Kabanata 2

“Buti at naisipan mong tanggapin ang alok ko, Margaux? Gayong marami namang magagandang trabaho diyan?” Nagtatakang tanong ni Lira sa akin.

I just shrugged. Pinasadahan ko ng tingin ang bawat gusali na aming nadadaanan. Ang ganda tignan ng city kapag gabi dahil sa mga ilaw na lumiliwanag nito. Para itong mga bituin sa sobrang ganda.

City lights is my favorite view. Kapag may problema ako, palagi akong pumupunta sa rooftop ng mga gusali dito. Hindi naman sila gano’n kahigpit na magpapasok sa mga taong katulad ko na hindi nag—checheck in. Kaya isa ito sa mga paborito kong lugar. Lalo na’t ‘pag gabi.

Tinapunan ko ng tingin si Lira ba ngayon ay nakatingin na rin sa mga gusali na aming nadadaanan at saka sinagot ang tanong.

“I’m not obligated to answer that question.” Mariin kong saad nito. Matapos kong sagutin ang tanong ni Lira ay agad kong ibinalik ang tingin ko sa mga gusaling nadadaanan namin.

“Hmm... okay.” Tango-tangong aniya.,

Akala ko ay kukulitin pa niya ako, knowing her, she’s too wild. Ngunit bigla ay hindi ako kinulit. No personal questions. That’s written in our contract. Dapat walang personalan. Trabaho, trabaho lang. Pero bakit ko nga tinanggap ang alok niya gayong marami namang magagandang trabaho diyan?

Sa totoo lang ay hindi ko rin alam. Agad kasi itong pumasok sa isipan ko. Oo, hindi ako handa dahil kailanman ay hindi ko naiisip na pumasok sa ganito. Ngayon lang. Ngayon lang kasi gipit na gipit na rin ako sa totoo lang. Sa pinag—tatrabahuan ko kasi ay minsan lang sila sume—sweldo. Minsan nga ay hindi sapat ang binibigay nilang sweldo. Pero hindi ako nagreklamo dahil hindi naman gano’n kalaki ang gastusin namin sa araw—araw. Not until the land lady told us na tinaasan pala nila ng kaunti ‘yong bayarin ng upa dahil tumatagal ay lalong lumalaki ang bayarin namin.

I was taken a back when someone held my right arm. I immediately turn my head and I saw Lira. She was smiling widely. Doon ko lang napansin na nakarating na pala kami at kaming dalawa na lang ang natira sa loob ng kotse.

“Nandito na tayo! Halika na. Baka hinahanap na ako ng aking kliyente. Kapag ako ma—late, Margaux. Sinasabi ko sa ‘yong babae ka.” may halong pagbabanta nitong saad at iniwan ako sa loob ng sasakyan.

Hindi nalang ako sumagot at bumaba nalang sa sasakyan. Pagkababa ko ay pinasadahan ko ng tingin ang aking damit. It was a color red bodycon halter dress. It paired with color black high heel ankle. Lira was the one who choose this.

“This one suits on you. Can you try this one, Margaux?” Lira asked.

My forehead creased.

“No. I don’t wear that kind of dress.” Mariin kong saad.

“Try mo lang. Bilis! Sure na sure akong babagay sa ‘yo ‘yan.” 

I was hesitant at first because this is my first time wearing this kind of dress. Sinusuot ko lang kasi na dress ay ‘yong nga maxi dress. Nang masuot ko na ito, noong una ay akala ko hindi babagay sa akin. Ngunit nagustuhan ko ito. Unang tingin ko pa lang sa damit kanina ay alam kong magugustuhan ko na ito. Pero ayoko lang ipakita kay Lira. Nakakahiya naman kasi.

“What the hell!” Lira screamed when she saw me looking at the mirror. I covered my whole ear and when she stopped. I immediately punch her.

“Gago, mare. Ang ganda... mo.” Saad nito habang pinasadahan ng tingin ang aking buong katawan.

Napa-iling nalang ako. Hindi naman talaga maganda, scam rin itong si Lira, e. Hindi talaga bagay sa akin ang mag-suot ng dress. Oo, gusto ko itong dress na ito pero hindi kasi katulad ng iba 'yong katawan ko. Sa 'kin kasi, napaka-straight lang. Kahit kaunting curve ng katawan ko, wala. Naiingit nga ako sa iba kasi sobrang ganda ng katawan.

"Hey," Rinig kong boses sa tabi ko.

Naka-upo ako ngayon sa may counter table sa bar habang sinisipsip ang isang baso ng soda. Binigyan kasi ako kanina ni Lira. Ang sabi niya, iinumin ko lang daw ito kapag wala pa akong nahanap na lalaki. Naghihintay lang din ako ng tiyempo kung kanino ako magsisimula. Halos matatanda kasi ang nandito. Akala ko puro ka-edad ko lang ang pupunta dito. Pati pala matatanda.

Nasabi kasi sa akin ni Lira kanina na mas maganda kapag matanda ‘yong magiging customer dahil mas matanda, mas mataas ‘yong tip na makukuha. Minsan pa nga makakatanggap raw sila ng tip na nagkaka—halaga ng $100 dollar. Bigatin raw kasi ang mga pumupunta dito sa bar kaso puro naman matanda.

Tinignan ko kung saan nanggaling ‘yong boses at saka ko itinaas ‘yong kanang kilay ko at tinignan ang buong katawan nito. Feeling ko na sa 20’s pa ito or 30’s. Hindi ko kasi masabi agad kasi feeling ang bata pa nito.

Wow, Margaux, matanda ka na ba? Kung makapag-salita ka parang napaka—tanda mo na.

“Woah, easy peasy...” Natatawang sambit nito.

I just rolled my eyes. Hindi ako interesado sa kanya. Oo, inaamin ko na gwapo siya at napaka—batang tignan ng mukha niya. Pero feeling ko kasi ay kapag lalandiin ko ito baka may bigla huhubot ng buhok ko. Kaya auto pass.

“May bingi ba na pumupunta sa ganitong event?” Rinig kong sabi nito ngunit ko pa rin pinansin.

“Sayang ang ganda pa namam pero bingi naman.” dagdag pang bulong nito pero rinig ko naman dahil malapit lang siya sa akin.

Sa huli ay napalingon ako sa kanya at tinaasan ito ng kilay. “Naririnig kita kaya manahimik ka.” Mariin kong saad nito.

“Oh, that means hindi ka bingi.” Mahinang sabi niya.

Huminga ako ng malalim at inalis ang tingin ko sa kanya. Kanina pa tumitibok ang puso ko kaya feeling ko ay may susugod talaga dito. Napatunayan ko na ito noon na kapag tumitibok itong puso ko ay may masamang mangyayari.

Bago pa man ako magsalita muli ay narinig ko na naman siyang nagsasalita.

“Hindi ka naman bingi pero bakit hindi ka sumasagot sa mga—” I cut him off.

“Isang salita mo pa, isupalpal na talaga kita dito sa sahig. Sinasabi ko sa ‘yong lalaki ka.” Mataray na sambit ko nito.

Pinaka—ayaw ko talaga ay ‘yong madaldal. Kitang—kita na nga na ang ingay dito sa loob. Sasabayan pa niya. Baka masampal ko ito ng wala sa oras, e.

“Ay, pasensiya na po. Ganito lang ako.” He bowed. “And, I’m Maverick, Maverick Clint. So stop calling me lalaki. It’s so nakakadiri.” Habol pa nito.

Maverick Clint? Ang ganda naman ng pangalan, pero bakit ang pangit naman ng nagdala? Sayang. Pero bakla ba ito? Kung makapagsalita akala mo talaga walang abs 'yong braso niya.

“Hindi bagay sa ‘yo ‘yong pangalan mo.” Napalakas ko ata ‘yong sinabi ko kaya gano’n nalang ang gulat ko nang bigla itong ngumisi.

“Uy... interesado sa pangalan ko.” Pang-aasar nito.

Asa naman. At saka alin do’n ang interesado? Wala naman ata do’n, ah? Assuming naman ng lalaking ‘to. Balak ko sanang patulan ang kaniyang pang—aasar nang biglang may tumawag sa pangalan ko. Agad kong hinanap kung saan nanggaling ang boses at doon ko nakita si Lira na nakatayo habang kumakaway. I waved back.

Tinignan ko muna ang lalaking nagnga—ngalang Maverick. At saka lumapit sa kaniyang tenga at bumulong.

“Kapag magkikita tayo sa susunod, sasampalin na kita.” I whispered.

Mahina ko munang sinampal ang kaniyang kaliwang pisngi at saka pumunta sa kung saan si Lira.

Everything went smooth. After Lira called me, nagkaroon agad ako ng customer na bet ko rin naman. I mean, I may be a choosy but this is for me. Kahit kaunti lang ang makuha kong pera basta sa taong alam ko naman na mapagkakatiwalaan ang mukha.

Nagkaroon ako ng tatlong magkakasunod na customer. Doon ko rin nalaman na oras—oras pala ito. Kada dalawang oras ay iiwan na namin ‘yong customer namin sa kanilang table. At kukunin na agad ‘yong tip. Bale, kapag uupo na kami doon na sila maglalapag ng tip. Kapag maganda naman ‘yong performance namin ay malaking tip ang ibibigay nila.

Sa ngayon ay ikatlong customer ko na itong katabi ko. 

“You look so hot, babe.” Mahinang sambit ng pangatlo kong customer

Hindi siya matanda. Hindi rin siya bata. Sakto lang. I guess na sa 20’s ito, 27 or 28, gano’n. ‘Yong buhok niya parang buhok lang din ni Cha Eun Woo sa kdrama na True Beauty. Mukhang mayaman din dahil nakikita ko sa kaniyang suot na damit at short. Pati sapatos. Feeling ko ‘yong suot niya ngayon nasa halagang 50k. Isama mo pa ‘yong kwintas niya na gold.

Kadenang Ginto, yarn?

Mabait rin naman siya. Hindi siya katulad ng mga customer ko kanina na sobra kung maka—halik sa labi ko. Akala mo talaga ay may naghahabol. Hindi rin siya clingy katulad nung iba. He’s just too simple and too gentleman. But, part of our contract na hindi dapat kami ma—attached sa customer namin dahil unang—una, pampalipas oras lang kami. Kaya’t hanggang kaya pa naming pigilan, pipigilan agad namin.

“I know.” Sagot ko nito dahil totoo naman na sobrang hot ko ngayon. Kung pwede nga lang pakasalan sarili ko, ginawa ko na.

Maganda ako, oo. Lalo na’t mag—aayos ako. Baka makabogan ko na si Liza Soberano sa ganda ko. Kaso ako lang ‘to, e. Mala—Kathrine ang ganda.

He chuckled. “Can we eat outside?” he asked.

My forehead creased. “Why?”

Gusto kong umu—o kaso nasa kontrata namin ang bawal sumama sa customer namin. Alam ko naman na mapagkakatiwalaan siya pero for safety purposes raw sabi ni Lira, hindi kami sasama sa customer namin. Hindi namin alam kung saan kami dadalhin.

“Gusto ko lang ng kasama habang kumakain. Gusto ko rin ‘yong may mapag—kuwentuhan ako. Hindi naman kasi talaga ako sasama dito. Pinilit lang talaga ako ng mga kaibigan ko.” Pagkukwento nito. Kahit sobrang ingay ay rinig ko pa rin ito.

I sighed. "Sorry.."

Andami kong gustong sabihin pero sorry lang ang nasabi ko. Hindi ko alam kung bakit ako nags—sorry. Siguro ay dahil naawa ako sa kanya. Kung pwede ko lang talaga takasan sina Lira, ay baka nasa lugar na kami kung saan niya gustong kumain. Kaso hindi pwede, e. At saka, mamaya na ibibigay ‘yong sweldo namin. Medyo malaki-laki na rin naman ‘yong tip na nakuha ko pero mas malaki ‘yong sahod ngayon dahil may bonus raw kaming lahat sa manager namin.

“Ayaw mo ba?” habang nakatingin sa akin pero ako ‘yong todo iwas dahil ako’y naiilangan na.

Umiling ako ng dahan—dahan. “Nagtatrabaho ako.”

“Alam ko. Bibigyan kita ng malaking tip, basta sumama ka lang sa akin.” anito.

“Pinagkakatiwalaan mo ba? Hindi mo dapat pinagkakatiwalaan ang kagaya naming strippers. Hindi mo alam baka nakawan ka namin.” Sabi ko at saka ko ito tinignan sa mata.

Pagkatapos ng ilang segundo ay ibinalik ko ang tingin sa baso na kanina ko pa hawak at saka ko ito inikot—ikot.

Hindi naman talaga magagawa ng mga kasama ko ang magnakaw dahil alam nila na malaki ang ibigay na tip at may sahod na rin. Sinabi ko lang ‘yon para tumigil siya.

“Alam ko naman na hindi niyo ‘yan magagawa, e.” sagot nito.

Ang stage ay biglang tumahimik at bigla ring nawala ang ilaw na kanina ay sobrang likot sa kaka—ikot. Ngayon ay napalitan ito ng sweet song titled, I’ll be by Edwin McCain. ‘Yong mga babae’t lalaki na kanina ay wild kung sumayaw ay nagsi—alisan. ‘Yong iba naman ay nagpa—iwan at nagsimula ng sumayaw.

Tinignan ko ‘yong lalaki at saka ako dahan—dahang tumayo. “Pasensiya ka na. Trabaho lang po, walang personalan.” ani ko sa kanya at kinuha ang tip. Bahala na sila kung iisipin nila na mukha akong pera, pero, need ko talaga ng pera ngayon.

Mabuti nalang at hindi niya ako pinigilan. Mabuti nalang din na gano’n ang ginawa ko. Baka mapasa pa ako sa kanya ng wala sa oras, e.

“Oh? Anong nangyari do’n?” Napatingin ako sa babaeng kaharap ko ngayon. Napa—irap ako nang makitang si Lira iyon.

I shrugged. “Pinilit akong lumabas. Kakain raw kami sa labas at mag-chismisan. Jusko girl, ha. Parang feeling ko hindi ako magtatagal sa ganito. Muntik na talaga akong mapasama kanina." Pag-kukwento ko nito.

"Ay teh! Ba't 'di ka pumayag? Bigatin 'yon, e." parang naghihinayang na sambit nito.

Kunot-noo ko itong tinignan. "Manahimik ka, Lira. Hindi ako bobo para hindi mabasa iyon sa contract natin." sabi ko nalang saka ako nagmamadaling magbihis dahil si Carmila lang mag-isa sa bahay ngayon. Tinignan ko ang orasan sa aking relo at doon ko nakita na alas tres na pala ng madaling araw. Sobrang haba na naman ng araw mamaya. Baka nga hindi na ako makakatulog nito dahil may trabaho pa ako.