Share
Kabanata 6
Kabanata 6
Third Person’s POV:
“Margaux?” tanong ng isang babae.
Naglalakad ngayon si Margaux papunta sa mall para maghanap ng bagong damit ng kaniyang kapatid nang makita niya ang kaniyang kaklase noong grade 10.
Kunot-noong humarap si Margaux nang marinig nito ang kaniyang pangalan. Ngunit agad naman itong napalitan ng isang mala-demonyong ngiti. Na-miss niya kasi ang babaeng ito.
Ito ang kasama niya noong mga panahon na tumatakas ito sa klase. Well, tumatakas lang naman ito kapag hindi nila gusto ang subject teacher nila. Ngunit naghiwalay lang sila noong grade 11 dahil magkaiba ‘yong strand na kinuha ni Margaux.
“Shaira!” Natatawang tawag ni Margaux sa pangalan nito.
Tinignan ng babae si Margaux mula ulo hanggang paa. Napansin nito na parang tumaba ito kumpara noong high school days nila.
“You didn
its_urmamiHi, I'm sorry for the late update. Ngayon lang nagka-signal ng maayos pagkatapos ng Bagyong Odette. Keep safe, everyone! Na-miss ko kasi pagsusulat kaya naisipan kong mag-update. Short update lang ito kasi ito lang ang nakayanan sa utak ko ngayon. Happy belated merry christmas and happy new year, everyone! i love you!
Related chapters
When We Collide Kabanata 7
Kabanata 7 Sa mundo, iba’t-ibang klase ng pamumuhay ang makikita o masasaksihan mo. Merong masaya sa kung ano man ang kanilang narating sa buhay. Merong gustong tumigil sa kanilang pag-aaral, dahil lang sa hindi ito kayang tustusan ang mga pangangailangan sa kanilang pag-aaral. Meron ding kinikitil ang kanilang buhay, dahil hindi na nito kayang namnamin ang sakit na kanilang nararamdaman dito sa mundong ginagalawan nila. Meron ding iba’t-ibang mga klase ng tao ang makakasalamuha mo araw-araw. Hindi mo alam kung ito ba ay tunay mong kaibigan mo. O baka ginamit ka lang dahil may kailangan sila sa ‘yo. May mga tao ding talagang tumigil sa pag-aaral dahil iniwan ng kanilang mga magulang. The latter. I’m one of them. I mean, it’s not my choice na nabuhay ako dito sa mundong ito, it’s my parents choice. But they didn’t take their responsibility to us. To me and my little sister. Nakakasama lang talaga sa loob na nakayana
When We Collide Prologue
WHEN WE COLLIDEDMargaux Andrea dela Paz, mapag-mahal at mabait na ate sa kaniyang kapatid. Iniwan sila sa kanilang magulang kaya kailangan tumigil ni Margaux sa pag-aaral para mag-trabaho upang may pang-tustos sa pang araw-araw na kakainin nila at sa pag-aaral ng kaniyang kapatid. Hanggang sa hindi na sapat ang kaniyang suweldo at kailangan niyang humanap ng trabaho na malaki ang sahod. Isa sa mga ka-trabaho niya ay nag-suggest na mag-trabaho bilang stripper. Noong una ay nag-alinlangan pa ito pero kalaunan ay pumayag din. Naging maganda naman ang unang linggo niya hanggang sa isang gabi ay may bigla nalang lumapit sa kaniya na lalaki. Hindi niya alam na 'yon pala ang gugulo sa kaniyang buhay. Araw-araw silang nagkikita sa bar. Hanggang sa nagkakamabutihan ang dalawa at hindi nagtagal ay naging sila na nga. Isang araw, nagulat nalang si Margaux nang mabalitaan na may nakatakda na palang magiging asawa ang kaniyang nobyo. At sa araw din na iyon ay nalaman niya b
When We Collide Kabanata 1
“Ate,” rinig kong tawag sa aking bunsong kapatid na ngayon ay malungkot na nakatingin sa mga mata ko.Nakaka—miss ‘yong dating ngiti ng kapatid ko. Ang tagal na rin noong huli ko siyang nakitang nakangiti ng hindi pinipilit.
When We Collide Kabanata 2
“Buti at naisipan mong tanggapin ang alok ko, Margaux? Gayong marami namang magagandang trabaho diyan?” Nagtatakang tanong ni Lira sa akin.I just shrugged. Pinasadahan ko ng tingin ang bawat gusali na aming nadadaanan. Ang ganda tignan ng city kapag gabi dahil sa mga ilaw na lumiliwanag nito. Para itong mga bituin sa sobrang ganda.City lights is my favorite view. Kapag may problema ako, palagi akong pumupunta sa rooftop ng mga gusali dito. Hindi naman sila gano’n kahigpit na magpapasok sa mga taong katulad ko na hindi nag—checheck in. Kaya isa ito sa mga paborito kong lugar. Lalo na’t ‘pag gabi.Tinapunan ko ng tingin si Lira ba ngayon ay nakatingin na rin sa mga gusali na aming nadadaanan at saka sinagot ang tanong.“I’m not obligated to answer that question.” Mariin kong saad nito. Matapos kong sagutin ang tanong ni Lira ay agad kong ibinalik
When We Collide Kabanata 3
They said, one of the main purpose in our life is to be happy. Pero bakit hindi ko man lang ‘yon kailan man naramdaman? Naiingit ako sa iba na kompleto ang pamilya. Naiingit ako sa ibang kaedad ko ngayon na unti—unti ng nakakamit ang kanilang pangarap. Habang ako, nasa mababa pa rin. Kumakayod para sa kinabukasan namin ng kapatid ko. Kumakayod para may ma—kain. Pero sabi nga nila, ‘wag kang mawalan ng pag—asa dahil darating din tayo diyan. Darating din ang panahon at makamit natin ang pangarap natin. Hindi man ngayon pero darating din ‘yan. Let’s trust the process and let’s trust Him. Nandito ako ngayon sa bar, nakaupo sa may counter habang naghahanap ng magiging customer. Ika—limang araw ko na ngayon. Everything went smoothly. May kaunting ipon na rin ako. Si Carmila ay hindi na nagtanong sa akin kung saan galing ‘yong pera na pinambili ko sa mga bagong damit niya. I even buy a new cellphone
When We Collide Kabanata 4
Kabanata 4 What do you want to be in the future? Ang daling sagutin pero napakahirap gawin. Ang daling sabihin na, gusto mo maging doctor, lawyer, teacher o kung ano pang gusto mo sa buhay. Pero ang hirap gawin, ang hirap abutin. Noon, akala ko ‘yong taong gusto mo ang pinakamahirap abutin pero habang tumatagal ay lalo mong nari—realize na noong bata ka pa ay hindi mo pa nahaharap ang katotohanan. Habang tumatagal, patanda ng patanda ang edad mo ay doon mo na unti-unting nakikita kung ano ang totoong kahulugan ng buhay. Doon mo na rin ma—realize kung ano talaga ang gusto mo. Kasi ‘yong iba, gusto nila maging isang ganap na guro pero habang tumatagal ay unti—unti itong napapalitan ng ibang kurso dahil ito ay unti-unti mong narealize kung ano ba talaga ang gusto mo. Pero kahit bata ka pa, pag—isipan mo ng maigi kung ano ba talaga ang gusto mo sa buhay, hindi ‘yong hihinta
When We Collide Kabanata 5
Kabanata 5 “Sorry,” mahinang sambit ko nito at tinignan lamang itong mahimbing na natutulog. Nandito na kami sa sala ng condo niya. Hindi ko alam kung bakit nandito pa rin ako at kung bakit hindi man lang ako nagpupumiglas sa kaniyang habang hawak niya ang aking braso at dinarag papunta dito.
Latest chapter
