CLAIRE'S POVLumipas pa ang dalawang araw na wala akong pahinga sa pag-eensayo. Ito na ang huling linggo ng pagsasanay at bilang na ang mga natitirang araw para sa gaganaping tournament at sa pagtutuos namin ni Abby. I still have a week to prepare myself. Until then, I will fight and win against my opponent.It's already afternoon and after I've taken a rest from performing the tire training, Xian told me to follow him but he didn't tell me where we were going. Until I noticed that we were heading to the academy's central training ground.Tahimik ko lang siyang sinundan hanggang sa dumaretso kami papasok ng building at umakyat sa ikalawang palapag. This is the seven-story building located at the center of the field and I have no idea why we are here. There are two staircases on both ends of the building, probably for its entrance and exit route. Napansin ko rin na bawat palapag ay may mga bakanteng kwarto na hindi ko alam kung para saan. "This is where the gangster's tournament is hel
CLAIRE'S POV"This will be our last duel, don't hold back and give all your strength to defeat me," Xian challenged and stood in a combatting position. Kasalukuyan kaming magkaharap at nakatayo sa loob ng boxing ring. Habang nakatingin sa isa't isa ay bahagya akong naghanda sa pag-opensa. This is the last day and will be the last part of our training, our last sparring and this time I'll make sure to pay him back! He looked directly into my eyes and initiated the first attacks. His movements are quick as usual but I tried to keep up my defense. Until I made the counterattack and threw an elbow strike which he failed to ward off. Sandali siyang napaatras at malawak pang napangisi sa akin bago muling pumosisyon. He almost diverted my attention when he smirked but I instantly threw punches at him. I alternately made a cross blow and hook then switched to an uppercut with full force. I hit his chin and abruptly struck a kick to his stomach."You sure know how to hold a grudge," he comme
CLAIRE'S POVApat na araw na ang lumipas. Apat na araw na tanging sa kwarto lang na to ako namalagi para magbantay kay Mama. Apat na araw akong nakaupo lang sa tabi nya at pinagmamasdan sya. Apat na araw na hindi ko naiwasang maiyak sa tabi nya habang kinakausap ko sya at paulit-ulit na sinasabing 'gumising kana'. Pero wala, walang nangyayari."Alam mo, Ma. Kahit nahihirapan ako sa paaralan na yun hindi ko naisipang sumuko. Binibigyan mo kasi ako ng lakas na lumaban. At dahil narin sa mga nakilala kong tao na sumubok saking malampasan ang mga pinagdadaanan ko. Sila yung nagpatibay ng loob ko kahit nalayo ako sayo. Lalo na yung best friend ko na si El. Sobrang bait nya at sigurado akong magkakasundo kayong dalawa." Masayang pagkukwento ko naman sa kanya. Ayoko nang umiyak sa harap nya kaya naisipan ko nalang na ikwento yung mga nangyari sakin nang malayo ako sa kanya. Balak ko talagang gawin yun kapag nagkita kami pero sinong mag-aakalang ikukwento ko sa kanyang h