dami-dami na nating problemang dalawa. Ayaw ko ng dagdagan.”“Pa, baka totoo ang sinabi ng anak natin. Baka kaibigan lang niya ang binatilyong iyan.